Chapter 4: Ang Kasal na Walang Puso
>> "Paano mo tatanggapin ang isang kasunduang hindi mo kailanman pinili?" --- âď¸ Araw ng Kasal â Villafuerte Cathedral Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito. Ang bawat hakbang ko patungo sa altar ay parang pagmamartsa sa isang hatol na hindi ko ginustong tanggapin. Sa bawat yapak, pakiramdam ko ay mas lalong bumibigat ang mundo ko. Ang malamig na simoy ng aircon sa loob ng simbahan ay tila hindi nakakatulong sa pagkakakulong ng damdamin sa dibdib ko. Nakatayo ako ngayon sa harap ng dambana, sa tabi ng isang lalaking hindi ko mahalâsi Sebastian Villafuerte. Malamig ang kanyang ekspresyon. Parang wala lang ito sa kanya, na para bang isa lang itong simpleng kasunduan, isang pirma sa papel na kailangang tuparin. At marahil, ganoon nga ito para sa kanya. Isang kasal na walang emosyon. SamanChapter 5: Buhay sa Gintong HawlaDahan-dahan akong bumagsak sa kama, tulala, habang ang isip ko ay bumabalik sa simula ng bangungot na ito.Isang kasal na hindi ko ginusto.Isang buhay na hindi ko pinili.Gusto kong umiyak, pero parang naubos na ang luha ko sa mga nakaraang araw. Ang katawan ko ay pagod, ngunit ang isip ko ay gising na gising sa katotohanang wala na akong kawala.Ang kwarto ko ngayon ay napakalawakâmas malaki pa sa buong bahay namin noonâpero kahit gaano ito kaganda, hindi nito kayang punan ang kawalan sa loob ko.Tila isang gintong hawla.Maganda sa panlabas, pero nakakulong pa rin ako rito.---Unang Umaga Bilang Mrs. VillafuerteNagising ako sa pakiramdam ng malamig na hangin mula sa aircon. Sandali akong napapikit, umaasang panaginip lang ang lahat ng ito. Pero pagdilat ko, bumungad sa akin ang mararangyang kurtina, ang malalambot na unan, at ang malawak na kwarto na hindi
Kabanata 6: Isang Asawang Walang KarapatanPagkatapos ng umagang iyon, buong araw akong nanatili sa loob ng kwarto. Hindi ko alam kung anong mas masakitâang malamig na trato ni Sebastian o ang katotohanang wala akong karapatan magreklamo.Napaisip ako. Ito ba talaga ang buhay na papasukin ko habang-buhay? Isang buhay kung saan ako lang ang nakatali, habang siyaâmalaya pa ring gawin ang gusto niya?Hindi ko alam kung ilang oras akong tulala nang biglang bumukas ang pinto. Isa sa mga kasambahay ang pumasok, may dalang isang kahon."Ma'am, ipinadala po ito ni Sir Sebastian," maingat niyang sabi.Napakunot ang noo ko. Hindi ako makapaniwalang may ipinadala siya sa akin.Dahan-dahan kong binuksan ang kahon, at bumungad sa akin ang isang designer dressâisang eleganteng itim na gown. Kasama nito ang isang sobre na may nakasulat na mensahe:"Magsuot ka ng maayos. May event tayong pupuntahan mamaya."Napakagat-labi ako.
*Prologue*"Paano mo tatanggapin ang isang kasunduang hindi mo kailanman pinili?"Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito.Ang bawat hakbang ko patungo sa altar ay parang pagmamartsa sa isang hatol na hindi ko ginustong tanggapin. Sa bawat yapak, pakiramdam ko ay mas lalong bumibigat ang mundo ko. Ang malamig na simoy ng aircon sa loob ng simbahan ay tila hindi nakakatulong sa pagkakakulong ng damdamin sa dibdib ko.Nakatayo ako ngayon sa harap ng dambana, sa tabi ng isang lalaking hindi ko kailanman minahalâsi Sebastian Villafuerte.Malamig ang kanyang ekspresyon, para bang isa lamang itong transaksyong kailangang matapos. Ni hindi niya ako tiningnan nang dumating ako sa altar, parang wala akong halaga sa kanyaâparang isa lang akong gamit na pinagkasunduan ng dalawang pamilya.Ako'y isang bilanggo sa isang pangakong kailanman ay hindi ko ginawa.Sa paligid, ramdam ko ang mabibigat na titig ng mga bisita. Mga m
