[Kataleia's POV] Bahagya kong idinilat ang mga mata ko. Naku, Panginoon ko! Naikot ang paligid! Pumikit akong muli. Sobrang sakit ng ulo ko, parang bibiyak na hindi ko maintindihan. Hindi ko matandaan kung nangyari na ba sa akin ito dati pero nanghihilakbot talaga ako sa nararamdaman kong kakaiba. Sinapo ko ang aking noo, mayroon akong bimpo na nakapatong sa noo ko na medyo maligamgam na. Narinig kong may nagtatalo sa bandang ulunan ko, si Orlie at isa pang lalake pero hindi ka-boses ni Winston. Mayroon silang hindi pinagkakasunduan pero hindi sila nagsisigawan, nagbubulungan lang sila. Kinapa ko ang hinihigaan ko, napakalamig na sofa na makitid lang, hindi nga kasya ang mga binti ko pero pwede ko namang iunat. May humawak sa kamay ko pati na rin sa kamay ko na nakasapo sa bimpo sa aking noo. “Beks? Okay ka lang? Gusto mo dalhin ka namin sa ospital?” Nagdilat ako kaso umiikot pa rin talaga ang paningin ko. Parang naaninag ko ang gwapong mukha ni Chinito pero boses ni Orl
“N-nasa’n tayo?!” bulong ko na medyo nagpa-panic. “Nandito tayo sa hotel. Akala ko talaga hindi na kita makikitang muli,” anas ni Chinito habang tinutupi ang kapipiga palang nyang bimpo para ilagay sa noo ko. Nakangiti sya sa akin. “H-huh? Motel o hotel?” Nawala ang mata nya nang matawa sya sa senseless kong tanong. “Hotel, babe. We’re at a hotel. Iuuwi sana kita sa tinitirhan mo pero your friend over there doesn’t seem to trust me. It’s totally fine, though. Naintindihan ko naman sya,” hinaplos nya ang braso kong nangingilabot sa lamig ng aircon at sa lagnat. Inayos nya ang kumot ko. Nilingon ko si Orlie sa kabilang kama, 'yon siguro ang pinagtatalunan nila no'ng nakahiga palang ako sa backseat ng sasakyan ni Chinito. Nagka-initiative rin si bakla. Alam nya ang sine-set kong boundaries sa mga nagiging boylets ko. “Since ayaw mo rin magpadala sa hospital, I called my sister's friend doctor to checkup on you. Babalik sya mamaya, what you need to do for now is magpahinga
Sobrang sweet naming dalawa habang sinusubuan nya ako ng pagkain. Pinupunas-punasan pa nya ang gilid ng labi ko. Parang matagal na naming mag-jowa. Bukod sa napaka-yummy nya ay napakasarap rin nyang mag-alaga. Dyusku! Kahit masakit-sakit pa rin ang ulo ko kilig na kilig talaga ako. Nakita ko ang ngiti sa akin ni Orlie habang kumakain naman sila sa lamesa ni Winston, nakakaramdam siguro si bakla na masaya akong talaga. Nasa gitna si Chinito ng pagpapakain sa akin nang may kumatok ulit. +++++ “Over-fatigue ka miss, you need to slow down a bit and take your vitamins as I prescribed. Iiwan ko na lang dito ang nurse para sya na'ng bahalang magtanggal ng suero mo kapag naubos, then you are good to go,” ngiti sa akin ng babaeng doktor pagkatapos nya akong checkup-in. “Here’s my calling card, puntahan mo ako kapag okay ka na para ma-check kita ulit, okay?” Inabot nya kay Orlie ang iba’t ibang klaseng gamot, reseta pati na rin ang tarheta nya. “Salamat po, doc," sambit ko sa magan
