Portia's Pov Busy akong iguhit ang mga punong nasa paligid ng baseball field nang may bigla na lang magsalita sa likuran ko. Nang tignan ko kong sino ay napaawang ang mga labi ko. Hindi ko alam kong bakit pero bigla akong nakaramdam ng pag-aalala nang makita ko ang pasa sa gilid ng kanyang bibig. Alam kong basagulero siya at parang wala na sa kanya ang masaktan pero kasi malaki ang hiwa sa gilid ng kanyang bibig. "May sugat ka sa bibig mo." Iyon agad ang una kong naibulalas. Hinawakan naman ni Lucas ang sinasabi kong sugat niya. "Ito ba? Maliit na bagay. Sanay na ako. So pwede na ba akong makiupo?" Nakangiti niyang sagot. Tiniklop ko ang sketch pad ko at tsaka ako umusog. Dati kapag nakikita ko si Lucas ay gumagawa ako ng paraan upang maiwasan siya pero nakakasawa rin pala kaya mula ngayon ay hindi ko na siya iiwasan. Harmless naman siguro siya hangga't wala siyang ginagawang nakaka-sakit saakin. Pwera na lang iyong nangyari kahapon sa bahay nila. Kapag naaalala ko iyon
I was living in a comfortable and contented life not until my mom passed away one month ago. Our house, cars, properties and our company that was founded by my parent's were all taken away from me and it's all because of my step-father. Isinugal niya lahat-lahat ang mga ari-arian ng mga magulang ko. It looks like my mom knew about his bad habit, but my mom stayed silent. Hindi na ako magtataka. Mabait, maunawain at mapagbigay ang mommy ko kaya siguro hinayaan niya lang si tito Henry sa bisyo nito, pero masiyado naman niyang inabuso ang kabutihan ng mommy ko. Gusto kong pagsalitaan ng mga masasakit na salita si tito Henry, but my mom didn't teach me to be a bad daughter. She always told me to be kind no matter what the situation is. Hindi rin ako sanay na magalit at magtanim ng sama ng loob kaya ang tanging magagawa ko na lang ngayon ay mag-isip ng paraan kong paano kami makaka-survive sa mga pang-araw-araw na gagastusin namin. Kakalipat lang namin ngayon sa isang hindi kalakihang
"Devin Fajardo, the most successful young businessman in the country is with Katherine Revamonte; the daughter of a hotel magnate. It seems like they just came from a dinner date. Is the most eligible billionaire bachelor in the country not single, anymore?"Below the caption is a video of Devin and that girl Katherine going out of a famous restaurant.Reporters from different stations immediately approached them, but Devin used his arms to cover the woman's face habang nagmamadali silang pumasok sa nakahanda nang pulang Lamborghini Aventador.Nag-unahan sa pagtakbuhan ang mga reporters pero huli na sila dahil humarurot na palayo ang sasakyan.I don't know what will I felt with the scene that I've witnessed. Madidis-appoint ba ako dahil hanggang ngayon wala pang nakaka-alam na matagal na kaming kasal ni Devin o magagalit dahil kung hawakan niya si Katherine ay parang wala siyang asawa na makakakita sa ginagawa niya.Sabagay, sino ba kasi ako? Kahit nga nagkikita kami sa pagtitipon noo
Hindi ko akalaing mahirap pala ang maghanap ng trabaho. Sa limang kumpanya na pinasahan ko ng aking resume, lahat ay hindi ako tinanggap. Pare-pareho sila ng sinasabi. Wala daw akong experience. They must have been kidding me. How can I have an experience if they won't allow me to work with them? I don't understand their rules. How about the newly graduates? Inaasahan ba nilang may mga experience na ang mga iyon? I let out a frustrated sigh. Hindi ko maintindihan kong anong klaseng mindset mayroon ang mga nangangasiwa sa mga kompanya ngayon. Napapaisip tuloy ako, ganoon rin ba ang patakaran ng kompanya namin namin noon? But how would I know now kung wala na saamin ang kumpanya namin? Pinunasan ko ang pawis na namuo sa nuo ko gamit ang manggas ng puting long sleeves ko. Nandito ako sa gilid ng kalsada at naghihintay ng masasakyang jeepney. Malapit na ang rush hour kaya kailangang makasakay na agad ako dahil siguradong siksikan na mamaya dahil uwian na ng mga estudyante at mga nag-o