Chapter 1: Ang Simula ng Wakas Tatlong buwan bago ang kasal⌠Nakaharap ako sa laptop, pilit na iniintindi ang financial reports ng kompanya ni Papa. Hindi maganda ang takbo ng negosyo. Pabagsak ang kumpanya. Lumalaki ang utang. At kung hindi kami makakahanap ng solusyon, mawawala sa amin ang lahat ng itinayo ng pamilya ko. Napapikit ako at pinilit pigilan ang lumalalim na kaba sa dibdib. Hindi ganito ang pangarap ko sa buhay. Akala ko, magiging maayos ang lahat. Lumaki akong pinapanood si Papa na unti-unting pinapatatag ang negosyo namin. Palagi niyang sinasabi na isang araw, ipapamana niya ito sa akinâisang pangarap na ngayon ay nagiging isang bangungot. Kumunot ang noo ko nang marinig ang mahihinang yabag sa likuran. Paglingon ko, nakita ko ang nakababatang kapatid kong si Daniel, nakatayo sa may pintuan, namumugto ang mata. "Ate, anong gagawin natin?" Mahi
Chapter 2: Ang Kasunduan Malamig ang simoy ng hangin nang dumating ako sa isang marangyang restawran sa gitna ng lungsod. Mataas ang kisame, makintab ang marmol na sahig, at bawat mesa ay napapalibutan ng mga matataas na upuang tila ginawa para sa mga taong sanay sa kapangyarihan. Pero kahit gaano kaganda ang paligid, pakiramdam ko ay nasasakal ako. Sa harapan ko, isang pamilyar na lalaki ang nakaupo nang relaksâparang walang pakialam sa buong mundo. Nakalagay ang isang braso sa sandalan ng upuan habang iniikot-ikot ang mamahaling baso ng alak sa kanyang kamay. Sebastian Villafuerte. Naka-itim siyang suit, bahagyang nakabukas ang unang dalawang butones ng polo niya, at may tamad na ngiti sa labi. Para bang isa lang itong ordinaryong gabi para sa kanya. Samantalang ako? Nasa loob ako ng isang bangungot. Tumingin siya sa akin gamit ang mapanuksong titig niya. âSo, ikaw pala si Isab
Chapter 3: Simula ng Bangungot Hindi ko alam kung paano ako nakauwi ng gabing iyon. Basta ang alam ko lang, pagkapasok ko sa kwarto ko ay napabagsak ako sa kama, tulala, ramdam ang bigat ng desisyong kakatanggap ko pa lang. Kasal. Sa isang lalaking hindi ko mahal. Sa isang lalaking walang respeto sa akin. Pinikit ko ang mga mata ko, pilit nilalabanan ang lungkot at inis. Pero kahit anong gawin ko, bumabalik sa isip ko ang sinabi ni Sebastian. "Kung ayaw mong magpahawak, wala akong pake. Pero siguraduhin mong hindi mo rin akong pipigilan kung hahawak ako sa ibang babae." Para akong sinampal ng realidad. Hindi lang ito isang simpleng kasal. Isa itong panghabambuhay na kasunduan na maaaring magdala sa akin ng matinding sakit. Pero kaya ko bang tanggihan ito? Alam kong hindi. Dahil kung hindi ako papayag, magugutom ang pamilya ko. Mawawala
Kabanata 6: Isang Asawang Walang KarapatanPagkatapos ng umagang iyon, buong araw akong nanatili sa loob ng kwarto. Hindi ko alam kung anong mas masakitâang malamig na trato ni Sebastian o ang katotohanang wala akong karapatan magreklamo.Napaisip ako. Ito ba talaga ang buhay na papasukin ko habang-buhay? Isang buhay kung saan ako lang ang nakatali, habang siyaâmalaya pa ring gawin ang gusto niya?Hindi ko alam kung ilang oras akong tulala nang biglang bumukas ang pinto. Isa sa mga kasambahay ang pumasok, may dalang isang kahon."Ma'am, ipinadala po ito ni Sir Sebastian," maingat niyang sabi.Napakunot ang noo ko. Hindi ako makapaniwalang may ipinadala siya sa akin.Dahan-dahan kong binuksan ang kahon, at bumungad sa akin ang isang designer dressâisang eleganteng itim na gown. Kasama nito ang isang sobre na may nakasulat na mensahe:"Magsuot ka ng maayos. May event tayong pupuntahan mamaya."Napakagat-labi ako.
