"THE BILLIONAIRE FORCED WIFE"

*Prologue*"Paano mo tatanggapin ang isang kasunduang hindi mo kailanman pinili?"Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito.Ang bawat hakbang ko patungo sa altar ay parang pagmamartsa sa isang hatol na hindi ko ginustong tanggapin. Sa bawat yapak, pakiramdam ko ay mas lalong bumibigat ang mundo ko. Ang malamig na simoy ng aircon sa loob ng simbahan ay tila hindi nakakatulong sa pagkakakulong ng damdamin sa dibdib ko.Nakatayo ako ngayon sa harap ng dambana, sa tabi ng isang lalaking hindi ko kailanman minahal—si Sebastian Villafuerte.Malamig ang kanyang ekspresyon, para bang isa lamang itong transaksyong kailangang matapos. Ni hindi niya ako tiningnan nang dumating ako sa altar, parang wala akong halaga sa kanya—parang isa lang akong gamit na pinagkasunduan ng dalawang pamilya.Ako'y isang bilanggo sa isang pangakong kailanman ay hindi ko ginawa.Sa paligid, ramdam ko ang mabibigat na titig ng mga bisita. Mga m

Chapter 2: Ang Kasunduan Malamig ang simoy ng hangin nang dumating ako sa isang marangyang restawran sa gitna ng lungsod. Mataas ang kisame, makintab ang marmol na sahig, at bawat mesa ay napapalibutan ng mga matataas na upuang tila ginawa para sa mga taong sanay sa kapangyarihan. Pero kahit gaano kaganda ang paligid, pakiramdam ko ay nasasakal ako. Sa harapan ko, isang pamilyar na lalaki ang nakaupo nang relaks—parang walang pakialam sa buong mundo. Nakalagay ang isang braso sa sandalan ng upuan habang iniikot-ikot ang mamahaling baso ng alak sa kanyang kamay. Sebastian Villafuerte. Naka-itim siyang suit, bahagyang nakabukas ang unang dalawang butones ng polo niya, at may tamad na ngiti sa labi. Para bang isa lang itong ordinaryong gabi para sa kanya. Samantalang ako? Nasa loob ako ng isang bangungot. Tumingin siya sa akin gamit ang mapanuksong titig niya. “So, ikaw pala si Isab

Chapter 4: Ang Kasal na Walang Puso >> "Paano mo tatanggapin ang isang kasunduang hindi mo kailanman pinili?" --- ◀️ Araw ng Kasal – Villafuerte Cathedral Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito. Ang bawat hakbang ko patungo sa altar ay parang pagmamartsa sa isang hatol na hindi ko ginustong tanggapin. Sa bawat yapak, pakiramdam ko ay mas lalong bumibigat ang mundo ko. Ang malamig na simoy ng aircon sa loob ng simbahan ay tila hindi nakakatulong sa pagkakakulong ng damdamin sa dibdib ko. Nakatayo ako ngayon sa harap ng dambana, sa tabi ng isang lalaking hindi ko mahal—si Sebastian Villafuerte. Malamig ang kanyang ekspresyon. Parang wala lang ito sa kanya, na para bang isa lang itong simpleng kasunduan, isang pirma sa papel na kailangang tuparin. At marahil, ganoon nga ito para sa kanya. Isang kasal na walang emosyon. Saman

Kabanata 6: Isang Asawang Walang Karapatan Pagkatapos ng umagang iyon, buong araw akong nanatili sa loob ng kwarto. Hindi ko alam kung anong mas masakit—ang malamig na trato ni Sebastian o ang katotohanang wala akong karapatan magreklamo. Napaisip ako. Ito ba talaga ang buhay na papasukin ko habang-buhay? Isang buhay kung saan ako lang ang nakatali, habang siya—malaya pa ring gawin ang gusto niya? Hindi ko alam kung ilang oras akong tulala nang biglang bumukas ang pinto. Isa sa mga kasambahay ang pumasok, may dalang isang kahon. "Ma'am, ipinadala po ito ni Sir Sebastian," maingat niyang sabi. Napakunot ang noo ko. Hindi ako makapaniwalang may ipinadala siya sa akin. Dahan-dahan kong binuksan ang kahon, at bumungad sa akin ang isang designer dress—isang eleganteng itim na gown. Kasama nito ang isang sobre na may nakasulat na mensahe: "Magsuot ka ng maayos. May event tayong pupuntahan mamaya." Napakagat-labi ako. Alam ko na ang event na ito—isa itong business gala na dada

Kabanata 8: Ang Harapang Pag-aawayAng puso ko’y marahas na tumitibok, isang martilyo na humahampas sa aking dibdib, habang tinatahak ko ang mahabang koridor patungo sa opisina ni Sebastian. Ang bawat hakbang ay parang isang hakbang patungo sa isang digmaan, ang malamig na marmol sa ilalim ng aking mga paa ay parang isang patunay sa malamig na katotohanang aking haharapin. Hawak-hawak ko ang lumang kontrata, ang papel ay malamig at matigas sa aking mga daliri, isang patunay sa mga lihim na tinatago ng Villafuerte mansion. Ang matapang na amoy ng kape at ang maalikabok na bango ng mga lumang libro mula sa library ay nananatili sa aking ilong, isang paalala sa mga katotohanang aking natuklasan, mga katotohanang magbabago sa takbo ng aking buhay.Nang makarating ako sa pintuan, huminga ako nang malalim, pilit na pinapatahan ang aking nag-aalab na damdamin. Ang aking mga kamay ay nanginginig, ang mga buko ay pinagpapawisan, ngunit ang aking mga mata ay mata