Ricky Dave's Point of View Hindi ko inasahan na magpapakita si Richard sa event na iyon. Isang gabing puno ng kasiyahan at mga plano para sa negosyo, ngunit naramdaman ko ang tensyon mula sa simula pa lang nang makita ko siyang kasama ang mga kapwa negosyante. Pero alam kong hindi ko maiiwasan ang mga ganitong sitwasyon, lalo na’t pareho kaming may posisyon sa pamilyang ito. Habang pinagmamasdan ko si Serenity na bumababa ng sasakyan, may kakaibang kaba akong naramdaman. Nakita ko kung paano tumitig si Richard sa kanya kanina, parang may hinanakit o galit. Alam kong darating ang araw na mag-uusap sila, pero hindi ko inakala na mangyayari ito ngayon. “Ricky Dave,” narinig kong tawag ni Richard habang palapit siya sa akin. Kita ko agad ang ngiti niyang puno ng pakunwaring saya. Alam kong may agenda siya sa gabing ito, at hindi ito tungkol sa negosyo. “Richard,” malamig kong tugon, tinitigan siya ng diretso sa mata. “Ano'ng ginagawa mo rito? Alam ko naman na wala ka nang pakialam sa
Third Person's Point of View Ang mainit na liwanag ng araw ay dumampi sa mukha ni Serenity habang siya'y naglalakad papasok sa simbahan. Ang araw ng kanyang kasal ay tila isang panaginip na nagkatotoo, kahit pa ito'y isang arranged marriage na pinilit ng kanyang mga lolo't lola. Habang naglalakad siya sa aisle, hindi niya maiwasang humanga sa kagandahan ng simbahan na puno ng mga bulaklak at mga kaibigan at kamag-anak na nakangiti at nag-aabang.Sa dulo ng aisle, nakatayo si Richard Dane Montello ang lalaking matagal na niyang hinahangaan. Ang kanyang puso ay tumibok ng mabilis, hindi dahil sa kaba kundi dahil sa saya. Alam niyang hindi siya gusto ni Richard ngunit umaasa siyang sa paglipas ng panahon ay magbabago ang kanyang damdamin. Sa kanyang mga mata, si Richard Dane ang perpektong lalaki – matalino, mayaman, at kaakit-akit. Kaya't nang ipahayag ng kanilang mga lolo't lola ang kasal na ito, hindi siya nag-alinlangan na pumayag."Serenity," bulong ni Ricky Dave nang siya'y makar
Third Person’s Point of ViewHindi mapakali ang ina ni Serenity nang gabing iyon, kaya kinaumagahan, kahit pagod, ay pinuntahan niya ang bahay ng anak. Hindi kasi ito sumasagot ng kahit anong tawag.“Diyos ko po! Anong nangyari dito? Bakit napaka-aga ay ang gulo ng buong bahay? Princess?!” tawag niya nang makapasok sa loob ng bahay, nagmamadaling hinahanap ang anak. Ngunit walang sagot mula kay Serenity, kaya inikot niya ang buong bahay. “Napakalat naman! Richard!!” tawag niya rin sa asawa ng kaniyang anak.“Bakit kaya mukhang wala dito ang dalawa? Anong nangyari?!” sigaw niya nang makita si Serenity na nakahandusay sa sahig ng kusina.Agad siyang tumawag ng tauhan nila upang buhatin si Serenity. Pinilit niyang gisingin ang anak habang hinihintay ang tulong, ngunit walang senyales ng buhay maliban sa mahinang tibok ng pulso nito. Sobrang pag-aalala ang nararamdaman ng kaniyang ina lalo na sa batang nasa sinapupunan nito.Dinala si Serenity sa emergency room. Ang asawa naman nito ay pi
Third Person's Point of View “Miss Glenda, naghahanap ng bagong babae si Mr. Montello. Hindi niya nagustuhan ang pinadala ninyo kagabi,” sabi ni Ms. Karren, ang personal na sekretarya ni Mr. Montello, na nagmamadali. Sa kabila ng kanyang edad, mabilis siyang mapagod sa paglalakad, lalo na kung dala ng takot kay Mr. Montello. “Ano? Halos lahat ng babae namin, hindi niya gusto. Napaka-picky naman niya—sino ang ipapadala ko ngayon?” tanong ni Ms. Glenda, naiirita. Paulit-ulit na ang ganitong eksena sa loob ng isang taon. Kahit na nagkakaproblema sila, hindi nila kayang bitawan si Mr. Montello dahil malaking pera ang pumapasok sa kanilang agency. “Kung magpapatuloy ito, tiyak na i-pull back niya ang 500k na insurance niya sa agency,” babala ni Karren, halatang natataranta. Sa kanyang pagkabahala, nasabi niya ang pagbabanta ng kanyang amo. “Sige, gagawan ko ng paraan,” sagot ni Ms. Glenda, nagmamadali. Kahit naiinis, hindi niya maipakita ang kanyang frustration sa sekretarya. Lahat ng
