“Sabihin mo nga ang totoo sa akin, pare. Kamusta kayo ni Hannah? May nangyari na ba sa inyo?” tanong ni Roldan kay Jared, dahilan para hindi tuluyang pumasok si Hannah sa loob ng bahay.
Nakita ni Hannah na nakaupo si Jared sa sofa habang kausap si Roldan. Hawak nito ang isang beer. Nag-iinuman pala sila, ni hindi man nagpaalam kay Hannah.
“Sinusubukan niya, pero hindi naman ako interesado. Bakit mo natanong?” sagot ni Jared na nagbigay ng sakit sa puso ni Hannah.
“Ha? Sigurado ka ba sa sinasabi mo? Si Hannah na ang lumapit sa’yo, hindi mo man lang pinansin? Ang dami kayang nagkakagusto sa kanya,” sagot naman ni Roldan, hindi makapaniwala sa sinagot ni Jared sa kanya.
Ang kausap niya ay si Roldan, isa sa mga matalik niyang kaibigan. Isa siya sa mga nakakita kung paano magmahalan sina Jared at Hannah sa lumipas na sampung taon. Hindi lubos maisip ni Hannah na niloloko lang pala siya noong dalawa.
“Ayaw ko sa kanya, naiintindihan mo ba ‘yon?” nakasimangot na sagot ni Jared.
Labing apat na taong gulang pa lang si Hannah ay pinakilala na siya kay Jared. Ang dami nagsasabi sa kanyana si Jared ang dapat niyang pakasalan, wala nang iba. Simula noon, nakatira na sila sa iisang bahay. Sampung taon na ang nakakalipas.
“Bakit nga ba ako nagtatanong? Sabay nga pala kayong pumasok ni Hannah sa trabaho. Nakikita niyo ang isa’t isa sa araw at gabi. Kumakain kayo sa iisang lamesa. Pati nga yata ang mga pribadong gawain, nakita niyo na sa isa’t isa eh,” sabi ni Roldan kay Jared, natatawa siya sa sarili niyang kalokohan.
“Wala nang thrill kapag matagal na kayong nagsasama. Dapat meron, e. Alam mo ‘yon? ‘Yong parang, may mga bagay na hindi kayo alam sa isa’t isa? Hindi ko ‘yon makita kay Hannah,” sagot ni Jared na nagpa-wasak sa puso ko.
Natahimik si Roldan dahil sa sinabi ni Jared. Tumango-tango siya sa kaibigan, para bang sumasang-ayon siya sa sinasabi ni Jared. Dahil sa narinig ni Hannah ay parang gusto na niyang sumabog.
“Kung ganoon ang nararamdaman mo, papakasalan mo pa rin ba siya?” tanong ni Roldan na lalong nagpatigil sa paghinga ni Hannah.
Ang mga magulang ni Jared ang may gustong ikasal ‘yong dalawa. Pinapakuha na nga sila ng certificate. Si Roldan na mismo ang nagtanong kay Jared ng isang bagay na gustong malaman ni Hannah.
Hindi agad sumagot si Jared kaya tinanong ulit siya ni Roldan. Dito na sumikip lalo ang dibdib ni Hannah, kahit alam na niya ang sagot ay umaasa pa rin siyang iba ang isasagot ni Jared sa kaibigan.
“Bakit tahimik ka lang? Ayaw mo ngang magpakasal sa kanya?”
“Ayaw ko,” maikling sagot ni Jared.
“Ibigsabihin, gusto mong magpakasal pero hindi ka pa handa, tama ba?”
Sa tagal nang mag-kaibigan nina Jared at Roldan ay kilala na nila ang isa’t isa, kahit nga yata wala pa silang sinasabi ay alam na nila kung anong pinupunto ng isa.
“Roldan, narinig mo na ba ang kasabihan na ‘to?” tanong ni Jared.
“Alin?” sagot ni Roldan, nagtataka kung ano ba ‘yong sinasabi ng kanyang kaibigan.
