“I wasn’t able to announce it sooner, akala ko lang alam na ni Miss Kat. I guess hindi ninyo nasabi sa kanya, Miss Nori, ano? Para nakapagpaalam sana si Miss Kat sa pamilya nya nang maaga.” “Uhm, na-nawala sa isip ko, Rector, ah, busy po kasi. Pasensya na po,” nauutal na sagot ni Miss Nori pagkatapos ay yumuko biglang paghingi nya ng paumanhin.Nakakaloka, edi ibig sabihin may dalawang party palang magaganap ngayon. Bakit wala man lang man lang kahit na sinong nagbanggit sa akin tungkol dito? Nagtagpo ang nagtatanong na tingin namin ni Miss Isabel sa isa’t isa na wala ring kaalam-alam dahil pareho lang kaming ngayong taon lang na ito nag-umpisang magturo rito.“Don’t worry about your sister, Mr. Tuazon. Ipinapahatid ko lahat ng mga teachers sa school service, responsibilidad ko silang lahat kapag late ko na sila pauuwiin.”“I see,” tugon ni Ahya. “Pero hindi mo na sya kailangan ipahatid sa school service, Rector. I’ll fetch her as soon as matapos ang party ninyo.”“But I insist, Mr.
Kahit pawisan at nagkukumpul-kumpol ang ilang hibla ng nabasang buhok sa kanyang noo ay mukha pa rin syang fresh. At in fairness, mabango pa rin. “Siguro naman pinayagan ka ng kuya mo na magpunta sa party ko,” bulong nya kahit sa nagsasalitang emcee sya nakatingin. “Alam kong hindi ka papayagan noon eh, lalo na kapag ako ang nag-aaya.” Sa totoo lang ay medyo nagi-guilty ako, kaso wala na akong choice kundi ang diretsuhin na sya. Ayoko nang pahirapan ang sarili ko sa kakaisip ng dahilan kung paano ako makaka-attend sa party nya. Maiintindihan naman ako nina Miss Nori dahil hindi naman lingid sa kanilang lahat na strikto si Ahya. Buti na nga lang at nahiya sya kay Rector kanina, kaya pinayagan ako. Naalala kong tatawagan ko pa nga pala si Atsi. Tatawagan ko na rin sya. Oras-oras ko syang tatawagan para mapanatag sya. “Eh kasi, may party rin pala rito mamaya, End-of-School-Year Party kineme, sabi ni Rector. Ipinaalam nya ako kanina kay Ahya, kaya dito na lang muna ako dadalo. Hindi na
“Dito ka nakatira?!” In-adjust ko ang aking antipara nang maghinto kami sa kulay abong solidong bakal na gate sa gitna ng konkretong pader na mga tipong abot hanggang ikatlong palapag ang taas at may mga bakal na spike sa ibabaw. Dahan-dahan itong nagbukas pagbusina nya. “Oo. Bakit?”“Wala naman.” Hindi ko na sinabi pero sa unang tingin ko talaga sa labas ay akala ko pabrika ito o warehouse.Ibinaba nya ang bintana ng kotse nang may lumapit sa kanyang snappy ang tindig na lalakeng nakakulay itim na polo shirt at itim na slacks. “Boss,” bati nito sa kanya. Tinapunan ako ng tingin ng lalake at ngumiti kaya nginitian ko rin sya. Natanaw ko ang tatlong lalake na mga nakakulay itim rin na naglalakad pasalubong sa amin, sumaludo ang mga ito sa kanya.“Kasama ko ‘yung dalawang sasakyan sa likod. Papasukin ninyo sila.” Iyon lang at itinaas nyang muli ang bintana ng sasakyan at humarurot muli papasok sa malawak na espasyo sa loob. Napakaganda at napakalaki ng bahay ni Seiji! Moderno ang dis
Hindi ko naiwasang hindi mamanghang lalo nang makapasok kami sa loob ng bahay ni Seiji. Iginala ko ang paningin sa kabuuan ng malawak na living room—mga mamahaling furniture, marble floors, chandelier na napakaganda at mga art pieces na sa hula ko ay milyon ang halaga. Halos lahat ng dingding sa gilid at harapan ng bahay na nakaharap sa gate ay salamin na mayroon lang makakapal na kurtina na nakahawi sa magkabilaang gilid. Kaiba ito sa ganda ng mansyon ni Tito Miguel na may pagka-gothic ang style; itong kay Seiji ay sleek at modern ang dating. “Miss, my boss wants you to sit here—right beside his seating,” hila nya ng upuan sa pinakadulong kanan ng mahabang glass table nang makarating kami sa dining area na mayroon ding napakagandang chandelier sa itaas ng ceiling. Tumango ako bilang pasasalamat sa kanya at naupo sa hinila nyang upuan. “Please enjoy the appetizers and the wine while we wait for Mr. Mendoza to come down,” anunsyo ng babae nang makapag-ayos kaming lahat ng upo sa dinin
