Nobela ni Lexa Jams

Kiel “And for your information, Kiel, it was you who drove Hannah away! Ikaw yung gigil na gigil kung humalik sa ‘kin! When all I did was merely peck on your lips!” naiinis na dagdag ni Verina. I gritted my teeth as I was automatically reminded of that disgusting feeling I felt while kissing her. Bago ko pa siya masagot bigla na lang siyang lumuhod at magsisimula na sanang pulutin ang mga basag na bote. Within a second, I was in front of her, grabbing her wrist hard, making her stand up. “Nababaliw ka na ba?” Bakit parang mas nababaliw ako? What was I trying to do, running like that?“Bitawan mo ko!” nanggagalaiti na panlalaban niya. Sinubukan niyang tanggalin ang pagkakakapit ko sa kamay niya kaya lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak doon. Halos durugin ko na nga ang buto niya sa inis. Parang hindi nag-iisip.“What? Are you trying to kill yourself now, Verina? Hindi ba nangako tayo sa isa’t isa? That death is out of the picture? You’re not following the rules of the game you’ve

KielSeething inside, I swirled the amber liquid inside the crystal grass before taking another slow sip from it. Saglit na humagod sa lalamunan ko ang likido bago ito tuluyang nalunok.Fúck it! Paulit-ulit akong nagpakawala ng malulutong na mura dahil sa namumuong inis sa ‘kin. Pinilig ko ang ulo saka sumandal sa backrest ng sofa, silently wishing that the scotch’s effect would immediately reach my brain, para sana huminto man lang ‘yon sa pag-iisip. Para kasing sirang plaka na paulit-ulit sa ulo ko ang nangyari kanina, from that góddamn kiss with Verina, up to Hannah’s confrontation, up to that fúcking kiss I witnessed right in front of my fúcking house. Hannah. That was Hannah’s attempt para magkaayos kami, dahil nga sa nangyari sa opisina ko noong nakaraan. She invited me to that dinner just for her to see me kissing the woman who I claimed to hate so much. Hindi ko na mabilang kung ilang buwan o may taon na ba kami ni Hannah. Ang alam ko lang ay siya ang pinakamatagal kong na

The next day after returning to France back then, pumunta ako sa medical center kung saan ako tinakbo ni Zade noong nakunan ako. Iyon ang una at huling beses na napagmasdan ko ang anak kong nasa ikalabing-isang linggo na sana bago ko siya iluwal. I clearly remembered how the fetus was suspended in a clear preservation jar. Its tiny, fragile form curled in on itself, na para bang nilalamig, na para bang hinahanap nito ang init at kalinga ng dati nitong tahanan. Siguro kung nahawakan ko siya, hindi pa mapupuno ng laki niya ang isang palad ko. I recounted its underdeveloped face, thinking if it had Zade’s sharp features, or did it have softer features like mine?Lalaki kaya siya o babae? Napakaraming mga katanungan ang tumakbo sa isipan ko habang tinitingnan ko siya noon, mga katanungan na hindi na kailanman masasagot pa. But I remembered how my whole being was shattered while staring at my baby’s stillness. Dahil hindi ko na maririnig ang mga tawa at bawat pag-iyak niya. Ni hindi

Halos hindi na ako umimik pagbalik ko sa mesa namin ni Emmanuel. Kahit wala na akong ganang kumain ay pinilit ko pa rin ang sarili kong galawin ang tinidor at kutsilyo para lang hiwain ang steak sa plato ko.Emmanuel and I did exchange conversations, pero lumilipad pa rin ang isip ko sa nangyari kani-kanina lang, lalo na at ramdam ko pa rin ang pamamaga ng mga labi ko dahil sa mga halik ni Kiel.Sunod-sunod ang naging paghigop ko ng wine, so that I could take my mind off my tingling lips.Pero sa tuwing nagkakaroon kami ng saglit na katahimikan ni Emmanuel ay tumatakbo na naman sa isipan ko ang ginawa namin ni Kiel: kung paano niya hinapit ang bewang ko at hilahin niya ako palapit sa kanya; kung paano niya inangkin ang mga labi ko sa mapagparusang paraan. Despite everything he did, bakit parang nakulangan pa ako sa ginawa namin?And why the fúck did my body react like that?Hindi naman ganito ang naramdaman ko noong una niya akong hinalikan noon sa ospital. Ano na lang ang iisipin n