“Kung wala kang ganang kumain, huwag mong itapon kasi sayang,” sagot ni Jared.
Sumikip lalo ang dibdib ni Hannah, pakiramdam niya, siya ay tira-tira na lang para kay Jared. Na nasa tabi lang siya ng taong mahal niya dahil wala nang choice si Jared. Labis siyang nasaktan dahil doon.
“Pero, pakakasalan mo nga siya kahit ganoon na ang nararamdaman mo para sa kanya?” pang ilang ulit nang tanong ni Roldan kay Jared kaya naman nakulitan na ito.
“Gustong-gusto mong malaman ang sagot ko, ‘no? May gusto ka ba sa kanya? Sabihin mo lang, ibibigay ko naman siya sa’yo eh,” sagot ni Jared.
Tao si Hannah, may nararamdaman. Paano niya nagagawang sabihin ‘yon? Para tuloy siyang isang gamit na napag-sawaan na niya. Kahit nga ‘yong aso o pusa, kapag nakasama mo ng sampung taon, magkakaroon ka ng koneksyon. Tapos pagdating kay Hannah, ganoon lang? Kitang-kita ni Hannah na wala siyang halaga para kay Jared.
Pero, si Jared? Siya ang buhay ni Hannah. Ang lahat-lahat ni Hannah. Inalagaan siya nito, minahal ng buo. Kahit nga maubos na si Hannah, basta maayos siya ay ayos na rin si Hannah. Paano niya naloko ng sampung taon ang taong nagmahal sa kanya nang lubos? Sobrang sakit para kay Hannah dahil inubos niya lang ang sampung taon niya sa lalaking katulad ni Jared.
“Ano bang pinagsasabi mo? Hindi ganoon ang tingin ko kay Hannah. Marami pa namang babae dyan, doon na lang ako,” sagot naman ni Roldan kay Jared.
Kinuha ni Jared ang sigarilyo mula sa ashtray sa may sofa at saka tumayo.
“Umalis ka na nga, pahamak ka na simula noong dumating ka kanina eh.”
“Hindi ako ang nagpapahamak sa’yo kung hindi si Hannah. Aba, kung hindi mo naman talaga siya mahal ay hiwalayan mo na siya, para naman makahanap siya ng iba,” iyon ang huling sagot ni Roldan pagkatapos ay kinuha ang kanyang coat, tumayo at umalis.
Pagbukas ng pinto ay nagulat na lang si Roldan nang makita niya si Hannah. Alam niyang narinig ni Hannah ang lahat pero ngumiti lang siya na para bang walang nangyari.“Hinahanap mo si Jared? Nandito siya,” sabi ni Roldan.“Kanina ka pa ba nandyan? Pasok ka,” sabi ni Jared, pagkatapos ay pinaupo niya si Hannah.Umalis na noon si Roldan. Para bang bumigat ang dala-dalang gamit ni Hannah habang sinasara niya ang pinto. Hindi niya alam kung paano haharapin si Jared pero alam niyang kailangan niya itong gawin.Kahit hindi nakatingin si Jared kay Hannah ay alam nito na may mali kaya agad niya itong tinanong.“Bakit hindi ka yata komportable? May problema ba?”Tahimik lang na naglakad si Hannah papunta sa lamesa ni Jared saka siya nagsalita.“Kung ayaw mo akong pakasalan, pwede akong bumalik sa mga magulang ko.”Dahil sa sinabi ni Hannah ay alam na ni Jared na narinig ni Hannah ang pinag-usapan nila ni Roldan kanina.“Anong nangyari sa’yo? Bakit ganoon?”“Sa mata ng tao, mag-asawa na tayo n
