Si Lara ay isang babae na may malungkot na nakaraan at buhay. Wala siyang sariling pamilya, wala siyang sariling ipon, at nagsusumikap siya sa araw-araw para lang mabuhay. Limang taon na siyang nagtatrabaho bilang janitress sa isang sikat at prestihiyosong kumpanya sa bansa, ang Etoile Cosmetics. Ang kanyang pang-araw-araw na gawain ay ang gumising ng maaga sa umaga, pumasok sa trabaho, umuwi sa tinitirhang apartment, at magpalipas ng malungkot na gabi nang mag-isa. Nais niyang maging katulad ni Amanda Montserrat, isang maganda, mayaman at isang makapangyarihang babae na nagmamay-ari ng kumpanya na Etoile Cosmetics. At mukhang nagkatotoo ang kanyang kahilingan. Nang dahil sa isang malaking aksidente ay nabubuhay siya ngayon bilang si Amanda Montserrat at kailangan niyang mamuhay sa mundo nito hanggang sa makabalik siya sa kanyang sariling katawan! Pero paano niya gagawin iyon?
View MoreLARA SMITH.
Dahan-dahang iminulat ni Lara ang kanyang mga mata nang marinig ang tunog ng alarm mula sa kanyang telepono. Kinuha niya ang kanyang telepono para patayin ang alarm, at hindi na siya nag-abalang tingnan ang oras dahil alam niyang eksaktong 5:30 na ng umaga, at ito ang karaniwang oras ng paggising niya para maghanda para sa kanyang trabaho.
Agad siyang bumangon mula sa kanyang higaan, dumiretso sa kusina para magpakulo ng tubig para sa kanyang iinumin na kape.
Matapos noon ay binuksan niya ang kanyang lumang refrigerator upang tignan kung ano ang maaari niyang kainin para sa almusal.
Nagpakawala si Lara ng isang malungkot na buntonghininga nang ma-realize niya na walang kalaman-laman ang refrigerator. Ang tanging laman lamang ay isang pitsel ng tubig.
Napagpasiyahan niya na magkape na lamang. Nang makapagpakulo na siya ng kape ay naglagay na siya ng instant coffee sa kanyang tasa.
After a few minutes, naubos na rin niya ang kanyang kape then afterwards, she went straight to the bathroom to get ready.
Makalipas ang ilang minuto, nagmamadali nang tumakbo si Lara papunta ng bus station, at iyon ang maghahatid sa kanya papunta ng opisina...
=================================
Sa loob ng elevator.
"Payday ngayon, kaya dapat mag-splurge tayo ng konti ngayong gabi! Saan ninyo gustong pumunta, girls?"
"Oh, bakit hindi natin subukan ang bagong bukas na restaurant sa Metropolis?"
"Yes, that's a great idea! Matagal ko nang gustong pumunta doon. Marami na akong nabasang magagandang reviews tungkol sa restaurant na iyon."
Biglang nakaramdam ng inggot si Lara habang pinapakinggam niya ang usapan ng mga babae na nasa loob din ng elevator. Magaganda silang tatlo, very classy and fashionable. Nakaramdam siya ng kaunting hiya para sa kanyang sarili. She's wearing her usual black, one piece jumpsuit uniform at ibang-iba ang suot niya kumpara sa mga branded na damit at sapatos na suot ng mga babaeng ito.
Limang taon na siyang nagtatrabaho bilang janitress sa Etoile Cosmetics.
Nagpapasalamat siya sa kanyang trabaho, pero minsan, hindi niya maiwasang mapaisip at magtanong sa sarili. Kailan kaya siya makakabili ng mga mamahaling damit, sapatos, bag at make up? At kailan kaya siya makakakain sa isabg mamahaling restaurant?Madalas din niyang naiisip. ang mga bagay na iyon, pero agad din siyang bumabalik sa reyalidad.
Isa lamang siyang mahirap na tao, at kailangan niyang kumayod upang mabuhay sa mundong ito...
Dapat sana ay sa ibang elevator siya sasakay. May mga nakatoka na elevator para sa maintenance at cleaning staff ng kompanya, sa mga office workers at para sa CEO, President at may-ari ng kompanya.
Ngunit nagkaroon ng problema ang elevator para sa mga maintenance at para sa mga big bosses nila, kaya naman nakasakay siya ngayon sa elevator para sa mga office workers...
