Third Person Point of View
Nakatulala si Gilda ngayon habang iniisip kung paano nangyari ang mga bagay bagay. Sigurado siya sa kanyang nakita. Sigurado siya na may kausap siya sa silid na iyon ngunit malinaw na nakikita niya ng kanyang dalawang mata sa tulong ng ilaw ng liwanag na wala silang kasama sa loob ng silid.
Silang dalawa lamang ni Maria ang naroon. Puno ng mga lumang gamit ang apat na sulok ng silid. Hindi niya na mahinuha kung ano ang totoo sa hindi. Hindi niya matanggap na mga ilusyon niya lamang ang kanyang narinig sa loob ng apat na sulok ng silid na iyon sa ilalim ng bahay.
Si Maria na wala na sa kanyang matinong pag iisip ay nakatingin kay Gilda. Nagtatalo ang isip niya kung sasaktan niya ba ang anak ni Lilybeth na kanyang karibal o yayakapin sa awa ang kanyang anak nila ni Dan.
Nanlalaki ang mga mata ni Gilda na napatingin kay Maria. Sa oras na iyon ay tila bumalik sa katinuan si Maria. Lumuhod siya sa harap ni Gilda at niyakap ang dalaga na hindi mo na makilala ang itsura.
Napaluha si Maria habang inaayos ang nakatumbang upuan kung saan nakatali si Gilda. Ang kanyang laman ay tila nanikit na sa sahig kaya naman nasaktan siya noong itaas ni Maria ang upuan na kinatatalian niya.
“AHHH!” sigaw ni Gilda sa sakit.
Hinipan naman ni Maria ang tuhod ng kanyang kaharap na babae. Sa kanyang paningin ay anak niya iyon na nadapa habang naglalaro sa parke.
“Hindi ba at sabi ko sa iyo ay huwag kang nakikipaghabulan,” ani ni Maria habang kunot ang kanyang noo. “Ayan at tignan mo. Nadapa ka tuloy! Alam mo bang dapat ay inaalagaan mo ang iyong sarili dahil isa kang babae. Dapat ay maganda ka kahit saang anggulo ka tignan ngunit tignan mo ang iyong mga tuhod. Napaka pangit na.”
Masama naman na tinignan ni Gilda ang ginang.
“Kasalanan mo ito!” sigaw ni Gilda kay Maria na hindi alintana ang kanyang takot. “Itinulak mo ako sa hagdan! Masama kang babae!”
Nagulat naman si Maria sa sinabi ni Gilda. Hindi niya maintindihan ang ibinibintang nito sa kanya. Wala siyang matandaan na itinulak niya ang dalaga.
“Ano ba ang pinagasasabi mo aking anak?” tanong ni Maria sa dalaga. “Bakit naman kita itutulak? Ikaw ang pinakamahal ko sa buong mundo. Hindi ko magagawa ang sinasabi mo.”
Hinawakan ni Maria ang mukha ng dalaga.
“Hindi kita kayang saktan,” ani ni Maria sa kanya. “Itong mga nakaraang araw ay kung ano ano ang sinasabi mo sa akin. May problema ka ba anak? Magsabi ka sa akin. Kung nais mong komunsulta sa isang doktor ay sasamahan kita. Hindi ba at sabi ko nga sa iyo ay narito lang ako palagi sa tabi mo. Huwag kang mahihiyang magsabi sa akin. Ina mo ako. Huwag mo akong pagtataguan ng sikreto.”
“Hindi kita ina! Hindi ikaw ang nanay ko!” tanggi ni Gilda dito habang nanlalaki ang kanyang mga mata.
“Anak, huwag mong sabihin iyan,” ani ni Maria na naluluha muli. “Anak kita. Ako ang iyong ina. Ano ba ang ginagawa mo sa kwarto na ito? Bakit narito ka? Nasa itaas ang iyong kwarto. Bakit ka nagkukubli dito.”
