The Married's Mission

My husband and I have been married for a year now, and we only have two things in common. First, we don't love each other. Lastly, we are both blinded by the inheritance that both of our families will give us. Kaya nga kami nagpakasal kahit na hindi namin mahal ang isa't isa, ang tanging habol lang namin ay ang makukuha naming kayamanan. Isipin mo gold digger kami pareho kahit mayaman naman ang pamilya namin. Anyway, kasalukuyan akong nasa elevator. Papunta ako sa opisina ng asawa ko, pinatawag niya kasi ako, sa dahilang siya lang ang nakakaalam. "Ma'am Lauren good afternoon po," bati sa akin ng receptionist nang madaanan ko ang pwesto niya. "Good afternoon din," nakangiting wika ko, subalit napakunot ang aking noo nang lumapad ang ngisi niya sa akin. Ano ang problem nito? Sa halip na makipagtitigan pa ako sa kanya, nauna na lamang akong umiwas ng tingin at hinakbang ang daan patungo sa elevator. Pagtungtong ko sa palapag kung saan matatagpuan ang opisina ng asawa ko, ay agad ako

Kanina pa mulat ang aking mga mata. Hindi ako makatulog, hindi dahil sa ayaw ng mga mata kong magsipikit. Pero nako-conscious ako, katabi ko kasi ngayon si Leon. Kanina pa ako sa posisyon kong nakatagilid at nakatalikod sa gawi ni Leon, mag-iisang oras na rin siguro. Wala akong ideya kung natutulog na ang asawa ko, hindi ko magawang lingunin siya. Assuming kasi ako, baka makita kong gising pa siya at nakatitig sa gawi ko, nakakahiya, baka isipin niya may hinihintay akong gawin siya bago ako matulog. Nang lumakad na ang pagiging manhid ng kanang braso ko, wala na akong choice kung hindi umikot, pero s’yempre bahagya kong ipinikit ang mga mata ko. Hindi mariin ang pagkakapikit ko, kaya naman sumilay sa akin ang kanyang likuran. Bahagya akong napabuga ng hangin, mabuti naman at nakatalikod siya. Nanatili akong nakapikit, subalit naramdaman ko naman ngayon ang pagpihit niya. Nais kong silipin kung gising pa ba siya, pero hindi ko na sinubukan pa. “Kunwari ka pang tulog, gumagalaw nama