"Bakit ang tagal mo?" naiiritang tanong ni Max kay Wigo nang makaupo na ito paharap sa kaniya.Napatingin muna si Wigo sa pambisig na orasan, wala pa namang thirty minutes ang lumipas mula nang tumawag ito. "Traffic po kasi, Sir." Pagsisinungaling niya upang hindi na siya sermunan pa."Hindi ba sumunod sa inyo ang lalaking iyon?" tukoy ni Max sa ama ng anak ni Amalia.Napatitig si Wigo sa mukha ng heneral at lihim napangisi sa nakikitang kaseryusohan ng huli."Hindi po, sir, saka kahit sumunod iyon ay tiyak na kawawa siya kay Amalia." Biro ni Wigo."Babae pa rin siya at ang alam ko ay may alam din sa self defense ang lalaking iyon."Gustong tumaas ng kilay ni Wigo sa narinig. Hindi niya alam ang tungkol sa buhay ng lalaking iyon. Mukhang inalam talaga ni General Max ang buhay ng kaibigan lalo na ang nakaraan nito."Ang alam ko po ay wala siyang balak makipagmabutihan pa muli sa lalaking iyon, Sir. Wala rin siyang balak ipakilala rito ang anak niya ngunit namimilit ang lalaki."Naikuyo
"GOOD MORNING!" Buo at malagom na tinig ni Max ang bumuhay sa natutulog niyang diwa. Napabalikwas pa siya ng bangong nang makita ang guwapong mukha ng binata na nakatunghay sa kanya."Huwag ka na munang pumasok at napagod kita ng husto kagabi." Pilyong ngumiti si Max at nasa mukha ang pagkamangha habang nakatitig sa kanya."Gosh, ang akala ko ay panaginip lang na dito ka natulog," naibulalas niya at hinuli ang braso ni Max. "Aalis ka na?" tanong niya dito nang masipat ang kasuutan ng huli. Nakabihis pang opisina ito at amoy niya rin ang pabango nito na gustong-gusto niyang amuyin."Yes, may meeting ako sa labas ngayong umaga kung kaya huwag ka na munang pumasok." Dumukwang siya sa harap ni Amalia at binigyan ito ng isang mabilis na halik sa labi. "I have to go, take a rest ok?""Pero hindi ka pa nakapag almusal." Tila natural na sa kanila ang kanilang relasyon at feeling ni Amalia ay mag-asawa na sila ni Max. Gusto pa niya sana itong makasama ng matagal sa silid na iyon lalo na at b
"I miss you," ani ng namamaos na tinig ni Max. May pagmamadaling binuksan ang butones ng blusa ni Amalia. Tila hayok na sinunggaban ang punong dibdib ng dalaga kahit may tabing pa iyon na maliit na tela. Ang kamay ay abala sa pagdama sa ibabang parte ng katawan nito kahit may suot pang nakatabing doon. May kasamang gigil ang halik at binigyan ng marka ang parting iyon ng katawan ni Amalia.Daig pa ni Amalai ang sinisilaban ng apoy ang katawan nang mga sandaling iyon. Napapaindak ang kanyang balakang at lalong idinidiin sa kamay ni Max ang part ng katawan na dinadama nito. Tagos sa mini skirt na suot ang init ng kamay nito na nagpapawindang sa sistema ng kanyang libido. Ayaw niyang magpatalo, ang kanang kamay niya ay humahagod na rin sa itaas ng suot na pantalon ni Max. Habang ang isang kamay ay nakayakap sa ulo nito upang alalayan sa pagkasubsob sa kanyang dibdib."Uhmmmm..." impit na ungol ang kumawala sa kanyang labi nang isubo ni Max ang dunggot ng kanyang isang dibdib. Nilaro ng d
"I like you!"Napasimangot si Amalia at hindi natuwa sa pag-amin ni Max. "Ano ako, bata?""Do you love me?" Nakangiti na tanong ni Max sa dalaga na parang batang nagtatampo sa kanya ngayon.Muntik ng mabulunan si Amalia sa tanong ni Max. Mabilis niyang tinungga ang laman ng baso na tubig upang alisin ang bumara sa kaniyang lalamunan. "Because I love you!" Seryuso pa rin ang binata habang nakatitig kay Amalia. "I want to hea— what the!" Napatayo siya mula sa kinaupuan nang maibuga ni Amalia ang tubig na nasa bibig nito sa kaniyang harapan. "Naku, sorry!" Mabilis na dinaluhan ni Amalia ang binata at pinunasan ng tisue ang bandang dibdib ng damit nito na nabasa niya ng tubig. "Huwag ka ngang mag-joke nang ganyan kapag kumakain ako." Paninermon nito sa binata habang mariing pinupunasan ang damit nito gamit ang tissue."Sino ba ang may sabi na nagbibiro ako?" Sikmat nito sa dalaga sa matigas na tinig. Nainis siya hindi dahil sa nabasa siya ng tubig na galing pa sa bibig nito. Kundi dah