Kinakausap ni Chinito sina Orlie at pinakikiusapan din na hintayin sya pero si Winston lang ang nakatingin sa kanya, si bakla sa nasha-shock kong mukha nakatingin. Kagyat akong dinampian ni Chinito ng halik sa labi nang bumalik sya sa akin, ngumiti sya pagkuwa'y nangusap na naman ang kanyang mga mata saka nagmamadaling tinungo ang pinto. Ilang minuto rin ang lumipas na gano’n ang itsura ko. Hindi ako nakahuma du'n ah! Syet talaga! Na-mental block ako. “Anyare, beks? Para kang namatanda d’yan,” usisa nya sa pagkatulala ko nang lumapit sya sa akin. Hindi ko sya sinagot ang tanong nya, ang priority ko ngayon ay makaalis na agad-agad. “Uhm, pwede na bang tanggalin ‘tong suero?” binalingan ko ang nurse na nakaupo malapit sa pinto. “Yes, miss, pwede na. Paubos na rin naman na,” ngiti nya sa akin, prinepare na nya ang mga gagamitin sa pagtatanggal ng nakatusok sa kamay ko. “Anyare? Uuwi na ba tayo, beks?” tanong sa akin ni Orlie. “Oo, beks, may lakad pa ‘ko, remember?” kunwari coo
Napakaganda ng grand entrance ko! Lahat ng tao roon sa akin nakatingin! Hula ko hindi pa sila nakakapag-umpisa at ako na lang ang hinihintay. Napapangiwi ako sa sobrang hiya, nagtungo na lang ako ng tingin. Sinalubong ako ni Mama sa entrance ng garden. Hindi ako nakailag nang pa-simpleng kurutin ako ni Mama sa hita. “Ma, sorry po, masama po kasi ang pakiramdam ko,” anas ko sa matalim nyang tingin sa akin. “This way, miss,” sambit ng babaeng sa hula ko ay wedding coordinator. Iginigiya na nya ako agad sa pupuwestuhan ko sa entourage. “Bakit? Ano ba’ng nangyari sa ‘yo?” Napansin nyang medyo namumutla ako. Dinampian nya ng kamay ang aking noo. “May sinat ka ah!” Lumapit din si Tito Miguel at Ate Olivia sa amin para batiin ang kagandahan kong bahagyang nalalaos sa pagpapawis at pagkahilo. “Okay lang po, ‘Ma. Sinat na lang,” pilit ang ngiti ko sa kanya, medyo nanginginig pa ang kalamnan ko. Nagtatakbo rin kasi ako papasok sa loob ng events place pagbaba ko ng taxi. “Oo nga
“Shobe! I’m so excited to have you sa mansyon!” bulalas ni Ate Olivia nang makarating kami sa restaurant kung saan daw kami magle-late lunch, kinurot nya ako sa pisngi. “Excited din po ako, Ate, hehehe” ngiti ko sa kanya habang pa-simple kong pinahid ng kamay ang kinurot nya. Napakahilig nya talaga sa gan’on. Malamang sa mag-laylay ang pisngi ko nito kung sa tuwing makikita nya ako ay mangungurot sya kapag nasa mansyon na ako. “I’m so happy sa wakas kumpleto na tayo sa bahay! Si Ahya Knives mo sa bahay na rin nakatira eh, nakumbinsi ko rin ang matigas ang ulong kapatid ko na ‘yon. Actually nasa practice sya kanina kaso, ayun, no’ng natagalan mag-start, he just vanished. Nagmamadali, mayroon raw syang naiwan somewhere kung saan man sya nagpunta kagabi,” napabuntung-hininga pa sya, ‘yung kabila ko namang pisngi ang kinurot nya. Kinabahan ako. Malamang galit na naman sya sa ‘kin kasi late na naman ako! Kung bawiin ko na lang kaya kay Mama ang paglipat ko? Ayoko syang makadaupang-palad
[Knives’ POV]Lumung-lumo talaga ako ngayon. Hindi pa ako naniwala nu’ng tumawag sa akin ang receptionist. Sinubukan naman daw nilang pigilan, paliwanag sa akin ng hotel manager. Maski ang nurse ni Dra. Go na iniwan ko para bantayan sya. “Nagmamadali sir eh, sorry po. May lakad daw po kasi sya. Sabi nya ite-text na lang daw po kayo,” naalala kong sabi ng nurse na nangangatal sa takot sa itsura ng mukha ko nang pumasok ako sa room na sya na lang ang nadatnan kong tao.Paano akong mate-text samantalang ni hindi ko nga alam kung may cellphone nga ba ‘yon, wala naman akong nakitang kahit anong dala nya. Napakatanga talaga! Kahit sana ‘yung number ng kaibigan nya hindi ko rin nakuha. Napupuno nya ang utak ko kasi, nawala na sa isip ko ang mga bagay na napaka-importante gaya ng tunay nyang pangalan at ang numero ng cellphone nya. Pabagsak akong naupo sa kama ng hotel room kung saan ko huling nakita ang maamo nyang mukha. “I told you not to leave. Why the hell, K??!” kinausap ko ang una