Pero kahit alam na niyang gagawin iyon ni Jared ay umasa pa rin siya na uunahin siya ni Jared. Na bago niya puntahan kung sino man iyon ay iuuwi muna siya sa bahay nito. Masakit para kay Hannah ang katotohanan na iyon.“Ano bang nangyari?” tanong ni Hannah, rinig ang lungkot sa boses niya.Hindi man lang sumagot si Jared sa tanong niya. Ni hindi na nga siya tiningnan nito.“Bumaba ka na at sumakay ng taxi. Malinaw ba iyon?” matapang na sabi ni Jared kay Hannah.Wala nang nagawa si Hannah kung hindi ang bumaba. Alam niya kasi na kapag pinilit niya pa si Jared ay mapapahiya lang siya. Ano pa bang magagawa niya e mukha namang nakapagdesisyon na si Jared?“Tawagan o i-text mo na lang ako kung nakauwi ka na, ha?” pagkasabi ni Jared noon ay handa na agad siyang umalis. Hawak ni Hannah ang kanyang bag pagkatapos ay bumaba na siya ng kotse.Hindi naman sa nangingialam siya kay Jared pero sa pinapakita nito sa kanya ay para talagang may kakaiba. Hindi naman na nagawang magtanong pa ulit ni Han
Hindi makapaniwala si Hannah sa mga sinabi noong bata. Si Jared lang ang lalaking gusto niyang hawakan, hindi ang isang batang lalaking katulad niya. Si Jared nga, hindi niya mahawakan, ‘yong iba pa kaya? Napailing na lang si Hannah sa sobrang inis.Bago pa man siya tanungin ay humindi na agad si Hannah.“Hindi ko siya hinawakan sa kahit anong parte ng katawan niya. Nakasalubong ko lang siya at aksidenteng nasagi pero hindi ko intensyon iyon.”“Lasing ka ba?” tanong noong pulis kay Hannah.Sa mundong ito, kapag ang lalaki ay uminom ay ayos lang para sa iba, pero kapag ang babae na ang uminom ay maling-mali na iyon para sa kanila. Kahit konti pa iyon, basta uminom ang babae ay malaki na itong pagkakamali.“Oo,” tumango si Hannah roon sa pulis.“Gaano karami ba ang nainom mo?” tanong noong pulis kahit wala naman iyong kinalaman sa kung ano man ang nangyayari sa kanila.“Isang bote ng beer,” sagot ni Hannah kahit na inis pa siya roon sa pulis.Alam ni Hannah na hindi siya pinaniniwalaan
Pagkatapos noon ay tumingin na si Jane kay Hannah. Kitang-kita sa mukha niya ang hiya na nararamdaman dahil sa ginawa ng kapatid niya kay Hannah. “Pasensya ka na sa ginawa ng kapatid ko, Hannah. Hindi na talaga mauulit,” sabi ni Jane. Tumingin si Jared kay Erick. “Wala kang pakialam, sa susunod na may gawin ka ulit, wala nang tutulong saýo. Naiintindihan mo ba ýon?”galit na sabi ni Jared. “Sino ka ba? Bakit mo sinasabi ‘to? E kung payag ka na maging bayaw ko, sige. Makikinig ako saýo,”sagot naman ni Erick. “Erick!”sigaw ni Jane.” “Ate, gusto ka niya. Kung hindi, bakit ka niya sasamahan mula araw hanggang gabi para lang bantayan ka?” sabi ni Erick. Dahil sa sinabi ni Erick ay naging malinaw ang lahat para kay Hannah. Kaya pala ilang gabing wala si Jared sa tabi niya ay dahil kasama nito ang babaeng nasa harapan nila ngayon. Kung sabagay, asawa siya ng kapatid ni Jared, kaya kailangan talaga na alagaan siya ni Jared. Pero kailangan ba talagang araw-araw niyang alagaan si Jane kah