Nakahinga siya ng maluwag nang bumukas ang elevator, at nagsimulang lumabas ang tatlong babae.
"Sa wakas..." sabi niya sa sarili.
Bigla siyang natulala dahil sa labis na pagkagulat nang makita niya ang may-ari at ang Presidente ng Etoile Cosmetics company na si Miss Amanda Montserrat.
She is the perfect epitome of a modern, independent businesswoman.
Bukod sa kagandahang pisikal na taglay niya, isa rin siyang matagumpay na entrepreneur.
She is the perfect example of beauty and brains.
Nais niyang maging katulad ni Amanda Montserrat.... Gusto din niyang maging maganda, mayaman at isang makapangyarihang babae na nagmamay-ari ng isang napakalaking kompanya.
Masuwerte din sa pag-ibig ang kanyang Boss dahil malapit na itong ikasal sa isang milyonaro, at nagmamay-ari ng chains of hotel sa kanilang bansa at sa isang bansa.
Natigil sa pag-iisip si Lara nang marinig niya ang boses ni Amanda Montserrat.
"Hi, how's your day?" ang nakangiting bati ng babae sa kanya.
Hindi makuhang makapagsalita ni Lara sa gulat dahil hindi siya makapaniwala na kinakausap siya ng babaeng nagmamay-ari ng kompanyang pinagtatrabahuhan niya!
Bukod pa doon ay ngayon lang niya nakita ang kanyang Boss ng harap-harapan!
"Magandang araw po, Madame!" ang kinakabahang sagot ni Lara.
"Please, just call me Amanda. And I hope you're having a good day today?" ang muling tanong ni Amanda.
"Maayos naman po, Madame." tugon ni Lara.
"Tell me honestly, hindi ka ba masaya sa pagtatrabaho mo sa kompanya? Is someone bullying you here?" nagtanong muli ang kanyang Boss."Naku, wala po akong naging problema sa loob ng limang taon na pagtatrabaho ko sa kompanya ninyo. Pero hindi ko lang po maiwasan minsan na mainggit sa mga office ladies sa beauty and cosmetics department. Napakaganda nila at napaka-elegante pa." hindi malaman ni Lara kung bakit madali sa kanya ang mag-open up sa taong katulad ni Amanda Montserrat.
"Pero hindi rin natin sigurado kung masaya sila..." ang kibit-balikat na sagot ni Amanda.
Napaisip si Lara pagkatapos niyang marinig ang sinabi ng kanyang Boss. Naisip niya na may punto ang babae.
"You see what I mean? You can't really define a person's happiness with their physical. appearance, mamahaling damit, sapatos at pera... Kaya hindi ka dapat mainggit sa ibang tao." ang sinserong pahayag ni Amanda.
Magsasalita pa sana si Lara ngunit hindi niya iyon nagawa nang biglang bumukas ang pinto ng elevator, at lumabas na si Amanda. At bago magsara ang elevator ay nagsalita muli ito.
"Magkikita pa tayong muli... We'll talk more in the future." ang nakangiting paalam nito.
Matapos noon ay muling sumara ang elevator.
Nahulog sa malalim na pag-iisip si Lara habang inaalala niya ang mga sinabi ni Amanda sa kanya.
Naku-curious siyang tanungin si Amanda kung masaya ba ito sa kinalalagyan niya ngayon. Halos perpekto na ang buhay nito, at naisip niya kung may iba pa itong mahihiling sa kanyang buhay...Sa kaunting minuto ng pakikipag-usap niya kay Amanda Montserrat ay medyo gumaan ang kanyang pakiramdam.
Pero naniniwala siya na malaki pa rin ang factor ng pagkakaroon ng pera para lumigaya ang isang tao sa kanyang buhay...
==================================Kinagabihan.
Si Lara ay kasalukuyang kumakain ng instant noodle at iyon na ang kanyang hapunan para sa gabing iyon.
Habang kumakain siya ng simpleng hapunan ay nanonood siya gamit ang kanyang cellphone. Pinapanood niya ang isang video interview ni Amanda Montserrat mula sa isang sikat na talk show para sa mga negosyante.
"So, tell us Amanda. Kailan ka nagdesisyon na simulan ang cosmetic empire mo?" ang tanong ng talk show host kay Amanda...