‘Fúck!’Did I really have to do that? Did I really have to kiss Kiel? Ano bang espiritu ang sumapi sa ‘kin at nagawa ko ‘yon sa lalaking walang ibang ginawa kundi ang magdala ng trahedya sa buhay ko?I seethed inside as I walked away from him. Bakit ba ako nagagalit sa sarili ko? I only did that just to get under his skin. That kiss was nothing but a mere mockery and provocation. Hindi pa ako lubusang nakakalayo eh bigla na lang niyang hinaklit ang braso ko.Nanlalaki ang mga matang tiningnan ko si Kiel habang hinihila niya ako pabalik sa kinatatayuan ko kanina. Saka niya niyapos ang bewang ko at hinatak ako palapit sa kanya, until my soft chest slammed against his.Merong nakakagigil na ngiting nakapinta sa mga labi niya bago siya nagsalita. “You wanted to kiss me, huh? Then fúcking do it right!” That was when he suddenly went for my mouth, all while still gripping my arm and waist tight.Alam kong hindi nakaligtas sa kanya ang panlalaki lalo ng mga mata ko nang magdikit ang mga

The soft hum of classical music greeted our ears as soon as Emmanuel and I stepped inside the fine dining restaurant with our arms linked.Malamlam lang ang ilaw dito, which only added to the romantic vibe. Mangilan-ngilan lang din ang mga narito ngayon kaya medyo tahimik ang paligid. Inakay kami ng isang lalaking staff papunta sa reserved table namin. And Emmanuel, being the angel that he was, even pulled out the chair for me. “Thank you,” nakangiti kong ani bago ako naglakad papunta sa upuan. His gaze softened as he reached out for my hand. “Anything for my future wife,” mahina niyang saad bago hinagkan ‘yon.Muntikan nang mapaarko ang kilay ko sa ginawa niya, mabuti na lang at nakapagpigil ako. After all, he did something for me— something huge.Hindi ko na siya sinagot, basta nginitian ko lang siya hanggang sa nakaupo na siya sa tapat ko. But the moment he did, lumapat ang mga mata ko sa lalaking nakamasid pala sa ‘min. Halos mapanganga ako nang makita si Kiel, and that natura

JylaMatagal na tinitigan ni Jyla ang pintuan ng bahay na minsan nilang tinirhan nang magkasama ni Zion. Bumalik sa alaala niya ang lahat, simula sa una nilang pagkikita ni Zion. Napakarami na niyang pinagdaanan sa poder ng asawa, hindi lang malungkot, hindi lang puro inis at galit— meron na ring masasayang alaala kahit papaano. Pero meron talagang paraan ang tadhana para ipangalandakan sa ‘yo na wala ka sa tamang kinalalagyan— na hindi para sa ‘yo ang isang bagay o isang tao.Pagod na pagod na siya sa lahat ng mga nangyayari. Panahon na talaga siguro para sumuko. Kung bakit ba naman kasi meron pang parte ng puso niya ang umaasa.Sa totoo lang, kaya siya naglakas loob na magpunta rito ngayon ay para lang makita niya si Zion. Gusto niyang isumbat dito ang nangyari sa kanya ngayong buong araw dahil hindi man lang siya nito magawang tulungan, kahit na hindi niya pa naman nagagawa ang bagay na ‘yon kahit kailan. But in the end, her heart won. Makita lang niya ang pagod at lungkot sa mga

ZionIt was already the dead of the night. Sobrang lamig pa ng simoy ng hangin, parang nagbabadya ng lagim.Nanlulumong umuwi na si Zion ng bahay kahit hindi niya alam kung makakatulog pa ba siya o makakapagpahinga pa ang utak niya. But the moment he saw that familiar figure waiting on his doorstep, he immediately softened up. He suddenly felt the urge to get it done with and just hug his wife. Gusto niyang magpaalo. Gusto niya nang masasandalan dahil pagod na pagod na siyang tumayo mag-isa. Napakaraming nakikisimpatya sa kanya at sa lagay ng ina niya, pero alam niya sa sarili niyang yakap lang ni Jyla ang kailangan niya.Pero bigla niyang naalala ang tagpo kanina, her being with Daniel Montero. Kaagad tuloy nagbago ang timpla niya. Why? Why did she have that power over him? Alam niya ang motibo ni Jyla kaya nilapitan siya nito, pero hindi pa rin niya napigilan ang sariling mahulog sa patibong nito— ang mahulog dito. “Anong ginagawa mo rito?” Kaagad na napatingin sa kanya si Jyla

