For the past three days, Arkin was nowhere to be found. Naka-off ang cellphone nito at wala na sa hotel kung saan siya huling nag-check-in. Sa tatlong araw ding iyon, hindi siya nagtrabaho kaya labis na nagkagulo ang kompanya niya, dahilan upang magalit nang husto ang papa at lolo niya.
"Sir, narito po ang young master."
Natigil ang nakatatandang Andres sa ginagawa upang salubungin ng tingin ang sekretarya nitong si Lerion. Bagama’t kalmado ang mukha, halata ang inis at pagkadismaya sa ekspresyon nito. Dahil sa tatlong araw na hindi mahagilap ang anak, siya ang sumalo sa mga responsibilidad nito, dahilan ng kanyang matinding sakit ng ulo.
He clenched his hand over his phone, staring at the empty desk as his thoughts spiraled. His chair creaked as he leaned back, trying to piece together why he had left without warning. His breath hitched, his mind replaying his message: 'I'm gonna be away. I'll be back after three days.' And just like that, he became unreachable.
"Papa," abot-hiningang tawag ni Arkin habang biglang pumasok sa opisina nang walang pasintabi. Nakaupo ang ama niya sa paboritong winged chair nito, ang mga mata’y nanlilisik sa galit.
The secretary hastily left the room, sensing the rising tension between father and son.
Ang nakatayong si Arkin ay taas-noo at puno ng tapang na hinarap ang ama. Buo na ang kanyang desisyon. Sa tatlong araw na pag-iisa, napagpasyahan niyang hindi na itutuloy ang kasal nila ni Zandreah. Hindi niya kailangan ng paliwanag mula rito. Ang nasaksihan niya sa Pilar ay sapat nang dahilan—ang malinaw na pagtataksil. Hindi na niya alintana ang kahihiyan, kahit pa pagtawanan siya ng mga lalaking tinanggihan niya. Ang totoo, hindi na niya kayang magtiwala pa.
Kahit pa ilang taon niyang pinangarap ang araw na tuluyan niyang maangkin si Zandreah, nawala na ang atraksyong iyon at napalitan ng galit at pagkasuklam. Ngayon, kahit hindi sang-ayon ang pamilya niya, susundin niya ang nararamdamang tama.
"You're back," malamig na wika ng ama, puno ng sarkasmo. "Have you realized how fucked up we are right now?"
Ramdam ni Arkin ang galit ng ama, ngunit sanay na siya sa ganitong mga pagtatalo. Sa kanila niya namana ang pagiging arogante at determinado, kaya’t kahit napapagalitan, hindi siya natitinag.
"Thanks for covering for me for three days, Papa," mahinahon niyang sagot, sabay buntong-hininga. "Babalik na ako bukas sa trabaho, pero may mahalaga akong gustong sabihin sa’yo."
"Sure. Spill it. Mind to have a seat? Standing in front of me intimidates me."
"This will be quick." Nanatili si Arkin sa kinatatayuan. "Ayoko nang ituloy ang pagpapakasal kay Zandreah."
Napaluwang ang mga mata ng papa niya, hindi makapaniwala sa narinig. Napaupo ito nang diretso, ang tingin kay Arkin ay puno ng panlilibak.
"Nababaliw ka na ba? Tatlong linggo na lang ang natitira bago ang kasal, at napakalaki na ng nagastos namin—pati na ang mga Binonzo—para sa seremonyang ito. Sasabihin mo ngayon na huwag na ituloy?! Hindi pwede!" Sigaw nito habang malakas na hinampas ang mesa. "Matutuloy ang kasal sa ayaw at sa gusto mo! Hindi mo ba iniisip ang mga taong nadamay sa planong ito? Ilang taon nating pinagplanuhan ang lahat!"
Napangisi si Arkin, ang isip ay muling bumalik sa alaala ng nasaksihang pagtataksil ni Zandreah. Sa sobrang pag-iingat niya, halos nanginginig pa siyang hawakan ang kamay nito noon. Pero ang lalaking iyon? Nagawa siyang halikan nang ganoon kadali habang nakapulupot ang mga braso sa bewang ni Zandreah.
"You’re right, Papa. You helped me achieve the position to be her fiancé. Pero hindi ko hahayaang makinabang ang isang taksil na babae."
Alam niyang hindi lang koneksyon at investment ang mawawala sa desisyong ito—magiging malaking kahihiyan din ito sa pamilya nila. Ngunit mas pipiliin niyang ipaglaban ang prinsipyo kaysa magpakababa.