[Kataleia's POV] Saktong alas-kwatro ng umaga dumating ang puting SUV nina Tito Miguel para sunduin ako, at syempre gaya ng inaasahan ko na, kasama rin si Mama. “‘Ma!” hinalikan ko sya sa pisngi pagbaba nya ng SUV sa tapat ng bahay namin. “Sure ka bang kaya mo na’ng pumasok?” tinitigan nya ako mula ulo hanggang paa. “Pumayat ka nga, anak,” alalang sabi nya. “Hindi po, medyo masikip lang ang uniform ko,” pagkakaila ko naman para mabawasan ang pagwo-worry nya. “Nasa’n ang mga gamit mo? Para maikarga na sa sasakyan,” ani Mama habang sumisilip sa loob ng bahay mula sa kinatatayuan sa labas ng terrace. Sumunod sa kanya ang driver para magbuhat ng ilang kahon ko ring mga gamit. “Mother!” nakangiting bati ni Orlie kay Mama, nagbeso sila kahit pairap-irap si Mama sa kanya. Kagagaling lang nya sa trabaho. “Iningatan mo ba ‘tong anak ko?!” tiningnan sya ni Mama ng patagilid. May pagkamasungit si Mama kay Orlie pero okay lang ‘yon kay bakla, sanay na sya na gano’n palagi si Ma
“Don’t you fucking dare,” nagngingitngit na bulong ko sa nakakaloko nyang ngisi. “Manyakis kang hayop ka.”“Woah! Matinding akusasyon ‘yan, Knives,” he laughs sarcastically. “Nagpapamasahe lang ako, manyakis na ba ‘yun agad?!”“Please, whatever you’re up to, galangin mo si Atsi at si Shobe sa loob ng bahay nila,” I mutter through my gritted teeth.“Talking about respect, Knives? I can’t believe I’d hear that from you. Alam mo, I know what you two are doing. Kung manhid ang kapatid mo, ibahin mo ako. Malakas ang pakiramdam ko sa mga ganyan, kaya wala kang matatago sa ‘kin. Catching her sneaking out of your room one too many times at the crack of dawn, I couldn’t help but wonder what exactly she was doing with you all night—bukod sa, you know, magpatirintas ng mahaba nyang buhok sa ‘yo.”I got so fucking furious. Agad na kumawala ang lumulukob na galit sa dibdib ko at umigkas nang malakas ang kamao ko sa panga nya. Napaupo sya sa sofa syang nakahawak sa baba nya sa gulat nya. “Hindi ko
[Knives’ POV]I can’t believe everything that’s happened today. The first one was how ridiculous Divine was nang umatungal sya sa akin dahil lang sa ayokong makipag-sex. Lumabas sya at inistorbo ang ibon ko sa paggawa nya ng homeworks para makipag-inuman. Nagpaalalay pa sya kay Kataleia hanggang sa kwarto pagkatapos nyang magkukuwento ng kung anu-ano. Nahulaan ko na agad ‘yun kahit hindi ko naririnig ang usapan nila, halata ko sa mukha ni Kataleia mula sa balcony kung saan ko sila pinanonood ang awkwardness na nararamdaman nya kahit na tumatawa sya.Para saan? Para kiligin si Kataleia sa pagiging ‘perfect couple’ namin? O para kaawaan sya ni Kataleia kasi wala akong kwentang asawa? Kung ang purpose nya ay para maghanap ng karamay sa disappointments nya sa buhay ay hindi lang nya alam baka sumaya pa ‘kamo ang ibon ko sa mga pinagsasabi nya dahil napatunayan ko sa kanyang totoo lahat ng mga sinasabi ko. The second was Atsi. May pagkakataon naman talagang nakikita ko syang tumatawid sa