Dylan‘What a freakin’ spectacle.’Hindi maiwasan ni Dylan ang mabighani sa ginawang pagsagip ng kaibigan niya kay Jyla. Akala niya ay kilalang-kilala na niya si Andrew, but this was a side of him he had never seen before.Hindi siya makapaniwalang may kakayahan pala itong protektahan ang isang babae. Masyado siyang nasanay na kinakama tapos ay pagsasawaan lang nito ang mga babaeng dumarating sa buhay nito. Andrew had never given someone an effort like this. Siguro kung wala lang taong nakahandusay ngayon sa sahig na may tumatagas na dugo sa tiyan nito, baka pinalakpakan na niya si Andrew.But Jyla….May kung anong kumirot sa dibdib niya habang tinitingnan ang babaeng hindi mapigilan ang paghagulgol sa mga bisig ni Andrew. Nakita niyang handa na itong magpakulong ulit, kahit na kagagaling lang nito halos sa kulungan. She would rather be imprisoned than to be defiled by someone like Daniel.Nag-iwas na siya ng tingin. Hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting pagkaselos sa kaibi

AndrewPinagpatuloy ni Andrew ang pagsunod sa sasakyan ni Daniel Montero. Pamilyar sa kanya ang dahan na tinatahak ng matandang lalaki. It was a shady nightclub, at lahat yata ng mga pinagbabawal na gawain ay malayang gawin ng mga ekslusibong miyembro ng club na ‘yon, na minsan ay hindi pa niya napuntahan.Tama nga ang hinala ni Andrew. Nakita niyang bumaba sila Jyla at Daniel sa harapan ng nasabing club. Bumaba kaagad sila ni Dylan ng sasakyan at sinundan ang lalaki na hatak-hatak pa rin si Jyla na para bang wala sa sarili ngayon. Hindi man lang kasi ito nagpumiglas o ano. Basta na lang nagpatianod ang babae. Wala ring pagtanggi sa mukha ni Jyla, na para bang hindi lang siya napipilitan. Napaka-weirdo ng kakalmahan ngayon ng mukha nito.Kasunod nina Jyla at Daniel ay dalawang bodyguard ng lalaki na malalaki ang katawan.“I want the best private room!” mayabang na saad ni Daniel sa receptionist. Pinasadahan pa ng lalaki ng tingin si Jyla mula mukha hanggang dibdib na siya namang kina

Bigla na lang hinilan ng matanda si Jyla palapit dito, may hindi maipaliwanag na ngiting nakapinta sa mukha. “Jyla, oh Jyla. Bakit parang nakalimutan mo na ang pinagsamahan nating dalawa? Ako ‘to, si Daniel Montero.” nakakalokong sambit ng matanda na parang dalawang dekada ang tanda kay Rolly. Kaagad na nagtaasan ang balahibo ni Jyla. Hindi niya kilala ang lalaking kaharap, pero bakit alam nito ang pangalan niya?“Sino ho kayo?” namimilog ang mga matang tanong niya sa lalaki. “Wow! After everything I’ve done for you? Parang asawa na nga ang turing natin sa isa’t isa noong nasa kolehiyo ka pa. Daddy pa nga ang tawag mo sa ‘kin. Tapos ngayon tatawagin mo akong lolo?” “Hindi ho kita kilala! Bitawan niyo ho ako bago tumawag ngayon ng pulis!” Kahit anong gawin niya para mabawi ang kamay ay hindi siya nagtagumpay. Masyadong mahigpit ang pagkakahawak nito sa kanya. Bigla na lang pumalatak ng tawa ang lalaki. “Pulis? Noong nakikinabang ka pa sa ‘kin hindi mo naisipang humanap ng pulis!

JylaIsang beses na pinasadahan niya ng tingin ang kabuuan ni Andrew. Naka-long sleeves na polo ito na kulay pink at itim na slacks at balat na sapatos. Meron itong suot na kulay kahel na safety hat. Sa likod ni Andrew ay ang malaking surveying equipment na ginagamit sa pagsukat ng ektarya ng lupain. “Why do you look so out of it, Miss Probi?” medyo iritableng sita sa kanya ng lalaki. Kahit na wala naman siyang nakikitang talim sa mga mata nito ay ramdam niya ang inis na kalakip ng tinig nito. Kaagad na nawala ang panandaliang kasabikan sa mga mata niya. Nahihiyang yumuko na lang siya para humingi ng paumanhin. “I’m sorry, sir. Hindi kita napansin.” Marahang dinuro ni Andrew ang noo niya para mag-angat ang tingin niya sa lalaki. “Look here, Miss Probi. This is a construction site. Hindi pwedeng maglalakad ka rito basta-basta nang wala sa sarili. Learn to look out, hindi lang para sa sarili mo, kundi para na rin sa mga pwede mong madisgrasya.” “Okay po. Pasensya na ulit.” Kaagad