Third Person's Point of View Gabing-gabi na nang dumating ang sasakyan na susundo kay Serenity. Naka-itim ang lahat ng mga bintana, at kahit ilang beses niya itong tingnan, wala siyang makita sa loob. Tumikhim ang driver, isang matandang lalaki na nakasuot ng itim na salamin, at walang sinabi ni isang salita mula sa oras na sumakay si Serenity.Sa loob ng sasakyan, pakiramdam niya ay parang sinasakal siya ng kaba. Alam niyang delikado ang papasukin niya, pero iniisip niya si Miguel. Kailangan niyang gawin ito. Pagdating nila sa isang malaking mansion, tahimik itong sinalubong ng mga staff na naka-itim ang suot.“Miss Serenity?” isang babae ang nagtanong nang dahan-dahan, mukhang nasa 40s na at seryoso ang mukha.Tumango si Serenity, ngunit hindi niya ito pinansin masyado dahil abala siya sa pagmamasid sa paligid. Lahat ay malinis at tahimik, parang walang tao kahit gaano kalaki ang lugar.“Sumunod po kayo sa akin,” sabi ng babae, habang sinamahan siya papasok sa isang kwarto. Naghih
R-18 Read at your own Risk Serenity’s Point of ViewMaaga akong nakauwi, medyo alanganin pa nga akong umuwi.Pagdating sa bahay ay agad kong inayos ang sarili ko, papasok na sana ako sa CR nang lumabas sa kwarto si Vivian at halatang nagmamadali siya. “Ikaw lang pala iyan, akala ko kung sino na ang nakapasok sa bahay. Sige na, maligo ka na. Ayos lang ‘yan, lahat naman ng mga babae hindi talaga tumatagal sa kaniya.” Ramdam ko na kino-comfort niya ako. Kumunot naman ang noo ko.“Masyadong mataas ang standard ng lalaking iyon, mukha kasing sobrang gwapo niya.” Dagdag pa nito.“Huh? Anong ibig mong sabihin?” alanganin kong sagot sa kaniya.“Hindi ba pinauwi ka kasi hindi ka nagustuhan ni Mr. pogi?” patanong niyang sabi sa akin halatang hinihingi ang kompirmasyon ko.“Hindi ah!” pagtanggi ko saka tumuloy sa CR at nagbuhos. Nagmadali akong mag-half bath ng madali akong makatulog. Hindi naman ako napagod sa ginawa ko sa halip ay napagod ako dahil nilalabanan kong kaba sa halos apat na oras.
Serenity's Point of ViewAng malamig na hangin sa kwarto ay tila nagpapalala ng aking nerbiyos habang hinihintay ko ang utos. Ang boses ng kliyente ko, matigas at puno ng awtoridad, ay parang nakatakip na pader sa pagitan namin.“Lay down and touch yourself,” utos niya.“Po?” tanong ko, kahit alam kong malinaw na ang utos. Ang pag-aatubili ay matindi sa aking dibdib, pero kailangan kong sumunod. Sinimulan kong gumapang papunta sa gitna ng kama, ang kamay ko ay nanginginig habang unti-unti kong inaalis ang butones ng aking longsleeve. Ang pakiramdam ng malamig na hangin sa balat ko habang tinatanggal ko ang aking mga damit ay nagbibigay sa akin ng kakaibang panghihina.Hindi ko kayang tingnan siya, kaya nakayuko ako habang binubuksan ko ang strap ng aking spaghetti sando. Ang pagtingin niya sa akin, puno ng pagtutok, ay tila isang presyon na nagpapalakas sa aking takot. "Undress faster and look at me. Seduce me now!” boses niya ay masungit at dumating sa punto ng galit.Napaigtad ako,
Serenity's Point of View “Anong nangyari?” tanong sa akin ni Vivian.Tumaas naman ang kilay ko dahil sa naging tanong niya sa akin. “Look, girl, halos dalawang taon na tayong magkasama sa iisang bubong. Sa tingin mo ba, hindi kita kilala?” Sumubo muna ako bago sumagot.“Hindi ko siya napatulog. Baka hindi na ibigay sa akin ni Ms. Glenda ang sahod ko. Nakalaan pa naman iyon sa pampa-opera ni Miguel,” sagot ko sa kaniya habang patuloy lang sa pagkain. Tiningnan ko si Miguel na nakatayo sa crib niya. Tahimik lang siyang nakatingin sa amin ni Vivian habang kumakain.“Huh? Anong nangyari nga?” curious na tanong ni Vivian.Hindi ko alam kung kailangan ko bang ikwento sa kaniya ang nangyari. Medyo nahihiya kasi ako sa naging asal ko. Alam kong mali ko iyon dahil naging impulsive ako sa naging aksyon ko. Huminga ako ng malalim bago muling nagsalita.“May nangyari sa amin,” bulong ko na para bang naririnig ako ng anak ko.“Then?” nakataas ang kilay na tanong ni Vivian. Halatang hinihintay niy