CHAPTER 2 - THE KISS

“They wanted a baby!” I said hysterically, and Leon sighed.

“Paano natin gagawin ‘yon?” tanong ko, saka hinilamos ng palad ko ang aking mukha, sabay upo sa sofa.

“Of course we have to do se—”

I cut him off as I shot a glare in his direction. “Huwag mong ituloy ang balak mong sabihin Leon, alam kong ganoon ang paggawa ng baby. Ang tinatanong ko sa ‘yo, paano tayo gagawa ng baby kung ayaw naman natin!”

“What if we just told them, we chose not to have a baby?”

“P’wede naman ‘yan. Pero narinig mo ba ang sinabi nila? Hindi nila tayo pamamanahan kung hindi tayo mag-aanak! Akala ko kasal-kasal lang, bakit hahanapan tayo ng anak, tsk!”

“Bukas na lang natin ito pag-usapan, Lauren. Gabi na, mapupuyat lang tayong stress.”

“Stress din naman tayo kapag natulog tayo agad ah?” ngiwing saad ko.

“At least hindi puyat. Anyway, matulog ka na, or gusto mo buhatin pa kita papasok sa kwarto mo?” usisa niya, sabay ngisi nang malapad.

“Pwede naman, tutal hindi na ‘ko makagalaw sa pwesto ko,” pagda-drama ko, subalit sa halip na buhatin nga niya ako, umiling lamang siya at naunang talikuran ako.

“Hoy Leon!” tawag ko nang magsimula siyang humakbang palayo.

“What do you want, wife?” nakangiwing usisa niya, sabay bahagya akong nilingon.

“Tutal mas matalino ka naman sa akin, aasa ako na makakaisip ka ng magandang paraan kung paano natin matatakbuhan ang nais ng mga magulang natin. Ayos ba ‘yon asawa ko?” tumataas-taas pa ang kilay na pahayag ko.

“Subukan ko.”

Nang tuluyan na niya akong talikuran, tumayo na rin ako at tinungo ang kwarto ko.

The dinner earlier was a mess, well not completely a mess, dahil nagawa naming gumawa ng kwento upang maniwala ang parents namin na maganda ang sweet ang pagsasama namin. Pero dahil sa sinabi nilang nais nilang magkaroon na kami ng anak, doon lang nagbuhol-buhol ang lahat. Leon and I went completely silent, and just went along to whatever our parents were talking about.

Hindi namin inaasahan na apo na ang hahanapin nila.

***

“Bakit kailangan nating mag-date ngayon?” taas kilay na tanong ko, habang kasalukuyan kaming nasa biyahe ni Leon.

“Ano’ng date? Ikaw lang naman ang nagsasabi na date ito, Lauren.”

“So ano pala ito? Dinner lang ganoon?”

“Of course, but more like a business meeting.”

“Huh? Business meeting?”

“Oo, mag-uusap tayo tungkol sa gagawin natin sa gusto ng mga magulang natin.”

“Ah, okay,” pagsang-ayon ko, saka ibinaling ang aking tingin sa labas ng bintana ng kotse niya.

Hindi naman nagtagal ang aming biyahe ng makarating kami sa isang restaurant na hindi naman kalayuan sa kumpanya.

“Good evening Sir and Ma’am, table for two po?” tanong sa amin ng waiter nang pumasok kami ng sabay ni Leon.

“Yes, thank you,” tugon ko, kaya naman nginitian kami ng waiter saka ginabayan niya kami sa aming magiging table.

Nang kami ay makaupo, um-order kami ni Leon ng aming mga kakainin. Kasalukuyan kaming naghihintay nang harapin niya ako nang mayroong seryosong mga mata.

“So what’s your plan?” tanong ko, para naman mawala ang intense stare niya, jusko, nakakakaba e.

“It’s either we will go along with their plan or we’ll keep pretending about us.”

“S’yempre, pipiliin ko na lamang na manatili tayo sa pagpapanggap. Ayaw kong magkaanak sa ‘yo ‘no, baka maghiwalay din tayo sa darating na panahon.”

“I knew you’d choose that,” sagot niya, dumating naman ang mga order namin na s’yempre, hindi ko pinalipas at nilantakan agad.

“Pero paano pala tayo magpapanggap? I mean, kahit patuloy tayong magpanggap na sweet sa isa’t isa, darating pa rin ang oras na hahanapin nila ang anak natin,” sagot ko, sabay subo sa pasta.

“That’s why, I consider having an adopted baby, and before that you will pretend that you’re pregnant.”

Kumunot ang noo ko, saka dahan-dahan kong ibinaba ang kubyertos ko sa aking plato. Itinaas ko ang aking mga mata sa direksyon niya. “Your plan is not as smart as you, husband. I’ve told you, hindi tayo pwedeng magkaanak, kahit ampon pa. Dahil baka nga sa darating na panahon maghiwalay din tayo, kawawa lang ang anak natin.”