“Hindi mo matandaan?!” tanong ni Gilda na alam naman niya na wala sa sariling katinuan ang babaeng nasa harap niya ngunit hindi niya na rin maisip ito pagka’t puno ng kaguluhan ang kanyang isipan. “Itinulak mo ako sa hagdan! Matapos ay ikinulong mo ako rito! Hindi mo ako dinalhan ng kahit anong pagkain o inumin! Bakit mo ginagawa sa akin ito?! Ano bang kasalan ko sa inyo.”
Nagbago naman ang mukha ni Maria. Nag – iba nanaman ang kanyang iniisip. Galit syang napatingin kay Gilda.
“Anong tinitingin tingin mo riyan impakta? Kumain ka na! Huwag mong sayangin ang oras ko. Huwag mo na akong pahirapan kung ayaw mong masaktan ng sobra.” ani ni Maria at pinulot ang plato sa baba saka idinuldol sa mukha ni Gilda.
Nakatingin lamang si Gilda sa kanya , at hindi nagsasalita. Nagsusukatan sila ng mga nanlalaki nilang mga mata.
“Lumalaban ka na ngayon?!” angil ni Maria sa kanya. Malakas niyang isinampal ang plato sa mukha ni Gilda.
Hindi naman natinag si Gilda at masama pa rin niyang tinignan si Maria.
Nagulat si Maria sa naging reaksyon nito. Hindi siya papayag na manlaban na lang palagi sa kanya ang dalaga.
Sunod niyang pinulot ang baso sa baba. Initsa niya ito ng buong lakas sa ulo ni Gilda. Hindi ito nabasag ngunit pagbagsak nito sa sahig ay nabasag ito. Nagkalat sa baba ang mga bubog.
“Ito ang mangyayari sa iyo kapag kinalaban mo ako, bruha,” ani ni Maria.
Pumunta siya sa likuran ni Gilda at itinaob muli ang upuan na kanina ay itinayo niya lamang.
“AHHHH!!” inda ni Gilda noong tumusok sa kanyang tuhod at paa ang mga bubog na nagkalat sa kanyang sahig. Akala niya ay wala na siyang pakiramdam ngunit naramdaman niya pa rin ang sakit sa kanyang mga tuhod.
“Masakit ba?” tanong ni Maria at napatawa. “Dapat kasi alam mo kung saan ka lulugar! Dapat hindi ka na sumama pabalik dito! Peste ka lang naman sa buhay namin. Isang pabigat, walang kakayanan! Walang silbii!”
“DAPAT NGA! DAPAT HINDI NA AKO SUMAMA KAY LOLA TERESA! SINIRA NIYO LAMANG ANG BUHAY KO!” sigaw ni Gilda sa kanya.
“DAPAT NGA! PERO HULI KA NA! PINESTE MO NA ANG BUHAY KO KAYA MAGDUSA KA HABANG NAGHIHINTAY NG KAMATAYAN MO!”
“K-kamatayan?” tanong ni Gilda kay Maria. “Anong ibig mong sabihin?! Papatayin niyo ako?!”
Malakas na tumawa si Maria.
“Hulaan mo bruha!” ani ni Maria at dinuraan sa ulo ang dalagang nakasubsob paharap sa sahig. “Hindi ko sasabihin. Manigas ka riyan!”
Umirap si Maria bago tumalikod. Umakyat siya ng hagdanan upang lumabas na ng silid.
“PALABASIN NIYO AKO RITO! MGA HAYOP KAYO!!” sigaw ni Gilda kay Maria ngunit tila hindi siya narinig ng babae. Pinatay nito ang ilaw saka dirediretsong lumabas. Malakas nitong binagbag ang pintuan sa taas.
Narinig pa ni Gilda ang tunog ng kadena at kandado na inilock nito.
“MARIAAAA!” sigaw niya. Ngunit wala na at tuluyan na siya nitong iniwan.
