Nanghihina na inilipat ko ang bigat ko kay Lucas at hinayaan na ipulupot ang mga braso sa kaniyang leeg."Aurora, stop," pagpapatigil niya sa akin."Ang init, Lucas," reklamo ko matapos kagatin ang ibabang labi niya.Napapasinghap na marahan niya akong tinutulak. Hindi ko na alam kung epekto pa ba ang alak ang lahat. Hindi naman ganito ang epekto ng alak kapag nakainom ako."Get up, Aurora," nahihirapan na utos niya.Napapanguso na gumulong ako sa gilid niya dahil hindi ko na kaya pa na tumayo o bumangon man lang dahil sa pagkahilo.Dumadaing sa sakit na hinawakan ko ang balakang ko."Damn it, why did you roll down?!" galit na aniya."Hindi nga ako makatayo!" reklamo ko.Hindi na ako nagreklamo pa nang buhatin na lang niya ako. Inakala ko pa na ididiretso na niya ako sa kama ngunit inupo niya ako sa high chair ng kusina."Here, drink this," utos niya matapos akong salinan ng tubig sa baso.Wala sa katinuan na kinuha ko iyon. Ang masama pa ay ayaw rin tanggapin ng lalamunan ko ang tubi
Hindi ako makatingin kay Lucas habang kumakain kami ng umagahan sa mini dining table niya rito sa kusina. Kahit lasing ako kagabi ay natatandaan ko ang lahat ng nangyari. Dumagdag pa sa isipin ko ang magising na magkayakap kaming dalawa. Sana lang ay hindi niya alam ang tungkol doon dahil mas nauna akong nagising. Sinubukan ko na tingnan siya ngunit ako lang din ang unang nag-iwas nang masalubong ang mga mata niya na mukhang inaabangan lang din ang pagsulyap ko sa kaniya. "Busog— Busog na ako," nauutal na sambit ko at saka ibinaba na ang kubyertos na hawak ko. Hindi ko alam kung paano aakto ngayon matapos ang nangyari sa aming dalawa. "Babalik na pala ako sa condo ko mamaya. Hindi na rin siguro ako pupunta rito—" "Dahil ba sa nangyari kagabi?" pagpuputol niya sa akin. Natataranta na umiling ako. "Hindi— hindi," halos pasigaw na sagot ko dahilan upang magulat siya. Napapalunok na tumungo ako. "Magaling ka naman na. Hindi mo na kailangan ng mag-aalaga sa'yo. Titigil ko
Pakiramdam ko ay nag-de javu nang makita ko ang isang lalaki na nakasuot ng itim na hoodie. I vividly remember that this happened to me already. Ibinalik ko ang repolyo na hawak ko at hinintay ang limang teenager na magkakaibigan. Nang makadaan sila sa harapan ko ay sumabay ako sa paglalakad. Mabilis ang lakad ko paalis doon. Nagsisimula na akong maniwala na walang kinalaman si Lucas sa mga nangyayari sa akin. Nagsisimula na akong magduda na siya ang nasa likod ng mga muntikan kong aksidente. And I am a hundred convinced na lahat ng nangyari sa akin ay sinasadya. From the time that I was in cinema, the one where I amost got collide with other vehicle. Ngayon ko napapagtanto na sunod-sunod ang kamalasan na nangyayari sa buhay ko. Ngayon ko lang napapagtagpi-tagpi ang lahat. "Ano ba!" inis na sigaw ko nang mabangga sa kung sino. Sinamaan ko siya ng tingin dahil na rin sa pinaghalong takot at galit na nararamdaman para lang makaalis dito. Ngunit, napaatras ako nang makita ang lalak
"Kanina ka pa?" salubong ko kay Haze nang makita na nakaupo siya sa bungad lang ng café.Umiling siya. "Kararating ko lang. kaso lang... hindi rin ako puwedeng magtagal. Alam mo naman." Nagkibit-balikat siya.Ngumuso ako at tumango na lang. Wala naman akong magagawa. Matagal na kaming hindi nakakapag-bonding dahil sobrang busy niya.Sa buong pag-stay din namin sa café ay abala lang siya sa cell phone niya. Hinayaan ko na lang din at inabala ang sarili ko sa kung anong bagay.Inaya niya ako mag-coffee break pero parang hindi naman siya nag-break kasi nasa trabaho pa rin siya kahit wala siya sa mismong opisina."I'm really sorry, Aurora. Sa susunod na lang tayo ulit lumabas. I'm really busy, sorry," paghingi niya ng paumanhin.Umiling ako. "Sige lang, naiintindihan ko naman na busy ka talaga. Tawagan mo lang ako kapag free ka, wala naman akong ginagawa," sagot ko. "Sabi ko naman kasi sa'yo huwag ka na pumunta rito. May sasakyan naman ako na dala pero sumunod ka pa rin," natatawang usal
