“Anong pangalan niya? Oh, Farrah Torres of Torres family.
“Okay, saglit lang ho, Sir. Check ko lang po sa files.” Sagot ng police officer na kausap ng ama ni Farrah.
Maya-maya ay rinig na rinig ang nanginginig na tinig ng tao sa kabilang linya.
“Mukhang nagkamali kayo, Torres—” Tumikhim ito sa kabilang linya. “Wala hong kahit anong nagawang krimen at o anumang tala na tumakas sa kulangan si Ms. Torres, Farrah! Kung tatawag kayo ulit para sa walang kabuluhang bagay gaya nito, ay maaari kayong kasuhan for slandering!”
Tapos biglang naputol ang linya. Natigilan si Juanito, gayun rin si Francia na katabi ng asawa at narinig ang naging usapan ng malinaw.
“Kung tapos na po kayo, Magpapahinga na po ako sa taas.” Ani Farrah na lumakad na papunta sa hagdan.
Nakokonsensiyang pinanood ni Francia ang anak na si Farrah, na paakyat. She felt guilty. Kung tutuusin si Farrah ay kaniyang dugo’t laman at siyang totoong anak.
“Arah, I’m very sorry misunderstanding you.” May himig pagsisisi sa tinig ng ginang. Sa himig ng ina ay hindi maiwasan ng dalaga ang makaramdam ng lungkot. Huminto siya at sandalling nilingon ang ina.
Napabunton-hininga naman ang ama niyang si Juanito at humingi rin ng tawad.
“Anak, patawad. Natakot lang ako para sa ‘yo. Sa takot ko ay nag-aalala ako kaya ko iyon nagawa—pero kalimutan na lang natin iyon. Please forgive me, anak.”
Nangunot ang no oni Farrah, “Hindi niyo na kailangan pang gawin iyan.” Natahimik ang buong kabahayan na binasag ng dalaga noong magsalita siya.
“Akyat na ako sa taas, I have to sleep.” Paalam niya.
“Sandali.” Pigil ni Francia sa anak. “Ano ba talaga ang nangyari sa ‘yo noong araw na iyon? Bakit maraming sumundo sayong mga awtoridad?”
“Sinabi ko na ngang, isang lihim iyon na hindi ko maaarig ibahagi sa ngayon. I will tell you, when I have the chance.” Mahaba at sinserong paliwanag ni Farrah.
Sa narinig ay uminit na naman ang ulo ni Francia at bumalik ang madilim na tingin sa anak. Kaunti na lang ay parang sasabog na naman itong muli at magagalit ng matindi.
Ayaw na ng ginang na kausapin pa ang anak tungkol doon kaya iniba na lamang niya ang usapan.
“Tumawag ang school adviser mo kaninang umaga, sinabi niya na kung patuloy ka pa sa pagliban sa mga klase mo ay baka ma-drop ka na sa school.” Halata ang inis sa tinig ni Francia.
“Ako na po ang bahala roon.” Mabilis na sagot ni Farrah, na walang halong pag-aalala sa sinabi ng ina. Gagawa na lang siya ng paraan na may makatulong sa kaniya tungkol sa bagay na iyon.
“You can solve it? Paano mo magagawa iyon? Ikaw ba ang principal ang paaralan mo? Farrah, h’wag mo sanang masamain pero para s aiyo ang mga sinasabi ko. You are already twenty and yet you’re not done with high school. Kung hindi ka sana laging absent o kung hindi ka huminto sa pag-aaral e matagal ka nang nakatapos ng highschool.” Bakas ang galit at panghihinayang sa tinig ng ginang.
“Tignan mo si Nana, magkaedad lamang kayo pero siya ay nasa ikalawang taon na sa kolehiyo sa isang magandang university sa Mega City. She is two levels ahead of you. Kung ganito ka nang ganito makakapag-college ka pa kaya o makatapos ka pa kaya ng pag-aaral?” mahabang panunumbat ni Francia sa anak.
“Kung magkolehiyo man ako, baka mamaya ay sa mga hindi gaanong kilalang university ako mapunta tapos marami na naman ang mangbu-bully sa akin.” Sabad ni Farrah.
Matagal na niyang naipaliwanag sa mga magulang ang dahilan kung bakit siya noon huminto sa pag-aaral. Ngunit ang sabi ng mga ito ay baka nagsisinungaling o exaggerated lang siyang magkuwento. Kaya napaagod na lamang siyang magpaliwanag sa kanila.