The elder Andres laughed—a loud, mocking sound that filled the office. Napakunot ang noo ni Arkin habang nag-aalangan kung sino nga ba ang tunay na baliw sa kanilang dalawa.
"Oh, Arkin. My son." Tumayo ang kanyang ama, lumapit, at umupo sa dulo ng desk, harap-harapan sa kanya. "Do you really think this marriage is for your fantasy? Sorry to disappoint you, but this is a marriage of convenience. Business ang kasal na ito, hindi romantiko."
"What do you mean? You want me to cheat?!" Sigaw ni Arkin, hindi makapaniwala.
"Ang ibig kong sabihin, nag-invest ka na nang husto para makarating sa puntong ito. Ang mga Binonzo ay luluhod pa rin sa’yo para lamang pakasalan ang anak nila. Kung ayaw mo kay Zandreah, fine. Just marry her. You don’t have to love her."
Nanlilisik ang mga mata ni Arkin, ngunit pinilit niyang magpigil. Hindi mahirap para sa kanya ang tratuhin si Zandreah nang malamig at walang emosyon. Ngunit higit sa lahat, hindi niya kailanman mapapatawad ang babaeng iyon.
"No," mariing sagot niya. "Even if that woman kneels before me, hinding-hindi ko siya tatanggapin bilang asawa."
Tumalikod si Arkin, iniwan ang ama sa opisina, puno ng determinasyon sa kanyang desisyon.
Ang nakatatandang Andres ay napakuyom ang kamao, nanlilisik sa galit. Alam niyang kailangang gumawa ng paraan upang matuloy ang kasal—kahit ano pa ang mangyari.
*
Why? Why does no one ever side with me? How could he laugh at me, as if my misery were nothing more than a joke?
Sigurado, papanig ang nanay niya sa tatay niya. Lalo na ang lolo niya—tiyak sasabihin din ang parehong bagay. Baka nga pagalitan pa siya. Hindi ba nila naiisip na tao rin siya? Na may nararamdaman din siya?
Simula nang siya ang inatasang humawak sa mga negosyo nila, ginawa niya ang lahat ng ipinapagawa sa kanya—walang reklamo, walang pagkukulang. Lahat ng target, lahat ng pangarap nila, natupad niya. Para sa kanila. Pero ngayon, sa iisang pagkakataong humiling siya ng kahit kaunting pag-unawa, hindi man lang nila maibigay sa kanya.
"Fuck! This is so...bullshit!" galit niyang sigaw, sabay hampas ng kamao sa manibela. Tumunog ito nang malakas, sumabay sa mga kalansing ng kotse habang hinihila niya ang buhok niya sa frustrasyon. Tatlong araw lang ang hiningi niya—tatlong araw para mag-isip—pero parang hindi pa rin iyon sapat.
Ano pa bang magagawa niya? Parang may nakadagan sa dibdib niya, ang bigat-bigat na halos hindi siya makahinga. Parang gusto na lang niyang magkulong sa kwarto, magtago, at pansamantalang mawala sa mundo.
Pero alam niyang hindi siya makakatakas. Alam niyang kahit kailan ay magpapakita si Zandreah at ang pamilya nito. Ganoon naman palagi. Magtatanong sila, magpapakita ng malasakit kuno, pero ang totoo gusto lang nilang malaman ang sitwasyon niya. Iniisip pa lang niyang haharapin si Zandreah, parang gusto na niyang magwala.
Paano niya magagawang tumingin sa kanya nang parang wala lang? Paano niya magagawang magpanggap na walang nangyari, habang siya ay nilulunod ng galit sa tuwing naiisip niya ang lahat ng kasinungalingan nito—at mas masahol pa, may ibang lalaki? Nakakababa ng pagkatao. Hindi lang ito simpleng pagtataksil; para itong sinira siya, kinitil ang kanyang dignidad, at iniwang walang silbi.
At ang mga kaibigan niya? Sigurado siyang gagawin lang siyang katatawanan ng mga ito. Naririnig na niya sa isipan niya ang kanilang mga tawa, ramdam na niya ang panlalait nila sa kanya.
“Tch.” Napairap siya, mahigpit na hinawakan ang manibela. Kahit ano pang daan ang itulak sa kanya ng buhay, wala na siyang pakialam. Pipiliin niya ang magpapasaya sa kanya—kahit wala siyang kakampi.
