Two days later.
Nagpalakpakan ang lahat ng tao sa Special Laboratory ng Research Institute. Maraming matatandang professors, at mga batikang iskolar ang pumupuri sa success ng research experiment ni Farrah.
“Kung hindi dahil sa iyo, Scholar Torres, hindi natin magagawa itong carbon nanomaterials ng ganito kabilis. We just worked and finished it for less than a year.” Mahabang komento ng isa.
“Yes! Thanks to Scholar Torres! Kung sakaling magamit na ito ng lahat, paniguradong malaki at magiging mabilis ang pag-unlad ng ating bansa.” Papuri pa ng isa.
“Bukod pa roon, paniguradong maraming magugulat sa ating imbensiyon.”
Parang mga batang tuwang tuwa sa nagawang laruan ang naging reaksiyon ng mga bihasang professors dahil sa success ng research na pinamunuan ni Farrah. Ang lahat ay nagsasaya at nagdiriwang sa saya at galak.
Samantala, si Farrah ay tahimik lang sa sulok habang umiinom ng isang lata ng in canned pineapple juice at nakatulala.
“Scholar Farrah, I just received a message from the National Academy of Sciences, they are asking for your availability to hold a press conference.”
“Hindi na po kailangan.” Tanggi ng dalaga.
“Ako na ang bahala, I will set the date.” Ani ng isang matandang professor kahit mariin ang pagtanggi ng dalaga. Tumango nalang ang dalaga bilang tugon. Sa pagsagot ng dalaga ay alam na ng professor ang gagawin.
“At oo nga pala, dahil sa maraming nag-aabang sa malaking proyektong ito, marami ang gusto kang makilala, sa tingin ko kailangan mo nang makipagkita sa kanila. It’s time, Farrah.”
Ayaw na ayaw ni Farrah ang nabibigyan ng pansin at ang mabulabog ang tahimik niyang buhay. Kahit kailan ay hindi siya lumantad sa publiko.
Nagdalawang isip ang dalaga ngunit sa huli ay napapayag rin. Natuwa ang professor sa naging sagot ng dalaga, dahil sa pangamba na hindi ito pumayag.
“Okay, ako na ang bahala rito.” Ang huling sabi ng professor. Tango na lang ang sinagot ng dalaga.
Naagaw ang atensiyon ni Farrah sa pagtunog ng cellphone niya.
Lolo Arnaldo Hontiveros calling…
Mabiis na sinagot ito ng dalaga. Hindi pa man siya nakakapagsalita ay bumungad na agad ang masayang tinig ng matanda.
“Farrah, Hija. Nabalitaan ko na hindi na tuloy ang engagement mo sa pamilya Javier. Congratulations!” Rinig ang malakas na paghalakhak ng matanda mula sa kabilang linya.
Sa narinig ay naisip ng dalaga na tama ang hinala niya sa pagtawag ng matanda. Hindi agad siya sumagot at naghintay sa sasabihin nito.
“Farrah, Hija, naaalala mo pa ba ang usapan natin noon na kung hindi matuloy ang ipinagkasundo sa iyo ay ipakikilala kita sa aking apo?” Umpisa ng matanda. “I think it’s time to introduce you to my grandson at tuparin ang pangakong iyon.”
Tumaas ng bahagya ang kilay ni Farrah sa narinig ngunit sumagot rin. “Okay, payag na po ako, ngunit payag kaya ang inyong apo, Lolo? He is one of the most sought-after bachelors in town. For sure many women are dying to have him. Are you sure he is willing to be engaged with me?”
“Kailangan niyang pumayag sa hiling ng kaniyang matandang lolo.” Narinig ni Farrah ang galak ng matanda mula sa kabilang linya. “Oh siya, ipinasusundo na kita sa supermarket malapit sa institute sa Mega City. Doon na lang para hindi mabuking ang iyong sikretong katauhan. Oh siya, malapit ni iyon diyan, sinabihan ko siyang tawagan ka sa numero mo pagdating niya.”
