CHAPTER 02: A Trash Relationship

Matapos ang tatlong araw na pananatili sa ospital, nakauwi na siya nang maayos sa condo unit na kanilang tinitirhan sa Makati.

Ngunit nang pagkalapag niya palang ng gamit ay may narinig siyang yapak ng isang tao sa loob. Nakumpirma naman niya na iyon ay secretary lamang ni Austin na si Fe at kampante siya na walang dapat na ikabahala.

“Ma’am Cailyn, inutusan po ako ni Sir Austin na kunin lahat ng gamit na ibinigay niya sa ‘yo, lalo na po ‘yung mga alahas, bags, at mamahaling damit.”

 Gusto niya mang tumugon pero hindi na niya nagawa pa. 

Matapos lang ang tatlong taon, kukunin niya na ang halagang tatlong daang milyon para maisalba ang utang ng kanyang pamilya, pinili niya rin ang huminto ng pag aaral at tuluyang pakasalan si Austin. Kaya hindi na niya kinakailangan pang lumabas at magtrabaho sa labas para kumita ng pera.

Mayroon na ring siyang naitayong parmasya na tiyak papatok sa merkado, lalo na’t may mga nai-develop na siyang produkto. 

Matagal na ring kilala ni Fe si Caitlyn sa loob ng bahay kaya gamay na nito ang totoong sitwasyon niya.

“Saan ka pupunta? Pagmamay-ari ‘yan ni Sir Austin, hindi mo rin ‘yan  p’wedeng gamitin.” 

“Sorry, oo nga pala, nakalimutan ko. Eh, itong mga suot ko at sapatos, tatanggalin ko rin ba?”

“Ano ka ba, hindi na kailangan ‘no!” sarkastikong sambit naman ni Fe.

Lumayo na siya sa kung nasaan ang building nila at humanap ng upuan sa labas para hintayin ang kaibigan niya na magsusundo sa kanya.

Nang ma-discharge siya sa ospital, mahigpit na bilin ng doktor na ‘wag siya masyadong lumabas at manatili na lamang sa higaan upang magpahinga. 

Pinanindigan niyang makuha ang mga bata at hindi mapangyari ang nais ng asawa niyang si Austin. 

Sa edad na labing siyam na taon, sinabihan na siya noon ng doktor na mahihirapan na siyang manganak. Ito ay sa kadahilanan ng pagtalon niya sa ilog at ilang oras pa ang lumipas bago matagpuan siyang walang malay.

Malaki ang tiwala niya sa sarili na sa panahong ito, sumasang-ayon na ang Diyos sa mga panalangin niya.

Matapos naman ang paghihintay sa loob ng halos limang oras, dumating na rin sa wakas ang kaibigan niyang si Jasper.

“Bakit namumutla ka?! Bakit ka nandito?” bungad na tanong nito kay Cailyn nang makababa sa sasakyan.

Halos ‘di na makilala ng kaibigan nito ang babae sa kadahilanang halos kaawa-awa na ang naging itsura niya. Butas-butas ang suot niyang puting maruming damit, namumutla at mukhang hindi pa nakakakain nang maayos. Nakaupo rin siya sa gilid ng kalsada malapit sa condo unit na tinitirhan nila at may tabi-tabing kariton.

“Pinalayas na nila ako.” Halos mangiyak-ngiyak niyang sabi sa kaibigan.

“Napakawalang-hiya talaga niyang si Austin! Ewan ko ba kasi sa ‘yo bakit nagsakripisyo ka d’yan masyado sa lalaking ‘yan. Halika nga tumayo ka!” 

Bakas sa mga mata niya ang pagkapagod sa mga nagdaang pangyayari. Na kahit nabibigatan ay nakukuha niya pa ring ngumiti at tumawa.

“Dahil ba ‘yan kay Helen?”

Kumibit-balikat siya at tipid na ngumiti. Sa hindi kalayuan, may natanaw silang isang pamilyar na sasakyan na papalapit sa kung nasaan ang dalawa.

Hindi nagtagal ay huminto rin ito sa harapan nila kaya naman dali-dali rin silang tumayo na parang wala lang.

“Bakit mo pa ako sinundan? Sa tingin mo ba’y may kinuha ako?”

“Wala akong pakialam kung may kinuha ka o meron. Alam mo mas mahalaga? Remove that bastard child!”

Sarkastikong napapatawa si Austin habang si Cailyn naman ay todo-pigil sa sarili na hindi umiyak sa harapan ng lalaking iyon.

“For your information pala, alam mo namang gumagamit ako ng condom tuwing gagalawin kita ‘di ba? Ano ako tanga? Bibigyan kita ng anak?!”

Pumaharap si Jasper upang ipagtanggol ang kaibigan niya. Habang nakataas ang kanyang kilay, matapang niyang sinagot ang lalaking halos sumira ng buhay ni Cailyn.

Dinuro niya ang lalaki, “Wala ka namang pakialam sa bata, ‘di ba? P’wede bang mawalan ka na rin ng pake sa nilalaman ng tiyan niya? Bastard? Sino kaya sa tingin mong mas mukhang bastard? Sana maging masaya ka na lang sa desisyon mo kasama ‘yung babae mo. Please, let us go.” Madiin na sambit niya at tuluyan nang lumakad palayo.

Mahirap mang kalimutan ang napagsamahan nila sa loob ng ilang taon, kinakailangan ito ni Cailyn upang magsimula at mapalaki ng mag-isa ang dinadala niyang kambal. Hindi niya naman intensyon na tanggalan ng karapatan si Austin, ngunit sa mga pagkakataong ito, nais niya munang mapag isa at ma-proseso ang mga nangyayari.

“Sir Austin, naging mabuti si Ma’am Cailyn,” singit na sabi ng kanyang driver.

“Shut up, let’s go—basura lang siya. I didn't love her anyway, I just used her, that's it. Ayoko na magkaroon pa ng koneksyon sa babaeng 'yan. There is only one woman that I love sincerely."

Matapos bitawan ang mga salitang iyon, dumiretso na siya sa pamamaneho at tumungo pabalik sa opisina. Sa kabilang banda, hindi naman maiwasan ng driver nitong si Emelito na umismid at sumimangot sa naging trato ng amo niya. 

"Ang laki na nang pinagbago mo." Bulong nito na at sa kabutiha'y hindi narinig ni Austin.