"Well, nagsimula ang lahat noong teenager pa lang ako. I've been very interested on how a simple lipstick can change a girl and make her feel good about herself.That's why right after graduating high school, I decided to take up a Business Management course para matutunan ko kung papaano magpatakbo ng negosyo. Nang maka-graduate ako ay nagpasya akong magtrabaho bilang isang normal na empleyado sa kumpanya ng aking ama, at nakaipon ako ng aking puhunan para simulan ang aking sariling negosyo. I established Etoile Cosmetics many years ago, and the rest is history." ang nakangiting pagkukwento ni Amanda.
Nagpasya si Lara na manood ng isa pang video tungkol kay Amanda. Nakakita siya ng isang video na may title na: The Engagement of a Hotel Magnate Emperor and a Beauty Empress: Emmett Albreicht and Amanda Montserrat.
She clicked the video and started watching it.
"Congratulations on your engagement, Mr. Albreicht and Miss Montserrat! Plano ninyo na bang magpakasal ngayong taon?" ang nakangiting tanong ng isang reporter.
Nagkatinginan sina Amanda at Emmett, habang nakangiti ang mga ito. Si Emmett ang unang nagsalita upang sagutin ang tanong ng reporter.
"Well, hindi pa namin napag-uusapan ang tungkol sa mga eksaktong detalye ng kasal, pero kapag handa na kami, ipapaalam namin sa media ang aming mga plano."
Si Amanda naman ang sumunod na magsalita.
"Alam mo, I just want to savor the moment of being engaged before we could start with the wedding plans. And just like what Emmett said, we'll let you guys know when is the wedding." ang pangako niya.
Ilang video pa ang pinanood ni Lara tungkol kina Amanda at Emmett, hanggang sa nagpasya siyang huminto na. Napansin niya na hindi na pala niya nakain ang kanyang noodles, at tuluyan nang lumamig iyon...
Sa sobrang konsentrasyon niya sa panonood sa mga videos ni Amanda ay hindi na siya nakapaghapunan.
Anyway, hindi na siya nagugutom kaya napagpasyahan na lang niyang iwan ang noodles sa lamesa.
Nagsimula na siyang maligo at magtoothbrush. Pagkatapos ay pumunta siya sa kanyang higaan upang makapagpahinga na...
Ngunit hindi kaagad nakatulog si Lara dahil paulit-ulit na nagre-replay sa kanyang isipan ang mga videos nina Amanda at Emmett.
Emmett Albreicht and Amanda Montserrat are perfect for each other, and they are a match made in heaven.At ramdam niya ang malaking agwat sa buhay sa pagitan nila ni Amanda. Kabaligtaran ang buhay niya sa mala-fairytale na buhay ni Amanda.
Wala siyang sariling pamilya dahil lumaki siya sa ampunan na hindi man lang kilala ang kanyang ama at ina. Ni hindi niya alam kung may kapatid siya...
Ang kanyang buhay ay parang isang masamang panaginip, at pakiramdam niya ay nabubuhay siya sa mundong ito na parang multo.
Gusto niyang magkaroon ng pamilya na matatawag niyang sarili niya. Gusto niyang maging asawa ng masipag, mayaman, mabait at tapat na asawa, at gusto niyang maging ina sa hinaharap. Gusto niyang manirahan sa isang malaking mansyon at mamuhay nang maalwan na walang problema sa pera. Gusto niyang maging maganda, mayaman at sikat.
Gagawin ni Lara ang lahat para lang mapunta sa posisyon ni Amanda kahit isang araw lang...
===============================
AMANDA MONTSERRAT
Nakangiting sinulyapan ni Amanda ang maliit na paper bag na dala niya. Sa loob ng paper bag ay nakalagay ang pinakabagong modelo ng Patek Philippe na relo at nagkakahalaga ito ng libu-libong dolyar. Regalo niya ito para sa kanyang pinakamamahal na ama, na nagdiriwang ng kanyang ika-60 kaarawan ngayon.At bago magsimula ang grand 60th birthday party ng kanyang ama, gusto niyang siya ang unang bumati sa kanya at bigyan siya ng espesyal na regalo.
Kumatok siya sa pintuan ng opisina ng kanyang ama. Makalipas ang ilang segundo, narinig niya ang boses nito mula sa loob.
"Come in!"
Pumasok si Amanda sa loob ng kwarto, habang nakangiti. Agad siyang naglakad patungo sa kanyang ama at binigyan siya ng isang mahigpit na yakap nito.
