Kabanata 005

5 PM na—oras na para umuwi matapos ang sandamakmak niyang meetings. Ma-pride siyang tao, at gusto niyang patunayan sa pamilya niya na kayang umunlad pa lalo ang negosyo nila kahit hindi na ituloy ang kasal kay Zandreah. Kaya simula nang mag-desisyon siyang tumira mag-isa, dinoble pa niya ang sipag sa trabaho.

Ilang beses nang sinubukang makipag-usap ni Zandreah sa kanya, pero lagi niya itong pinapatayan ng tawag hanggang sa tuluyan na niya itong na-block sa contacts niya.

Final na ang desisyon niya. Kahit pinagsisigawan pa siya ng lolo niya noong isang araw dahil sa galit, buo pa rin ang loob niyang walang kasalang mangyayari. Twenty-seven na siya, bakit pa niya kailangang sundin lahat ng gusto ng mga magulang niya? Siya pa rin naman ang wild card ng pamilya. Kung hindi dahil sa kanya, hindi mas makikilala ang mga Andres.

Habang naglalakad siya sa hallway ng opisina papuntang elevator, nagsitabi agad ang mga empleyado niyang nadaanan. Yung tatlong empleyado na dapat sasakay sa elevator, mabilis na nagsilabas para magamit niya ito nang mag-isa. Ayaw kasi niyang may kasabay o kasama sa loob. Lahat ng tao, ni hindi magawang tumingin sa kanya—sa sobrang kaba at takot na dulot ng presensya niya. Para siyang batas—walang mali, laging tama, at dapat laging kinatatakutan at sinusunod.

Hindi maikakailang nakakatakot si Arkin para sa mga tao niya. Strikto siya at walang pasensya sa pagkakamali. Kaya bago mo pa maipakita sa kanya ang trabaho mo, siguraduhin mong walang mali. Pero kahit gano’n, maganda ang pasahod ng mga kumpanya niya. Maraming perks at benefits, kaya kahit takot sa kanya ang mga tao, marami pa rin ang nangangarap na makapasok at magtrabaho sa ilalim niya.

"Why are you still here, Earl? Didn't I tell you I don’t need a driver anymore?" malamig na bungad ni Arkin sa nakatambay na si Earl sa parking lot. Ito ang driver niya ng mahigit walong taon, pero dahil empleyado ito ng pamilya niya, mas pinili niya munang siya na lang ang magmaneho habang naghahanap pa ng bagong driver.

"S-sir, utos po kasi ni madam—"

"Tell my mom her son doesn’t need babysitting anymore." Pagkasabi nito, agad siyang pumasok sa driver’s seat at malakas na sinara ang pinto. Naiwang nakatayo si Earl habang pinaharurot ni Arkin ang sasakyan. "Tss. What a dummy,"

Gustong-gusto na niyang umuwi at makaligo. May maaga pa siyang appointment bukas kaya’t kailangan din niyang maagang matulog ngayon.

Nakakapanibago ang mabuhay nang mag-isa, lalo na’t lahat ng gawaing bahay ay siya na ang gumagawa. Sa paglalaba, pagluluto—na madalas hindi niya nagagawa dahil sa sobrang pagod—at higit sa lahat, ang paglilinis ng bahay. Pero kahit ganito, wala siyang pinagsisisihan. Kailangan niya ng katahimikan. Kung nasa mansion pa siya, araw-araw lang siyang sesermonan ng lolo niya o kaya ng mama niya.

Pagdating niya sa pintuan ng penthouse, agad napansin ni Arkin na bukas ang mga ilaw sa loob. Kumunot ang noo niya at nagtagis ang bagang. May pinapasok na naman kaya dito ang mga magulang ko? Hindi na siya nagdalawang-isip. Agad niyang binuksan ang pinto, handang komprontahin kung sino man ang sumakop sa pribado niyang espasyo.

Hindi na ba talaga nila ako titigilan? Galit na galit na tanong niya sa sarili. Gusto ba nilang masiraan ako ng bait? Ano bang trip nila—pilitin ako hanggang pumayag akong pakasalan si Zandreah?

Bago pa tuluyang pasukin ang sala, niluwagan muna niya ang necktie at tinanggal ang dalawang butones ng polo. Nilapag niya ang hawak na gamit sa mahabang sofa, sabay hinanap ang pinagmumulan ng masarap na amoy na humahalo sa hangin. Kaarawan ba ng stove niya? Mula sa kusina, umaalingawngaw ang tunog ng mantikang nag-iigik, kasabay ng aroma ng nilulutong karne na sumisiksik sa ilong niya.

