Kiel “And for your information, Kiel, it was you who drove Hannah away! Ikaw yung gigil na gigil kung humalik sa ‘kin! When all I did was merely peck on your lips!” naiinis na dagdag ni Verina. I gritted my teeth as I was automatically reminded of that disgusting feeling I felt while kissing her. Bago ko pa siya masagot bigla na lang siyang lumuhod at magsisimula na sanang pulutin ang mga basag na bote. Within a second, I was in front of her, grabbing her wrist hard, making her stand up. “Nababaliw ka na ba?” Bakit parang mas nababaliw ako? What was I trying to do, running like that?“Bitawan mo ko!” nanggagalaiti na panlalaban niya. Sinubukan niyang tanggalin ang pagkakakapit ko sa kamay niya kaya lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak doon. Halos durugin ko na nga ang buto niya sa inis. Parang hindi nag-iisip.“What? Are you trying to kill yourself now, Verina? Hindi ba nangako tayo sa isa’t isa? That death is out of the picture? You’re not following the rules of the game you’ve
Verina Almazar‘I have to find him. I have to fúck him tonight.’ Parang mantrang inuulit-ulit ko ‘yan sa isipan habang humihigop ng mala-dugong alak sa babasaging kopita na hawak ko.Kasalukuyan akong nasa La Torre, ang pinakamataas na gusali sa bansa na pagmamay-ari ng mga Torellino, the most untouchable elite in the country, the ones who had also hosted this party. Napabuga ako sa malamig na hangin na dumadampi ngayon sa balat ko dahil sa walang mga dingding na pumapalibot sa bulwagan, only metal railings na kasing taas din ng isang may kaliitang tao.Kahit na walang mga tala sa langit sa oras na ito, nagniningning naman ang mga pailaw ng mga magagarbong gusali sa Roxas Boulevard na akala mo ay mga nalaglag na bituin kung tignan mula sa ikasiyamnapu’t siyam na palapag ng gusali. If I were in a different situation, I would’ve stood here for hours, admiring the perfect nightscape. Pero hindi ako nagpunta rito para mag-chill.Sumulyap ako sa likuran ko at kaagad namang bumaha ang pagk
Pagmulat ko ng mga mata ay agad kong napansin ang kakaibang kisame na may nakalambiting babasaging aranya na may malamlam na mga ilaw sa bawat bumbilya. Paulit-ulit akong napakurap at saka nagkasalubong ang mga kilay. Nasaan ako? Matapos ang ilang segundo, naalala ko rin sa wakas na ito nga pala ang suite na nirentahan ko ngayon sa La Torre. Awtomatikong napapihit ako ng tingin sa bandang kanan ko nang mapansin ang pigura na naroon.Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto kung sino ang nakaupo sa sofa na katabi lang ng higaan ko.Walang iba kundi si Ezekiel Torellino. Malinaw na sa akin ang lahat ngayon. Ang lalaking pumasok sa elevator kanina ay si Kiel. Siya rin ang pinagsabihan ko tungkol sa room number ko at sa epipen. Sa ilang daang tao na naroon ngayong gabi, what were the odds na siya pa pala ang magliligtas sa akin sa kapahamakang bunga rin ng katangahan ko. Agad akong napabangon at saka napakapit sa kumot na nakatalukbong sa ‘kin. Teka. Kumot?Naaalarma kong tiningnan ang