Pinihit ko pakaliwa ang door knob pero matigas ito. Pinihit ko sa kanan, pero gano’n din, kaya napamura ulit ako. “Tangina, naka-lock pa yata!” naiinis na sambit ko. “Teka, ako nga. Naiinis ka agad eh,” pakli ni Miss Nori tapos sya naman ang nagpihit-pihit ng door knob, nakumbinsi sya kaagad nang hindi rin nya nagalaw ang seradura. “Oo nga, naka-lock. Baka hindi rito ang CR, teka.” Binunot nya ang kanyang cellphone sa dala nyang purse at binuksan ang flashlight nito pagkatapos ay inilawan ang mga katabing pinto na pare-pareho lang ang mga itsura. Wala sa loob kong pinipihit-pihit ang seradura ng pinto habang tinitingnan ko rin ang kanyang iniilawan nang biglang bumukas ang pinto sa likuran ko. “Ay depotang kalabaw!” halos umangat ako sa sahig sa sobrang gulat. “Master! Ay, sir!” gulat rin na sambit ni Miss Nori. “Nasa’n ba kasi ang kalabaw na ‘yan?” natatawang tanong ni Seiji habang itinataas ang manggas ng suot nyang long-sleeve pakalahati sa kanyang braso. Marahil nagulat
“Hindi ba sabi mo may ipapakita ka pala sa ‘kin? Ano ba ‘yun? Pwede ko bang makita ngayon?” naglulumanding tudyo ko sa kanya.“Uhm, ma-mamaya na lang siguro kapag nakapag-dinner na tayo. Mahaba pa naman ang gabi,” natitilihan nyang sagot saka napatingin sa pagbukas ni Miss Nori ng pinto ng CR.“Okay, ikaw ang bahala,” sagot ko naman. “Iwan ninyo na ako para makapag-start na kayo ng dinner.”“Sure ka, dai, okay ka lang?” “Oo, okay lang ako. Bababa na lang ako pagkatapos ko,” pagkuwa’y pumasok na ako sa loob ng CR at pininid ang pinto.Naririnig ko pa silang dalawa sa labas na nag-aayaang bumaba, tapos ay bigla na lang tumahimik. Nakahinga ako nang maluwag nang mapagtantong bumaba na sila, ayoko pa naman ng may nagbabantay sa mismong labas ng pinto habang umiihi ako kasi nako-conscious ako. Matapos kong i-enjoy ang aking pag-ihi ay nag-umpisa na akong ire-touch ang aking sarili sa harap ng maliit na salamin ng maliit rin na lababo ng restroom.Inilugay ko ang mahaba kong buhok at sin
Nahulaan ko na agad sa mga itsura nila na kami ang tampok ng kanilang tsismisan at tawanan bago kami dumating. “Nag-CR lang, magka-holding hands na agad-agad?” komento ng isa naming ka-guro na si Sir Jonel na medyo may pagkasilahis pero tatlo na ang anak nang makaupo kami sa dining table.“Inalalayan ko lang sya sa hagdan,” natatawang dumipensa si Seiji. “How’s the wine? Masarap ba?” pag-iiba nya habang sinasalinan ng babaeng Kastilain ang kanyang wine glass.“Oo, Sir, masarap gaya ng tinginan ninyong dalawa. Matamis na matamis,” sagot ni Miss Nori na tipong kinikilig-kilig pa, umugong na naman ang tawanan nilang lahat.Nakitawa rin sya sa biro na iyon ng baliw kong kaibigan sabay napasulyap sa akin na ikinalakas lalo ng tawanan nila. Kunwang inalihan naman ako ng hiya, tumungo ako at inayos ang pagkakapakat ng salamin ko sa mata.“Simmer down, baka naiinis na si Miss Kataleia at si Mr. Mendoza sa biruan ninyo,” saway ni Rector na katapat ko lang sa mahabang lamesa, pigil-pigil ang k
[Knives’ POV]‘Masarap ba dinner?’‘Ok lang babe. Kumusta ka?’‘I’m OK. I miss you.’‘Miss na rin kita babe. We’re not done with the meeting, lumipat lang kami ng venue.’Para akong teenager na nangingiti nang mag-isa sa pagpapalitan namin ng sweet nothings ng aking bagong textmate. I glance at my phone’s clock; it’s 6:30. Maaga pa. Napagdesisyunan kong umalis na kapag malapit na syang umuwi, susunduin ko sya sa school so dapat before 11 pm naroroon na ako sa school gate para abangan ang aking magandang ibon.‘Antagal ng meeting nyo babe. Success ba?’‘We sealing the deal babe. Next week magpipirmahan na kami. Masakit na nga ang ulo ko.’ I unconsciously pouted my lips as if nakikita ako ng ka-text ko.‘Talaga? Nice one babe! Mamasahiin ko lahat ng ulong meron ka mamaya. *three winking emojis* Ingat ka babe.’Hindi ko naiwasang hindi ma-voice out ang aking tawa sa segway nyang iyon. Na-imagine ko agad ang masaheng sinasabi nya sa iba ko pang ulo. Napaisip ako bigla, ano kaya kung umal