"Lumamig na iyan kanina dahil hindi mo naman kinain kaya ininit ko sa microwave oven." Devin was so mad awhile ago and he is surprisingly calm now? I am waiting for him to confront me, but he wasn't saying anything. Tinignan ko ang sandwich na inilapag niya sa harapan ko. Ito iyong ginawa niya kanina. It looks good, but I am not hungry anymore. I already lost appetite. Thanks to him. "Don't stare at it. Eat it." "Hindi ako nagugutom." Devin heaved a deep sigh. "Are you sure?" Inangat ko ang tingin ko at tinignan siya. "Yes." Maikling sagot ko. His upper lips rose up for a smirk. "It's up to you. Huwag kang magrereklamo mamaya na nagugutom ka." Ngumisi siya ng malakas na tumunog ang tiyan ko. Inirapan ko nga. Tatawa-tawang umalis siya sa island counter habang ako naman ay kinain ko na ang sandwich at infairness, ang sarap ha? Nang matapos akong kumain ay tumuloy ako sa kwartong pinanggalingan ko kanina pero wala doon si Devin. Napasulyap nanaman ak
"Ate, where have you been? Kagabi pa kita tinatawagan pero hindi kita makontak. Alam mo bang hindi ako nakatulog kaka-isip saiyo?" Iyon ang bungad saakin ni Portia pagkabukas niya ng pintuan."I'm sorry Port, tatawagan naman kita kaso nalobat ako at wala akong dalang charger." Mabilis kong paliwanag sa kanya."E saan ka ba kasi nagpunta? Gabi-gabi ka naman umuuwi kahit late ka nang umaalis sa trabaho mo a."Malalim akong napabuntung-hininga. Hindi ko alam kong ano ang idadahilan ko kaya sumulyap na lang ako sa katabi ko na hanggang ngayon ay hindi parin napapansin ni Portia dahil hindi naman nagsasalita ang lalake.Sumunod ang mga mata ni Portia sa tinignan ko at nang makita niyang may kasama ako ay agad niyang natutop ang kanyang bibig."Kuya Devin? Nandito ka pala? Pasensiyana at hindi kita napansin kanina." Nagningning agad ang mga matang sambit niya."Pumasok na muna kayo. Hindi naman sinabi ni ate na kasama ka pala. Pasensiyana kuya kong tumayo ka ng matagal." Natatarantang hingi
Gaia's Pov"Ate, something came up. Hindi kita masasabayan sa pananghalian ngayon."Napakunot ang nuo ko nang mabasa ko ang text message saakin ni Portia. Kung kailan naman oras na ng tanghalian tsaka naman niya naisipang lumabas. Akala ko ba wala siya sa mood lumabas?"Magtatagal ka ba? Siguraduhin mong nandito ka na bago ako pumasok ha?" Text back ko sa kanya bago ako dumulog sa lamesa upang kumain na.Pagkatapos kong kumain ay nagderetso ulit ako sa kwarto ko upang matulog. Alas singko na akong nagising. Nang tignan ko ang cellphone ko kong may reply ba si Portia ay meron nga pero isang simpleng 'okay ate' lang ang kanyang reply. Hindi man lang sinagot ang tanong ko kong magtatagal ba siya doon. Kaninang ala-una pa iyong reply niya. Siguro naman ay nakauwi na siya ngayon. Alas otso kasi ang pasok ko kaya dapat bago mag-alas syete ay naka-alis na ako sa apartment dahil traffic padin sa oras na iyan.Nagderetso ako sa kwarto dati ni tito Henry dahil doon na natutulog si Portia magmul
Lucas Aiden del Prado's Pov"Suwail na bata."Napabiling ang aking mukha patungo sa kanan dahil sa lakas ng pagkakasampal saakin ni Gobernador Aurelio del Prado.He is my grandfather on my father side. Nagbiyahe pa talaga siya mula Davao del Sur hanggang dito sa Makati para lang sampalin ako. Ganoon ako kaimportante sa kanya."Hindi ka pa talaga nakuntento sa mga kabulastugan na ginagawa mo araw-araw at nagdala ka pa talaga ng babae mo dito sa aking pamamahay? Talagang gusto mong ipinapahiya ako ano? Alam mong magpapakasal ka na pagkatapos mong magtapos pero kong sino-sino pa diyan ang pinapatulan mo?"Tumigas ang panga ko sa kanyang sinabi. Tangina! Sino ang nagsabi na papakasalan ko ang babaeng iyon?"E bakit hindi kaya ikaw ang magpakasal sa kanya? Tutal naman ay gustong-gusto mong mapabilang sa pamilya nila?" Sarkastikong sagot ko sa kanya.Namula ang buong mukha ni Aurelio. Ang kanyang dibdib ay tumaas baba dahil sa galit saakin pero wala akong pakialam kahit mawalan pa siya ng