Ilang ulit na ba akong napabuga ngayon kung hindi ko kakagatin ang ibabang labi ko. Parang sasabog na kasi ang puso ko dahil sa magkahalong kaba at antisipasyon. Nakatayo ako ngayon sa labas ng malalaking kahoy na mga pintuan ng St. James Cathedral.For three hundred years, its stoned walls stood still. Kaya ang tinuturing na pinakamalaki at pinakamatandang simbahan sa bansa. Hindi ko mapigilang humanga habang tinitingnan ang pagkintab ng stained glass window nito habang nasisikatan ng araw, at naroon lang ‘yon sa taas lang ng malalaking pintuan. In my hand was a bouquet of white and rustic pink peonies, na halos durugin ko na dahil nga sa sobrang kaba. It was finally my big day. Ikakasal na ako kay Kiel. Finally, everything was slowly falling into place. I was wearing a white strapless floral-applique ball gown with swarovski crystals, and a tulle veil swathed over my head na siya ring nagsilbing wedding trail ko. Pinasadya ng mga Torellino ang wedding gown kong nagkakahalaga ng bi
Nakahinga naman ako nang maluwag nang mawala ang matinding paghilab ng tiyan ko. Pinakiramdaman ko ang sarili at nang hindi na bumalik ang sakit ay nag-umpisa na rin akong maglakad. I marched gracefully before everyone, akala mo ay hindi ako nag-agaw-buhay kanina lang. I tried my hardest not to stare at the guests’ faces. Hindi ko naman kilala ang karamihan sa mga ‘yon.Nag-focus lang ako sa pagtingin sa altar kung saan ako papunta, pero hindi ko pa rin tinatapunan ng tingin ang lalaking naghihintay sa ‘kin doon. Natatakot pa akong salubungin ang malamig niyang ekspresyon.Bigla na lang akong naging emosyonal. Siguro dahil biglang tumugtog ang paborito kong kanta gamit ang violin at piano. I almost teared up. Ganito pala ang pakiramdam ng kinakasal.It felt so real. Kung sana lang ay totoo talagang ikakasal ako sa taong mahal ko, baka naiyak na talaga ako nang tuluyan. But I got robbed of that, kaya ako naririto ngayon.All those pain, all those sleepless nights, near-death experience
Pakiramdam ko ay nabuhay ako ng isang buong dekada sa araw na ‘yon. Ni hindi pa nga lumulubog ang araw sa ilalim ng mga ulap. Bawat segundo mas bumibigat ang mga pilit at praktisadong ngiti na nakapinta sa mukha ko na para bang maskarang gustong-gusto ko nang tanggalin. Ang pictorial na yata ang naging pinakamatagal na yugto ng araw na ito, kasunod ng napakatagal na pag-makeup sa ‘kin kanina. Isa-isang nagpapakuha ng litrato ang mga bisita kasama kami. Sa kabila ng lahat, binubuhay ako ng isang matinding damdamin, na parang hangin na umiihip sa papaupos na sanang ningas ng apoy. Paghihiganti.Gusto kong manakit sa mga oras na ‘to, lalo pa’t nasa tabi ko lang si Kiel na manaka-naka kung ngumiti. Kung makaasta siya ngayon sa harapan ng mga bisita, akala mo ay wala siyang ginawang kademonyohan. Nasa simbahan pa man din siya. Napakahirap pigilan ang galit na umaapaw ngayon sa kalooban ko, pero mamaya ko na siya haharapin kapag kaming dalawa na lang ang magkasama. Mabuti na lang din at
Nagsimula na sana akong humakbang palapit sa dalawa habang kuyom ang mga palad. Halos ilang dipa lang ang layo nila sa ‘kin, pero hindi pa rin nila ako magawang pansinin o kaya tapunan ng tingin man lang. Halatang wala silang pakialam sa paligid.Pero napahinto ako sa paglalakad nang hilahin ni Analyn ang kamay ko. Sisimangutan ko na sana siya pero biglang humilab na naman ang tiyan ko. This time, the pain grew more intense. Hindi na ako nakatiis at sinapo ko na ang tiyan habang napapakislot sa sakit. Hindi nakaligtas kay Analyn ang reaksyon ko kaya naman parang asong hinila niya ako papasok sa loob ng bridal suite. Pagpasok na pagpasok namin sa loob ay parang himala na nawala rin naman kaagad ang sakit na kanina lang ay halos panghinaan ko.Pinandilatan ko si Analyn pagkasarado niya ng pintuan, pero inignora lang niya ang ‘yon.“May masakit ba sa ‘yo?” tanong niya sa ‘kin. Hindi ko alam kung totoo bang pag-alala ang bumabakas sa mga mata niya ngayon. Hindi naman kami magkaibigan. Ba