Tinapos na ni Farrah ang tawag at saktong tumunog ang kaniyang cellphone.
Unknown number
I’m here.
Isang tipid na mensahe ang natanggap niy mula sa isang numero. Lumabas na si Farrah sa institute, marami pa rin siyang nakakasalubong na matatandang professor, tinanguhan niya lamang ang mga ito.
Isang pamilyar na sasakyan ang nakita niya. A limited-edition black Mercedez Maybach. Sampu lang ang ganito sa mundo. Ito ay regalo sa kaniya noon, ngunit iniregalo niya rin sa matanda.
Bumaba ang bintana at nakita niya ang isang gwapong lalaking sumungaw roon.
“Hi, you must be Farrah Torres.”
“Yes.” Tumango si Farrah at tumingin sa lalaki. The guy was wearing a floral shirt with a collar. Nakasuot rin ito ng makapal na kwintas na agaw pansin. Ito ba ang pinagmamalaking apo ni Lolo? “Ow, hindi ko inalang maganda ka.” Kumento ng lalaki, napasulyap si Farrah sa isa pang tao sa loob ng backseat. “Maswerte ka, Hector, magaling pumili ang iyong lolo.” Sa narinig napagtanto ni Farrah na nagkamali siya ng akala. Nasa likod pala ang apo ni Lolo. Papasok na sana ng sasakyan si Farrah, noong marinig niya ang isang malalim at baritong tinig na nagsalita mula sa likod. “I have no business with her.” Kalmado lang si Farrah at tumuloy sa pagsakay sa backseat ng sasakyan. Doon niya tuluyang nakita ang itsura ng apo ni Lolo. Kita ang pagkamangha sa kaniyang magagandang mga mata. Sa edad na bente, marami na siyanng papuntahang mga bansa at nakitang mga lalaki, marami na siyang nakitang mga matitipuno at ma
“Sinabi ko nang wala akong pakialam sa kaniya.” Tugon ni Hector. Nakahinga ng maluwag si Stepen sa sagot ng kaibigan. Hindi nga siya interesado sa dalaga. Kanina pa, inip na nag-aantay sa pintuan ang matanda. Ang kaniyang mga mata ay kuminang noong makita ang dalaga. “Farrah, Hija. Nakarating ka na rin sa aking mansiyon. How was it?” salubong ng matanda. Inikot ng paningin ng dalaga ang kabuuan ng mansiyon. These house shouts how rich the old man was. The mansion itself was made of expensive and luxurious materials. Crystals, chandeliers, leather sofas and even the tiles look expensive. “It’s really good.” Komento ng dalaga.” Naglakad sila hanggang sa makarating sa malawak na living room. Doon siya pinaupo ng matanda. “Mukhang nagustuhan mo ito, titira ka na ba rito? Nang sa gayon ay maging manugang na kita. At bigyan mo ako ng cute at matatabang mga apo, hindi ako papayag na isa lang. Pito kaya?” biro ng matanda. Sa narinig a
“One month. After one-month maghihiwalay kami at wala nang pakialaman.” Malamig ang tinig na suhestiyon ni Farrah. “Isang buwan? Masyado naman yata iyong maiksi? Hector, talk to her now.” Balisang utos ng matandang Hontiveros sa apo. “Okay, just one month.” Sang ayon ni Hector. “It’s a deal.” Itinaas ng dalaga ang kamay para makipag-pinky promise. Tinanggap iyon ng binate. “I will never break my promise.” Sa puntong iyon ay agkasundo ang dalawa. But the old man was anxious about the deal. “Hey—” Huminga siya ng malalim bago nakapagsalitang muli. “Kung iyan ang gusto niyo. Antayin niyo na makapili ako ng araw ng engagement ninyo.” “Okay.” Tipid na sang-ayon ni Farrah. “It’s getting late, I think I should go.” “Dito ka na maghapunan bago ka umalis.” Habol pa ng matanda upang manatili pa ang dalaga sa mansiyon nito. “Ilang araw na akong hindi nakakauwi, baka hinahanap na ako sa am
“Anong pangalan niya? Oh, Farrah Torres of Torres family. “Okay, saglit lang ho, Sir. Check ko lang po sa files.” Sagot ng police officer na kausap ng ama ni Farrah. Maya-maya ay rinig na rinig ang nanginginig na tinig ng tao sa kabilang linya. “Mukhang nagkamali kayo, Torres—” Tumikhim ito sa kabilang linya. “Wala hong kahit anong nagawang krimen at o anumang tala na tumakas sa kulangan si Ms. Torres, Farrah! Kung tatawag kayo ulit para sa walang kabuluhang bagay gaya nito, ay maaari kayong kasuhan for slandering!” Tapos biglang naputol ang linya. Natigilan si Juanito, gayun rin si Francia na katabi ng asawa at narinig ang naging usapan ng malinaw. “Kung tapos na po kayo, Magpapahinga na po ako sa taas.” Ani Farrah na lumakad na papunta sa hagdan. Nakokonsensiyang pinanood ni Francia ang anak na si Farrah, na paakyat. She felt guilty. Kung tutuusin si Farrah ay kaniyang dugo’t laman at siyang totoong anak.
