Prologue

“Haah . . .”

Napaigtad ang aking likuran nang maramdaman ang sensasyong hatid niya sa katawan ko. His hand pinned mine against the bed.

I felt small kisses on my neck up to my collarbone. My body then shivered when he bit the side of my ear.

“Mortala!”

Napabalikwas ako nang marinig ang pangalan ko. Doon ko lamang din na-realize na kanina pa lumilipad ang utak ko.

“Take it.”

Isang puting kahon ang pumatong sa harapan ko. Bumukas iyon at tumambad sa akin ang isang itim at mamahaling branded na bag.

Tumaas ang isang kilay ko. Pamilyar sa akin ang bag na ito. As far as I can remember this was her favourite bag. Anong sumapi sa kaniya para ibalandra sa harapan ko ang bagay na halos patayin niya ako nang hawakan ko lamang noon?

“I know that you've been eyeing this bag. I'll give this to you,”

“Kung pinapunta mo ’ko rito para lamang pakitaan ng mga bagay na hindi ko kayang bilhin at magyabang ay sinasayang mo lang ang oras ko,” may pagtitimpi kong saad sa kaniya.

Ang kaliwang paa niyang naka-dekwatro sa kanan ay nagpalit. Indikasyon na nawawalan na siya nang pasensya. “Ano bang gusto mo? Money? House? I can even give you the beach in Ha—”

Malakas kong ibinagsak ang dalawang kamay sa lamesa. Naging dahilan iyon para tumaas ang dalawang balikat niya dahil sa gulat. “What the heck, Mortala!” asik niya sa akin.

Nagngitngit ang mga ngipin ko bago nagwika. “Hindi ka na nagbago.”

Wala akong sinayang na oras at tumayo, tinawag pa niya ang pangalan ko ngunit naging sarado na ang tainga ko para sa kaniya. I have lost all of my respect for her long ago, all that is left is my debt.

Kailangan ko ng makaalis dito bago ko pa malimutang siya ang kumupkop at nagpalaki sa akin . . . sa amin ng kakambal ko.

“Morgan.”

Ang paa kong bago pa lamang sana hahakbang ay naiwan sa ere, matapos ay dahan-dahang bumagsak sa marmol na sahig. Hindi ako nakakilos, bumalatay ang gulo at pagtataka sa mukha ko.

My fingers curled turning my hand into a fist. Malakas na kumabog ang dibdib ko, hindi malaman kung paano. Paanong nalaman niya ang pangalan ni Mory?

“Did you really think I wouldn't know that you had a child?”

Marahas akong humarap sa kaniya. Ang natitira kong pagtitimpi ay mabilis na napigtas. Dagli kong hinawakan ang magkabilang balikat niya at saka siya ibinalya sa kaniyang kinauupuan.

She groaned in pain, but on top of that her lips never stopped grinning. Na tila ba ay nanalo siya, na para bang nahuli na naman niya ako sa bitag niya.

“Umalis ka man noon pero hindi nawala ang paningin ko sa ’yo, Mortala. After all . . . I'm your mother, you think I would just leave you all alone?”

Pagak akong natawa. Gusto kong masuka sa sinabi niya. She makes it sound like she cared for me when it was the opposite.

“Stop acting like you were a mother to me.” Pabalya ko siyang binitawan matapos ay muling naupo sa kinauupuan ko kanina.

I know her well enough, I know that she won't stop until she get what she wanted.

“Ano ba talagang dahilan at pinapunta mo ’ko rito? Alam kong hindi para bigyan lamang ng branded na bag.”

Nagbago ang ekspresyon niya. Ang mapang-asar niyang ngiti ay naglaho at naging seryoso.

“Your twin sister left from home. Kasalanan mo dahil hindi ka naging magandang impluwensya sa kaniya,”

“Mortishia is an adult, stop blaming me for everything. Isa pa, wala ka ng pakialam pa kung anong gawin niya hindi ka naman nakikialam noon,”

“Your damn sister, blew everything up. Your father's company is dying, an alliance from the Adejer is the only way we can save the company. Pero anong ginawa ng kapatid mo? Naglayas! Hindi na nagkaroon ng konsiderasyon sa amin ng papa mo!”

Hindi na niya napigilang magtaas ng boses. Isang papel ang pabagsak niyang inilapag sa lamesa. Nang kunin ko iyon at basahin ay sumalubong sa mga mata ko ang sulat kamay ni Mortishia.

‘Fuck you, Michelle. I don't wanna get married’

Hindi mapigilang sumilay ng ngiti sa mga labi ko. Mortishia have always been the bullheaded. Bagay na pinagkaiba naming dalawa.

“I can't find her anywhere. So do the marriage in her stead.”

Mabilis na nagpantig ang tainga ko. Nalukot ang aking noo at nagkasalubong ang dalawang kilay. My blood immediately boil by what she just said.

Kung makapagsalita siya ay para bang napakadali lamang ng sinasabi niya. Na para bang bibili lamang ako ng toyo sa tindahan.

“Satingin mo ba talaga ay papayag ako riyan sa kahibangan mo? Who cares about that damn company?”

Hindi siya natinag sa sinabi ko. She even had the audacity to sip the tea in her cup. “Well you don't have a choice, Mortala. I heard that your daughter Morgan is sick, with my connection I know a doctor that could hel—”

Bago pa man niya matapos ang sasabihin niya ay kaagad na akong tumayo. “I’ll take care of my daughter myself, you take care of yours.”

Matapos kong sabihin iyon ay umalis na ako roon.

Lubos na bumagabag sa akin ang mga sinabi ni Michelle kanina. Hanggang sa namalayan ko na lamang na nasa ospital na ako.

“I love you, Mama.”

Mabilis akong nabalik sa aking kamalayan nang marinig ang matinis at maliit na boses ni Morgan. Lumabas ang may kalaliman niyang dimple nang sandaling sumalubong sa akin ang mga ngiti niya. “Gising na pala ang baby Mory ko.”

Isang mahigpit na yakap ang binigay ko sa kaniya. Naroon pa rin ang pagiingat sapagkat natatakot akong mahugot ang suot niyang swero o hindi kaya naman ay baka maipit ko ang dinadaluyan ng oxygen na siyang nakakabit sa bibig niya.

“Kailan po ako makakalabas dito, Mama? Nami-miss ko na kasi sila Pochi at Lenlen baka nalulungkot na rin si Draco na wala ako,” aniya.

Nakakunot ang kaniyang noo nang bumitaw ako. Makikita rin ang pagod sa mga mata niya. Hinaplos ko ang itim na itim niyang buhok matapos ay pinakatitigan ang mga mata niyang ani mo’y isang hardin sa pagka-berde.

Parehas kaming napalingon sa pintuan nang may kumatok doon. Iniluwa noon si Doc Rico. “Papa!”

Napailing-iling na lamang ako. Palagi kong sinasabi sa kaniya na huwag tawaging papa si Rico pero kailanman ay hindi rin siya nakinig.

“Hey, little Mory! Maglalaro tayo mamaya ha, pero pahiram muna ako ng mama mo saglit kakausapin ko lang.”

Tumango-tango ang anak ko, ngumiti pa ito sa akin bago ko iwan at lumabas sa kwarto.

“Hindi maganda ang resulta, Tala. I also don't wanna suggest that we find a donor because I know it would be a pain in your end. Masiyado iyong mahal, pero hindi na kaya ng gamot baka mapano pa ang healthy kidneys ni Mory.”

Napahilot ako sa aking sintido. “Wala akong pakialam kahit gaano pa kamahal, Rico. Handa akong maubos para sa anak ko.”

Hindi ko na pinagisipan pa. Nang araw ding iyon ay nilunok ko ang pride maging ang dignidad ko. Ako na mismo ang tumawag kay Michelle at tinanggap ang offer nito . . .

***

“I know you wouldn't fail me, anak.”

Sumalubong sa akin matapos makababa sa kotse ang mukha ni Michelle. Niyakap ako nito at binigyan nang pekeng ngiti.

Nilibot ko ang paningin sa venue. Maraming bisita, karamihan ay hindi ko mga kilala. Nakangiti ang mga ito sa akin ngunit sa mga mata nila ay naroon ang inggit.

Naramdaman ko ang mahinang pagpisil ni Michelle sa balikat ko. “Smile, anak. Because tonight you have to act like Mortishia, so be Mortishia, okay?” mariin niyang bulong.

Gaya ng gusto niya ay pilit akong ngumiti. Hanggang sa pumasok kami sa loob ng reception kung saan magaganap ang engagement party.

Everything was elegant and expensive, from the floor to the high ceiling. Hindi matapos tapos ang mga bumabati sa akin at wala naman akong magawa kung hindi ang umaktong masaya sa harapan nila.

Matapos ng ilang minuto ay nawala na sa tabi ko si Michelle. I took that opportunity to slip away from the crowd.

Naglakad ako paakyat sa second floor. Kitang-kita ang repleksyon ko sa salaming pader. Napakagaling ng taong nag-make up sa akin kanina. Idagdag pa ang suot kong wig para matakpan ang kulay ng buhok ko. “I look nothing like myself.”

Napaigik ako nang may malakas na tunog ang dumagundong pagkatapos noon ay siyang pagpatay ng ilaw.

Nahigit ko ang hininga at sinubukang kapain ang paligid ko. Napahawak ako sa hamba nang hagdan ilang sandali pa ay bumukas ang ilaw.

No. The light was just on my position. Nakatutok lamang sa akin ang isang bilog na ilaw.

The crowd clapped as if there's something that intrigued them.

Nangunot ang noo ko nang makitang hindi naman sila sa akin nakatingin kahit pa nasa akin ang liwanag.

My eyes slowly rolled down. Sa baba ay mayroon ding ilaw. Nakatapat naman iyon sa isang nakatalikod na lalaki.

“An applause everyone!” saad ng boses mula sa madilim na bahagi nang apat na sulok na building.

Naningkit ang mga mata ko. Pilit inaaninag ang lalaki sa ibaba. Hindi naman ako nahirapan sapagkat dahan-dahan iyong lumingon sa gawi ko.

“Give it up for our soon to be bride and groom. Mortishia Gustavo and . . . ”

Tangina.

Iyan na lamang ang nasambit ko nang makita ang mukha ng lalaking pakakasalan dapat ng kakambal kong si Mortishia.

Nangingibabaw ang itim na itim nitong buhok habang nagliliwanag naman ang nakalulunod na berdeng mga mata.

“. . . Cadrus Logan Adejer!”

I didn't forget—I can't ever forget. He is the man beside me that one night. The man who has those broad shoulders.

Mortishia’s supposed to be groom is the man who got me pregnant.