Sa wakas ay nawala na ang lahat ng nararamdamang kong sakit. Nang ibuka ko ang mga mata ay para akong nakahiga sa napakalambot na kutson ng mga ulap at nasamyo ko pa nga ang bango ng mga mapupulang talulot ng rosas na nagkalat sa higaan ngayon.Para akong nasa panaginip. Naramdaman ko ang marahang pag-ingit ng pintuan kaya natuon doon ang mga mata ko. Halos mabulag ako sa liwanag na sumisilip sa siwang nito. May lalaking niluwa ang pintuan at namukhaan ko kaagad siya. Si Kiel. Pero ang labis na nakakapagtaka ay ang pag-aalala na gumuguhit ngayon sa gwapong mukha niya. Sinisigaw pa nga niya ang pangalan niya na para bang natatakot siyang mawala ako.‘Ah, sabi na… panaginip lang ‘to.’ Hindi ko mawari kung bakit ko ‘yan naisip. Basta ang alam ko lang ay napakaimposible. Pinikit ko na lang muli ang mga mata at nagpakasasa sa nararamdamang kapayapaan lalo na noong parang lumutang akong bigla sa kawalan.Sa susunod na pagmulat ng mga mata ko ay sinalubong ako ng nakakabulag na liwana
Kiel “And for your information, Kiel, it was you who drove Hannah away! Ikaw yung gigil na gigil kung humalik sa ‘kin! When all I did was merely peck on your lips!” naiinis na dagdag ni Verina. I gritted my teeth as I was automatically reminded of that disgusting feeling I felt while kissing her. Bago ko pa siya masagot bigla na lang siyang lumuhod at magsisimula na sanang pulutin ang mga basag na bote. Within a second, I was in front of her, grabbing her wrist hard, making her stand up. “Nababaliw ka na ba?” Bakit parang mas nababaliw ako? What was I trying to do, running like that?“Bitawan mo ko!” nanggagalaiti na panlalaban niya. Sinubukan niyang tanggalin ang pagkakakapit ko sa kamay niya kaya lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak doon. Halos durugin ko na nga ang buto niya sa inis. Parang hindi nag-iisip.“What? Are you trying to kill yourself now, Verina? Hindi ba nangako tayo sa isa’t isa? That death is out of the picture? You’re not following the rules of the game you’ve
KielSeething inside, I swirled the amber liquid inside the crystal grass before taking another slow sip from it. Saglit na humagod sa lalamunan ko ang likido bago ito tuluyang nalunok.Fúck it! Paulit-ulit akong nagpakawala ng malulutong na mura dahil sa namumuong inis sa ‘kin. Pinilig ko ang ulo saka sumandal sa backrest ng sofa, silently wishing that the scotch’s effect would immediately reach my brain, para sana huminto man lang ‘yon sa pag-iisip. Para kasing sirang plaka na paulit-ulit sa ulo ko ang nangyari kanina, from that góddamn kiss with Verina, up to Hannah’s confrontation, up to that fúcking kiss I witnessed right in front of my fúcking house. Hannah. That was Hannah’s attempt para magkaayos kami, dahil nga sa nangyari sa opisina ko noong nakaraan. She invited me to that dinner just for her to see me kissing the woman who I claimed to hate so much. Hindi ko na mabilang kung ilang buwan o may taon na ba kami ni Hannah. Ang alam ko lang ay siya ang pinakamatagal kong na