Sa isang iglap, naging isang ama si Jared ng isang batang hindi naman sa kanya. Alam naman ni Hannah na papel lang iyon at walang kahit na anong meaning pero hindi niya inakala na mangyayari iyon.Sa awa ng Diyos, okay naman ‘yong baby ni Jane. Naisalba naman ito at bumalik na agad si Jane sa ward. Nakakaawa si Jane dahil namumutla siya at namumula ang mga mata dahil sa kakaiyak niya.“Huwag ka nang mag-alala, ha? Okay na ang baby mo,” paninigurado ni Jared kay Jane.“Natatakot ako, Jared,” sabi ni Jane habang siya ay patuloy na naiyak.Agad na binigyan ng tissue ni Jared si Jane. Tinanggap naman iyon ni Jane at naghawakan pa sila sa kamay. Habang hawak ni Jane ang kamay ni Jared ay doon siya umiyak kaya may luha ang kamay nito. Oo, nakakaawa siya pero mukhang masyado na yata ang pag-aalaga ni Jared sa kanya. Kaya naman, lumapit na si Hannah sa kanilang dalawa.“Jane, ang sabi ng doktor ay bawal daw sa mga
“Mommy, Daddy!” bati ni Jared sa kanyang mga magulang.“Tito, Tita!” bati naman ni Hannah.“O, kumain na ba kayo? Aba, kung hindi pa, meron naman akong tinirang pagkain para sa inyo roon,” sabi ni Emelda, ang nanay ni Jared.“Kumain na ako, ikaw ba? Gutom ka pa?” sagot ni Jared pagkatapos ay tiningnan si Hannah para tanungin ito.“Hindi naman ako gutom,” sagot ni Hannah pero ang totoo ay wala pa talaga siyang kinakain simula kaninang umaga.“Ah, ganoon ba? Sige, dadalhan ka na lang ni Aling Miding ng gatas mamaya. Pwede ka nang magpahinga sa taas,” sabi ni Emelda kay Hannah.“Salamat po, Tita. Hindi naman na po kailangan pero salamat pa rin po,” sagot naman ni Hannah at pumanhik na sa taas.Pag-akyat ni Hannah, hindi niya alam kung namamalikmata lang ba siya o ano dahil nag-iba na ang itsura ng kwarto nila. Agad naman siyang napatanong kay Jared noon.
Sa totoo lang, ayaw naman talaga ni Hannah na sagutin ni Jared ang tawag kaya lang ay nahihiya siya dahil baka importante iyon para kay Jared. Nagulat na lang si Hannah nang kunin ni Jared ang kanyang cellphone at pinatay ito. Pagkatapos noon ay patuloy siyang hinalikan ni Jared sa kanyang leeg.Habang ginagawa iyon ni Jared ay bigla na namang nag-ring ang cellphone niya. alam ni Hannah sa kanyang sarili na kapag hindi pa sinagot iyon ni Jared ay hindi na sila matatahimik. Kaya naman, sinabihan na niya si Jared na sagutin na ang tawag.“Sige na, sagutin mo na ang tawag na iyan.”Tinakpan muna ng unan ni Jared ang katawan ni Hannah bago tuluyang tumayo para sagutin ang tawag. Kitang-kita ni Hannah na ayaw din talagang sagutin ni Jared ‘yong tawag na iyon pero napilitan na ito. Pumunta siya sa terrace para roon kausapin ‘yong tumatawag. Medyo malayo ‘yong terrace pero rinig naman ni Hannah ang pagsasalita ni Jared.“Ano k
Malinaw na malinaw kay Hannah ang lahat. Kung mahal kasi siya ni Jared, hindi siya iiwan nito sa ere. Hindi sasamahan ni Jared ang ibang babae lalo pa at gabi na. Para tuloy nadudurog ang puso ni Hannah kapag naiisip iyon.Alam naman ni Hannah na kailangan ni Jane ng tulong ni Jared. Lalo pa at pinagkatiwala ni Lyndon ang kanyang asawa rito, pero alam din naman ni Hannah kung kailan sobra na ang pag-aalaga ng kanyang fiancé sa babaeng iyon.“Di ba, sabi mo sa akin ay titigil ka na sa lalaking ‘yan? Tapos, maghanap ka ng bago. Marami kang mas maayos na makikita. Huwag ka na sa lalaking iyan,” advice ni Liane sa kaibigan.Sa isip ni Hannah, madali lang naman hiwalayan ang isang Jared Falcon. Pero, ang pamilya ni Jared? Hindi niya kayang iwan ang mga iyon. Sila na ang tumayong magulang niya, kaya sigurado siya na mahihirapan siya oras na maghiwalay sila ni Jared.Iniisip pa lang niya na hindi na niya makikita ang mag-asawa ay sumasak