CARMEN POINT OF VIEW Kanina pa ako nag iisip. Ilang araw ko ng hindi nakikita si Gilda. May nangyari kaya sa kanya? O baka naman nahuli na siya ng mga kasama niya sa bahay na nakikipag usap sa akin kaya pinutol na nila ang koneksyon naming dalawa. Baka kinumpiska ng kanyang lola ang kanyang cellphone. Araw – araw akong nagtetext sa kanya pero hindi niya ako nirereplyan. O baka naman wala siyang load? Sana nga ay walang nangyari kay Gilda. Sana ay ligtas siya sa kanilang bahay. Kakaiba kasi ang nararamdaman ko. Animo ay may mali sa bawat araw na nagdadaan. Siguro kung hindi ako kokontakin ni G
THIRD PERSON POINT OF VIEW Itinaas ni Carmen ang kanyang bintana sa kwarto. Kalagitnaan ng gabi na ng mga oras na iyon. May nabubuong bagay sa kanyang isipan. Nais niyang makasigurado na ligtas si Gilda. Mula sa kanyang maliit na bintana ay dahan dahan siyang lumabas upang tumakas sa kanyang ina. Paniguradong tulog na rin ang mga ito ngunit kung sa mismong labas ng kwarto niya siya dadaab ay siguradong maririnig siya ng kanyang ama na mababaw lamang ang tulog dahil maingay ang kanyang pintuan sa tuwing magagalaw. Lumalangitngit ito sa buong kabahayan.
CARMEN POINT OF VIEW Pilit kong hinatak ang aking kamay palayo sa kamay na nakahawak sa akin. Si Maria ang taong iyon. Ngitng ngiti siya sa akin habang nanlalaki ang kanyang mga mata. Pilit niya akong ipinapasok sa may bintana eh hindi naman ako doon kasya. Gusto niya ata akong mabali bali. Ang sangsang ng amoy na lumalabas sa kwarto niya. Pakiramdam ko ay niraragasa nito ang aking ilong. Napakasakit masinghot! Gusto kong masuka pero wala akong panahon para gawin iyon. “BITAWAN MO AKO!!!” sigaw ko.
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong bayaran ay hindi mo mapapalitan ang importansya n
Third Person Point of View Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay. Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban. Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina. “Bitiwan mo ako!!!” si
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
Third Person Point of View Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay. Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban. Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina. “Bitiwan mo ako!!!” si
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong bayaran ay hindi mo mapapalitan ang importansya n
CARMEN POINT OF VIEW Pilit kong hinatak ang aking kamay palayo sa kamay na nakahawak sa akin. Si Maria ang taong iyon. Ngitng ngiti siya sa akin habang nanlalaki ang kanyang mga mata. Pilit niya akong ipinapasok sa may bintana eh hindi naman ako doon kasya. Gusto niya ata akong mabali bali. Ang sangsang ng amoy na lumalabas sa kwarto niya. Pakiramdam ko ay niraragasa nito ang aking ilong. Napakasakit masinghot! Gusto kong masuka pero wala akong panahon para gawin iyon. “BITAWAN MO AKO!!!” sigaw ko.
THIRD PERSON POINT OF VIEW Itinaas ni Carmen ang kanyang bintana sa kwarto. Kalagitnaan ng gabi na ng mga oras na iyon. May nabubuong bagay sa kanyang isipan. Nais niyang makasigurado na ligtas si Gilda. Mula sa kanyang maliit na bintana ay dahan dahan siyang lumabas upang tumakas sa kanyang ina. Paniguradong tulog na rin ang mga ito ngunit kung sa mismong labas ng kwarto niya siya dadaab ay siguradong maririnig siya ng kanyang ama na mababaw lamang ang tulog dahil maingay ang kanyang pintuan sa tuwing magagalaw. Lumalangitngit ito sa buong kabahayan.
CARMEN POINT OF VIEW Kanina pa ako nag iisip. Ilang araw ko ng hindi nakikita si Gilda. May nangyari kaya sa kanya? O baka naman nahuli na siya ng mga kasama niya sa bahay na nakikipag usap sa akin kaya pinutol na nila ang koneksyon naming dalawa. Baka kinumpiska ng kanyang lola ang kanyang cellphone. Araw – araw akong nagtetext sa kanya pero hindi niya ako nirereplyan. O baka naman wala siyang load? Sana nga ay walang nangyari kay Gilda. Sana ay ligtas siya sa kanilang bahay. Kakaiba kasi ang nararamdaman ko. Animo ay may mali sa bawat araw na nagdadaan. Siguro kung hindi ako kokontakin ni G