“Ubusin mo muna ‘yan. Mamaya mo na sya ipagtimpla kapag aakyat ka na… O baka naman naiilang ka nga sa ‘kin eh kuya mo rin naman ako, ‘di ba?” tinaasan nya ako ng kilay sabay kumportableng sumandal sa sofa na nakaunat pa ang mga braso sa sandalan. Nagsisi ako bigla na naupo sa pinakagilid ng sofa, wala na tuloy akong maurungan.“Hindi po ako naiilang. Sus! Bakit naman ako maiilang?” sagot ko rin sa kanya, tinaasan ko rin sya ng kilay sabay hampas ko sa braso nya para ipakita na hindi totoo ang sinasabi nya.Ano nga ba ang dahilan ko bakit kailangan kong mailang? Hindi naman ako nakakanti ng mga malalagkit nyang tingin. Noon naman nakikipaglabanan talaga ako ng tingin sa mga lalakeng gano’n kung makatitig, kaso hindi sya iba sa akin; asawa sya ni Atsi at malaki ang paggalang ko sa kanya. Bukod sa layo ng agwat ng edad namin ay parang bata pa talaga ako kung ituring nya minsan; gaya ng turing sa akin ni Atsi at ni Knives na rin kapag nakaharap kami sa ibang tao. Hindi ko sya dapat pinag-
Nasinghot ko agad ang nakakahilong tapang ng pabango nya sa kanyang damit na kaamoy ng loob ng kotse nya sa pagkakadikit ng mukha ko sa kanyang dibdib.“Watch where you’re going, little miss,” bulong ni Kuya Mike pagtingala ko, titig na titig sya sa akin na nakahawak sa mga balikat ko. Napatda ako nang ilang segundo sa gulat ko na kasunuran ko pala sya sa paglalakad. Hindi ko man lang napansin dahil lumilipad ang isip ko. Inalihan ako ng pagkailang lalo na nang dumausdos ang mga kamay nya mula sa balikat ko hanggang sa aking siko kaya napaatras ako, saka nya lang ako binitawan. “Naiilang ka ba sa ‘kin?” nakangiting tanong nya. “Hi-hindi po, kuya, sorry po. Nagulat lang ako,” napapangiting aso na sagot ko pagtungo ko saka inaayos-ayos ang salamin ko sa mata.Lalo akong naasiwa nang tumawa sya nang malakas. Sinulyapan ko ang likuran nya kasi baka nakasilip si Knives sa pintuan at makita kami, nakahinga ako nang maluwag nang nakapinid pa rin ang pinto ng kwarto nya.“Sa’n ka ba dapat
Napaka-sexy nang suot nya sa ilalim ng pula nyang satin na bathrobe. Kulay itim na negligee na may ternong itim na thong na halos pinakagitna lang ang may takip. Hulmang-hulma ang mapipintog at malalaki nyang suso na may maliliit na utong sa napakanipis na tela ng suot nya. Mas makapal pa talaga ang pantyhose na ginagamit ni Miss Nori. Nag-abala pang magdamit, sana hindi na lang!So siguro ita-try nya ngayon na akitin ang kanyang asawa, hinanap nya ang lakas ng loob nya sa alak kaya nakipag-inuman sya sa akin. Dinamay pa nya ako talaga. Napaismid ako. Sumulyap akong muli sa balcony pero wala si Knives doon.“Kat, ihatid mo naman ako sa room, please. Nahihilo na kasi ako talaga, baka hindi ako umabot sa stairs,” pakiusap nya habang ginagagap ng isang kamay ang kabilang dulo ng bathrobe para sumara itong muli. Tumayo ako sa kinauupuan ko at maingat ko syang inalalayan sa paglalakad. Mula sa pool area hanggang sa makaakyat kami ng hagdan ay magkaakbay kaming dalawa at pinagtatawanan ang
Tawa ako nang tawa sa mga nakakatuwang moments nila bilang mag-asawa. Na-i-imagine kong para silang mag-asawa sa isang TV sitcom. Um-akting akong ganyak na ganyak sa kanyang pagkukuwento pero ang totoo ay gustung-gusto ko nang tumulo ng mga luha ko sa bigat ng nararamdaman ko sa aking dibdib. Ang sakit-sakit! Iniisip ko nga kanina pa kung ano ang pwedeng kong i-alibi para makapag-walkout at maputol ang pagkukuwento nya ng mga istorya tungkol sa kanilang dalawa na kahindik-hindik sa akin. Hindi ako pwedeng magdahilan na pupunta na sa kwarto ko dahil masyado pang maaga at paniguradong hahanapin ako ni Knives, magagalit na naman ‘yun kapag nagkulong ako sa kwarto. Malaking kabastusan naman kung iiwan ko sya rito at lilipat na lang sa ibang puwesto dahil wala naman ibang available na makakakwentuhan ngayon dito sa mansyon kundi ako lang at ayoko rin namang magpaka-obvious na naaapektuhan kahit kahit tila ba may paulit-ulit na tumutusok sa puso ko kahit panay ang hagikhik ko. “Hindi sigu