Napasinghap siya, saka dumako ang dalawang daliri niya sa kanyang sentido, sabay hilot doon. “You’re right, masyado na yata akong na-stress sa mga paggawa ng plano, nawala sa isip ko ang mga punto mo.”

“Tsk, minadali mo naman kasi.”

“Of course Lauren, we can’t keep waiting for nothing.”

“Tama ka naman, but still, nagtatrabaho ka pa. If you can’t consider yourself, at least consider the inheritance that will be given to you,” natatawang wika ko. Umirap siya sa akin saka ininom ang wine niya.

“Why do you need your inheritance anyway? Mayaman ka na rin naman sa sarili mo pa lamang na kayamanan, bakit hinahabol mo ang inheritance mo from your parents? You can trust me for now, asawa mo pa rin naman ako,” usisa ko, saka tinungga ang aking wine glass.

“Asawa nga kita, but I still have no plans on telling you why,” nakangiwing tugon niya. Inangat niya ang kanyang tingin, dahilan upang magsalubong ang aming mga mata. “Ikaw nga, hindi mo rin sinasabi sa akin ang dahilan mo kung bakit mo habol ang kayamanan ng pamilya mo.”

“Well, simple answer. Gold digger kasi ako,” natatawang tugon ko, sabay subo ng pasta at iwas sa mga tingin niyang nakakatunaw ng confidence.

“You can’t even tell me what’s yours,” naiiling na wika niya.

“Hoy, sinabi ko kaya. Sadyang gold digger lang ako, kaya gusto ko ng sandamakmak na kayamanan.”

“Shut up wife, that’s the stupidest reason I ever heard, don’t plan on using that reason again.”

“Ang killjoy mo naman, Leon.”

Inirapan niya ako, saka bumaling siya sa kanyang kinakain. Gumuhit naman ang ngisi sa aking labi nang matanaw ko ang kamay niyang hindi kalayuan sa gawi ko, magkaharap kasi ang aming upuan.

Patay malisya kong ginalaw ang aking kamay patungo sa kamay niya. Nang matagpuan ng palad ko ang kanyang kamay, hinawakan ko iyon dahilan upang mas lalong lumapad ang ngisi ko.

Inangat ko ang tingin ko, dahan-dahan din naman niyang inangat ang kanyang mga titig sa aking mga mata. Bilog na bilog ang mga mata niya, subalit hindi nanatili ang mga mata niya sa akin. Palipat-lipat ang tingin niya sa mata ko, saka sa kamay kong nakakapit sa kamay niya.

“What do you think you're doing Lauren?”

“As usual, nang-iinis,” napahagikhik na sagot ko.

“Lauren, bitaw.”

“Ayaw.”

“Isa, Lauren.”

“Ayaw ko, hehe.”

“Dalawa.”

“Tatlo,” dugtong ko, kaya mas lalong kumunot ang noo niya.

“Bitaw,” kalmadong utos niya, pero seryoso na ang tinig, handa na sana akong bawiin ang kamay ko nang mayroong marahas na dumampot paalis sa kamay ko sa kamay ni Leon.

“Is she the reason why you rejected me, Leon?” kunot noong sabi ng babae, saka marahas na binitawan ang kamay ko.

Napakurap ang aking mga mata, bumaling ako sa babae saka inilipat ang tingin sa gawi ni Leon. Who’s this? Kabit niya ba ‘yan? Ganda ng timing ah? Baka ako pa magmukhang other party rito.

“We’ve dated for almost a month, tapos iiwan mo ako para magkaroon ng bagong date? Ganoon lang ba ako sa ‘yo? Wala ba akong halaga? Ano ba tayo, Leon? Liwanagin mo ako, para maintindihan ko,” patulo na ang luha na saad pa ng babae.

Leon rose from his seat and leveled himself to the girl who’s trying to cause a scene. She’s been shouting and it will not be nice, baka may makarinig na kakilala namin, i-chismis pa kami sa parents namin, naku!

“Era, please calm down. We only dated for four Saturdays, and I have told you that I cannot continue having a date with you,” Leon declared, with his calm voice. “If I am not mistaken, lagi kong sinasabi sa bawat dates natin na wala akong mai-o-offer sa ‘yo. I cannot have a relationship with you, I also cannot offer you my love.”

“Bakit Leon? Dahil sa pagde-date natin, kasabay ako nitong babaeng ito?” saad niya sabay turo sa akin. “So, siya ang pinili mo ganoon? Sa kanya may mai-o-offer ka, samantalang naubos ang lahat ng para sa akin?”

I cannot interfere kahit na legal wife ako. May kasunduan kasi kami nitong si Leon na pwede kaming makipagrelasyon sa iba. Ang kaso, hindi yata malinaw para sa Era na ito ang relasyon na gusto ni Leon. Si Leon naman kasi, pinaasa yata! Naku, mabuti na lang ako, sa lahat ng jino-jowa ko, lahat ‘yon nalinawan na wala akong balak sa long term relationship, tsk.

“Hindi sa ganoon Era…” napapasinghap na sagot ng asawa ko.