Nagtinginan lang silang dalawa noon. Walang ni isa sa kanila ang umatras. Halos matunaw na nga si Hannah sa mga titig ni Simon sa kanya. Natigil lang sila sa pagtitinginan nang marinig ni Hannah ang boses ng kapitbhay niya. “Ang galing talaga ng boyfriend niya, ‘no? Pati ‘yong hagdan ay malinis! Maswerte talaga siya, pwede na niyang asawahin iyon.” Doon lang nagkaroon ng lakas si Hannah para itulak si Simon at tuluyan na siyang makawala sa mga titig na nakakatunaw nito. Tumakbo si Hannah sa may sala, para bang hinahabol niya ang kanyang hininga noon. Hindi siya makapaniwala sa nangyari. Nahihiya siya kay Simon at sa kanyang sarili. Litong-lito na siya sa kung ano man ang kanyang nararamdaman. Habang siya ay litong-lito ay parang wala lang kay Simon ang nangyari. Iniba nito ang topic at may tinanong kay Hannah. “Sa bahay ba ‘to ng mga magulang mo?” Agad na nagtaka si Hannah kung paano nito nalaman na sa mga magulang niya iyong bahay. “Ang galing ah, kung ano ang mukha m
Hindi malaman ni Hannah kung ano ba ang nararamdaman niya. Para siyang kinikilig na nahihiya o ewan. Na-miss niya ang pakiramdam na iyon at ngayong nararamdaman na niya ay naninibago naman siya. Hindi na lang niya tiningnan pa si Simon at binili na lang kung ano ang pinapabili nito. Pagbalik niya ay nakita niyang nagmo-mop na si Simon at linis na rin ang bawat sulok ng bahay niya. “Ay, tapos na pala. Ang bilis mo, ah. Nag-magic ka ba?” biro ni Hannah pagkatapos ay binigay na kay Simon ang pinapabili nito sa kanya. “Magic? Anong sinasabi mong magic? Hindi ah, mabilis lang talaga ako kumilos,” sagot ni Simon pagkatapos ay kinuha na ang mga head pipe na binili ni Hannah. Pagkatapos noon ay lumabas na siya para ayusin ang lahat ng dapat ayusin na pipe. Naiwan naman si Hannah sa loob kaya nalibot niya ang buong bahay niya. Gulat na gulat siya dahil ang ganda na nito, parang bagong bahay na ulit at hindi sampung taon na hindi natirhan. ‘Kakaiba talaga siya, ang linis niya sa bah
Sila ni Jared ay pamilyar na sa isa’t isa dahil sa sobrang tagal na nilang magkasama. Ang paghahawak kamay o kung ano mang uri ng pagtama ng balat ay normal na sa kanila. Walang kuryenteng dumadaloy o kilig na nararamdaman si Hannah.Dahil sa nangyari ay naintindihan na ni Hannah kung ano man ang nararamdaman ni Jared kay Jane. Kakaiba nga dahil may kuryente at kilig.Umakyat na si Simon sa bahay at nalagyan pa ng tubig ang kanyang mga paa. Muntik pa tuloy itong madulas.Nakatingin lang si Hannah kay Simon habang pumapanhik sa taas ng bahay niya dahil iba talaga ang naging pakiramdam niya sa binata.Bumalik lang siya sa kanyang ulirat nang tawagin siya ng kapitbahay niya. Nagulat siya dahil panay puri ito kay Simon at inakala pa ng ginang na boyfriend ni Hannah ang binata.“Aba hija, ang galing din ng boyfriend mo ano? Ang daming alam sa bahay. Kung ako sa iyo ay asawahin mo na ‘yan. Parang hindi napapagod sa gawaing bahay eh,” sabi noong isang ginang.“Oo nga, hindi pati nahihiya n
