Chapter 4- Unang gabi bilang mag-asawa

“Welcome to our room, wife.” Sabi ni Kallahan kay Mithi.

Nilibot ni Mithi ang tingin niya sa loob ng kwarto, simple ang design ngunit may mangilan-ngilan siyang furniture na nakikita.

Malaki rin ang kama at sobrang lawak ng espasyo. Kung tutuusin, pwede pa silang magtayo ng sink sa kwarto nila.

“That’s our bathroom and your dressing room.” Tinuro ni Kallahan ang isang dressing room na nasa left side corner.

“What do you think? Do you like it?”

“Yeah.”

Kumunot ang noo ni Kallahan, hindi satisfy sa sagot ni Mithi. “Gusto mo bang maligo una? Or Ako muna? Or…” sinadya niyang putulin ang sasabihin at dahan-dahang lumapit kay Mithi. “Sabay tayo?” medyo paos ang boses na aniya.

Biglang pinamulahan si Mithi ng pisngi. Agad siyang napaatras habang ang puso ay naghuhurumentado sa kaba.

Hindi niya inaasahan na sasabihin ni Kallahan yun sa kaniya.

Nang makita ang reaction niya, napangisi si Kallahan. “Hindi ba sumagi sa isipan mo ito? Alam mo ang isa sa gawain ng mag-asawa.”

Namilog ang mata ni Mithi. “H-Hindi ba ito fake marriage?”

Sarkastikong tumawa si Kallahan.

“Hindi ko sinabi sa’yo na maglalaro tayo ng kasal-kasalan. Dalawang beses tayong ikinasal, una sa mayor’s office, pangalawa sa simbahan. Tingin mo, fake marriage pa yun?” Taas kilay na sabi ni Kallahan sa kaniya. Rinig rin sa boses nito ang digusto at pagkairita.

Napalunok si Mithi at naalala ang nangyari kay Luis at sa girlfriend ni Kallahan no’ng nakaraang araw.

Naisip niya na marahil e nasaktan ng lubusan si Kallahan sa ginawa ni Luis at ng girlfriend niya kaya niya ito ginagawa.

Kaya ba niya gusto makipagsex sa akin para makaganti sa girlifriend niya? Conclusion ni Mithi sa isipan niya.

“Kal,”

Biglang nagbago ang expression sa mukha ni Kallahan. Sa bawat pagbanggit ni Mithi sa pangalan niya ay nagbibigay iyon ng kakaibang init sa isipan at katawan niya.

Hindi aakalain ni Kallahan na ganito kaganda ang pangalan niya kapag si Mithi na mismo ang bumabanggit ng pangalan niya.

“Kal, sorry..”

Bigla siyang natigilan at nagtaka.

“Si Luis, alam kong hindi malalim ang nararamdaman niya sa akin. Oo, naging boyfriend ko nga siya pero iyon ay dahil sa utos ng mama niya.”

Kumunot ang noo ni Kallahan.

“Ang mama kasi ni Luis ay minsan ng niligtas noon ni mama. Tumatanaw lang sila ng utang na loob sa amin kaya kahit na wala silang makukuhang pera sa pamilya namin e ipinagkasundo pa rin nila si Luis sa akin.”

Hindi nagsalita si Kal kaya nagpatuloy si Mithi.

“Napipilitan lang si Luis na pakisamahan ako. Kung makikipagsex ka sa akin para lang makaganti sa ginawa nila ng girlfriend mo, wala rin iyong magiging kwenta.”

Nakita ni Mithi ang biglang pagtayo ni Kallahan. “Ako na una ang maliligo.”

Malakas na isinara ni Kallahan ang pinto ng banyo kaya napatalon sa gulat si Mithi at iniisip kung ginalit ba niya ito o hindi.

Napatingin na lang siya sa kabuuan ng kwarto, at kahit na mamahalin ang gamit na nakikita niya sa loob, hindi na siya nag-aksaya pa ng oras para libutin ito.

Umupo lang siya sa kama at iyon ang naabutan ni Kallahan paglabas niya ng banyo.

Agad siyang dumiretso sa dressing room ni Mithi at kumuha ng pantulog nito. Agad niya iyong inabot kay Mithi.

“Ano ito?”

