Magkatabi kami ni Portia habang nasa tapat naman namin nakaupo si Devin, Dino at Drigo. Wala kaming imikan habang kumakain. Hindi ko rin naman sinubukang magsalita dahil wala naman akong alam na sasabihin. I was busy eating my roasted tomato grilled cheese when I heard Dino and Drigo cough repeatedly. Mukhang nabulunan pa yata ang dalawa. Nang tignan ko sila ay hindi na maipinta ang mga mukha nila. Parang may nakain silang mapait dahil lukot na lukot ang kanilang mga mukha. Nang sulyapan ko kong ano ang nasa pinggan nila ay nakita kong ang waffles ang kasalukuyan nilang kinakain. Hindi ba masarap ang pagkakagawa ko? Bakit kulang na lang isuka nila ang kanilang mga kinakain? Tinignan ko si Devin na katabi ni Dino dahil waffles din ang nakita kong kinuha niya kanina. Ngumunguya siya pero bakit nahihirapan siyang lunukin ang kinakain niya? Kinuha nito ang kapeng tinimpla ko at ininom pero akmang ibubuga niya ito nang mapasulyap siya saakin. Mabilis pa sa alas-kwatro na agad niya itong
Marahan kong hinaplos ang mga kamay ko habang nakaupo ako dito sa counter at naghihintay ng costumer. Apat na araw pa lang ang nakakalipas pero wala na ang bakas ng mga pasa ko. Napaka- effective ng cream na ibinigay ni Devin saakin. Speaking of him, apat na araw na rin siyang hindi nagpapakita saakin. He was so sure of himself when he said that he will make up for all of his shortcomings, but where is he now? Pagkatapos ng araw na iyon ay hindi na siya nagpakita saakin. Nagpakawala ako ng isang buntung-hininga. Mabuti na lang at hindi ako umasa sa mga binitawan niyang salita. Paano na lang kapag naniwala ako? Edi sobrang disappointed na sana ako ngayon? "Your sigh is too deep. May problema ka ba?" Napatayo ako mula sa pagkaka-upo nang marinig ko ang baritonong boses ng aking amo. He is Adam Roosevelt. A half-filipino, half-american and the owner of this exclusive night club where I am working at. "Wala naman po, sir." Kiming sagot ko. Tumaas ang kanyang kilay na parang
"Where are you taking me?" Tanong ko sa kanya nang bigla na lang niya akong kaladkarin papalabas sa silid na kinaroroonan namin."I will take you home. You shouldn't go to this kind of place. It doesn't suite you." Nagpanting ang tainga ko sa kanyang sinabi.Malakas kong iwinasiwas ang aking kamay kaya nabitawan niya ako.He had the nerve to insult me now? Bakit? Dahil ba sa mahirap na ako kaya wala na akong karapatang pumasok dito?Bilib din ako sa kanya. Noong nakaraang mga araw kulang na lang lumuhod siya saakin para lang makinig ako sa kanyang paliwanag. Ngayon naman ay iniinsulto na niya ako?"And who are you to say that this place doesn't suit me? The one who took me here is confident with my presence, but here you are forbidding me to come here? Sino ka sa akala mo?" Tumaas-baba ang dibdib ko dahil sa galit.Kung hindi lang nakakahiya sa mga bisita dito ay baka pinagtaasan ko na siya ng boses. Pasalamat siya at marunong akong mahiya.Napaawang ang mga labi ni Devin pagkuway nap
Ang sabi niya ay wala siyang sariling bahay, ano ngayon ang tawag niya sa pinagdalhan niya saakin ngayon?Pinagloloko ba niya ako? E sa Forbes Park pa nga nakatayo ang kanyang bahay. Sa design pa lang nito ay mukhang billion na ang nagastos niya rito.His house is an ultra-luxurious resort like mansion. It was spacious, huge and the walls are made of glass. Everything around here screams luxury that only wealthy people can afford."Go to the second floor and get in to the third door that you will see. Change your clothes pagkatapos ay bumaba ka. Nandoon lang ako sa kusina. I will make food for us."Pagkatapos sabihin ni Devin iyon ay iniwan na niya ako sa salas na napapatunganga.Iginala ko ang tingin sa paligid sa pag-asang nasa tabi-tabi lang sina Dino at Drigo pero hindi ko makita kahit mga anino nila. Nasa labas kaya ang dalawa? Kung kailan naman kailangan ko sila ay tsaka ko naman sila hindi mahagilap.Pero nandito kaya sila? Hindi ko na kasi nakita kong sumunod ba si Drigo saami