"Happy Birthday, Daddy!" masayang bati niya sa ama.
"Maraming salamat, anak. By the way, you look so beautiful, my dear daughter. I'm sure ikaw ang magiging sentro ng atensyon sa party mamayang gabi." sabi ni Don Charles Montserrat, habang nakatingin sa kanyang nag-iisang anak na babae na may labis na pagmamalaki at kagalakan.
"And you're dashing as ever, Daddy. That's why Mommy is still in love with you after all these years. Anyway, here's my gift for you." ang anunsiyo ni Amanda. Ibinigay niya ang kanyang regalo sa kanyang ama.
Lumawak ang ngiti ng matanda nang makita ang relong Patek Philippe at it was obvious that he really likes it.
"Wow! This is the latest product of Patek Philippe! This is amazing! I finally have something new to add to my watch collection. Thank you so much, sweetheart."
Kinuha ni Amanda ang relo sa kanyang ama, at inilagay ito sa kaliwang pulsuhan nito.
"You're already 60 years old and you are not getting any younger, Dad. You should take a holiday leave from the company and go on European tour with Mommy. That has been your long-time dream, right?" ang suhestiyon ni Amanda.
Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ng matanda matapos niyang marinig ang sinabi ng anak.
"Well, you're right. It's been our dream eversince we got married. But I just can't easily leave the company. Kailangan kong magtrabaho dahil marami empleyado ang umaasa sa akin."
"Well, hindi mo na kailangang mag-alala pa, Dad. Kapag kasal na kami ni Emmett, siya na ang magpapatakbo ng kumpanya." Amanda reassured her father.
Sa maaliwalas na umaga, ang araw ay unti-unting sumisilip sa ibabaw ng lawa. Ang mga sinag nito ay naglalaro sa kumikinang na tubig, waring sumasayaw sa simoy ng hangin. Sa balkonahe ng kanilang rest house, nakaupo sina Clark at Danielle sa kanilang paboritong duyan. Magkahawak ang kanilang mga kamay, habang pinagmamasdan ang kalikasan sa kanilang paligid. Sa kabila ng mga kulubot sa kanilang mga palad at buhok na halos puti na lahat, nananatiling matibay ang pag-ibig nila—mas malalim pa kaysa sa mga pangakong binitiwan nila sa isa’t isa animnapung taon na ang nakalipas.Ang kanilang tahanan ay napapalibutan ng mga makukulay na bulaklak—rosas, liryo, at mga sunflower na itinanim mismo ni Danielle noong kabataan niya. Sa hardin, may maliit na puno ng mangga na itinanim nila noong unang taon ng kanilang kasal. Ngayon, ito ay matayog na at hitik sa bunga—parang sagisag ng kanilang lumalaking pamilya at pag-ibig.Sa loob ng bahay, abala ang kanilang mga anak sa paghahanda para sa isang es
Mabilis na lumipas ang maraming taon, ngunit ang pag-ibig nina Clark at Danielle ay nanatiling matibay at buo—higit pa sa kanilang mga pangarap. Sa kanilang rest house sa tabi ng lawa, napapalibutan sila ng kanilang mga anak, apo, at mga mahal sa buhay. Wala nang iba pang makakapagpasaya sa kanila ngayon dahil Basa kanila na ang lahat. Ang hangin ay banayad, at ang kalangitan ay naglalaro sa mga kulay ng dapithapon. Sa gitna ng hardin, may isang malaking mesa na puno ng pagkain, bulaklak, at mga dekorasyon. Ngayon ay ipinagdiriwang nila ang ika-60 anibersaryo ng kanilang kasal—isang ginintuang milestone ng kanilang pagmamahalan. Masayang nagkukuwentuhan ang pamilya, nagbabalik-tanaw sa mga masasayang alaala. Si Ava at Liam, ang kanilang mga anak, ay abala sa pag-aasikaso ng handaan. “Ma, Pa, hindi niyo ba nagustuhan ang sorpresa namin?” tanong ni Ava habang lumapit sa kanila. Napangiti si Danielle, sabay yakap sa kanyang anak. “Sobra! Hindi ko inakalang magkakaroon pa