Ala sais ng umaga noong magising si Farrah. Maaga siyang lumabas ng bahay suot ang training outfit niya. Matagal tagal na rin mula noong huli siyang nakapag-exercise. Ngayon niya na isipang pumunta sa parke para magpractice ng Tai Chi. Natanaw agad ni Farrah ang isang matandang lalaki na nakasuot din ng training outfit at nagpapractice ng Tai chi, at maraming matatandang lalaki ang nanonood dito. Marami ang pumuri matandang narinig niyang tinawag na Master Zubiri. Umasim ang mukha ni Farrah sa nasaksihan. “Parang hindi naman nagawa ng maayos ang ilang mga moves.” Bata pa lang kasi siya ay nag-aral na siya ng Tai Chi sa probinsya kasama ang kaniyang mahusay na Master. Kaya alam na alam niya ang nagawang pagkakamali ng matanda. Sa sinabi niya ay naagawa niya ang atensiyon ng matandang tinatawag na Master Zubiri. Sumama ang tingin ng matanda noong makita siya. “Ineng, masiyado ka pang bata, para malaman ang lahat tungkol sa Tai
Ni hindi man lang tinaman si Farrah ng lalaki ngunit siya ang umaatake at pinilipit ang braso ng lalaki. Gamit ang mga kamay ay tumalon siya at bumagsak bigla si Berto. Natigilan ito, natulala at gulat sa nasaksihan. Sa mga oras na iyon ay nakabibbingi ang katahimikan ng buong parke at walang ni isang may balak na magsalita. “Mahusay! Isa talaga siyang batang master ng Tai Chi! Perfect!” Sigaw ni Master Salcdo, sobrang saya niya sa pinakita ng dalaga. Halos lumuwa ang mata ni Master Zubiri sa nasaksihan, bagsak din ang panga at balikat niya sa tindi ng gulat. Maging ang ilang matatandang naroon ay hindi makapaniwala sa nakita nila. Kahit ilang beses nilang inaral iyon ay hindi iyon kasing husay ng gawa ng dalaga. Iba talaga ang husay ng dalaga. “Imposible ito, sinuwerte lang ang isang ‘yan!” Hindi pa rin tanggap ni Yukari ang pagkatalo sa pustahan. Halos magkaedad lang sila ng babae, pero kakaib ang husay nito. Kayang kaya nit
8:15 am na noong makarating si Farrah sa klase. Masama ang tingin sa kaniya ng kaniyang Math teacher. “You’re late in my class again! Wala ka bang pagpapahalaga sa klase ko?” galit na bulyaw nito. “Baka naman po hindi talaga siya pumasok sa first class niya at nalate rin po siya sa inyo. O baka nga ngayon lang ulit siya nagkaroon ng balak na pumasok.” Sabad ng isang kaklase ni Farrah. Inalis ng guro niya ang bara sa lalamunan bago muling nagsalita. “Farrah, hindi ka bata, pero lagi ka pa ring late sa klase. Parang ginagawa mo lang itong laro.” “Kung ganyan ka nang ganyan hindi ka na gagraduate sa high school o makapasa pa man sa college. Kung ako ikaw—” Hindi natapos ang sinasabi ng guro noong nagsalita si Farrah. “Ma’am, can I come in? Kanina pa po ako nakatayo rito.” May himig sarkasmo ang tinig niya. Tumunghay siya sa kaniyang upuan. Nagpupuyos sag alit ang kaniyang guro. Pero kahit gaano pa siya kagalit