Chapter 5: Buhay sa Gintong HawlaDahan-dahan akong bumagsak sa kama, tulala, habang ang isip ko ay bumabalik sa simula ng bangungot na ito.Isang kasal na hindi ko ginusto.Isang buhay na hindi ko pinili.Gusto kong umiyak, pero parang naubos na ang luha ko sa mga nakaraang araw. Ang katawan ko ay pagod, ngunit ang isip ko ay gising na gising sa katotohanang wala na akong kawala.Ang kwarto ko ngayon ay napakalawakâmas malaki pa sa buong bahay namin noonâpero kahit gaano ito kaganda, hindi nito kayang punan ang kawalan sa loob ko.Tila isang gintong hawla.Maganda sa panlabas, pero nakakulong pa rin ako rito.---Unang Umaga Bilang Mrs. VillafuerteNagising ako sa pakiramdam ng malamig na hangin mula sa aircon. Sandali akong napapikit, umaasang panaginip lang ang lahat ng ito. Pero pagdilat ko, bumungad sa akin ang mararangyang kurtina, ang malalambot na unan, at ang malawak na kwarto na hindi
Chapter 4: Ang Kasal na Walang Puso >> "Paano mo tatanggapin ang isang kasunduang hindi mo kailanman pinili?" --- âď¸ Araw ng Kasal â Villafuerte Cathedral Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito. Ang bawat hakbang ko patungo sa altar ay parang pagmamartsa sa isang hatol na hindi ko ginustong tanggapin. Sa bawat yapak, pakiramdam ko ay mas lalong bumibigat ang mundo ko. Ang malamig na simoy ng aircon sa loob ng simbahan ay tila hindi nakakatulong sa pagkakakulong ng damdamin sa dibdib ko. Nakatayo ako ngayon sa harap ng dambana, sa tabi ng isang lalaking hindi ko mahalâsi Sebastian Villafuerte. Malamig ang kanyang ekspresyon. Parang wala lang ito sa kanya, na para bang isa lang itong simpleng kasunduan, isang pirma sa papel na kailangang tuparin. At marahil, ganoon nga ito para sa kanya. Isang kasal na walang emosyon. Saman
Chapter 3: Simula ng Bangungot Hindi ko alam kung paano ako nakauwi ng gabing iyon. Basta ang alam ko lang, pagkapasok ko sa kwarto ko ay napabagsak ako sa kama, tulala, ramdam ang bigat ng desisyong kakatanggap ko pa lang. Kasal. Sa isang lalaking hindi ko mahal. Sa isang lalaking walang respeto sa akin. Pinikit ko ang mga mata ko, pilit nilalabanan ang lungkot at inis. Pero kahit anong gawin ko, bumabalik sa isip ko ang sinabi ni Sebastian. "Kung ayaw mong magpahawak, wala akong pake. Pero siguraduhin mong hindi mo rin akong pipigilan kung hahawak ako sa ibang babae." Para akong sinampal ng realidad. Hindi lang ito isang simpleng kasal. Isa itong panghabambuhay na kasunduan na maaaring magdala sa akin ng matinding sakit. Pero kaya ko bang tanggihan ito? Alam kong hindi. Dahil kung hindi ako papayag, magugutom ang pamilya ko. Mawawala
Chapter 2: Ang Kasunduan Malamig ang simoy ng hangin nang dumating ako sa isang marangyang restawran sa gitna ng lungsod. Mataas ang kisame, makintab ang marmol na sahig, at bawat mesa ay napapalibutan ng mga matataas na upuang tila ginawa para sa mga taong sanay sa kapangyarihan. Pero kahit gaano kaganda ang paligid, pakiramdam ko ay nasasakal ako. Sa harapan ko, isang pamilyar na lalaki ang nakaupo nang relaksâparang walang pakialam sa buong mundo. Nakalagay ang isang braso sa sandalan ng upuan habang iniikot-ikot ang mamahaling baso ng alak sa kanyang kamay. Sebastian Villafuerte. Naka-itim siyang suit, bahagyang nakabukas ang unang dalawang butones ng polo niya, at may tamad na ngiti sa labi. Para bang isa lang itong ordinaryong gabi para sa kanya. Samantalang ako? Nasa loob ako ng isang bangungot. Tumingin siya sa akin gamit ang mapanuksong titig niya. âSo, ikaw pala si Isab
Chapter 1: Ang Simula ng Wakas Tatlong buwan bago ang kasal⌠Nakaharap ako sa laptop, pilit na iniintindi ang financial reports ng kompanya ni Papa. Hindi maganda ang takbo ng negosyo. Pabagsak ang kumpanya. Lumalaki ang utang. At kung hindi kami makakahanap ng solusyon, mawawala sa amin ang lahat ng itinayo ng pamilya ko. Napapikit ako at pinilit pigilan ang lumalalim na kaba sa dibdib. Hindi ganito ang pangarap ko sa buhay. Akala ko, magiging maayos ang lahat. Lumaki akong pinapanood si Papa na unti-unting pinapatatag ang negosyo namin. Palagi niyang sinasabi na isang araw, ipapamana niya ito sa akinâisang pangarap na ngayon ay nagiging isang bangungot. Kumunot ang noo ko nang marinig ang mahihinang yabag sa likuran. Paglingon ko, nakita ko ang nakababatang kapatid kong si Daniel, nakatayo sa may pintuan, namumugto ang mata. "Ate, anong gagawin natin?" Mahi
*Prologue*"Paano mo tatanggapin ang isang kasunduang hindi mo kailanman pinili?"Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito.Ang bawat hakbang ko patungo sa altar ay parang pagmamartsa sa isang hatol na hindi ko ginustong tanggapin. Sa bawat yapak, pakiramdam ko ay mas lalong bumibigat ang mundo ko. Ang malamig na simoy ng aircon sa loob ng simbahan ay tila hindi nakakatulong sa pagkakakulong ng damdamin sa dibdib ko.Nakatayo ako ngayon sa harap ng dambana, sa tabi ng isang lalaking hindi ko kailanman minahalâsi Sebastian Villafuerte.Malamig ang kanyang ekspresyon, para bang isa lamang itong transaksyong kailangang matapos. Ni hindi niya ako tiningnan nang dumating ako sa altar, parang wala akong halaga sa kanyaâparang isa lang akong gamit na pinagkasunduan ng dalawang pamilya.Ako'y isang bilanggo sa isang pangakong kailanman ay hindi ko ginawa.Sa paligid, ramdam ko ang mabibigat na titig ng mga bisita. Mga m