Isang maaliwalas na hapon sa hardin ng kanilang rest house, nakatayo sa tabi ng isang lawa.Ang paligid ay puno ng makukulay na bulaklak—rosas, sunflower, at lavender na paborito ni Danielle.May nakahilerang mga mesa na may puting tablecloth at mga eleganteng bulaklak bilang centerpiece.Ang mga panauhin ay pawang malalapit nilang kaibigan at pamilya.Ang himig ng isang live acoustic band ay marahang pumupuno sa hangin.Sa isang mesa sa ilalim ng malaking puno, nakaupo sina Clark at Danielle.Kapwa silang may uban na sa buhok, ngunit napanatili pa rin ang sigla sa kanilang mga mata.Suot ni Clark ang isang navy blue suit na may puting boutonniere sa dibdib, habang si Danielle ay nakasuot ng eleganteng kulay cream na gown na may mga bulaklak na burda.Sa kabila ng paglipas ng panahon, nandun pa rin ang lambing at init ng pagmamahal sa kanilang mga mata habang nagtititigan.“Fifty years, huh?” bulong ni Clark, hawak ang kamay ni Danielle.“Oo… hindi ko nga namalayan, parang kahapon lan
Pagkatapos ng masayang pagdiriwang ng kanilang kasal, nagpaalam na ang mga bisita sa bagong mag-asawa.Nagpaulan ng petals at confetti ang kanilang mga kaibigan at pamilya habang lumalakad sina Clark at Danielle papunta sa nakahandang sasakyan.Hawak-kamay sila, kapwa nakangiti, habang ang mga kaibigan nila ay nag-cheer at nagpalakpakan.“Mabuhay ang bagong kasal!” sigaw ng lahat.“We love you, Mr. and Mrs. Ramirez!” dagdag pa ng isa sa mga kaibigan ni Clark.Pagkasakay nila sa kotse, humilig si Danielle sa balikat ni Clark, ramdam ang pagod ngunit puno ng ligaya ang puso.“Hindi ako makapaniwala na mag-asawa na tayo,” bulong niya, nakangiti sa kanyang asawa.“Simula pa lang ‘to, Mrs. Ramirez,” sagot ni Clark habang hinahalikan siya sa noo.“Handa ka na ba sa forever natin?” dagdag niya.“Matagal na akong handa,” sagot ni Danielle, sabay tingin sa mga mata ni Clark.Pagdating sa airport, lumipad sila patungong Maldives para sa kanilang honeymoon.Pagdating sa resort, naglakad sila sa
Isang maaliwalas na hapon sa isang pribadong hardin.Ang araw ay malumanay na sumisilip sa mga ulap, at ang banayad na simoy ng hangin ay nagdadala ng halimuyak ng mga bulaklak.Sa gitna ng hardin, isang eleganteng altar ang itinayo—pinalamutian ng mga puting rosas, lavender, at baby’s breath.Sa magkabilang gilid ay nakapuwesto ang mga upuan, punung-puno ng kanilang mga mahal sa buhay.Ang puting carpet ay nakalatag sa gitna, tila nagsilbing daan patungo sa bagong kabanata ng kanilang pag-ibig.Nakatayo si Clark sa harap ng altar, nakasuot ng isang itim na three-piece suit na perpektong nakalapat sa kanyang matipunong pangangatawan.Ang kanyang buhok ay bahagyang nagulo ng hangin, ngunit mas lalong nagbigay ng kagwapuhan sa kanyang hitsura.Halata ang kaba sa kanyang mga mata, ngunit higit ang pananabik.Sa kanyang mga palad, nakasapo ang kanyang mga daliri sa isa’t isa, pilit na pinipigilan ang panginginig sa sobrang emosyon.Nang tumugtog ang soft instrumental music, nagsimula nang
Isang maaraw na hapon sa unibersidad.Punong-puno ng mga tao ang paligid—mga magulang, kapatid, kaibigan, at mga mahal sa buhay na nagtipon-tipon upang saksihan ang pagtatapos ng mga estudyanteng minsan ay nangarap lamang makatawid sa kolehiyo.Sa gitna ng masayang kaguluhan, naroon sina Danielle, Clark, at ang kanilang mga kaibigan—handa nang harapin ang bagong yugto ng kanilang mga buhay.Habang isa-isang tinatawag ang mga pangalan, tumayo sa gilid ng entablado sina Danielle at Clark, magkahawak-kamay.Suot ang itim na toga at sumbrero, hindi nila maiwasang ngumiti sa isa’t isa."Hindi ko akalaing aabot tayo rito," bulong ni Danielle, pilit na pinipigilan ang pagpatak ng luha."Sinabi ko sa'yo, Danielle. Walang bibitaw," sagot ni Clark, masuyong pinisil ang kanyang kamay.Nang marinig ni Danielle ang kanyang pangalan, mabilis na tumibok ang kanyang puso.Habang naglalakad sa entablado, naalala niya ang lahat ng pinagdaanan nila—ang mga pangamba, ang mga gabi ng takot at pagod, at sa
