KABANATA 2  

"Leo? Ano bang nangyayari sa 'yo?"

Tanong ni Felicidad na naguguluhan kung bakit sobrang saya ito.

"Ah, wala po, Tita. Uwi na lang po tayo," mabilis na pinigilan ni Leonardo ang kanyang tuwa at tinulungan si Felicidad na maglakad pauwi.

"Simula ngayon, kapag nag-iisa kang naghahanap ng mga halamang gamot, kailangan mong mag-ingat. Kung hindi dahil kay Mira, hindi na kita makikita ulit." paalala ni Felicidad. "Bukas, kung may oras ka, pumunta ka sa tindahan sa nayon at bumili ng mga regalo. Sasamahan kita para magpasalamat ng maayos kay Mirabelle."

"Alam ko po, Tita. Mag-iingat po ako sa susunod."

Masaya si Leo na nailigtas ni Mira pero naiinis siya na kailangan niyang tumanaw ng utang na loob. "Tita, pwede po bang hindi na ako pumunta? Ang hangin kasi ng babaeng iyon!"

"Huwag kang magsabi ng ganyan! Siya ang nagligtas sa 'yo! Kailangan mong maging magalang sa kanya! Kaya kailangan mong sumama sa akin bukas!" Pagalit na sabi ni Felicidad.

"Opo, Tita," pilit na sagot ni Leo, wala siyang nagawa.

Tumango si Felicidad na nasiyahan at marahang ginulo ang buhok ni Leo, napangiti naman si Leo na pinagmasdan ang mukha ng tiyahin. "Kay ganda niyo talaga Tiya Felicidad, wala kayong kupas!"

Tunay na isang dyosa si Felicidad sa kabila ng malaki nitong edad. Tingin ni Leo sa tiyahin ay mas maganda pa sa mga babae na napapanood niya sa telebisyon.

"Mambobola ka talagang bata ka! Matandang dalaga na bulag ako, wala ng magkaka-gusto sa akin!" Tawa ni Felicidad.

Ngumisi naman si Leo na nakatitig pa rin sa kanya. "Ako! Gusto kong makahanap ng babaeng tulad mo, Tiya!"

"Huwag kang magsabi ng ganyan." Namula ang mukha ni Felicidad, at hinampas siya sa braso.

Hindi maiwasan ni Leonardo na mapaisip na kailangan niyang magsikap na kumita ng pera para matulungan ang tiyahin na bulag ang kabilang mata.

Ilang sandali lang, nakarating na silang dalawa sa maliit na klinika ng ngayon. Masigasig na sinubukan ni Leo kung talagang okay na siya ngayon. Pumasok siya sa kanyang kwarto at inisip ang hubad na katawan ni Mirabelle at nagsimula siyang paglaruan ang munting kaibigan.

Sobrang tagal niya ng hindi nakaranas na malabasan at gusto niyang malaman kung nanumbalik na ang kanyang erectile function.

Sa kalagitnaan ng kanyang ginagawa, biglang may kumatok sa pinto kaya dali-dali niyang isinuot ang pantalon.

Patuloy na kumakatok sa pinto si Rowena na nakatayo sa labas ng klinika at naghihintay ito na pagbuksan niya ng pinto.

Si Rowena ay isa sa mga biyuda sa nayon, dahil namatayan siya ng asawa sa araw ng kanilang kasal, at naiwan siyang isang mag-isa sa nayon.

"Hipag Rowena? Kailan ka lang dumating?" Tanong ni Leo habang pinupunasan ang kanyang basang kamay sa pantalon.

Ang mga lalaking walang asawa lang ang gumagawa ng ganoong bagay. Tiyak na pagtawanan siya kung may makahuli sa kanya.

"Bakit mo ba sinasarado ang pinto sa ganitong oras?" Inis na tanong ni Rowena, nagtataka kung bakit siya nagkukulong sa kwarto. Tiningnan niya rin si Leo mula ulo hanggang paa.

"Ikaw na bata ka! Pinaghintay mo ako ng matagal. Halos mamatay ako sa init sa labas!" Reklamo ni Rowena.

Iginulong ni Rowena ang kanyang mga mata, ngunit ang kanyang tingin ay hindi sinasadyang tumingin patungo sa tiyak na bahagi ng katawan ni Leo. Pansin niyang may ginagawa itong milagro.

Nagmamadali si Leo na tinakpan ang pagitan ng kanyang hita ng unan, ramdam niyang nakatayo pa rin ang kanyang munting kaibigan na pilit niyang pinapakalma.

"Pasensya na, Hipag Rowena. Nakatulog kasi ako at sobrang init medyo nahihilo akong tumayo." Umiwas si Leo ng tingin kay Rowena, nag-iimbento ng mga palusot.

Sa pangunahing silid, narinig ni Felicidad ang boses ni Rowena at napatayo siya sa kinauupuan.

"Si Rowena na ba 'yan?" Lumabas ito sa silid at tiningnan si Rowena na mapula ang mukha. "Ano bang nangyari sa 'yo? Mukhang hindi maganda ang pakiramdam mo."

"Hindi, ayos lang ako, hayaan mo na itong batang si Leo na magbigay sa akin ng injection at magiging maayos na ako. Hindi maganda ang mga mata mo, mas mabuting huwag ka nang lumapit!"

Nang masabi niya iyon, hinila ni Rowena si Leo at nagmadaling tumakbo papasok sa likod na silid at isinara kaagad ang pintuan.

"Hipag Rowena, hindi ba dapat magpa-injection ka? Hindi ko pa nahahanda ang gamot, bakit mo isinasara ang pinto?" Nagtataka si Leo.

"Hindi ako may sakit!"

Masidhing tumitig ang mga kaakit-akit na mata ni Rowena kay Leo nang sabihin niya iyon.

"May itatanong ako sa 'yo, at kailangan mong sabihin sa akin ang totoo. Kung hindi, sasabihin ko sa Tita mo ang ginawa mo kanina!"

"Ah? Ate, huwag naman! Tanungin mo lang kung ano man ang gusto mo, sasabihin ko sa 'yo ang lahat ng alam ko, nangangako ako!"

Nagulat si Leo, at nagmadaling siniguro sa kanya. Kung malalaman ni Felicidad na nagawa niya ang ganoong bagay, tiyak na babalatan siya ng buhay!

"Leo, sabihin mo sa akin nang matapat, gumaling ka na ba?" Tanong nito nagpapatungkol sa kanyang erectile function.

Lumakas ang loob ni Rowena, at nang makita niyang hindi sumasagot si Leo, alam niyang totoo iyon. Lumabas na hindi siya nagkakamali; talagang gumaling na si Leo, at medyo kakaiba pa nga!

Kahit hindi pa nakakaranas si Rowena ng mga bagay-bagay sa pagitan ng lalaki at babae, nais niyang malaman kung ano ang pakiramdam nito at si Leo ang tanging lalaki na makakaparamdam sa kanya niyon.

Nang makarating siya kanina, nahuli niya ang ginagawa ni Leo at nakita niya ang pribado nitong bahagi na namangha siya sa laki at haba, nablangko rin ang kanyang isip, at hindi na niya maigalaw ang kanyang mga paa!

"Ah…Hipag Rowena, huwag naman!"

Habang sumusugod si Rowena sa kanya, mabilis na umatras si Leo at sinubukang itulak siya palayo, ngunit mahigpit siyang hinawakan at ayaw niyang bitawan.

"Magpakabait ka, Leo. Hindi pa ako humihingi ng anumang bagay sa kahit sino sa buong buhay ko. Ngayon gusto kong humingi ng pabor sa 'yo, okay lang ba?"

"Nabuhay na ako ng ganito katagal, at hindi ko pa rin alam kung ano ang pakiramdam na maging isang babae!"

Tila nahuhumaling si Rowena, at sunod, hinawakan niya ang ari nito!!!