Nanginginig sa takot na gumapang ako palabas ng condo. Nanghihina ang mga tuhod ko sa gulat nang bumungad sa akin ang human size plastic statue ni Azrael, the angel of death. Pagbukas ng pinto ay naroroon siya at nakatayo.Iwinaksi ko ang kamay ni Lucas na siyang bumalik, marahil dahil sa pagsigaw ko."Kailan ka ba titigil?" tanong ko. Napatulo na lang ang luha mula sa aking mga mata. "Paano mo naipasok 'yan dito sa loob?" tanong ko muli nang hindi siya umimik."Lucas!" tawag ko sa kaniya nang walang imik siya na umalis. Naiwan ako na nakaupo sa sahig habang umiiyak.Nagmamadali na inipon ko ang mga gamit na sumabog sa lapag at pinagbabalik iyon sa bag ko.Halos magtatakbo na ako sa pagbaba sa exit upang maabutan si Lucas. Ngunit dahil na rin sa bagal ko na bumaba ay hindi ko na siya naabutan pa sa lobby.Pinaharurot ko ang sasakyan ko, nagbabakasakali na masundan ko pa si Lucas. Napahampas na lang ako sa manibela ko nang hindi ko matanaw ang sasakyan niya. Sa huli ay dumiretso ako sa
Tumawa ako matapos ko siyang balingan dahilan upang matigilan siya sa dapat na paglapit sa akin. "Hobby mo magsinungaling," saad ko."Kilala mo ang tao na may pakana ng lahat ng ito 'di ba," sambit ko. Sa isang iglap ay nawala ang emosyon sa kaniyang mga mata at nag-iwas ng tingin sa akin. "Akala ko ba wala kang alam tungkol sa binibintang ko sa'yo?" tanong ko."Hindi naman ako na-inform na libing ko na pala next month. Nalalaman din pala nila kung kailan ako mamamatay?" natatawang sambit ko patungkol sa lapida. "Ang ganda ko roon sa loob ng coffin," pagkuwento ko."Bakit hindi ka nagsasalita?" tanong ko."Anong gusto mong sabihin ko?" tanong niya pabalik."Sabi mo wala kang alam tungkol sa mga paratang ko sa'yo pero heto ka mayroon kang mga picture ko na nasa loob ng kabaong at may lapida pa," sambit ko. "Tuwang-tuwa ka ba kapag nakikita mo kung gaano ako kamangmang? Lucas, masaya ba sa pakiramdam na may naloloko ka?""Gaano kahirap sabihin na alam mo ang lahat. Ngayon, sabihin mo sa
I sip my coffee silently as I watch news from the TV. Minabuti ko na dito na lang sa bahay nila Mommy na umuwi. Ilang araw na magmula nang guluhin ako ng mga pangyayari.Tiningnan ko ang cell phone nang muli iyon mag-vibrate. It was Lucas. He was contacting me for days now at wala akong lakas na makipag-usap sa kaniya.Nagagalit ako dahil hindi niya magawang sabihin sa akin kung bakit ako nakakatanggap ng mga death threats. Nagagalit ako sa kaniya dahil parang napakahirap para sa kaniya na linawin kung bakit ko nararanasan ito."Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ni Lucas, Aurora? It might be important," saad ni Daddy nang maabutan ako rito sa sala.Tipid ako na ngumiti at hindi na lang sumagot pa. They know nothing dahil pinili ko rin ko na hindi ipagsabi. Natatakot ako na pati sila madamay sa gulo na bigla na lang akong napasok."Magkaaway kayo?" tanong niya."Hindi po—""Then sagutin mo tawag niya," nakangiting aniya habang tinitingnan ang cell phone ko na muling nag-ring.Alangani
"Daddy, isasama ko na si Aurora sa condo ko. On the process pa lang ang binili ko na villa so for the mean time pagpasensiyahan niyo na kung sa condo ko muna ititira ang anak niyo," paalam ni Lucas.Tinapik siya ni Daddy sa balikat niya at bahagyang tumango. "Alam ko na hindi mo pababayaan ang anak ko," aniya.Tipid lang na ngumiti si Daddy sa kaniya. Nakangiti lang din si Mommy sa amin hanggang sa maihatid kami sa labas.Ayaw ko sumama kay Lucas pero wala rin akong pagpipilian dahil ayaw ko rin na madamay pa sila Daddy. Hindi malabo na dito naman sila magpadala ng death threats at ayaw ko rin na mangyari iyon. Hindi rin naman niya ako pinilit na sumama sa kaniya dahil mas gusto nga niya na dito na lang ako dahil baka wala rin siya sa condo madalas.Napanguso ako nang makita ang motor bike niya. Alam niya na nasa panganib siya ay nagmo-motor bike pa.Hinalikan ko lang sila Mommy at saka sumama na kay Lucas ngunit ganoon na lang ang pagsalubong ng kilay ko nang magkaiba ang tinahak nam