Makalipas ang dalawang linggo, unti-unting bumuti ang kalagayan ni Danielle.Nakalabas na siya sa ospital, ngunit kailangan pa rin niyang manatili sa safehouse nina Clark para sa seguridad.Tahimik ang gabi, at tanging ang mahinang sipol ng hangin ang maririnig mula sa labas ng balkonahe.Nasa labas si Danielle, nakaupo sa lumang upuan habang nakatingin sa malayo. Hawak niya ang isang tasa ng tsaa, pero matagal na iyong lumamig.Naka-pulupot sa kanya ang isang malambot na shawl, ngunit halos hindi niya ramdam ang lamig.Malalim ang kanyang iniisip—paulit-ulit na naglalaro sa kanyang isipan ang nangyari sa warehouse, ang mga mukha ng mga taong nawala, at ang muntikan na niyang pagkamatay."Hindi ka na naman natutulog," malalim at bahagyang paos na boses ni Clark ang pumukaw sa katahimikan.Napalingon si Danielle, at nakita niya itong nakatayo sa may pintuan, nakasuot lang ng itim na sweatpants at isang manipis na shirt.Medyo magulo ang buhok niya, halatang kagigising lang o hindi rin
Sa gitna ng kaguluhan sa apartment, bumagsak si Danielle sa sahig matapos ang pagputok ng sniper. Nanginginig ang kanyang mga daliri habang pinipilit hawakan ang kanyang tagiliran, kung saan dumaloy ang mainit na dugo."Danielle!" sigaw ni Clark, mabilis na lumapit sa kanya. Nakabuka ang kanyang mga mata, pero nanlalabo ang tingin. Agad siyang dumapa sa tabi ni Danielle, pinipisil ang sugat para pigilan ang pagdurugo."Kaya mo ‘to. Tingnan mo ‘ko. Huwag kang pipikit, okay?"Sa kabila ng sakit, pilit na ngumiti si Danielle, pero lumuluha na ang kanyang mga mata."H-huwag kang mag-alala… hindi pa ako mamamatay…" bulong niya, pilit na nagbibiro sa kabila ng sitwasyon.Habang nagkakagulo sa loob, si Samantha naman ay mabilis na nagtago sa likod ng sofa, pilit na pinapagana ang kanyang isip. May sniper sa kabilang gusali—alam niyang hindi sila makakaligtas kung hindi nila ito maalis."Kailangan nating makaalis dito!" sigaw niya kay Clark. "Papatayin nila tayo isa-isa!"Sa labas, naririnig
Madilim at tahimik ang eskinita kung saan nagtatago sina Danielle at Clark. Naririnig nila ang mabibigat na yabag ng mga lalaking bumaba sa van—tila tatlo o apat na tao, armado. Malamig ang pawis sa likod ni Danielle habang mariing nakahawak sa braso ni Clark."Kailangan nating makalabas dito," bulong ni Clark, sinisilip ang dulo ng eskinita. "Pero hindi pwedeng magmadali. Alam nilang nandito tayo."Huminga nang malalim si Danielle at pinisil ang kamay ni Clark. Sa kabila ng takot, alam niyang hindi siya pwedeng huminto. Dito nagkakatalo ang laban.Sa kabilang banda, nagmamadaling nagmaneho si Samantha patungo sa lokasyon nila. Sa kanyang cellphone, pinadalhan siya ni Clark ng mabilis na mensahe:"We’re cornered. Need backup. Now."Napamura si Samantha at pinindot ang gas, pinipigilang mag-panic. Sa likuran ng kanyang kotse, handa na ang baril na palihim niyang tinatago sa loob ng compartment—isang kalibre .45 na hindi niya inakalang magagamit niya sa ganitong sitwasyon.Balik sa eski
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments