Chapter 3- She'll carry my name, branded her as my wife

Hindi nga dumalo ang Yeon family kasama ni Luis. Maraming nagtaka dahil mabilis na kumalat ang balita na inatras ng pamilya ni Luis ang wedding kaya nagtataka sila bakit tumuloy pa rin ang bride kasama ng panibagong groom.

“This is disgusting Antonio. Ano itong nangyayari? Bakit iba ang kasama ni Mikaela?” tanong ng kapatid ni Antonio sa pagdating nina Mithi at Kallan sa simbahan kanina.

“I have taken everything kasama ng mga binayaran ng mga Yeon. I’ll wire my dowry for Mithi’s hand to her father’s account, so bakit disgusting ang kasal namin ni Mithi sa inyo?” Seryosong sabi ni Kallahan dahilan kung bakit natahimik ang tita ni Mithi.

Wala na ring naglakas ng loob na salungatin ang seremonyas kanina ng pari. Natapos ang kasal na walang naging problema.

Iyon ang natatandaan ni Mithi sa nangyari kanina sa simbahan habang nakatingin sa mga bisita niya sa loob ng reception hall..

Kahit ang venue ay nag-iba. Lumipat sila sa mas malaking reception hall kumpara sa napili niya para sa kanila ni Luis. Everything was so unreal. Hindi niya aakalaing, magiging asawa niya ang lalaking ilang oras lang niyang nakilala doon sa Luxe Hotel.

“Mithi, saan mo ba nahire ‘yang gwapong yan?” bulong ng tita niya na siyang nagsabi na disgusting ang ginawa niya kanina.

“Hire?” kunot noong tanong ni Mithi sa kaniya.

“Sinabi ng tita Annaliese mo, you just hired that man para lang hindi ka mapahiya sa mga tao lalo’t inatras ni Luis ang engagement.”

Gumawa na naman ng storya ang stepmother niya.

Biglang dumating si Kallahan. Agad niyang ipinulupot ang kamay niya sa balikat ni Mithi.

“I am worth hundreds of treasures of gold. Kung ganoon karami ang pera mo then you can buy me.”

“H-Hijo,” kinabahan bigla ang tita ni Mithi.

“Nakita mo ang pag-iisang dibdib namin ni Mithi kanina. Mas paniniwalaan mo ba ang sabi-sabi ng iba kesa sa nasaksihan ng iyong sariling mga mata?”

Nakaramdam ng ibayong kilabot ang tita ni Mithi. Bigla siyang pinanindigan ng balahibo. Nakakatakot siya, ang mga salitang naglalaro sa isipan niya.

“L-Let’s eat,” ang sabi na lang ni Milandro, ang kaibigan ni Kallahan para humupa ang tension na nabubuo.

“Wait. May supresa pa ako kay Mithi.”

 “Ano na naman iyan? Can’t you see na gutom na kami?” reklamo ni Annaliese.

Binalingan siya ni Kallahan ng malamig na tingin. “This is our wedding. And what matters to me is my wife’s happiness. Hindi ba makahintay ang tiyan mo sandali?”

Parang napapahiya si Annaliese sa sinabi niya. Si Mithi ay tahimik lang at nagugulat sa nangyari. Hindi niya aakalain na may taong narito sa harapan niya ang pumu-protekta sa kaniya sa mga taong mapanglait at mapangmataas.

Sa stage ng reception hall, may malaking screen projector doon na nakahanda.

Bumaba ang kamay ni Kallahan sa bewang niya at hinarap si Mithi sa stage.

“Wife, this is my surprise for you.”

Pagkasabi niya no’n, biglang nagflash sa malaking screen ang mukha ng ina ni Mithi at si Mithi no’ng bata pa siya. Biglang napatakip ng bibig si Mithi at sunod sunod na luha ang tumulo sa kaniyang mga mata.

Napapanood niya ang mga video recording nila noon ng mama niya na hindi niya alam na naitago pa. Buong akala niya ay naitapon na iyon ng itapon ng stepmom niya ang lahat ng gamit ng mama niya sa dati nilang bahay.

“Gusto ko sanang ang mama mo mismo ang imbitahan ko dito, but I know na imposible pang mangyari iyon. I’m sorry wife, kung ito lang muna ang regalong maibigay ko sa’yo.”

Tumingin si Mithi kay Kallahan matapos ma-play ang lahat ng video recordings.