Nang makauwi na si Hannah sa kanyang bahay ay nagulat siya dahil nagkukumpulan na ang mga tao sa isang side at hula niya ay ýon ang water valve na nasira. Mas lalo pa siyang kinabahan dahil nang makita siya ng mga kapitbahay niya ay lumapit silang lahat sa kanya."Naku, neng! Baka bumaha na roon sa bahay mo! Madadamay ang mga bahay namin!"sabi ng isang ginang."Oo nga, mukhang wala pa namang mag-aayos niyan. Anong oras na eh. May na-contact ka ba, Hannah?"tanong naman noong isa."Opo, siya po,"sabay turo kay Simon.Agad na bumaba si Simon sa kotse para tingnan kung nasaan ang nasirang water valve dahil aayusin na niya ito. Pero ýong mga kapitbahay ni Hannah ay negatibo na dahil kinakalawang na ang water valve. Ni minsan ay wala nang nakapag-ayos noon dahil sa sobrang tigas na at hindi mapihit."Naku, hijo! Kinakalawang na iyan, impossible na magawa mo pa iyan,"sabi ng isang ginang."Oo nga, ang tagal na namin dito pero kahit kailan ay hindi namin nabuksan iyan. Good luck na lang talag
“Wala ka na ngang pera tapos magre-resign ka pa?” reaksyon ni Hannah namg marinig ang sinabi ni Simon.Hindi naman sumagot si Simon noon. Para siyang bingi dahil hindi man lang niya pinansin si Hannah.Dahil naawa si Hannah ay dinala na nga niya sa pinaka-city si Simon. Alam niyang kailangan nga talaga nito nang matitirhan.“Ang ganda dito, baka mahal ang renta ah,” sabi ni Simon.“May mga mura namang nire-rentahan dito, kung gusto mo ay dadalhin kita roon para matingnan mo,” sagot ni Hannah.“Ang engineer na katulad mo ay dapat doon tumingin ng bahay kung walang-wala ka talaga. Isa pa, dapat ang mapasukan mong kumpanya kung sakaling magre-resign ka nga ay malapit dapat sa iyo,” dagdag pa ni Hannah.Hindi na naman sumagot si Simon kaya talagang naawa na si Hannah sa kanya. Ang nasa isip niya, siguro ay talagang wala itong pera kaya hindi na lang ito nasagot.“Ah, kung kulangin ka man sa pambayad mo, pwede kang manghiram sa akin. Wala lang naman sa akin iyon. Saka mo na lang ako bayara
Sa kabilang banda naman ay natawa na lang si Hannah. Para kasing bata si Simon na magagalit kapag hindi nasunod kung ano ang gusto. Kinalma niya muna ang sarili sa pagtawa bago siya sumagot kay Simon."Sir Simon, para ka namang bata eh. Hindi ba pwedeng si Mary na lang ang sumama sa iyo? Talagang ako pa? Bakit?" "Bakit din? Masama bang ikaw ang isama ko roon? Isa pa, wala akong kakilala rito. Baka mawala pa ako. Isa pa, kilala mo naman ako dati-" natigilan si Simon sa kanyang pagsasalita nang sumagot agad si Hannah."Sige na, sasamahan na kita!" inis na sagot ni Hannah.Alam ni Hannah na kapag hindi siya pumayag sa gusto ni Simon ay sasabihin nito na nagkasama na sila sa probinsya kasama si Mrs. Lerazo. Syempre, ayaw naman niyang malaman ni Mary ang tungkol doon."Miss Hannah, sasama pa ba ako sa inyo?" tanong ni Mary pero seryoso ang boses niya."Ah, hindi na kailangan!" sabay na sagot nina Hannah at Simon kaya nagtaka si Mary pero hindi na lang siya nagsalita."Sige. Ingat kayo ha?