“Huwag kayong mag-aalala, hindi ako magiging kahihiyaan sa college. Papasok ako sa isa sa mga sikat na universities sa Mega City Higher Education. Hindi ako mag-aaral sa basta basta lang na paaralan.” Buo ang loob na sabi ni Farrah.
“Sigurado kang doon ka mag-aaral sa mga sikat na Mega City Higher Education?!” halata ang gulat sa tanong ni Francia.
“Opo.” Tumango tango pa si Farrah habang sumasagot.
“Iyon ang pinakatanyag na paaralan sa Mega City, at mga sikat at mga matatalinong mga mag-aaral lang tinatanggap doon.” Dugtong pa ni Francia.
“Para makapasa roon si Nana, ay halos hindi na siya natutulog para lang makapagreview sa entrance exams niya. Samantalang ikaw, lagi ka ngang hindi pumapasok sa paaralan at dalawang beses ka na ring bumagsak. Sa tingin mo ba ay makakapasa ka sa entrance examination?”
“Maging top notcher sa entrance exam, kaya ko iyon.” Confiedent na sagot ni Farrah.
Halos himatayin si Francia sa taas ng kumpiyansa ng anak sa sarili. Nang mahimasmasan siya ay tuluyan nang nakaakyat ang anak na si Farrah sa kanyang kwarto.
Pagod si Farrah sa loob ng dalawang magkasunod na araw dahil sa research na tinapos niya. Ngayon lamang siya ulit makakatulog ng maayos. She was about to prepare for a hot bath when she received a video call from a friend.
Isang gwapong mukha ng lalaki ang nakangiting bumungad sa screen ng kaniyang cellphone.
“Grand Master Farrah, I received an invitation from Yuan Hilario this morning. He wants to play a chess game with you to see who plays better.” Mabilis na naging interesado si Farrah sa binalita ng binata.
“Si Yuan Hillario?” Kitang kita sa mata ng dalaga ang excitement.
“Yes, he is!”
“Sure, I will accept that.” Sagot ni Farrah.
“Great!” Ani Levi Yambao ang malapit na kaibigan ni Farrah. “Masayang match ito, Grand Master Farrah and Master Han, ang pinamahuhusay na Masters ng Chess world. Ang magiging match niyo ay paniguradong gagawa ng ingat sa Chess world. Excited na ako! I will reply and tell them that you agreed.” Excited na anunsiyo nito.
“Okay.” Matapos iyon ay naputol na ang tawag.
Farrah then quickly goes to the bathroom to take a hot and relaxing bath before going to bed and sleep.
Ala sais ng umaga noong magising si Farrah. Maaga siyang lumabas ng bahay suot ang training outfit niya. Matagal tagal na rin mula noong huli siyang nakapag-exercise. Ngayon niya na isipang pumunta sa parke para magpractice ng Tai Chi. Natanaw agad ni Farrah ang isang matandang lalaki na nakasuot din ng training outfit at nagpapractice ng Tai chi, at maraming matatandang lalaki ang nanonood dito. Marami ang pumuri matandang narinig niyang tinawag na Master Zubiri. Umasim ang mukha ni Farrah sa nasaksihan. “Parang hindi naman nagawa ng maayos ang ilang mga moves.” Bata pa lang kasi siya ay nag-aral na siya ng Tai Chi sa probinsya kasama ang kaniyang mahusay na Master. Kaya alam na alam niya ang nagawang pagkakamali ng matanda. Sa sinabi niya ay naagawa niya ang atensiyon ng matandang tinatawag na Master Zubiri. Sumama ang tingin ng matanda noong makita siya. “Ineng, masiyado ka pang bata, para malaman ang lahat tungkol sa Tai Chi. Mukhang wala kang alam rito, pero nagmamarunon
Ni hindi man lang tinaman si Farrah ng lalaki ngunit siya ang umaatake at pinilipit ang braso ng lalaki. Gamit ang mga kamay ay tumalon siya at bumagsak bigla si Berto. Natigilan ito, natulala at gulat sa nasaksihan. Sa mga oras na iyon ay nakabibbingi ang katahimikan ng buong parke at walang ni isang may balak na magsalita. “Mahusay! Isa talaga siyang batang master ng Tai Chi! Perfect!” Sigaw ni Master Salcdo, sobrang saya niya sa pinakita ng dalaga. Halos lumuwa ang mata ni Master Zubiri sa nasaksihan, bagsak din ang panga at balikat niya sa tindi ng gulat. Maging ang ilang matatandang naroon ay hindi makapaniwala sa nakita nila. Kahit ilang beses nilang inaral iyon ay hindi iyon kasing husay ng gawa ng dalaga. Iba talaga ang husay ng dalaga. “Imposible ito, sinuwerte lang ang isang ‘yan!” Hindi pa rin tanggap ni Yukari ang pagkatalo sa pustahan. Halos magkaedad lang sila ng babae, pero kakaib ang husay nito. Kayang kaya nit