"Bitawan mo ako. Uuwi na ako." Galit kong sambit nang kaladkarin niya ako patungo sa kanyang kusina.Muntik na akong mapasubsob sa marmol niyang lamesa nang padarag niya akong bitawan.Hindi makapaniwalang hinarap ko siya pero tumalikod siya saakin at umalis. Nang bumalik siya ay may bitbit na siyang vegetarian sandwich na nakalagay sa isang platito. Inilapag niya ito sa harapan ko."Sit down and eat." He ordered in a strict tone.Hindi ako kumilos. Minasahe ko ang palapulsuhan ko dahil namamanhid ito. Ang higpit kasi nang pagkaka-hawak niya kanina."I said, sit down and eat." Pag-uulit niya nang hindi ako kumilos."Kung hindi ka kakain, huwag mo nang asahang makaka-alis ka pa rito."Napatingin ako sa kanya dahil sa kanyang sinabi. He looked serious dahil nakatiim ang kanyang panga.Namumula rin ang kanyang mga mata tanda na inaantok na ito. Isa pa nakainom pala ito pero hindi naman siya mukhang lasing.Kung ganoon, hindi pa siya agad nalalasing sa isang bote lang ng alak? Kasi noong
Namuo ang takot sa dibdib ko. There is no wrong having a baby, but we are on the process of divorcing. It's unsuitable if we plan to have a baby in our situation, right now. And besides, I never plan my baby to experience a broken family."I can't give you what you want." I said as I stare at him blankly.Tumiim ang panga nito. Humigpit ang pagkakahawak niya sa damit ko."Why?" Matigas ang boses na tanong niya.Napalunok ako. He should know the answer very well, but I hate how he is acting clueless."I don't want a baby."I lied, but it is the right words for me to say at this moment."What?" He unbelievably muttered.Lumuwag ang pagkakahawak niya sa damit ko hanggang sa tuluyan niya itong pakawalan.Tumigas ang panga nito. "You don't want or you just don't want me to be the father?""Both." Walang anumang sagot ko.Napalayo siya saakin. Muntik pa nga itong matumba mabuti na lang at nabalanse agad nito ang sarili."I never knew that you are that kind of woman."My brows furrowed. "Wha
"Lumamig na iyan kanina dahil hindi mo naman kinain kaya ininit ko sa microwave oven." Devin was so mad awhile ago and he is surprisingly calm now? I am waiting for him to confront me, but he wasn't saying anything. Tinignan ko ang sandwich na inilapag niya sa harapan ko. Ito iyong ginawa niya kanina. It looks good, but I am not hungry anymore. I already lost appetite. Thanks to him. "Don't stare at it. Eat it." "Hindi ako nagugutom." Devin heaved a deep sigh. "Are you sure?" Inangat ko ang tingin ko at tinignan siya. "Yes." Maikling sagot ko. His upper lips rose up for a smirk. "It's up to you. Huwag kang magrereklamo mamaya na nagugutom ka." Ngumisi siya ng malakas na tumunog ang tiyan ko. Inirapan ko nga. Tatawa-tawang umalis siya sa island counter habang ako naman ay kinain ko na ang sandwich at infairness, ang sarap ha? Nang matapos akong kumain ay tumuloy ako sa kwartong pinanggalingan ko kanina pero wala doon si Devin. Napasulyap nanaman ak
"Ate, where have you been? Kagabi pa kita tinatawagan pero hindi kita makontak. Alam mo bang hindi ako nakatulog kaka-isip saiyo?" Iyon ang bungad saakin ni Portia pagkabukas niya ng pintuan."I'm sorry Port, tatawagan naman kita kaso nalobat ako at wala akong dalang charger." Mabilis kong paliwanag sa kanya."E saan ka ba kasi nagpunta? Gabi-gabi ka naman umuuwi kahit late ka nang umaalis sa trabaho mo a."Malalim akong napabuntung-hininga. Hindi ko alam kong ano ang idadahilan ko kaya sumulyap na lang ako sa katabi ko na hanggang ngayon ay hindi parin napapansin ni Portia dahil hindi naman nagsasalita ang lalake.Sumunod ang mga mata ni Portia sa tinignan ko at nang makita niyang may kasama ako ay agad niyang natutop ang kanyang bibig."Kuya Devin? Nandito ka pala? Pasensiyana at hindi kita napansin kanina." Nagningning agad ang mga matang sambit niya."Pumasok na muna kayo. Hindi naman sinabi ni ate na kasama ka pala. Pasensiyana kuya kong tumayo ka ng matagal." Natatarantang hingi