“Ano ang gagawin mo ngayon? Magpapahinga ka na naman? Mauubos ang oras natin kapag ganyan nang ganyan eh,” inis na tanong ni Hannah.Pagkatapos ng pag-uusap nila ni Mary sa cellphone ay agad na nagpaalam si Hannah kay Sir Fritz. Ayaw man niyang umalis dahil nahihiya siya rito ay nagpaalam na rin siya."Sir Fritz, alam ko pong kadarating ko lang pero kailangan ko po munang umalis. Emergency lang."Nagulat naman si Sir Fritz noon dahil kadarating nga lang ni Hannah ay aalis na naman ito."Sige po, Ma'am Hannah. Ako na po ang bahala rito," sagot naman ni Sir Fritz pagkatapos ay ngumiti.Pagbalik ni Hannah ay dumiretso agad siya kay Simon at tinanong niya ito. Hindi niya alam kung pinaglalaruan ba siya o ano."Ano ba talaga ang trip mo, Sir? Bakit day-off na naman kami ni Mary?" sabi agad ni Hannah nang makita niya si Simon.“Dalawang araw naman talaga ang day-off hindi ba? Wala naman sigurong masama kung dadagdagan natin ng isa pang araw?” sagot ni Simon, tila ba marami pa siyang oras pa
Pagkatapos makaalis ni Karen ay agad siyang tiningnan at tinanong ni Mary. Para siyang isang chismosa na gustong malaman ang lahat ng kilos noong dalawa.“Miss Hannah, ano ang napagusapan niyo ni Sir Simon noong wala ako? I-kwento mo naman!""Ah, wala naman. Hindi naman kami nag-usap masyado," sagot ni Hannah.Ganoon na lang ang sinabi ni Hannah dahil alam niya na baka kung ano pa ang isipin ni Mary sa kanila ni Simon. Baka mamaya ay pagselosan pa niya kung sakali mang magkwento si Hannah.Hindi makapaniwala si Mary sa mga sinabi ni Hannah kaya kinulit pa niya ito nang kinulit. Nakita kasi niya na nag-usap ang dalawa. Feeling niya ay ayaw lang talaga ni Hannah na magkwento sa kanya."Hindi nga, ano nga ang sabi niya?"“Tungkol lang sa trabaho ang pinag-usapan namin, baka kailangan lang natin mag over time sa mga susunod na araw,” sabi na lang ni Hannah para matigil na ang usapan nila.“Ano? Overtime? Grabe naman! Ilang araw na tayong pagod sa trabaho, ah!” naiinis na sagot ni Mary na p
“Gusto mo lang ata makasama si Sir Simon kumain kaya ka ganyan,” sabi ni Hannah. “Miss Hannah, naiitindihan mo talaga ako,” sagot naman ni Mary. Alam ni Hannah na hindi na siya makaktanggi na kumain kasama ni Simon, kaya tumahimik na lang siya, kung hindi ay baka makatunog din si Mary sa nangyari at magtanong pa siya lalo. Habang nakaupo sila Hannah at Mary ay meron naman biglang lumapit sa table nila. Isang magandang babae ang lumapit sa kanila na dala dala din ang pagkain niya. “Mary, ikaw ba yan?” sabi ni Karen. Bigla nalang napatayo si Mary nang makita niya ang kanyang dating Squad Leader na si Karen. “Ma'am Karen! Ano ang ginagawa mo dito?” masayang sagot ni Mary. “Nasa business trip kasi ako, ang tagal na kitang hindi nakita ah. Pwede mo ba akong samahan kumain at para na din makapag kwentuhan na din tayo,” aya ni Karen kay Mary. Tiningnan ni Mary si Simon, sunod ay tinignan si Hannah, pagkatapos ay umoo siya sa alok ni Karen na samahan siya ni Mary kumain.. Pagkatapos