"Yunifer, tatlong tao na ang kumatok diyan sa pinto ng apartment mo. Akala ko ba mag-isa ka lang sa buhay? Bakit parang araw-araw may naghahanap sayo?" tanong ng landlady habang sumilip sa nakaawang na pinto ng apartment niya.Nanlamig ang mga kamay ni Yunifer. Kumurap-kurap siya, pilit itinatago ang kaba sa boses habang kaharap ang matandang babae. Hanggang dito sa bagong apartment niya, natunton pa rin siya ng mga kolektor ng sandamakmak niyang utang. Ngayon naman, ang renta niya ang pinoproblema niya—wala pa rin siyang maibayad sa due date. Parang nagsabay-sabay ang lahat ng mga problema pagkatapos niyang grumaduate."Kumusta pala ang mga sinalihan mong auditions? May kumuha ba sa'yo?"Bahagya siyang napaiktad sa tanong. Ang katotohanan? Wala pa. Sa dalawang linggong pag-audition at paghahanap ng raket, kahit simpleng extra role, wala pa rin tumatanggap sa kanya. Mahirap nang makapasok ngayon, lalo na't kakatapos lang ng isang sikat na reality show. Ang daming bagong mukha—anak, pa
"S-salamat po, sir.""You..." Tumigil ang lalaki at tinitigan nang mariin si Yunifer. Matapos niyang paalisin ang tatlong lalaking nangharass kay Yunifer, nanatili siya sa lugar at nagsindi ng sigarilyo. "Magkano ang utang mo?"Hindi pa rin maalis ang takot ni Yunifer habang kaharap ang estrangherong ito. Kanina lang ay halos mabali ang braso ng isa sa mga lalaking nanggulo sa kanya nang mabagsak ito ng gwardiya ng lalaking ito. Narinig din niyang pag-aari nito ang buong gusali, na nangangahulugang hindi lang ito makapangyarihan—sobrang yaman din nito.“Nakakahiya man pong sabihin, pero... napakalaki po ng utang ko sa kanila. Ako po’y humihingi ng paumanhin sa abala.” Yumuko siya bilang pagpapakita ng pinakamalalim na paghingi ng tawad. Nanginginig ang tuhod niya, at halatang kinakabahan ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya. “Hindi na po ito mauulit.” Nangako siya sa sarili, pagkatapos ng limang oras na trabaho sa hotel na ito, hinding-hindi na siya babalik. Ang engrandeng lugar
5 PM na—oras na para umuwi matapos ang sandamakmak niyang meetings. Ma-pride siyang tao, at gusto niyang patunayan sa pamilya niya na kayang umunlad pa lalo ang negosyo nila kahit hindi na ituloy ang kasal kay Zandreah. Kaya simula nang mag-desisyon siyang tumira mag-isa, dinoble pa niya ang sipag sa trabaho.Ilang beses nang sinubukang makipag-usap ni Zandreah sa kanya, pero lagi niya itong pinapatayan ng tawag hanggang sa tuluyan na niya itong na-block sa contacts niya.Final na ang desisyon niya. Kahit pinagsisigawan pa siya ng lolo niya noong isang araw dahil sa galit, buo pa rin ang loob niyang walang kasalang mangyayari. Twenty-seven na siya, bakit pa niya kailangang sundin lahat ng gusto ng mga magulang niya? Siya pa rin naman ang wild card ng pamilya. Kung hindi dahil sa kanya, hindi mas makikilala ang mga Andres.Habang naglalakad siya sa hallway ng opisina papuntang elevator, nagsitabi agad ang mga empleyado niyang nadaanan. Yung tatlong empleyado na dapat sasakay sa elevato
Juhandi Cruz?Napakunot-noo si Yunifer nang marinig ang pangalan. Ang hot topic na aktor na laging trending sa social media, lalo na’t may upcoming teleserye. Pero ang pinaka-highlight? Ang napaka-dramatikong breakup nito sa long-time girlfriend na dating ka-love team. At kahit kaliwa’t kanan ang chismis na isa raw itong certified cheater, parang mas lalo lang siyang sumisikat. Well, welcome to the Philippines—kung saan kahit ang pinakamatindi mong kapalpakan, ay nagiging topic lang ng memes.Natigilan siya sa pagninilay-nilay at muling ibinaling ang atensyon kay Arkin, na ngayon ay pinipigilan ang ma-inis habang nakatingin sa kanya. Halata ang iritasyon nito, pero tila napapalitan ng kalituhan sa harap ng kanyang ngiting punong-puno ng pang-aasar.“This woman…” tahimik na usal ni Arkin sa sarili. Ang presensiya ni Yunifer ay parang isang nakaka-irita pero interesting na puzzle. Kung ang ibang tao ay nanginginig na sa takot sa harap niya kahit hindi pa siya nagsasalita, si Yunifer? Ng
