Chapter 06: Abort

Para kay Helen, hindi na makapaghintay si Austin!

Tiningnan siya ni Cailyn, at bahagyang itinaas ang kanyang mga matang likas na kaakit-akit. "Kung sigurado kang hindi iyo ang bata, puwede na akong makipagdiborsyo sa’yo ngayon."

Muling sumingkit ang mga mata ni Austin.

"O kaya, puwede ka nang sumama kay Helen ngayon, at hindi na kita guguluhin pa."

"Cailyn!" Sa muling pagbuka ng bibig ni Austin, lumamig at lumalim ang kanyang tinig. "Anong karapatan mo para gawing kabit si Helen?"

Tama, anong karapatan niya para hayaan si Helen na masangkot sa ganitong iskandalo?

Siya ang mahal ni Austin!

Ngumiti si Cailyn. "Kung gano’n, hiwalayan mo na ako. Bukas, anong oras?"

"Ano'ng hiwalayan? Sino'ng aalis?"

Bigla, isang matigas na boses ng babae ang pumukaw sa kanilang usapan.

Lumingon si Cailyn at nakita si Emelita na papalapit sa kanila, nakakunot ang noo.

"Ma," bati niya tulad ng dati.

Matalas na sinuri siya ni Emelita, bago ibinaling ang tingin kay Austin. "Austin, alam kong buntis si Cailyn. Huwag kang gagawa ng gulo sa panahong ito."

Kung hindi lang buntis si Cailyn, wala siyang tutol sa paghihiwalay ng dalawa.

Pero dahil may dinadala ito sa sinapupunan, hindi puwedeng umalis si Cailyn sa ngayon.

Pagkapanganak, maaari na silang magdiborsyo—ang bata ay mananatili sa pamilya Buenaventura, at wala nang kaugnayan kay Cailyn.

Nang marinig iyon, pinigilan ni Austin ang sasabihin, mariing pinagdikit ang kanyang manipis na labi. Isang tingin lang ang ibinigay niya kay Emelita bago niya binitiwan ang pulso ni Cailyn at diretsong pumasok sa bahay.

Hindi lang siya tumigil sa harap ng kanyang ina, ni hindi man lang ito tinawag.

Si Austin ay pinalaki ni Emelita, at noon pa man, hindi na maganda ang relasyon nila ng kanyang ina.

Sanay na marahil si Emelita, kaya hindi na siya nagalit. Sa halip, sinundan lang niya ng tingin ang papalayong anak at saka tinawag si Cailyn.

Lumapit si Cailyn.

Hinawakan ni Emelita ang kanyang kamay at hinaplos ang kanyang tiyan. "Kumusta na? Ayos lang ba ang bata?"

Si Cailyn at Austin ay walang alam kung paano nabuo ang kambal sa sinapupunan ni Cailyn. Pero si Emelita, alam niya.

Siya mismo ang nagplano ng lahat—may ipinagawa siya sa damit ni Austin upang masigurong mangyayari ang hindi inaasahan.

Ngunit kailanman, hindi niya ito aaminin kay Austin. Dahil kung malalaman ito ng anak, lalo lamang lalala ang lamat sa kanilang relasyon.

Tumango si Cailyn. "Ayos lang naman, sa ngayon."

"Mabuti," masayang tugon ni Tang Wanning habang inakay siya papasok sa bahay.

Sa hapag-kainan…

Habang kumakain, pinansin ni Lee ang maputlang mukha ni Cailyn at simbolikong nagpakita ng kaunting pag-aalala.

Sa papel, si Lee pa rin ang ulo ng pamilya.

Pero simula nang pumanaw ang panganay niyang anak na si Ace sa isang aksidente, hindi na siya lubusang nakabangon, pisikal man o emosyonal.

Mabuti na lang, si Austin ay hindi kailanman nagbigay ng pagkadismaya sa kanya. Halos buong pamamahala ng Buenaventura Group ay naipasa na rito.

"Cailyn, nabalitaan kong muntik ka nang makunan at ilang araw kang naospital. Sa tingin ko, mas mabuting bumalik ka muna rito sa lumang bahay habang nagbubuntis ka. Mas aalagaan ka rito ng mga tao, pati na rin ang kambal."

Hindi ito suhestiyon ni Emelita—ito ay isang desisyon.

Sa loob ng maraming taon, si Cailyn ay palaging sumusunod sa kanya, pinaligaya siya bilang biyenan, kaya't hindi niya iniisip na tatanggi ito.

Ngunit bago pa makahanap ng paraan si Cailyn upang tumanggi, isang malamig at mabigat na tinig ang nagpatigil sa kanya.

"Hindi ako pumapayag."

Si Austin.

Nakaramdam ng bahagyang ginhawa si Cailyn.

"Anong ibig mong sabihin? Natatakot ka bang hindi ko at ng mga tao rito maalagaan si Cailyn?" may diin sa boses ni Emelita.

Dati, ang tunay na tagapagmana ng pamilya He ay ang kanyang panganay na anak, kaya’t lahat ng atensyon niya ay nasa kay Ace. Ipinadala lamang niya si Austin sa pangangalaga ni Emelita.

Ngayon, si Austin na ang may hawak ng lahat. Kaya kahit pakiramdam niya’y may utang siyang loob dito, hindi pa rin niya basta-basta kayang diktahan ito.

Hindi sinagot ni Austin ang tanong, sa halip, pabirong humalakhak. "Hindi ba siya isang doktor? Kaya na niyang alagaan ang sarili niya."

"Tama, Dad, Mom, huwag kayong mag-alala. Hindi ko hahayaang may mangyari sa mga anak ko," sagot ni Cailyn.

Ngunit sa loob-loob niya, ang sagot na iyon ay hindi lang para sa biyenan niya, kundi lalo na para kay Austin.

Dahil matigas ang pagtutol ni Austin, hindi na rin ipinilit pa ni Emelita ang gusto niya.

Pagkatapos ng hapunan, kahit buntis, hindi pa rin maiwasan ni Cailyn na pumunta sa kusina upang maghanda ng prutas—isang bagay na palaging ginagawa niya para sa pamilya.

Parang obra maestra ang kanyang pagkakaayos ng mga prutas, halos hindi mo magagawang kainin dahil sa ganda.

Si Cailyn ay isang perpektong asawa sa paningin ng lahat—masipag, magalang, at laging maaasahan. Maganda siya at may magandang pangangatawan.

Kaya kahit pa labag sa loob ni Emelita ang kasal nila ni Austin—at kahit pa wala siyang respeto sa dating naghihikahos na pamilya ni Cailyn—hindi niya kailanman hinimok si Austin na makipagdiborsyo.

Ngunit nang lumabas siya mula sa kusina, napansin niyang wala na ang tatlong Buenaventura sa hapag-kainan.

Sinabi ng isa sa mga katulong na nagpunta sila sa study room sa itaas.

Bitbit ang plato ng prutas, naglakad si Cailyn paakyat.

Ngunit sa pagbukas ng elevator, isang matinis na boses ang bumungad sa kanya.

"Anong sinabi mo? Gusto mong ipalaglag ni Cailyn ang bata at makipagdiborsyo siya?"

Biglang natigilan ang kanyang mga paa.

"Bakit? Hindi pa rin ba nawawala ang anino ni Helen?"

Lalo pang tumalim ang tinig ni Emelita.

At sa puntong iyon, hindi na makagalaw si Cailyn.