[Kataleia’s POV] Kahit medyo malamok ay dito ko sa pool area piniling maupo ngayon para mabilis akong masisilip ng chinito ko mula sa balcony. Gusto kasi nya nakikita nya ako palagi. Sa katunayan nga, sa halos wala pang thirty minutes na pag-upo ko rito sa pool area ay dalawang beses na nya akong sinilip. Naglagay na lang ako ng rechargeable na electric fan sa paanan ko para hindi ubusin ng mga lamok ang mga binti ko. Binawalan nya kasi akong tumambay sa kwarto ko nang matagal kung hindi pa naman oras ng pagtulog. Lalong-lalo na kapag naririto si Seiji. Wala naman na nga raw kasi akong sakit para dalaw-dalawin ako sa mismong kwarto ko at napakaraming ibang lugar na pwedeng pagtambayan na may makakakita sa amin at sa kung anong ginagawa namin.Nagpunta nga rito si Seiji kanina, pero pinauwi ko na rin bago magtakipsilim. Parang ayaw pa nga nyang umuwi eh, napilitan na lang kasi nagdahilan akong masakit ang ulo at inaantok. Ayaw kasi ni Knives na nagpapaabot si Seiji ng gabi rito sa ba
Malakas na tili ang pumailanlang sa buong kwarto ko sa pagsadlak nya pahiga sa sahig. Tumilapon ang ilang patak ng dugo galing sa kanyang sugatan nang bibig sa carpeted flooring ng kwarto ko. “Tumayo ka kasi d’yan!” singhal ko nang malakas. “Pinatatayo ka na nga eh, ayaw mo pa!” “Tuwing uuwi ka na lang lagi mo ‘kong binubugbog! Kasalanan ko bang hindi ka mahalin ng babaeng gusto mo?! Demonyo ka kase!” nagtataas-baba ang nanginig nyang boses nang sigawan nya ako. Nagpapanting ang tenga kong nasuntok kong muli ang matabil nyang bibig kaya lalong lumakas ang hagulgol nya. Tuwing uuwi ako galing kina Kataleia ay talagang naiinis ako na hindi ko lang masabi. Gustong kong matulog do’n na katabi sya, gusto ko syang yakapin, gusto ko pa syang makasama, kaso kapag feeling ko okay na kami ay mahihimigan ko na sa kanyang kailangan ko nang umuwi. Wala akong choice; kahit pigilan ako ng ate nyang patay na patay sa akin ay sinusunod ko sya. Pag-uwi ko sa bahay ay mainit ang ulo ko at depres
[Sieji’s POV] Nalamukos ko nang matindi ang hawak kong papel habang pinagmamasdan ang kulay green na kotseng iyon na kaka-park lang sa gilid ng building sa kabilang banda ng kalsada. “Hi, love! Bakit maingay? Nasa’n ka? Sinong kasama mo?” tanong ko agad nang sagutin nya ang tawag ko. Pinilit ko ang ngiti sa aking nagdidilim na mukha para hindi mahalata ang galit ko sa aking boses. “Uhm, andito ako sa office ni Atsi. Papunta ka na ba?” Tama naman ang sinagot nya. Hindi sya nagsisinungaling. Hindi lang nya sinabi kung sino’ng kasama nya sa mga oras na ito. “Hindi pa, nandito pa ‘ko sa University. Hinihintay ko pa ‘yung ibibigay na papel ng Prof mo.” Ako ang nagsinungaling, kasi hindi naman talaga ako nagpunta sa MA class nya at kanina ko pa hawak ang papel na ibibigay ko sa kanya na hindi naman talaga galing sa Prof. Heto nga at lukot-lukot na sa mga kamay ko. “Ay sige, kasi baka gabihin ako. Kung mauna ka, please, pakibigay mo na lang sa guard ‘yung papel. Bukas ka na lang p