Taste: One

"If you want to become a great chef, you have to work with great chefs. And that's exactly what I did."—Gordon Ramsay

“I’m Aisha and I have a secret. Don’t tell others, okay? Promise?” the little girl cutely said. “Silence means yes so it’s a promise!”

“I can’t taste anything,” she muttered even when the boy did not respond. “But it’s okay! I still love food! I dream of becoming a Chef. My mommy told me that one must dream if I want to continue living the life I wanted even when I don’t have my sense of taste. How about yours? What's your dream?”

Kakatapos ko lamang magluto ng agahan ng tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko iyon sa mesa at tiningnan kung sino ang tumatawag.

"Yes?" bungad ko.

Tumikhim naman ang nasa kabilang linya bago sumagot sa akin. "Good morning, Chef. I just want to remind you that your meeting with Mr. Williams will start in an hour."

"Thank you. I'll be there in 20," sagot ko habang inaayos ang sarili sa harap ng salamin.

The call ended at handa na sana akong lumabas nang makitang bumababa ang isa kong kapatid sa hagdan. Nakapantulog pa ito na halatang kakagising lang.

"You're early. Kumain ka na ba?" tanong nito nang makababa na. Umiling ako bago lumapit sa kanya at hinalikan ang pisngi nito.

"I have an important meeting today so I need to be early. May pagkain na sa mesa, pakigising nalang ang iba. Baka ma-late na ako."

Tumingin ito sa taas at kumunot ang noo. Ikinumpas nito ang kanyang kamay sinasabing bababa rin ang mga iyon. Napailing na lamang ako. Ang tamad talaga.

"Okay, Chef. Thank you for the food! I haven't eaten my dinner last night so I'm really hungry," ngawa nito na ikinakunot ng noo ko.

Wala siya kagabi at hindi ko na rin alam kung anong oras siya umuwi galing sa trabaho niya. Her work really demands time. Lahat ng araw ay kailangan siya. People needed her and of course she is willing to help.

"Dapat kumain ka kahit konti at baka ikaw ang maging pasyente," pagsesermon ko sa kaniya. Matigas talaga ulo nito, hindi ko alam kung bagay ba talaga siya sa trabaho niya.

"Yes yes. Now, go before you'll be late." Ikinumpas nito ang mga kamay na parang tinataboy ako. Humalik na lang ulit ako sa kanya bago pumunta sa garahe.

Malapit lang ang resto pero dahil lunes at marami ang papunta sa kani-kanilang trabaho ay medyo natagalan ako dahil sa traffic.

Huminga ako ng malalim bago pumasok sa resto. I'm meeting with a great chef kaya medyo kinakabahan ako. This is a big opportunity for us and it will really help us in our business kaya kailangan naming galingan.

"Good morning, Chef," bati ng lahat ng taong nadadaanan ko. Bukas na ang resto kaya may konting customer na. They looked at me when they saw me entered the restaurant so I smiled at them.

Dumiretso ako sa office ko. Sumunod naman sa akin ang secretary ko pagpasok.

"Nakahanda na po ang proposal. Ang kulang nalang po ay si Mr. Williams pero nakausap ko ang secretary nito na papunta na sila dito," pagpapaalam nito sa akin.

Inayos ko ang pagkakapusod ng buhok ko bago humarap sa kaniya.

"That's good. Ang kailangan na lang natin ay maghintay," nakangiti kong sabi sa kaniya.

Lumabas naman siya kaya umupo lang muna ako sa swivel chair. Ihahanda ang sarili para sa susunod na gagawin. I need to get this collaboration. Mr. Williams is a top-tire chef and having a partnership with them will help me grow in my career and business.

Pumasok ulit ang secretary ko at kasunod nito ang taong hinihintay namin kaya agad akong tumayo at nakangiting lumapit sa bagong dating. Nilibot nito ang paningin sa kabuuan ng opisina ko bago ibinaling ang tingin sa akin.

Kahit na may edad na ito ay hindi pa rin maipagkakaila ang kakisigan nito.

"Good morning, Mr. Williams. Come and have a seat," bati ko. Ngumiti naman ito sa akin bago bumeso. Umupo siya sa pang-isahang upuan at ako naman ay umupo sa harap nito.

"Do you like something to eat?"

Umiling naman ito. "Thank you for the offer, Chef Aisha. Maybe next time?"

Napangiti ako sa sinabi nito. Next time. Of course!

"So...the great Chef Aisha invited me to have a meeting for collaboration, is that right?"

I feel my cheeks heating. "I'm not that great po. I'm still in the process of learning that's why I asked for an appointment."