Portia's Pov Busy akong iguhit ang mga punong nasa paligid ng baseball field nang may bigla na lang magsalita sa likuran ko. Nang tignan ko kong sino ay napaawang ang mga labi ko. Hindi ko alam kong bakit pero bigla akong nakaramdam ng pag-aalala nang makita ko ang pasa sa gilid ng kanyang bibig. Alam kong basagulero siya at parang wala na sa kanya ang masaktan pero kasi malaki ang hiwa sa gilid ng kanyang bibig. "May sugat ka sa bibig mo." Iyon agad ang una kong naibulalas. Hinawakan naman ni Lucas ang sinasabi kong sugat niya. "Ito ba? Maliit na bagay. Sanay na ako. So pwede na ba akong makiupo?" Nakangiti niyang sagot. Tiniklop ko ang sketch pad ko at tsaka ako umusog. Dati kapag nakikita ko si Lucas ay gumagawa ako ng paraan upang maiwasan siya pero nakakasawa rin pala kaya mula ngayon ay hindi ko na siya iiwasan. Harmless naman siguro siya hangga't wala siyang ginagawang nakaka-sakit saakin. Pwera na lang iyong nangyari kahapon sa bahay nila. Kapag naaalala ko iyon
I was living in a comfortable and contented life not until my mom passed away one month ago. Our house, cars, properties and our company that was founded by my parent's were all taken away from me and it's all because of my step-father. Isinugal niya lahat-lahat ang mga ari-arian ng mga magulang ko. It looks like my mom knew about his bad habit, but my mom stayed silent. Hindi na ako magtataka. Mabait, maunawain at mapagbigay ang mommy ko kaya siguro hinayaan niya lang si tito Henry sa bisyo nito, pero masiyado naman niyang inabuso ang kabutihan ng mommy ko. Gusto kong pagsalitaan ng mga masasakit na salita si tito Henry, but my mom didn't teach me to be a bad daughter. She always told me to be kind no matter what the situation is. Hindi rin ako sanay na magalit at magtanim ng sama ng loob kaya ang tanging magagawa ko na lang ngayon ay mag-isip ng paraan kong paano kami makaka-survive sa mga pang-araw-araw na gagastusin namin. Kakalipat lang namin ngayon sa isang hindi kalakihang
"Devin Fajardo, the most successful young businessman in the country is with Katherine Revamonte; the daughter of a hotel magnate. It seems like they just came from a dinner date. Is the most eligible billionaire bachelor in the country not single, anymore?"Below the caption is a video of Devin and that girl Katherine going out of a famous restaurant.Reporters from different stations immediately approached them, but Devin used his arms to cover the woman's face habang nagmamadali silang pumasok sa nakahanda nang pulang Lamborghini Aventador.Nag-unahan sa pagtakbuhan ang mga reporters pero huli na sila dahil humarurot na palayo ang sasakyan.I don't know what will I felt with the scene that I've witnessed. Madidis-appoint ba ako dahil hanggang ngayon wala pang nakaka-alam na matagal na kaming kasal ni Devin o magagalit dahil kung hawakan niya si Katherine ay parang wala siyang asawa na makakakita sa ginagawa niya.Sabagay, sino ba kasi ako? Kahit nga nagkikita kami sa pagtitipon noo
Hindi ko akalaing mahirap pala ang maghanap ng trabaho. Sa limang kumpanya na pinasahan ko ng aking resume, lahat ay hindi ako tinanggap. Pare-pareho sila ng sinasabi. Wala daw akong experience. They must have been kidding me. How can I have an experience if they won't allow me to work with them? I don't understand their rules. How about the newly graduates? Inaasahan ba nilang may mga experience na ang mga iyon? I let out a frustrated sigh. Hindi ko maintindihan kong anong klaseng mindset mayroon ang mga nangangasiwa sa mga kompanya ngayon. Napapaisip tuloy ako, ganoon rin ba ang patakaran ng kompanya namin namin noon? But how would I know now kung wala na saamin ang kumpanya namin? Pinunasan ko ang pawis na namuo sa nuo ko gamit ang manggas ng puting long sleeves ko. Nandito ako sa gilid ng kalsada at naghihintay ng masasakyang jeepney. Malapit na ang rush hour kaya kailangang makasakay na agad ako dahil siguradong siksikan na mamaya dahil uwian na ng mga estudyante at mga nag-o