"E-excuse me, Sir but my surname is Fontanilla." Kinakabahan na sagot ko. Nagpanggap akong hindi siya kilala at sana maniwala siya. Tumambol nang malakas ang dibdib ko ng dahan-dahan siyang tumayo. Gusto kong tumakbo pero parang napagkit ang mga paa ko sa sahig. Naglakad siya at tumigil sa harapan ko. Napahinga ako ng malalim nang masamyo ko ang pan-lalaking pabango niya. "The last time I checked, I didn't sign our divorce papers and that only mean---you are still a Fajardo." He answered in his sultry voice dahilan para tumaas ang lahat ng balahibo ko sa katawan. Napamura ako sa aking isipan. Is he flirting with me? Bakit ganyan ang boses niya? Huminga ako ng malalim. I need to gather myself or else I will lose it here. This is the first time that we'll come face to face, but he's making me lost myself already. What more kapag nakikita ko na siya araw-araw? Baka lumayas na ang kaluluwa ko sa aking katawan. "Hindi ko alam kong ano ang sinasabi mo. Kung wala na po kayong kailang
Kumunot ang nuo ko nang maging pamilyar saakin ang daan na tinatahak namin.Bakit feeling ko pauwi naman sa apartment ko ang tinatahak ng sasakyan?Hindi muna ako nagtanong dahil baka dito rin ang daan papunta sa bahay nina Devin.Sinulyapan ko si Devin na tulog na tulog. Magkatabi kami dito sa likod ng sasakyan pero nakaupo kami sa magkabilang-gilid. Si Dino ang nagmamaneho habang si Drigo ay nakaupo sa passenger seat. Pareho silang tahimik kanina pa.Naalala ko nanaman kong bakit napilitan akong iuwi si Devin. Hindi ko alam na marunong din palang magdrama ang dalawa. Akalain mong mas mabuting magpasagasa na lang daw sila sa truck kaysa si Devin mismo ang magpira-piraso ng kanilang mga katawan kapag hindi ako ang nag-uwi sa amo nila?Alam kong nagpapaka oa lang ang dalawa dahil hindi magagawa ni Devin ang sinasabi nila pero pumayag na lang ako sa gusto nila dahil desperado na ang kanilang mga itsura.Pagdating namin sa VIP 2, halos hindi na maka-galaw si Devin sa sobrang kalasingan.
Hindi ko alam kong papaano akong nakawala sa mahigpit na yakap ni Devin. Namalayan ko na lang ang sarili ko na nakatayo sa gilid ng kama habang nakatingin kay Portia na nanlilisik ang mga mata.Nagpanik ako ng magmartsa siyang papalapit sa banda ni Devin.OMG! Ano ang binabalak niyang gawin?Bago pa niya malapitan ang lalake ay mabilis ko nang naiharang ang katawan ko."Umalis ka diyan ate, nandidilim ang paningin ko ngayon at baka hindi kita matantiya." Utos niya habang nangangalit ang kanyang mga ngipin.Umiling ako."Naman Portia. Ipagpabukas mo na kong anuman ang sasabihin mo sa kanya. Lasing iyong tao at natutulog na." Pigil ko sa kanya sa mahinang boses.Mas matangkad ako kay Portia kaya naman kailangan niya pang tumingkayad upang makita si Devin.Nang hindi siya magtagumpay na malapitan ito ay ako ang binalingan niya."Ate, alam kong hindi pa siya natutulog. Hayaan mo kasing kausapin ko siya." Pagpupumilit niya."Bukas na kasi. Tara na.""Portia, right? Ano ang gusto mong sabih
Kahit gusto ko pang matulog ay napilitan na akong bumangon dahil naalala kong walang magluluto ng umagahan kay Devin. Hindi ko inakalang darating ang araw na ipagluluto ko siya. Kahit nga noong ikinasal kami sa papel, never kong inisip na gagawin ko ang karaniwang ginagawa ng isang babaeng may asawa na. Habang nagsisipilyo ay iniisip ko kong ano ang lulutuin ko. Nilagang itlog lang ang alam kong lutuin. Alam ko namang magprito noon, kaso, puro pasa ang inaabot ko. Kaya naman sa pangatlong beses na natalsikan ako ng mantika ay itinigil ko na ang pagpiprito at nagta tiyaga na lang kami ni Portia sa nilagang itlog sa umaga. O kaya naman nagnoodles na lang kami dahil madali rin lang iyong lutuin. Alangan namang nilagang itlog ang ipapakain ko kay Devin? Nakakahiya. Sigurado akong sanay iyon sa masasarap na pagkain. Nang matapos akong magsipilyo at maghilamos ay lumabas na ako sa banyo. Natutulog pa si Portia dahil alas-otso pa lang ng umaga. Mga alas-dose pa iyan magigising at ganoon d