Tiningnan ko ang secretary ko at tinanguan. Binigay naman kaagad niya ang folder kay Mr. Williams para maipakita ang proposal. Kinuha naman nito ng huli at binasa ang nasa loob.

I'm feeling nervous while waiting for him to finish reading the proposal. I made it for days. Kahit nasa bahay ay patuloy ko itong ginagawa, iniiwasan na magkamali.

The proposal is to get a collaboration with Fig Company. Kilala ang kompaniya sa buong bansa. They have chains of hotel and restaurants all over the country. Meron rin sa ibang bansa. That's why when I received an email that the appointment were accepted ay doble ang pagsisikap namin.

Nakakahiya pa at mismong may-ari ang pumunta sa opisina namin. Sila ang pumunta dito imbes na kami sa rason na may pupuntahan pa ito na malapit lang rin sa resto. So they decided na dito nalang gawin ang meeting.

I was back out of my reverie when he place the folder in the table. Tumingin ito ng seryoso na mas lalong nagpakaba sa akin.

"Do you know why I accepted to meet you?" biglang tanong nito.

I'm a bit intimidated but I took a deep breath and tried to compose myself.

"If not for this proposal po. Hindi ko alam kung ano pa ang rason," magalang kong sagot na ikinatango niya. May iba pa bang rason?

"I've heards news about your business and it's quite excellent. You have good reviews from customers. Of course, thanks to the great Chef Aisha," he started. I bit my lips. Hindi ako sanay sa puring ibinibigay niya. "But do you think it is enough to have collaboration with you?"

Napahinto ako sa tanong nito. Kung titingnan mo naman talaga sa ibang anggulo ay walang binatbat ang restaurant namin sa kanila. They're under Fig Company!

However, that's the main point here. Working with them is a great opportunity for both of us. Especially if I have the chance to work with the great Chef Williams.

"I believe so, Sir. I know that we will both benefit from this," I firmly said.

"I know that you will benefit from this but how about us?" seryosong pagtatanong nito.

"Sir, I know there's still a long way for us but I assure you that you will not regret working with us."

I feel my hands sweating from nervousness. Kaya pinisil-pisil ko ito para kumalma ako.

Tumango-tango ito habang ang isang kamay ay nakahawak sa baba niya. "Hmm. I accept this collaboration," he finally said.

I almost burst in tears. Parang may nagliparan na mga puting ibon sa paligid at biglang may nag patugtog ng musika ng tagumpay. Agad akong tumayo at yumuko sa harap niya.

"Thank you, Sir. Thank you. I'll work hard and I promise that I won't disappoint you." I said. Umayos na ako ng tayo at nakangiting humarap sa kaniya.

He wave his hand telling me to sit again. Umupo ulit ako sa upuan. Nakita ko ring nakangiti na ang secretary ko kaya mabilis ko itong kinindatan.

"We did it!" I mouthed. Tumango naman ito ng nakangiti.

Bumalik na ulit ang tingin ko sa harap.

"Only if..." he trailed off kaya napakunot ang noo ko. Only if?

"Po?"

"We'll have the collaboration only if you accept to be a personal chef," he stated.

Ano? Personal chef?

"Pero paano po ang resto? I don't think I can do that sir."

"That's not a problem. You'll be working with the company and at the same time a personal chef," he proposed. Tumango naman kaagad ako, naintindihan ang sinabi niya.

"Personal chef po nino?" Naalala ko. Ang daming chef ang nagtatrabaho sa kanila. Bakit ako? At kanino naman?

He smiled again mukhang kanina pa nito hinihintay na itanong ko iyon.

"With my son."

Son? May anak siya?

Of course!

Pero wala akong nababalita tungkol sa anak nito. They are making their personal lives private tho' it cannot be avoided sometimes dahil nasa business industry umiikot ang mundo nila.

"If that's okay with you. Then I will now sign the contract," pagsasalita nito.

Tumingin ako sa secretary ko para kunin ang opinyon niya pero paulit-ulit na tumango lamang ito. Hindi man lang inisip ang magiging kalagayan ko.

"I accept it, Sir." I firmly told him. There's a smile of triumph plastered on his face.

Kinuha nito ang fountain pen at pinirmahan na rin ang kontrata na kasama sa proposal. He handed it to me and sign it too.

"Thank you so much, Sir." Walang sawang pagpapasalamat ko.

"Looking forward to working with you," he uttered after shaking our hands. "My secretary will email you about my son and his schedule."

Tumango na lamang ako habang nakangiti.

Hinatid ko sila palabas hanggang sa makaalis na sila. Nakangiti akong bumalik sa opisina at nadatnan kong naroon pa rin ang secretary ko.

"WE DID IT!"