Sa isang kisapmata lang ay natapos n ani Farrah ang pagsagot ng mahihirap na equation sa pisara. Sa nasaksihan ay sobrang namangha ang mga kaklase ni Farrah. “Wow! Si Farrah na mahina sa klase kaya ‘yong gawin lahat!” Manghang sabi ng isa. “Hindi ko nga kaya ang mga iyan! Ni hindi siya nag-isip ng matagal, sinagot niya agad.” Dagdag pa ng isa. “Hindi kaya mukha lang mahina sa klase itong si Farrah, pero ang totoo ay isa pala talaga siyang top student?” Hinuha ng isa. Rinig na rinig ng ginang ang mga komento ng mga mag-aaral patungkol sa kanilang nasaksihan. Nag-init ang kaniyang mukha sa mga narinig. Ang totoo ay hindi niya ibinigay ang mga iyon para ipahiya si Farrah, ang nais niya ay maturuan ito ng leksyon para magsikap na sa pag-aaral at huwag nang lumiban sa mga klase. Pero ganito ang nasaksihan ng lahat. Kung hindi niya ipinahiya si Farrah ngayon, ay hindi niya pa malalaman ang katotohanang mahusay ito.
Few days later… “Wow! Hindi ito kapani-paniwala. This is such a huge deal!” Nagmamadaling balita ni Stephen habang papalapit sa lames ani Hector sa opisina. Hininto ni Hector ang ginagawa at tumingin sa paper na hawak ng matalik na kaibigang si Stephen. “Tungkol ba ito sa mangyayaring press con? Tanong ni Hector sa kaibigan. “Alam mo na rin?” balik tanong ni Stephen kay Hector. Huminga isya ng malalim, lumunok ng laway, nanlalaki pa ang mga mata bago nagsalita. “Sobrang nagulat ako. Sa 28 nga gaganapin ito!” Kanina habang nag-uumagahan ay narinig ni Stephen mula sa kaniyang mga magulang ang tungkol sa press conference para sa launch ng new nanomaterials. Walang ibang araw kung hind isa 28th ng buwang iyon. “Tama si Farrah!” Pinagsalikop ni Hector ang mga daliri sa dalawang kamay at ipinatong iyon sa lamesa. Inaalala niya ang mga sinabi ni Farrah noong nakaraang naroroon ito sa kanila. Doon
Parehong napatingin si Hector at Stephen sa nagsalitang si Farrah. “Paano mo naman nalaman?” kunot noong tanong ni Hector kay Farrah. “I just know.” Mabilis na sagot ni Farrah. Kaninang umaga kasi ay minessage si Farrah ng isang matandang iskolar sa Research Institute. Sinabi nito na approved na ang date ng press conference niya. It would be on the 28th of the month. Tinanong siya nito kung ayos oras siya available. Kung hindi siya ayos ay ililipat na lang nito sa ibang oras. “Oh? Paano mo naman nalaman?” Naniningkit ang mga matang tanong ni Hector kay Farrah. Napakagat labi si Farrah. “Exact date lang ang maari kong sabihin sa inyo, hindi puwede ang ibang mga detalye.” Lumapit si Stephen sa tainga ni Hector at bumulong. “Hindi ko talaga siya kayang kasama. Kung hindi lang siya maganda, baka sinusuka ko na siya sa sama ng asta at yabang niya! Marami na akong nakikitang mayayabang pero iba a
Hindi raw siya nararapat para kay Farrah may ibig sabihin ang sinabing iyon ng dalaga at hindi lang ito basta-basta at nagyayabang lang o gumagawa ng kuwento. Ang katotohanang may kakayahan ito na ayusin ang robot ay hindi sapat upang makapantay ito sa kaniya, lalo nang hindi siya karapat dapat para sa talaga. Napatingin si Farrah sa batang lalaking nasa harapan niya, bigla niya tuloy naalala si Yukari na gusto ring maging disipulo niya sa Tai Chi kanina lang umaga. Ano bang mayroon sa araw na ito at mraming gustong maturuan niya? Bakit ang daming gustong matrain niya sa kung ano-anong bagay? “Sige na po, Ate idol! Promise hindi ka magsisisi na turuan ako.” Patuloy na pangungulit ni Xyrus kay Farrah. Natutop ni Farrah ang kaniyang noo. “Hindi namansa ayaw kong tanggapin o turuan ka, pero ayoko kasing magkaroon ng itetrain sa ngayon. Busy ako halos araw araw. Dahil doon ay hindi ko na kayang maghandle ng trainee na tuturuan ko.