“Pantulog. Go at maligo ka na.” Agad tumalima si Mithi at nagmamadaling pumasok ng banyo para maligo nang matunugan na parang naiirita si Kallahan sa kaniya. Pero maya-maya pa ay lumabas siyang muli.

“Pwedeng patulong sa pagtanggal ng zipper sa w-wedding dress?” nahihiya niyang tanong kay Kal.

Tumikhim si Kallahan at tumayo saka pumunta sa likuran niya. Biglang kinabahan si Mithi, hindi niya alam kung tama ba ang desisyon niyang nagpatulong sa asawa niya.

Naramdaman niyang bumukas na ang zipper sa likuran niya. Aalis na sana siya ng maramdaman na parang may labing lumapat sa balat niya.

“Kal,” sinubukan niyang kumawala pero mabilis siyang hinapit ni Kallahan sa bewang para hindi ito makaalis palayo sa kaniya.

“Hindi ko maintindihan,” paos at makapigil hiningang sabi ni Kallahan. “Bakit mo naisip that having intimate with you is a form of my revenge for that woman.”

Hindi na makakilos si Mithi dahil kung saan saan na umaabot ang labi ni Kallahan sa likuran niya.

“Kal,”

Pwersahan siyang pinaharap ni Kallahan sa kaniya at pagkatapos ay hinubad ang wedding dress na suot niya. Ang naiwan nalang ay ang isang saplot na nasa ibaba.

Kinarga siya ni Kallahan at hiniga sa kama.

Agad na kinabahan si Mithi at bahagyang natakot.

“Kal, I swear, si Luis hindi no’n-"

“Bakit palagi mong binabanggit ang pangalan niya ngayon?” kunot noong tanong ni Kallahan, hindi na natutuwa sa ginagawa ni Mithi.

Napatingin si Kallahan sa labi niya at agad siya nitong siniil ng haIik sa labi.

Sinubukang itulak ni Mithi si Kallahan pero hindi siya hinayaan nito sa gusto nitong mangyari.

“Asawa na kita ngayon Mithi, akin ka na ngayon.”

Napaawang ang labi ni Mithi ng maramdaman si Kallahan sa dibdib niya.

Tutol ang isip niya pero ng simulang haIikan ni Kallahan ang katawan niya, at para yatang tila naba-blanko ang utak niya.

At ang mga pagtulak niya no’ng una ay unti-unting tumigil.

Para siyang biglang nanghina. Para bang nadadala na siya mga init na haIik na binibigay ng asawa niya sa kaniya.

Hindi na nanlaban pa ng tuluyan si Mithi ng sakupin ni Kallahan ang buong pagkatao niya sa pamamagitan ng mga maiinit nitong haIik at sa mga pahapyaw nitong mga yakap sa hubad na nitong katawan.

Sa mga matatamis nitong salita na siyang nagpakamalma sa takot na nararamdaman niya kanina.

Napaiyak siya sa sakit ng pasukin ni Kallahan ang pagkatao niya.

“Mawawala rin ang sakit,” mahihinang bulong ni Kallahan sa tenga niya habang hinahaIikan ang mukha ni Mithi.

Ang sakit na naramdaman niya ay unti-unting nawala at napalitan nalang iyon ng ibayong sarap.

Kinabukasan, nagising si Mithi ng nag-iisa nalang sa kama. Agad niyang tinignan kung anong oras, at nagulat siya nang makitang hapon na.

Wala na rin sa Kallahan sa tabi niya.

Babangon na sana siya ng napaigik siya sa hapdi na naramdaman niya sa gitnang bahagi ng hita niya.

“Good afternoon po Miss Mithi,” napatingin siya sa katulong na pumasok sa kwarto niya. Bigla siyang pinamulahan ng maabutan siya sa ganoong ayos.

Hindi pa siya nakaligo, at magulo rin ang kama tanda na hindi siya tinantanan ni Kallahan kagabi.

Ipinulupot niya ang kumot sa katawan niya at tumayo. Tiniis niya ang sakit at napatingin sa harapan ng salamin.

Nagulat siya nang makita na napuno ng pulang marka ang leeg niya papunta ng dibdib. Doon niya naalala kung gaano pinanggigilan ni Kallahan ang katawan niya.

Bigla siyang namula… Sa sobrang pula niya, parang umuusok na ang tenga niya kagaya sa isang takure na isinalang sa mainip na apoy.