8:15 am na noong makarating si Farrah sa klase. Masama ang tingin sa kaniya ng kaniyang Math teacher. “You’re late in my class again! Wala ka bang pagpapahalaga sa klase ko?” galit na bulyaw nito. “Baka naman po hindi talaga siya pumasok sa first class niya at nalate rin po siya sa inyo. O baka nga ngayon lang ulit siya nagkaroon ng balak na pumasok.” Sabad ng isang kaklase ni Farrah. Inalis ng guro niya ang bara sa lalamunan bago muling nagsalita. “Farrah, hindi ka bata, pero lagi ka pa ring late sa klase. Parang ginagawa mo lang itong laro.” “Kung ganyan ka nang ganyan hindi ka na gagraduate sa high school o makapasa pa man sa college. Kung ako ikaw—” Hindi natapos ang sinasabi ng guro noong nagsalita si Farrah. “Ma’am, can I come in? Kanina pa po ako nakatayo rito.” May himig sarkasmo ang tinig niya. Tumunghay siya sa kaniyang upuan. Nagpupuyos sag alit ang kaniyang guro. Pero kahit gaano pa siya kagalit
Sa isang kisapmata lang ay natapos n ani Farrah ang pagsagot ng mahihirap na equation sa pisara. Sa nasaksihan ay sobrang namangha ang mga kaklase ni Farrah. “Wow! Si Farrah na mahina sa klase kaya ‘yong gawin lahat!” Manghang sabi ng isa. “Hindi ko nga kaya ang mga iyan! Ni hindi siya nag-isip ng matagal, sinagot niya agad.” Dagdag pa ng isa. “Hindi kaya mukha lang mahina sa klase itong si Farrah, pero ang totoo ay isa pala talaga siyang top student?” Hinuha ng isa. Rinig na rinig ng ginang ang mga komento ng mga mag-aaral patungkol sa kanilang nasaksihan. Nag-init ang kaniyang mukha sa mga narinig. Ang totoo ay hindi niya ibinigay ang mga iyon para ipahiya si Farrah, ang nais niya ay maturuan ito ng leksyon para magsikap na sa pag-aaral at huwag nang lumiban sa mga klase. Pero ganito ang nasaksihan ng lahat. Kung hindi niya ipinahiya si Farrah ngayon, ay hindi niya pa malalaman ang katotohanang mahusay ito.
Parang mga tinamaan ng kidlat ang mga taong naroroon. Nakatulala silang lahat habang palapit ang gwapong binata sa harap ni Farrah at pinayungan. “Let’s go!” Malalim ang tinig na utos ni Hector. “Yeah.” Tuamtangong sagot ni Farrah. Anong nangyayari? Hindi lahat makapaniwala sa nakita nila. Itong sobrang gwapong lalaki na artistahin at mala-adonis ay si Farrah pala ng susunduin! At mas nanlaki ang mga mata nila at na lagalga ang panga nila noong mapansin ang sinakyan nila. The limited-edition Maybach na nakapark sa sidewalk. “Mukang limited edition ang Mayback na iyon. Siguradong milyon-milyon ang halaga. At hindi iyon basta-basta rin mabibili ng basta pera lang.” komento ng isang lalaking kaklase nila na maraming alam sa sasakyan. Sa narinig ay, ang lahat maging si Sheena ay napatingin sa sportscar ni Xean. Kahit maganda at elegante ang sportscar pero iba pa rin ang Maybach.*** “Thank you.” Magalang na
