Chapter 2

Pagbukas ng pinto ay nagulat na lang si Roldan nang makita niya si Hannah. Alam niyang narinig ni Hannah ang lahat pero ngumiti lang siya na para bang walang nangyari.

“Hinahanap mo si Jared? Nandito siya,” sabi ni Roldan.

“Kanina ka pa ba nandyan? Pasok ka,” sabi ni Jared, pagkatapos ay pinaupo niya si Hannah.

Umalis na noon si Roldan. Para bang bumigat ang dala-dalang gamit ni Hannah habang sinasara niya ang pinto. Hindi niya alam kung paano haharapin si Jared pero alam niyang kailangan niya itong gawin.

Kahit hindi nakatingin si Jared kay Hannah ay alam nito na may mali kaya agad niya itong tinanong.

“Bakit hindi ka yata komportable? May problema ba?”

Tahimik lang na naglakad si Hannah papunta sa lamesa ni Jared saka siya nagsalita.

“Kung ayaw mo akong pakasalan, pwede akong bumalik sa mga magulang ko.”

Dahil sa sinabi ni Hannah ay alam na ni Jared na narinig ni Hannah ang pinag-usapan nila ni Roldan kanina.

“Anong nangyari sa’yo? Bakit ganoon?”

“Sa mata ng tao, mag-asawa na tayo nang matagal na panahon,” sagot ni Jared.

Hindi makapaniwala si Hannah sa sinagot ni Jared sa kanya. Ano naman ngayon? Pakiramdam ni Hannah ay ginawa lang ‘yon ni Jared para sa ikakasaya ng mga tao sa paligid nila. Samantalang, ang gusto talaga niya e kaya siya pinakasalan dahil totoong mahal nila ang isa’t isa.

Tumigil si Jared sa ginagawa niya nang makita kung ano ang hawak ni Hannah.

“Kukunin na natin ang certificate sa Miyerkules.”

Iyon naman talaga ang gusto niyang marinig mula kay Jared pero parang may mali. Hindi siya masaya sa narinig niya.

“Jared, hindi mo naman kailangang gawin ‘to kung ayaw mo. Hindi ko naman kailangan ng awa mo.”

“Hannah!” sigaw ni Jared.

Natakot si Hannah, kitang-kita niya ang nanlilisik na mga mata ni Jared. Sinusubukan nitong kunin kay Hannah kung ano man ang nasa kamay nito.

“Akin na ‘yan. Ibigay mo sa akin iyan.”

Hindi pa rin kumilos si Hannah, nanatili pa rin siyang nakatayo malayo kay Jared. Dahil doon ay si Jared na ang lumapit sa kanya.

“Ano ka ba? Nakikipagbiruan lang naman ako kay Roldan.”

“O baka naman sinasalba mo lang ang sarili mo? Ganyan kayong mga lalaki, e,” sagot ni Hannah.

Hinawakan niya si Hannah sa braso at sa kamay pagkatapos ay inalis kung ano man ang hawak nito at nilagay sa drawer. Kinuha rin niya ang kanyang amerikana sa tabi.

“Huwag ka ngang makikinig sa kung anu-anong nasa paligid mo. Gusto kong umalis,” sabi ni Jared.

Madalas nang umaalis si Jared, pumupunta kung saan-saan. Hindi na nga siya nagpapaalam kay Hannah. Kapag umalis ito, asahan mo na napakatagal bago bumalik.

“Jared,” tawag ni Hannah sa kanya.

“Gusto mo ba ako?” tanong ni Hannah.

Pagkatanong ni Hannah noon ay napatigil si Jared at lumapit ito kay Hannah. Ngumiti ito kay Hannah nang mabilis, kitang-kita nga ang dimple sa kanyang pisngi.

Si Jared lang ang may ganoong klaseng ngiti. Naaalala pa ni Hannah noong unang beses silang pinakilala sa isa’t isa. Grabe ang pagtanggap ni Jared sa kanya, sobrang lambing pa ni Jared noon. Ang ngiting iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit niya minahal si Jared nang sobra.

“Aba, oo naman. Gusto kita. Sa tingin mo ba, gagawin ko ang lahat ng ito kung hindi kita gusto? Binili ko ang lahat ng gusto mo, binibili ko ang paborito mong bulaklak tuwing birthday mo. Sabay tayong nakatingin sa mga ulap at bituin tuwing gabi. Papakasalan pa nga kita, di ba?” sagot ni Jared.

Di makapaniwala si Hannah sa kanyang narinig. Para siyang isang saranggola na nalipad sa langit. Gustong-gusto niya kung anong narinig niya mula kay Jared. Dahil sa sinabi niyang ‘yon ay parang tumigil ang mundo ni Hannah.

“Ganoon ba talaga kapag gusto ng lalaki ang isang babae?” tanong ulit ni Hannah kay Jared.

Ang kamay ni Jared ay unti-unting napunta sa pisngi at ilong ni Hannah. Kinurot niya ito nang konti at saka nagsalita.

“Gusto mo ba ng isda? May inutusan ako para lutuan tayo ng fresh salmon ngayong gabi,” sabi ni Jared, halatang iniiwasan niya ang mga tanong ni Hannah.

Kahit inalis na ni Jared ang kanyang kamay ay amoy pa rin ni Hannah ang pabango ni Jared. Ramdam pa rin niya ang mga hawak ni Jared sa kanyang pisngi pero may kulang sa mga iyon. Malamig ang nararamdaman ng kanyang puso.

Alam naman niyang inaalagaan siyang mabuti ni Jared, binibigay nito ang lahat ng gusto at kailangan niya pero para lang silang magkapamilya. Hindi niya nararamdaman na ang relasyon nila ay para sa mag-asawa.

Pero, mahal niya si Jared. Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya. Papakasalan ba niya ito at mamumuhay sila na pamilyar lang sa isa’t isa at hindi man lang interesado na magtabi sa kama? Ang gusto na lang ni Hannah ay pakawalan siya, sa tingin niya ay mas maigi pa iyon para sa kanila.

Buong araw ay inisip iyon ni Hannah. Tinatawagan na siya ni Jared pero hindi siya sumagot pero sinundan niya pa rin kung saan papunta si Jared. Mahirap ang isang bagay na nakasanayan mo ng sampung taon. Sanay na si Hannah na pabalik-balik sa bahay ni Jared pagkatapos ng trabaho.

“Bakit hindi ka nagsasalita dyan? May problema ba?” tanong ni Jared, alam niyang hindi okay si Hannah kaya natanong niya ito.

“Jared, sa tingin ko ay mas okay kung,” hindi na natapos ni Hannah ang kanyang sinasabi dahil may tumawag sa cellphone ni Jared.

Hindi nakarehistro ang numero noong tumatawag. Nagulat na lang si Hannah nang biglang ginilid ni Jared ang kanyang kotse para sagutin ang tawag. Pansin ni Hannah na sobrang kabado ni Jared nang sagutin niya ang tawag.

“Hello? Sige, papunta na ako dyan ngayon.”

Mabilis lang na natapos ang tawag na iyon. Pinatay agad ni Jared ang tawag at kinausap si Hannah.

“Hannah, I’m sorry. Hindi kita maihahatid ngayon sa bahay dahil may kailangan akong asikasuhin,” walang pag=aalinlangan na sabi ni Jared kay Hannah.

Tumango na lang si Hannah dahil hindi pa man bumubuka ang bibig ni Jared ay alam naman niyang iiwan na naman siya sa ere nito. Hindi naman kasi iyon ang unang pagkakataon na ginawa iyon ni Jared sa kanya.