"Nagluluto?" Mahinang bulong niya, sinabayan ng bahagyang pag-iling habang napapangisi. Sino man ang sumugod sa penthouse niya, mukhang trip pang magpakasaya.

Tahimik siyang naglakad papunta sa kusina, maingat na pinakikiramdaman ang bawat galaw. At doon, nakita niya ang isang babaeng nakatalikod, abala sa paghiwa ng mansanas. Suot nito ang apron na maluwag, tila masyado nang gamit. Nagkibit-balikat siya, bahagyang nag-angat ng kilay, saka umikhim para makuha ang atensyon nito.

Narito ang nirebisang bersyon na may mas malinaw na wika, mas simple at mas nakakaintrigang atmospera:

"Who the fuck are you?"

"Ahhhhhh!" Napasigaw si Yunifer, halos mabitawan ang hinihiwa niyang mansanas habang mahigpit na nakakapit ang mga kamay sa marble counter ng kusina. Halos matapon ang mga mansanas sa sobrang gulat.

Lumuwa ang mga mata niya nang ma-realize na nakalimutan niyang may hinihintay pala siyang dumating. Sa sobrang pagka-abala sa ginagawa, nadala siya nang husto sa pagluluto.

Pag-angat ng tingin niya, bumungad sa kanya ang lalake—nagsingkit ang mga makakapal na kilay, at nakakrus ang mga braso sa matipuno nitong dibdib. Hindi niya mapigilan ang paglunok ng laway habang pilit itinatago ang hiya sa kanyang reaksyon. Sa dami ng iniisip niyang paghahanda para harapin ang bastos at arogante raw na ugali nito, ni minsan hindi niya naisip itanong kung ano nga ba ang hitsura nito.

At ngayon, lahat ng nasa harapan niya ay lagpas pa sa inaasahan niya. Siya'y matangkad, at parang isang anino na punong-puno ng lakas at awtoridad ang presensya. Kahit bahagyang nakasimangot ito, hindi nito matatakpan ang kagwapuhan—makapal na pilikmata, mga matang seryosong tumitig na parang sinisiyasat siya hanggang kaluluwa. Ang maitim na buhok nito, bahagyang magulo ngunit natural na bumagsak sa noo, at ang balikat nitong malapad ay tila nagpapakita ng disiplina at lakas. Good genes runs in the family, bulong niya sa sarili.

Ito na ba ang anak ng lalakeng yun?

"Arkin?" napabulong siya, tila hindi makapaniwala. Wala na yatang ibang lumabas sa bibig niya kundi ang pangalan nito.

"You heard me, didn't you? I asked you—who are you, and why the hell are you here in my house?"

"Ahh, Yunifer. Y-Yunifer ang pangalan ko," nanginginig niyang sagot, bahagyang yumuko bago muling ibinalik ang tingin sa lalakeng ngayon pa lang niya nakita. Compose yourself, girl, sabi niya sa isip. Hindi pwedeng magkaproblema ito; sayang ang 150,000 kada buwan. "Inutusan po ako ng papa mong—"

"Fuck it!"

Halos mapatalon si Yunifer sa kinatatayuan sa lakas ng boses nito. Kakarating pa lang ni Arkin, pero agad na naramdaman niya ang bagsik ng presensya nito. Mukhang tama ang balita—mas nakakatakot pa ito kaysa sa tatay nitong si Ballard Andres.

Napigil ni Yunifer ang paghinga nang lumapit ito sa kanya. Nagngangalit ang bagang at tila nagbabaga ang mga mata nito sa galit. Hindi naman siguro siya sasaktan nito, ‘di ba? Tanong niya sa sarili habang nanatili siyang nakapako sa pwesto, tila nawalan ng lakas upang gumalaw.

Bigla niyang naramdaman ang kamay ni Arkin sa kanyang baba. Mahigpit nitong hinawakan iyon at pinihit ang kanyang mukha pakaliwa, pagkatapos pakanan, bago siya muling hinarap.

"Are you some kind of exclusive prostitute my father hired for me?" malamig na tanong nito, puno ng pangmamaliit at sarkasmo. "You are as cheap as you look. You think you can tame me?"