The next day after returning to France back then, pumunta ako sa medical center kung saan ako tinakbo ni Zade noong nakunan ako. Iyon ang una at huling beses na napagmasdan ko ang anak kong nasa ikalabing-isang linggo na sana bago ko siya iluwal. I clearly remembered how the fetus was suspended in a clear preservation jar. Its tiny, fragile form curled in on itself, na para bang nilalamig, na para bang hinahanap nito ang init at kalinga ng dati nitong tahanan. Siguro kung nahawakan ko siya, hindi pa mapupuno ng laki niya ang isang palad ko. I recounted its underdeveloped face, thinking if it had Zade’s sharp features, or did it have softer features like mine?Lalaki kaya siya o babae? Napakaraming mga katanungan ang tumakbo sa isipan ko habang tinitingnan ko siya noon, mga katanungan na hindi na kailanman masasagot pa. But I remembered how my whole being was shattered while staring at my baby’s stillness. Dahil hindi ko na maririnig ang mga tawa at bawat pag-iyak niya. Ni hindi
Halos hindi na ako umimik pagbalik ko sa mesa namin ni Emmanuel. Kahit wala na akong ganang kumain ay pinilit ko pa rin ang sarili kong galawin ang tinidor at kutsilyo para lang hiwain ang steak sa plato ko.Emmanuel and I did exchange conversations, pero lumilipad pa rin ang isip ko sa nangyari kani-kanina lang, lalo na at ramdam ko pa rin ang pamamaga ng mga labi ko dahil sa mga halik ni Kiel.Sunod-sunod ang naging paghigop ko ng wine, so that I could take my mind off my tingling lips.Pero sa tuwing nagkakaroon kami ng saglit na katahimikan ni Emmanuel ay tumatakbo na naman sa isipan ko ang ginawa namin ni Kiel: kung paano niya hinapit ang bewang ko at hilahin niya ako palapit sa kanya; kung paano niya inangkin ang mga labi ko sa mapagparusang paraan. Despite everything he did, bakit parang nakulangan pa ako sa ginawa namin?And why the fúck did my body react like that?Hindi naman ganito ang naramdaman ko noong una niya akong hinalikan noon sa ospital. Ano na lang ang iisipin n
‘Fúck!’Did I really have to do that? Did I really have to kiss Kiel? Ano bang espiritu ang sumapi sa ‘kin at nagawa ko ‘yon sa lalaking walang ibang ginawa kundi ang magdala ng trahedya sa buhay ko?I seethed inside as I walked away from him. Bakit ba ako nagagalit sa sarili ko? I only did that just to get under his skin. That kiss was nothing but a mere mockery and provocation. Hindi pa ako lubusang nakakalayo eh bigla na lang niyang hinaklit ang braso ko.Nanlalaki ang mga matang tiningnan ko si Kiel habang hinihila niya ako pabalik sa kinatatayuan ko kanina. Saka niya niyapos ang bewang ko at hinatak ako palapit sa kanya, until my soft chest slammed against his.Merong nakakagigil na ngiting nakapinta sa mga labi niya bago siya nagsalita. “You wanted to kiss me, huh? Then fúcking do it right!” That was when he suddenly went for my mouth, all while still gripping my arm and waist tight.Alam kong hindi nakaligtas sa kanya ang panlalaki lalo ng mga mata ko nang magdikit ang mga
The soft hum of classical music greeted our ears as soon as Emmanuel and I stepped inside the fine dining restaurant with our arms linked.Malamlam lang ang ilaw dito, which only added to the romantic vibe. Mangilan-ngilan lang din ang mga narito ngayon kaya medyo tahimik ang paligid. Inakay kami ng isang lalaking staff papunta sa reserved table namin. And Emmanuel, being the angel that he was, even pulled out the chair for me. “Thank you,” nakangiti kong ani bago ako naglakad papunta sa upuan. His gaze softened as he reached out for my hand. “Anything for my future wife,” mahina niyang saad bago hinagkan ‘yon.Muntikan nang mapaarko ang kilay ko sa ginawa niya, mabuti na lang at nakapagpigil ako. After all, he did something for me— something huge.Hindi ko na siya sinagot, basta nginitian ko lang siya hanggang sa nakaupo na siya sa tapat ko. But the moment he did, lumapat ang mga mata ko sa lalaking nakamasid pala sa ‘min. Halos mapanganga ako nang makita si Kiel, and that natura