“Alam mong nacoma si mama?” hindi makapaniwalang tanong niya.

“Kailangan kong malaman ang tungkol sa’yo dahil asawa kita,” seryosong sabi ni Kallan sa kaniya.

Matapos ang event, hindi binitawan ni Kallahan ang kamay ni Mithi kahit na no’ng lumapit ang angkan ni Mithi sa kaniya.

“Uuwi na tayo Mikaela. Marami kang ipapaliwanag sa akin sa bahay.” Sabi ng ama niya.

Humigpit ang paghawak ni Kallahan sa kamay ni Mithi na tila ba ayaw nitong bitawan si Mithi sa kamay.

“Sa akin siya uuwi,” sabi ni Kallahan dahilan kung bakit napatingin ang lahat sa kaniya.

“What? Sa amin ang bahay niya.”

“Ako na ang asawa niya kaya nararapat lang na sa akin na siya titira. Responsibilidad ko na siya and she’ll carry my name, branded her as my wife.”

Natameme ang ama ni Mithi. Kahit si Mithi ay hindi rin nakapagsalita.

Dumating ang isang magarang sasakyan. Napatingin ang lahat doon.

“Let’s go. Our car is here.” Sabi ni Kallahan at dinala si Mithi doon. Nakatingin lang ang lahat ng tao sa kanilang dalawa na papasok sa kumikinang na sasakyan.

Pagpasok nila ng sasakyan, agad siyang hinarap ni Mithi.

“Kal,”

“Yes, my wife?”

“Ano… Thank you but you don’t need to do this.”

“Bakit hindi? Iniisip mo ba na pagkatapos ng kasal ay uuwi ka pa sa bahay ng ama mo?”

Nagbaba ng tingin si Mithi. Hanggang ngayon kasi ay hindi niya alam kung totoo ba itong kasalan nila o pakitang tao lang.

“Your mom, ililipat natin siya sa isang malaking hospital para mas matutukan ng mabuti.”

Nanlaki ang mata ni Mithi. “P-Paano mo pala nalaman na nacomatose ang mama ko?”

Tumitig si Kallahan sa kaniya at mahinang pinitik ang noo. “Silly. Of course alam ko. Mikaela Thilany Averante, 24 years old, at comatose ang ina no’ng 18 years old ka. Kilala rin sa tawag na Miss Red since your favorite color is red.”

Kumunot ang noo ni Mithi. “B-Bakit marami kang alam sa akin? S-Sino ka?”

“It’s natural for your husband to be na alamin ang tungkol sa magiging asawa niya.”

Natahimik si Mithi at nagbaba ng tingin.

“Pero hindi pa kita lubusang kilala. Ang tanging alam ko lang sa’yo ay ang pangalan mo.”

“We have met already sa isang company.”

“Company?” Naisip agad ni Mithi na ang kumpanyang napapasukan niya ay ang kumpanyang pinagta-trabahuan lang niya ngayon bilang head ng marketing department.

Peloramas hindi ba ang last name niya? Pero Siao ang apilyido ng may-ari ng kumpanyang pinagta-trabahuan ko. Emplyedo rin ba siya doon sa kumpanyang pinagtatrabahuan ko? Nagtatakang tanong ni Mithi sa isipan niya.

Tatanungin na sana ni Mithi si Kallahan kung nagtatrabaho ba ito sa Si Corp. nang biglang tumigil ang sinasakyan nila.

“We’re here,”

Nakarating sila sa isang three-storey house na pagmamay-ari ni Kallahan.

Ipinagsiklop ni Kallahan ang kamay nila ni Mithi at hinila siya papasok sa loob ng bahay. Napapaisip si Mithi kung gaano ba kayaman si Kallahan para magkaroon ng malaking bahay, magarang sasakyan, at nakapagbigay pa ng malaking halaga ng dowry para lang mapakasalan siya.

Nakapila ang mga maid pagpasok nila. Nagulat si Mithi ng biglang nagbow ang lahat ng maid sa kanila.

“Miss Mithi, sila po ang magiging personal maid mo simula ngayon.” Sabi no’ng assistant ni Kallahan.

“Huh? H-Hindi na k-kailangan. Kaya ko namang-”

“Of course kakailanganin mo ng personal maids,” pagputol ni Kallahan sa sasabihin niya. “Let’s go. I’ll show you our room.” Sabi nito at dinala siya sa itaas kung nasaan ang master’s bedroom na magiging kwarto nila mag-asawa.