Chapter 6

Sa isang iglap, naging isang ama si Jared ng isang batang hindi naman sa kanya. Alam naman ni Hannah na papel lang iyon at walang kahit na anong meaning pero hindi niya inakala na mangyayari iyon.

Sa awa ng Diyos, okay naman ‘yong baby ni Jane. Naisalba naman ito at bumalik na agad si Jane sa ward. Nakakaawa si Jane dahil namumutla siya at namumula ang mga mata dahil sa kakaiyak niya.

“Huwag ka nang mag-alala, ha? Okay na ang baby mo,” paninigurado ni Jared kay Jane.

“Natatakot ako, Jared,” sabi ni Jane habang siya ay patuloy na naiyak.

Agad na binigyan ng tissue ni Jared si Jane. Tinanggap naman iyon ni Jane at naghawakan pa sila sa kamay. Habang hawak ni Jane ang kamay ni Jared ay doon siya umiyak kaya may luha ang kamay nito.  Oo, nakakaawa siya pero mukhang masyado na yata ang pag-aalaga ni Jared sa kanya. Kaya naman, lumapit na si Hannah sa kanilang dalawa.

“Jane, ang sabi ng doktor ay bawal daw sa mga buntis ang masyadong emosyonal. Oo, na-save ang baby mo ngayon pero kapag may nangyari pang ganito ay baka maging delikado na ang lagay ng baby mo,” sabi ni Hannah, kita sa kanya ang pag-aalala kay Jane.

Inalis ni Hannah ang pagkakahawak ni Jane kay Jared, kahit na kita naman niya ang luha ni Jane ay hindi pa rin siya komportable. Pakiramdam niya ay nadudumihan si Jared. Gusto niya na kanya lang ito. Meron siyang mysophobia, sa buhay at sa pag-ibig.

Mukhang hindi sanay si Jane na mabait si Hannah sa kanya kaya natigilan siya. Napansin niyang may luha ang kamay ni Jared kaya naman pinunasan agad niya ito ng tissue.

“Jared, halika. Pupunasan ko ang kamay mo nitong tissue. May mga luha pala na pumatak dyan. Pasensya ka na,”sabi ni Jane habang nagpupunas ng kamay ni Jared.

Hindi pa tapos ang pagpunas ni Jane sa kamay ni Jared ay pinigilan na siya ni Hannah.

“Huwag mo nang gawin iyan, Jane.”

Kitang-kita ni Hannah na natigilan si Jane. Tumingin ito kay Jared na para bang may gusto siya rito kaya kinausap nang masinsinan ni Hannah si Jared paglabas nila ng ward.

“Gusto ka ba ni Jane?”direktang tanong ni Hannah.

“Hindi, ah!” paged-deny naman ni Jared kay Hannah.

“Eh, ikaw ba? Gusto mo ba siya?” tanong ni Hannah ulit.

Ayaw pa naman ni Jared ýong pa-isa isa ang tanong, gusto niya kapag tinanong siya ay lahatan na para isang bagsakan na rin ang sagot. Nang itanong iyon ni Hannah ay kitang-kita na natigilan siya pero sumagot pa rin siya.

“Ano ka ba? Magkaibigan lang kami,”sagot ni Jared.

“Noong araw na nawala si Lyndon, humingi siya ng pabor sa akin habang hawak niya ang kamay ko. Alagaan ko raw si Jane,” sabi ni Jared, nanginginig ang kanyang boses, pati na rin ang mga kamay.

Napansin ni Hannah na kinakabahan si Jared sa tuwing nasasabi ang pagkamatay ni Lyndon. Hindi lang isang beses itong nangyari.

“Wala lang, napapansin ko kasi na masyado na siyang umaasa sa tulong mo,” sagot ni Hannah.

“Eh baka buntis lang siya kaya ganoon. Baka feeling niya, hindi siya safe mag-isa. Hannah, mas iniisip ko ang future nating dalawa,” pag-papaliwanag ni Jared kay Hannah.

Ang dami na niyang paliwanag kay Hannah pero pinagsabihan niya pa rin ito.

“Kahit na inaalagaan mo siya para kay Lyndon, e baka magkagusto pa rin siya sa iyo. Okay? Nag-aalala lang ako,” sabi ni Hannah.

“Alam ko naman iyon, Hannah.”

Ayaw na ni Hannah na humaba pa ang usapan, pakiramdam niya ay napapahiya na siya. Pagkatapos magsalita ni Hannah ay nakarinig siya ng cart wheels kaya naman sinubukan niyang tingnan iyon. Nakita niya na napakaraming tao ang nag-aassist sa ambulansya na dumating.

“Mag-ingat ka, Hannah,” paalala ni Jared sa kanya.

Pagkatapos sabihin iyon ni Jared ay nadali si Hannah ng mga taong nag-aasisst kaya naman hinila siya pabalik ni Jared sa kanya at napasubsob siya sa dibdib nito. Rinig na rinig tuloy niya ang pagtibok ng puso nito.

Naalala niya tuloy ang isang pagkakataon kung saan narinig din niya ang tibok ng puso ni Jared. Nalaglag siya dahil sa isang school activity. Kaya naman nandoon agad si Jared para saluhin siya. Noon pa lang ay na-inlove na siya rito.

Sinara ni Hannah ang kanyang mga mata habang nakayakap pa rin kay Jared. Ayaw na niyang isipin pa kung ano man ang nangyari sa buong araw niya.

“Umuwi na tayo, pagod na ako eh,” sabi ni Hannah.

“Sige, magpapaalam muna ako kay Jane ha? Dyan ka lang,” sagot naman ni Jared pagkatapos ay humalik ito sa noo ni Hannah.

Hindi na sumama pa sa loob ng ward si Hannah, hindi na niya narinig pa ang sinabi ni Jared kay Jane pero paglabas ni Jared ay narinig niya na umiiyak si Jane.

Nang makauwi na sila sa bahay ay nakita nilang gising pa ang mga magulang ni Jared. Nanunuod ito ng TV sa may sala. Pansin din ni Hannah na parang hindi nag-uusap ang dalawang matanda habang sila ay nanunuod.

Natanong na rin naman ni Hannah iyon sa kanila, ang sabi nila ay araw-araw naman daw silang nagkikita. Ano pa ba ang kailangan nilang pag-usapan? Sinabihan na rin naman siya ni Jared noon na noong una ay inlove na inlove ang mga magulang niya sa isa’t isa pero nang maglaon ay parang naging ordinaryo na rin ang mga araw para sa kanila. Dahil doon ay napa-isip si Hannah nab aka ganoon rin sila ni Jared kapag tumanda sila.