“Oh, her you go!” Mabilis na sagot ni Xyrus at iniabot kay Farrah ang hawak na robot. Nais niyang makita kung gaano kahusay ang babae, base sa mga paliwanag niya kanina. “Kailangan ko ng mga tools, para masilip ito.” Ani Farrah habang sinisipat ang hawak na robot. “Nasa kwarto ko, kukunin ko para sa’yo, Ate.” Excited na sagot ni Xyrus. “Good!” Maya maya ay hawak na ni Farrah ang mga kagamitan para maayos niya ang robot ni Xyrus. Binuksan niya iyon at makalipas lang ang ilang minuto ay binalik niya ulit iyon sa dati. “Alam niya nga.” Nasa tinig ni Stephen ang paghanga sa nagawa ni Farrah. Samantala, ang mga mat ani Hector ay hindi maalis sa ginagawa ni Farrah. Bigla siyang nagkaroon ng ibang perspektibo sa babae, hindi lang pala ito basta-basta. She can do different and unsual things. Imagine, his brother is considered a genius, knows his robots very well. Pero si Farrah sa isang tingin niya lang sa isan
Parang mga tinamaan ng kidlat ang mga taong naroroon. Nakatulala silang lahat habang palapit ang gwapong binata sa harap ni Farrah at pinayungan. “Let’s go!” Malalim ang tinig na utos ni Hector. “Yeah.” Tuamtangong sagot ni Farrah. Anong nangyayari? Hindi lahat makapaniwala sa nakita nila. Itong sobrang gwapong lalaki na artistahin at mala-adonis ay si Farrah pala ng susunduin! At mas nanlaki ang mga mata nila at na lagalga ang panga nila noong mapansin ang sinakyan nila. The limited-edition Maybach na nakapark sa sidewalk. “Mukang limited edition ang Mayback na iyon. Siguradong milyon-milyon ang halaga. At hindi iyon basta-basta rin mabibili ng basta pera lang.” komento ng isang lalaking kaklase nila na maraming alam sa sasakyan. Sa narinig ay, ang lahat maging si Sheena ay napatingin sa sportscar ni Xean. Kahit maganda at elegante ang sportscar pero iba pa rin ang Maybach.*** “Thank you.” Magalang na
Sa isang kisapmata lang ay natapos n ani Farrah ang pagsagot ng mahihirap na equation sa pisara. Sa nasaksihan ay sobrang namangha ang mga kaklase ni Farrah. “Wow! Si Farrah na mahina sa klase kaya ‘yong gawin lahat!” Manghang sabi ng isa. “Hindi ko nga kaya ang mga iyan! Ni hindi siya nag-isip ng matagal, sinagot niya agad.” Dagdag pa ng isa. “Hindi kaya mukha lang mahina sa klase itong si Farrah, pero ang totoo ay isa pala talaga siyang top student?” Hinuha ng isa. Rinig na rinig ng ginang ang mga komento ng mga mag-aaral patungkol sa kanilang nasaksihan. Nag-init ang kaniyang mukha sa mga narinig. Ang totoo ay hindi niya ibinigay ang mga iyon para ipahiya si Farrah, ang nais niya ay maturuan ito ng leksyon para magsikap na sa pag-aaral at huwag nang lumiban sa mga klase. Pero ganito ang nasaksihan ng lahat. Kung hindi niya ipinahiya si Farrah ngayon, ay hindi niya pa malalaman ang katotohanang mahusay ito.