Kumunot ang aking noo nang dumighay si Era, samantalang si Leon napahilot sa kanyang sentido. “Uminom ka ba?”

“Sagutin mo muna ako kung sino siya Leon, ano ba ang wala ako na meron siya? Hihigitan ko!”

“Umuwi ka na Era, lasing ka. Kaya ka ganito, dahil sa alak. Alam kong naiintindihan mo ang pinag-usapan natin sa huli nating pagkikita.”

“Hindi ako uuwi, kailangan kong malaman ang pipiliin mo sa aming dalawa. You’ve told me once na ako pa lamang ang babaeng naka-date mo ng lumampas sa dalawa.”

Wala kasing popcorn sa restaurant na ito e, sayang ang pinapanood kong pelikula.

“Lauren,” sambit ni Leon, sabay baling ng atensyon sa akin. “I think I shall send her home.”

“Sabing hindi nga akong lasing!” wika ni Era, napailing ako nang salubungin ako ng matapang na amoy ng alak sa hininga niya pagtayo ko.

“Wait, I’ll go with yo—” bago ko matapos ang sasabihin ko, umikot si Era para ibaling din sa akin ang mga mata niyang mamula-mula na.

“Why do you need to go too? Takot ka bang maagaw ko sa ‘yo si Leon?” nakangising saad niya, kahit na naiiyak na ang mga mata nang dahil kay Leon.

Ano’ng sinasabi ng babaeng ito? Bakit naman ako matatakot na agawin niya sa akin si Leon? Ibigay ko pa sa kanya ‘yan ng buong buo kung gusto rin siya ng asawa ko e. Kaso mukhang hindi yata type no Leon ang Era na ito, hay, kawawa naman.

Pero hindi nga ba talaga niya type?

“Era, let’s go. Huwag ka nang makipag-away, magpahinga ka na,” saad ni Leon, saka inalalayan si Era palabas ng restaurant.

Sumunod naman ako sa kanila. Mabuti naman at naisip na ng Era na ito na manahimik.

Nang malapit na kami sa kotse ni Leon, huminto siya saka dinako ang kanyang tingin sa akin.

“Saan ka uupo? Gusto mo ba sa harap?” usisa niya, kaya naman si Era na inaalalayan niya, ay nagbato ng hindi kaaya-ayang tingin sa gawi ko.

“You choose for that Leon, hindi ako makakapagdesisyon kapag may matalim na tingin na tumatama sa akin,” pahayag ko, saka ibinaba ang mga mata ko sa gawi ni Era.

He chuckled and shook his head. Napasinghap naman ako nang paupuin niya sa backseat si Era. Baka sabunutan na ako nito sa biyahe ah?

Tahimik kami sa buong biyahe, sapagkat nanatiling tulala sa labas si Era. Mukhang inaantok na rin kasi, kaya baka pinili na lamang na manahimik.

Pagdating namin sa bahay nina Era, pinagbuksan siya ni Leon at inalalayan papasok sa gate ng bahay nila.

Bago pumasok si Era, bumaling siya sa kotse ni Leon at talagang sa mismong gawi pa kung nasaan ako.

Kumunot ang noo ko nang hatakin niya si Leon palapit sa kanya. She tiptoed and quickly reached his lips with hers.

Nalaglag ang panga ko, what the heck was that? Bakit naman nanghahalik sa public?

Napailing ako at ngingisi-ngisi nang bumalik na si Leon sa tabi ko.

“Hoy Leon, umamin ka nga sa akin. Type mo rin ba ang babaeng iyon?” seryosong tanong ko.

Umarko ang kilay niya. “Bakit mo naman naitanong? Nagseselos ka ba or something? Naisip mo na bang mag-act na tayo bilang totoong mag-asawa?” sunud-sunod na katanungan niya.

“Wait chill, I’m just teasing you. Ang seryoso mo naman,” napapaiwas tingin na sagot ko, na-bad mood yata sa tanong ko.

“My Mom is going to visit us next week,” pahayag niya.

“Oh? Bakit daw?”

“My Dad’s leaving for business again, nagpaiwan si Mommy. May kailangan naman kasi siyang asikasuhin sa kumpanya. Ayaw naman daw niyang maiwan sa bahay nang wala si Dad.”

“Oh, okay…” saad ko sabay tango.

Wait, he hasn't answered my question yet! “Hoy Leon, hindi mo pa sinasagot ang tanong ko kanina. Gusto mo ba ‘yon si Era?”

Asar niya akong nilingon. “S’yempre hindi!”

“E bakit ka galit?” nakangiwing tanong ko.

“E tinatanong mo pa, obvious naman hindi ba?”

Napanguso ako saka napailing, hindi ko na gagatungan, baka hanggang bukas magsungit ito.

“Anyway, since my mother’s going to our home next week, sa tingin ko mas maganda simula ngayon, mag-practice na tayo nang magkatabi sa isang kama,” wika niyang nasa kalsada ang tingin.

Bumilog ang aking mga mata. Magkatabi na kaming matutulog? Hala, hindi pa ako ready!

==