Parang sinasakal ang puso ni Yunifer sa bawat salitang naririnig niya. Bawat hingang tumatama sa kanyang mukha ay sinasabayan ng mabilis na pintig ng kanyang dibdib. Tama nga ang sinabi ni Ballard—ang anak niyang si Arkin Andres ay hindi tipo ng lalaking mahuhumaling agad sa isang babae. Pero bakit? Bakla ba siya? Hindi naman siguro—walang makapagsasabi noon dahil sa angkin nitong kisig. O baka talagang walang babaeng gustong makisama sa ugali nito? Posible. Sino ba naman ang magtitiis sa ganitong klaseng tao?

"Talk."

"S-sir. Teka lang po ha." Mahina niyang itinulak si Arkin, sabay atras para makakuha ng distansya. "Di po ako makahinga. Ang bigat niyo po."

Biglang umiwas ng tingin si Arkin, halatang napahiya nang maramdaman ang init sa pisngi niya.

"Get the fuck… out of my house," malamig ngunit kontroladong utos nito, habang muling itinuon ang tingin kay Yunifer. Nang bumalik ang kanyang boses, mas ma-awtoridad na ngayon. "Before I drag you out myself. Now!"

Sa kabila ng takot, pilit na ngumiti si Yunifer. Hinayaan niyang dumaan lang sa tenga niya ang masasakit nitong salita. Hindi siya pwedeng sumuko, hindi pa sa unang araw nila ni Arkin. Kung iinsultuhin lang siya nito, tatawanan niya na lang.

"A-ayoko," taas-noo at walang kagatol-gatol na sagot ni Yunifer. Kitang-kita kung paano nanigas sa inis si Arkin.

This woman! She's getting into my nerves!

"W-what?!" halos hindi makapaniwala si Arkin sa narinig. Sa tanang buhay niya, ngayon lang siya trinato nang ganito—at ng isang babaeng alam niyang wala naman sa lebel niya. Napakalaking insulto! Sino mang magtatangkang umasta ng higit sa kanya ay agad niyang pinapakalma, pero ito? Halatang hindi basta magpapatalo. "Did you just... refuse my order?"

"Yes. Atsaka, malapit ng lumamig ang pagkain. Kumain ka na," sagot pa ni Yunifer na may kasamang ngisi at taray.

Nablangko si Arkin. Talaga bang... iniirapan siya nito? At inuutosang kumain na parang bata? Napansin niya ang bahagyang panginginig ng sariling kamao, tanda ng galit na pilit niyang pinipigil. A woman? Gutsy, but this is unacceptable. Ni hindi nga niya pinalampas ang kayabangan ng ex-fiancée niyang si Zandreah, tapos itong babaeng ito pa kaya?

Bigla niyang hinablot ang kamay nito at pilit na kinaladkad papunta sa pinto. Tulad ng inaasahan, nagpupumiglas ito at pilit na kumakawala.

"Aray! Ano ba!" sigaw ni Yunifer habang pilit na iniwas ang braso. Napansin ni Arkin ang pamumula sa pulso nito kaya't agad niya ring binitiwan.

"I warned you. I said, get the fuck out."

"At sabi ko rin, ayoko."

"And why should I care?!"

"Dahil..." bumuntong-hininga si Yunifer sabay tingin sa kanya na may kasamang mapang-asar na ngiti. "Pagseselosin pa natin si Zandreah. Isn't she... your ex-fiancée?"

Natigilan si Arkin. Nablanko ang utak niya.

Pagseselosin? Si Zandreah? Paano niya na kilala 'yon?!

Napangisi si Arkin bago siya biglang tumawa, malakas at puno ng panunuya. Para bang ang ideya ni Yunifer ay napakababaw at wala sa realidad.

"Ha ha! Oh gracious. Ha ha! Fuck!" Napapailing siya habang tumatawa, saka muling hinarap si Yunifer. "Sa tingin mo, magseselos si Zandreah sa 'yo? Eh baka mas lalo pa niya akong pagtawanan."

Tumalikod siya, nagsimulang hubarin ang polo niya habang nakatitig pa rin sa babae. Kitang-kita ni Yunifer ang maskulado nitong likod, kaya't napatingin siya sa ibang direksyon.

"She's overly insane about that guy of hers," dagdag ni Arkin nang malamig at walang emosyon. "She won't give a damn kung sino man ang kasama ko."

Natahimik si Yunifer, pero halatang nakikinig sa bawat salitang lumalabas sa bibig ni Arkin.

"I mean, Juhandi Cruz? That guy’s a goddamn jackpot. Sino bang babae ang tatanggi sa kanya, right?" Binalingan siya nito, may kasama pang pang-asar na tingin.