Tinext ni Emmanuel sa ‘kin ang address ng VIP Lounge. Marami na ring tao sa lugar nang makarating ako— pero ito ang tipo ng mga tao na hindi basta-basta magwawala kapag nakakita ng mga sikat na personalidad. Ekslusibo kasi ang lugar, at kadalasan doon talaga nagkikita o nagmi-meeting ang mga artista. The entire place looked cozy. There were sets of tables everywhere. May apat na kayumangging velvet chairs na nakapalibot sa isang mesa. Napangiwi lang ako dahil amoy usok ng sigarilyo sa loob. I wore a strapless tweed dress adorned with delicate floral patterns in soft pink and white tones, with a matching tweed jacket draped over my shoulder.I paired my ensemble with a white quilted mini bag, classic cream heels, and pearl and gold accessories. Meanwhile, my hair was styled in soft, effortless waves.Kaagad na hinanap ng mga mata ko ang direktor na si Liam Guttierez. Kahit na hindi kami personal na magkakilala, alam ko na ang itsura niya just by browsing the web. Isa siya sa mga sik
Hindi pa sikat ganoon ang tindi ng sikat ng araw kaya tumambay muna ako sa hardin. May manaka-naka rin na pag-ihip ng malamig na hangin. Nakaalis na rin sina Kiel at Hannah kanina. Alam kong busy din ang magaling kong asawa sa trabaho during weekdays. At maging si Hannah ay gabi na rin kung umuwi. Pagkatapos ng pangyayaring ‘yon sa study ni Kiel ay ginawa ko ang lahat para iwasan silang dalawa. Akala mo ay mas mabigat pa ang ginawa kong pagpasok sa kwarto na ‘yon kesa sa mga ginawa nila sa ‘kin. Pero mabuti na lang din at hindi na rin naman ako kinompronta ni Kiel tungkol sa nangyari. Siguro ay pinaniwalaan din niya ang sinabi ko.Or did he? Paano kung meron na naman palang pinaplano ang mga hudas na ‘yon laban sa ‘kin? But everything seemed peaceful now.Usually, I’d hear Hannah’s moans first thing in the morning. Pero tatlong araw na akong hindi nabubulahaw sa mga halinghing niya. Hindi ko nga rin sila naririnig na nag-uusap. Hindi ko tuloy maiwasang mapangiti habang nakatingin
Sobrang lamig na ng gabi noong bumaba ako ng sasakyan pagkatapos ko itong iparada Halos mawalan na ako ng balanse habang naglalakad papasok ng bahay. Para akong nanghihina matapos kitain ang mag-inang ‘yon ngayon. Isa pa, hindi pa rin ako naghahapunan.Oras na makapasok ako ng bahay ay narinig ko kaagad ang nakakasukang mga halinghing ni Hannah, followed by Kiel’s guttural grunts coming from their bedroom. I seethed inside. Kailangan talagang paabutin hanggang kapitbahay ang mga ungol nila? Hindi man lang ba sila nagsarado ng pintuan? O baka naman sinadya talaga nilang buksan para lang iparinig sa ‘kin?Kinuyom ko ang isang kamay, until my nails digged into my palm. How brazen…. I suddenly wondered how my dearest husband would react kapag ako naman ang nagdala ng lalaki rito. I’d find out one of these days.Kukuha na sana ako ng isang bote ng alak sa wine cellar para sana magpalamig ng ulo sa hardin, but an idea suddenly popped in my head. Busy si Kiel at Hannah ngayon. Meaning, I