8:15 am na noong makarating si Farrah sa klase. Masama ang tingin sa kaniya ng kaniyang Math teacher. “You’re late in my class again! Wala ka bang pagpapahalaga sa klase ko?” galit na bulyaw nito. “Baka naman po hindi talaga siya pumasok sa first class niya at nalate rin po siya sa inyo. O baka nga ngayon lang ulit siya nagkaroon ng balak na pumasok.” Sabad ng isang kaklase ni Farrah. Inalis ng guro niya ang bara sa lalamunan bago muling nagsalita. “Farrah, hindi ka bata, pero lagi ka pa ring late sa klase. Parang ginagawa mo lang itong laro.” “Kung ganyan ka nang ganyan hindi ka na gagraduate sa high school o makapasa pa man sa college. Kung ako ikaw—” Hindi natapos ang sinasabi ng guro noong nagsalita si Farrah. “Ma’am, can I come in? Kanina pa po ako nakatayo rito.” May himig sarkasmo ang tinig niya. Tumunghay siya sa kaniyang upuan. Nagpupuyos sag alit ang kaniyang guro. Pero kahit gaano pa siya kagalit
Ni hindi man lang tinaman si Farrah ng lalaki ngunit siya ang umaatake at pinilipit ang braso ng lalaki. Gamit ang mga kamay ay tumalon siya at bumagsak bigla si Berto. Natigilan ito, natulala at gulat sa nasaksihan. Sa mga oras na iyon ay nakabibbingi ang katahimikan ng buong parke at walang ni isang may balak na magsalita. “Mahusay! Isa talaga siyang batang master ng Tai Chi! Perfect!” Sigaw ni Master Salcdo, sobrang saya niya sa pinakita ng dalaga. Halos lumuwa ang mata ni Master Zubiri sa nasaksihan, bagsak din ang panga at balikat niya sa tindi ng gulat. Maging ang ilang matatandang naroon ay hindi makapaniwala sa nakita nila. Kahit ilang beses nilang inaral iyon ay hindi iyon kasing husay ng gawa ng dalaga. Iba talaga ang husay ng dalaga. “Imposible ito, sinuwerte lang ang isang ‘yan!” Hindi pa rin tanggap ni Yukari ang pagkatalo sa pustahan. Halos magkaedad lang sila ng babae, pero kakaib ang husay nito. Kayang kaya nit
Ala sais ng umaga noong magising si Farrah. Maaga siyang lumabas ng bahay suot ang training outfit niya. Matagal tagal na rin mula noong huli siyang nakapag-exercise. Ngayon niya na isipang pumunta sa parke para magpractice ng Tai Chi. Natanaw agad ni Farrah ang isang matandang lalaki na nakasuot din ng training outfit at nagpapractice ng Tai chi, at maraming matatandang lalaki ang nanonood dito. Marami ang pumuri matandang narinig niyang tinawag na Master Zubiri. Umasim ang mukha ni Farrah sa nasaksihan. “Parang hindi naman nagawa ng maayos ang ilang mga moves.” Bata pa lang kasi siya ay nag-aral na siya ng Tai Chi sa probinsya kasama ang kaniyang mahusay na Master. Kaya alam na alam niya ang nagawang pagkakamali ng matanda. Sa sinabi niya ay naagawa niya ang atensiyon ng matandang tinatawag na Master Zubiri. Sumama ang tingin ng matanda noong makita siya. “Ineng, masiyado ka pang bata, para malaman ang lahat tungkol sa Tai