Napansin niyang lalong kumunot ang noo ni Arkin. Alam niyang may pinindot siyang sensitibong parte ng ego nito, pero wala siyang balak umatras. Wala rin naman siyang pakialam kung anong iniisip nito tungkol sa kanya. Ang mahalaga lang, mukhang siya ang nakakauna sa laban na ito. Hindi na alam ni Yunifer ang mga sumunod na nangyari. Napagtanto na lang niyang nakadikit na ang likod niya sa malamig na pader at ang isang kamay ni Arkin ay mahigpit na nakapulupot sa leeg niya. Mulat na mulat ang mga mata niya habang tinititigan ang lalaki—na para bang naglalagablab ang tingin nito sa galit. Hindi naman ganoon kabigat ang pagkakasakal sa kanya, hindi niya maramdaman ang hapdi na maaaring magpawala ng hininga. Pero malinaw ang mensahe ni Arkin: tinatakot siya nito. Isa itong tahasang babala, isang pagsubok kung matitinag siya. Pero sa halip na manghina, lalo pang tumibay ang loob ni Yunifer. Ginusto niya ang reaksyong ito. Nakuha niya ang gusto niya—ang palabasin ang nagkukubling poot ni
Buong gabi'ng hindi nakatulog si Yunifer. Sa living area siya natulog, sa sofa kung saan pinayagan siya ni Arkin mahiga.Matapos pumayag si Arkin sa kung anumang plano ng ama nito, hindi na siya kumibo at dumiretso sa kanyang kwarto upang matulog. Ang pagkaing niluto ni Yunifer ay siya lang ang kumain, napakarami pa ngang natira at hindi niya alam kung itatapon ba ito o ilagay na lang sa ref.Nakaidlip naman siya, pero kahit sa kanyang panaginip ay patuloy siyang binabagabag na ideya ni Arkin, iyon ay mapaselos si Zandreah at makita silang dalawa na... nagtatalik.Sa dinami-dami ng mga lalaking nagkandarapa at halos lumuhod sa harap niya para lang mapasagot siya, wala ni isa man sa kanila ang sinuwerte. Pero ngayon, ang isuko ang iniingatan niyang puri sa isang lalaking ni hindi niya gusto—isang kalapastanganan sa sarili niyang prinsipyo."Nakaka-irrational!" Galit niyang naisip. Kahit ang maghubad sa harapan ni Arkin ay hinding-hindi niya kayang gawin—ang makipagtalik pa kaya?“At sa
"Napakaswerte mo talaga, Arkin. Lahat ng plano mo noon pa ay unti-unti mo nang nakukuha. Anong kapangyarihan ba meron ka?" tanong sa kanya ng kaibigan at pinsan niyang si Merquis. "You were so certain you’d get married at the age of 27. What real confidence you have! And now, next month, you will be Zandreah’s loving husband."Lahat ng bagay ay maingat na pinlano ni Arkin. Ang pagsusumikap makakuha ng mataas na marka sa eskwela, ang pagpili ng kursong naaayon sa kagustuhan ng pamilya niya at ng pamilya ni Zandreah, ang pagiging matagumpay bilang isang negosyante—lahat ng iyon ay dahil sa kanyang hangaring masigurong ang babaeng matagal na niyang gusto ay magiging kanya.Si Zandreah Binonzo. Sa unang pagkakataon pa lang na nakita niya ito, agad nang nabihag ang kanyang puso. Hindi siya makapaniwalang may isang tao na maaaring magkaroon ng ganoong kagandahan. Para itong isang diwata, her beauty is surreal. Katorse pa lamang siya nang ipakilala siya ng mama at papa niya kay Zandreah, at