MALUNGKOT ang magdamag ni Amalia dahil pagkahatid sa kanya ni Max sa kanyang tinutuloyan ay umalis din ito kaagad. Na-disappoint pa siya dahil mababaw na halik lang ang iginawad sa kanya at walang sweet words na binigkas. Nakatulogan na lang niya ang inis na nadarama para kay Max. Hanggang sa paggising ay dala pa rin niya ang inis na nadarama."Mahal daw ako, hmmp!" Piping himutok niya sa kanyang sarili habang naglalakad papasok sa building na pinagta-trabahuhan. Hindi maganda ang kanyang gising dahil sa nangyari kagabi."Ang arte mo kasi, may paligaw-ligaw ka pang gusto!" sikmat ng kanyang kunsensya sa sariling isipan."Bakit, mababawasan ba ang katigasan niya kung manligaw muna siya sa akin?" Umirap siya sa kawalan habang kausap ang sarili. Nagtatalo ang isipan hanggang makarating sa opisina. Pabagsak na umupo sa kanyang upuan at iginala ang paningin sa paligid. "Napaaga yata ako." naibulong ni Amalia sa kanyang sarili nang walang makitang tao sa paligid. Dala ng pagkainip ay tinaw
NAKANGITING tinanggap ni Amalia ang bulaklak at hindi na nagtanong kung saan galing iyon. Gusto niya lang talaga makakita ng bulaklak at lalong sumidhi ang nais nang makita kanina ang hawak ni Joy. Hindi na nabura ang ngiti sa kaniyang labi habang sinasamyo ang halimuyak na amoy ng roses. Pipitas na sana siya ng isang petal nang may malaking kamay ang dumaklot sa hawak niyang bulaklak. Hindi agad siya nakahuma dahil sa gulat. Awang ang bibig na napatitig sa galit na mukha ng lalaking hawak na ngayon ang card na kalakip sa bulaklak."Love, thank you at hinayaan mo akong maiparamdam sa iyo ang malinis at wagas kong pag-ibig na sa iyo ko lamang naramdaman. Alam ko na matagal mo nang inasam na makatanggap ng bulaklak. Sinamahan ko na rin ng chocolate upang malasahan mo ang tamis ng aking pagmamahal. Samyuhin mo ang dalisay kong pag-ibig sa bulaklak na aking pinili para sa iyo. Lubos na umiibig sa iyo, Mr. D!"Naikuyom ni Max ang dalawang kamao matapos lamukusin ang card na kasama ng bulak
"ANO ang ginawa mo sa kaibigan ko, Sir?" May bahid na takot ang boses ni Wigo at pinaglipat-lipat ang tingin kay Max at sa walang malay na kaibigan."Hinaan mo ang tinig mo at baka magising siya!" pabulong na sikmat ni Max kay Wigo."Gosh!" Naipaypay ni Wigo ang kaliwang kamay sa sariling mukha nang makumpirma na mali ang nasa isipan. "Tinakot mo ako, Sir! Kanina pang umaga ako nati-tense sa inyo ni Amalia dahil sa lintik na bulaklak na iyan!""May alam ka ba kung sino ang nasa likod ng taong nagpadala ng basurang iyan?"Naantala ang paghawak ni Ashton sa paghawak palapulsohan ni Amalia pagkarinig sa galit na tinig ni Max. Nilingon niya ang dalawa at nakita niya ang pagtuwid ng katawan ni Wigo habang nakatitig kung saan nakaturo ang kamay ni Max. Basura ang tawag ng huli sa magagandang rosas na nakapatong sa lamesa. Natampal niya ang sariling noo at gustong batukan si Wigo dahil nadulas ang dila nito."You ordered him to investigate about that case, Sir." Si Ash na ang sumalo sa paliw
NAPABALIKWAS ng bangon si Amalia nang magising. Sa lamesa agad ni Max dumako ang kanyang paningin at hinanap ang bagay na nasa panaginip. Bakas sa mukha ni Max ang pag-alala nang mapalingon sa gawi niya. "Nasaan ang flowers ko?" Galit niyang tanong sa nagulohang binata dahil sa kanyang inaakto. Tinulak niya ito nang tangkang yayakapin siya dahil gumiwang siya mula sa biglaang pagtayo. Hindi niya maintindihan ang sarili nang gumising at hindi mahanap ang gustong makita. Kumakalam ang sikmura niya at nahihilo."Huwag mo na iyon hanapin dahil ipinatapon ko na." Pabaliwalang sagot ni Max at sinubukan muling hawakan ang dalaga ngunit bigla itong bumunghalit ng iyak. "Nagpabili na ako ng bagong bulaklak kaya huwag ka nang magalit." Pang aalo niya dito ngunit umupo ito sa sahig at parang batang naglupasay doon habang umiiyak."Ayaw ko nang galing sa taong napilitan lang bilhin, ibalik mo iyon dahil akin iyon!" Bulyaw niya sa binata hanang patuloy sa pag-iyak."Darn! What are you doing, wi