Chapter 11- Hindi mo pa ba ako nakikita bilang kapamilya mo?

Hawak ni Kallahan ang kamay ni Mithi habang paalis sila sa bahay ni Michael. Hindi matigil ang luha sa mata ni Mikaela lalo’t, hindi man lang nagsalita ang ama niya kanina para pigilan ang stepmom niya.

Galit na galit si Kallahan sa tabi. Ayaw niyang nakikitang umiiyak ang asawa niya.

Pagsakay nila ng sasakyan, agad na binawi ni Mithi ang kamay niya para itago ang mukha niya sa likod ng mga palad niya.

Palagi na lang siyang umiiyak sa harapan ng asawa niya. Mula doon sa hotel, sa reception at ngayon.

“Bakit mo ginawa yun?”

Kumunot ang noo ni Kallahan at bumaling sa kaniya. “You were crying at ayokong makita na umiiyak ka.”

“Kahit na Kal. Naglabas ka na ng pera para lang matubos ako sa kahihiyan kahit na hindi mo naman dapat ginawa. Nagbigay ka pa ng dowry, doble sa binigay ng mga Yeon tapos ngayon, magbibigay ka ulit ng 20 Milyon sa pamilya ko?”

Mithi wanted to know why Kallahan would do such thing para lang sa kaniya. Ano lang ba siya? Habang tumatagal, tumataas ang utang na loob niy