Buong gabi'ng hindi nakatulog si Yunifer. Sa living area siya natulog, sa sofa kung saan pinayagan siya ni Arkin mahiga.Matapos pumayag si Arkin sa kung anumang plano ng ama nito, hindi na siya kumibo at dumiretso sa kanyang kwarto upang matulog. Ang pagkaing niluto ni Yunifer ay siya lang ang kumain, napakarami pa ngang natira at hindi niya alam kung itatapon ba ito o ilagay na lang sa ref.Nakaidlip naman siya, pero kahit sa kanyang panaginip ay patuloy siyang binabagabag na ideya ni Arkin, iyon ay mapaselos si Zandreah at makita silang dalawa na... nagtatalik.Sa dinami-dami ng mga lalaking nagkandarapa at halos lumuhod sa harap niya para lang mapasagot siya, wala ni isa man sa kanila ang sinuwerte. Pero ngayon, ang isuko ang iniingatan niyang puri sa isang lalaking ni hindi niya gusto—isang kalapastanganan sa sarili niyang prinsipyo."Nakaka-irrational!" Galit niyang naisip. Kahit ang maghubad sa harapan ni Arkin ay hinding-hindi niya kayang gawin—ang makipagtalik pa kaya?“At sa
Napansin niyang lalong kumunot ang noo ni Arkin. Alam niyang may pinindot siyang sensitibong parte ng ego nito, pero wala siyang balak umatras. Wala rin naman siyang pakialam kung anong iniisip nito tungkol sa kanya. Ang mahalaga lang, mukhang siya ang nakakauna sa laban na ito. Hindi na alam ni Yunifer ang mga sumunod na nangyari. Napagtanto na lang niyang nakadikit na ang likod niya sa malamig na pader at ang isang kamay ni Arkin ay mahigpit na nakapulupot sa leeg niya. Mulat na mulat ang mga mata niya habang tinititigan ang lalaki—na para bang naglalagablab ang tingin nito sa galit. Hindi naman ganoon kabigat ang pagkakasakal sa kanya, hindi niya maramdaman ang hapdi na maaaring magpawala ng hininga. Pero malinaw ang mensahe ni Arkin: tinatakot siya nito. Isa itong tahasang babala, isang pagsubok kung matitinag siya. Pero sa halip na manghina, lalo pang tumibay ang loob ni Yunifer. Ginusto niya ang reaksyong ito. Nakuha niya ang gusto niya—ang palabasin ang nagkukubling poot ni
Juhandi Cruz?Napakunot-noo si Yunifer nang marinig ang pangalan. Ang hot topic na aktor na laging trending sa social media, lalo na’t may upcoming teleserye. Pero ang pinaka-highlight? Ang napaka-dramatikong breakup nito sa long-time girlfriend na dating ka-love team. At kahit kaliwa’t kanan ang chismis na isa raw itong certified cheater, parang mas lalo lang siyang sumisikat. Well, welcome to the Philippines—kung saan kahit ang pinakamatindi mong kapalpakan, ay nagiging topic lang ng memes.Natigilan siya sa pagninilay-nilay at muling ibinaling ang atensyon kay Arkin, na ngayon ay pinipigilan ang ma-inis habang nakatingin sa kanya. Halata ang iritasyon nito, pero tila napapalitan ng kalituhan sa harap ng kanyang ngiting punong-puno ng pang-aasar.“This woman…” tahimik na usal ni Arkin sa sarili. Ang presensiya ni Yunifer ay parang isang nakaka-irita pero interesting na puzzle. Kung ang ibang tao ay nanginginig na sa takot sa harap niya kahit hindi pa siya nagsasalita, si Yunifer? Ng
5 PM na—oras na para umuwi matapos ang sandamakmak niyang meetings. Ma-pride siyang tao, at gusto niyang patunayan sa pamilya niya na kayang umunlad pa lalo ang negosyo nila kahit hindi na ituloy ang kasal kay Zandreah. Kaya simula nang mag-desisyon siyang tumira mag-isa, dinoble pa niya ang sipag sa trabaho.Ilang beses nang sinubukang makipag-usap ni Zandreah sa kanya, pero lagi niya itong pinapatayan ng tawag hanggang sa tuluyan na niya itong na-block sa contacts niya.Final na ang desisyon niya. Kahit pinagsisigawan pa siya ng lolo niya noong isang araw dahil sa galit, buo pa rin ang loob niyang walang kasalang mangyayari. Twenty-seven na siya, bakit pa niya kailangang sundin lahat ng gusto ng mga magulang niya? Siya pa rin naman ang wild card ng pamilya. Kung hindi dahil sa kanya, hindi mas makikilala ang mga Andres.Habang naglalakad siya sa hallway ng opisina papuntang elevator, nagsitabi agad ang mga empleyado niyang nadaanan. Yung tatlong empleyado na dapat sasakay sa elevato
"S-salamat po, sir.""You..." Tumigil ang lalaki at tinitigan nang mariin si Yunifer. Matapos niyang paalisin ang tatlong lalaking nangharass kay Yunifer, nanatili siya sa lugar at nagsindi ng sigarilyo. "Magkano ang utang mo?"Hindi pa rin maalis ang takot ni Yunifer habang kaharap ang estrangherong ito. Kanina lang ay halos mabali ang braso ng isa sa mga lalaking nanggulo sa kanya nang mabagsak ito ng gwardiya ng lalaking ito. Narinig din niyang pag-aari nito ang buong gusali, na nangangahulugang hindi lang ito makapangyarihan—sobrang yaman din nito.“Nakakahiya man pong sabihin, pero... napakalaki po ng utang ko sa kanila. Ako po’y humihingi ng paumanhin sa abala.” Yumuko siya bilang pagpapakita ng pinakamalalim na paghingi ng tawad. Nanginginig ang tuhod niya, at halatang kinakabahan ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya. “Hindi na po ito mauulit.” Nangako siya sa sarili, pagkatapos ng limang oras na trabaho sa hotel na ito, hinding-hindi na siya babalik. Ang engrandeng lugar
"Yunifer, tatlong tao na ang kumatok diyan sa pinto ng apartment mo. Akala ko ba mag-isa ka lang sa buhay? Bakit parang araw-araw may naghahanap sayo?" tanong ng landlady habang sumilip sa nakaawang na pinto ng apartment niya.Nanlamig ang mga kamay ni Yunifer. Kumurap-kurap siya, pilit itinatago ang kaba sa boses habang kaharap ang matandang babae. Hanggang dito sa bagong apartment niya, natunton pa rin siya ng mga kolektor ng sandamakmak niyang utang. Ngayon naman, ang renta niya ang pinoproblema niya—wala pa rin siyang maibayad sa due date. Parang nagsabay-sabay ang lahat ng mga problema pagkatapos niyang grumaduate."Kumusta pala ang mga sinalihan mong auditions? May kumuha ba sa'yo?"Bahagya siyang napaiktad sa tanong. Ang katotohanan? Wala pa. Sa dalawang linggong pag-audition at paghahanap ng raket, kahit simpleng extra role, wala pa rin tumatanggap sa kanya. Mahirap nang makapasok ngayon, lalo na't kakatapos lang ng isang sikat na reality show. Ang daming bagong mukha—anak, pa
For the past three days, Arkin was nowhere to be found. Naka-off ang cellphone nito at wala na sa hotel kung saan siya huling nag-check-in. Sa tatlong araw ding iyon, hindi siya nagtrabaho kaya labis na nagkagulo ang kompanya niya, dahilan upang magalit nang husto ang papa at lolo niya."Sir, narito po ang young master."Natigil ang nakatatandang Andres sa ginagawa upang salubungin ng tingin ang sekretarya nitong si Lerion. Bagama’t kalmado ang mukha, halata ang inis at pagkadismaya sa ekspresyon nito. Dahil sa tatlong araw na hindi mahagilap ang anak, siya ang sumalo sa mga responsibilidad nito, dahilan ng kanyang matinding sakit ng ulo.He clenched his hand over his phone, staring at the empty desk as his thoughts spiraled. His chair creaked as he leaned back, trying to piece together why he had left without warning. His breath hitched, his mind replaying his message: 'I'm gonna be away. I'll be back after three days.' And just like that, he became unreachable."Papa," abot-hiningan
"Napakaswerte mo talaga, Arkin. Lahat ng plano mo noon pa ay unti-unti mo nang nakukuha. Anong kapangyarihan ba meron ka?" tanong sa kanya ng kaibigan at pinsan niyang si Merquis. "You were so certain you’d get married at the age of 27. What real confidence you have! And now, next month, you will be Zandreah’s loving husband."Lahat ng bagay ay maingat na pinlano ni Arkin. Ang pagsusumikap makakuha ng mataas na marka sa eskwela, ang pagpili ng kursong naaayon sa kagustuhan ng pamilya niya at ng pamilya ni Zandreah, ang pagiging matagumpay bilang isang negosyante—lahat ng iyon ay dahil sa kanyang hangaring masigurong ang babaeng matagal na niyang gusto ay magiging kanya.Si Zandreah Binonzo. Sa unang pagkakataon pa lang na nakita niya ito, agad nang nabihag ang kanyang puso. Hindi siya makapaniwalang may isang tao na maaaring magkaroon ng ganoong kagandahan. Para itong isang diwata, her beauty is surreal. Katorse pa lamang siya nang ipakilala siya ng mama at papa niya kay Zandreah, at