“Oh, her you go!” Mabilis na sagot ni Xyrus at iniabot kay Farrah ang hawak na robot. Nais niyang makita kung gaano kahusay ang babae, base sa mga paliwanag niya kanina. “Kailangan ko ng mga tools, para masilip ito.” Ani Farrah habang sinisipat ang hawak na robot. “Nasa kwarto ko, kukunin ko para sa’yo, Ate.” Excited na sagot ni Xyrus. “Good!” Maya maya ay hawak na ni Farrah ang mga kagamitan para maayos niya ang robot ni Xyrus. Binuksan niya iyon at makalipas lang ang ilang minuto ay binalik niya ulit iyon sa dati. “Alam niya nga.” Nasa tinig ni Stephen ang paghanga sa nagawa ni Farrah. Samantala, ang mga mat ani Hector ay hindi maalis sa ginagawa ni Farrah. Bigla siyang nagkaroon ng ibang perspektibo sa babae, hindi lang pala ito basta-basta. She can do different and unsual things. Imagine, his brother is considered a genius, knows his robots very well. Pero si Farrah sa isang tingin niya lang sa isan
Hindi raw siya nararapat para kay Farrah may ibig sabihin ang sinabing iyon ng dalaga at hindi lang ito basta-basta at nagyayabang lang o gumagawa ng kuwento. Ang katotohanang may kakayahan ito na ayusin ang robot ay hindi sapat upang makapantay ito sa kaniya, lalo nang hindi siya karapat dapat para sa talaga. Napatingin si Farrah sa batang lalaking nasa harapan niya, bigla niya tuloy naalala si Yukari na gusto ring maging disipulo niya sa Tai Chi kanina lang umaga. Ano bang mayroon sa araw na ito at mraming gustong maturuan niya? Bakit ang daming gustong matrain niya sa kung ano-anong bagay? “Sige na po, Ate idol! Promise hindi ka magsisisi na turuan ako.” Patuloy na pangungulit ni Xyrus kay Farrah. Natutop ni Farrah ang kaniyang noo. “Hindi namansa ayaw kong tanggapin o turuan ka, pero ayoko kasing magkaroon ng itetrain sa ngayon. Busy ako halos araw araw. Dahil doon ay hindi ko na kayang maghandle ng trainee na tuturuan ko.
Parehong napatingin si Hector at Stephen sa nagsalitang si Farrah. “Paano mo naman nalaman?” kunot noong tanong ni Hector kay Farrah. “I just know.” Mabilis na sagot ni Farrah. Kaninang umaga kasi ay minessage si Farrah ng isang matandang iskolar sa Research Institute. Sinabi nito na approved na ang date ng press conference niya. It would be on the 28th of the month. Tinanong siya nito kung ayos oras siya available. Kung hindi siya ayos ay ililipat na lang nito sa ibang oras. “Oh? Paano mo naman nalaman?” Naniningkit ang mga matang tanong ni Hector kay Farrah. Napakagat labi si Farrah. “Exact date lang ang maari kong sabihin sa inyo, hindi puwede ang ibang mga detalye.” Lumapit si Stephen sa tainga ni Hector at bumulong. “Hindi ko talaga siya kayang kasama. Kung hindi lang siya maganda, baka sinusuka ko na siya sa sama ng asta at yabang niya! Marami na akong nakikitang mayayabang pero iba a
02042025 Farrah Torres 750 points! Perfect Score! Top scorer in the 2025 college entrance examination in the City! Kinagulat ng lahat ng naroroon ang nakita sa malaking screen. Halos hindi makagalaw ang naroroon sa matinding pagkagulat. Sa mga oras na iyon, kahit ang maliit na papel sa na mahulog sa sahig ay maririnig. "Hala, hindi- hindi siguro ito totoo. Baka nagkamali ako ng nabuksan, sa ibang tao siguro ang resulta nito." Nanginginig ang boses nito, habang nakatitig sa pangalan sa malaking screen. Farrah Torres Iyon talaga ang nakasulat roon. Baka may kapareho ng pangalan? Kinalimutan na ni Faith ang maling spelling na naiiisip niya dahil imposibleng magkamali ang ibinigay ni Quina sa kaniya na admission ticket. Siguradong ang walang kwentang si Farrah talaga ang nasa results. Nagbabaga ang mga mata ni Quina habang ang kamay nito ay hinihila na ang damit ni Faith. Hindi ito maaari... anong basehan? Paanong si Farrah ay napakahusay sa exam? Wala naman talaga siy
"Oo nga, noong nakita ko ito sa tingin ko ay totoo ito. Pero sabi ni Quina hindi raw iyon totoo. Doon ko napagtanto na paano magiging totoo iyon. Paano magkakaroon ng kopya noon si Farrah kung hindi sila magkakilala ni Mez Sanchez? So naisip kong baka nga may punto si Quina!" Komento ng isa. "Sa tingin ko rin. Kasalanan talaga iyo ni Quina. Kung hindi niya di niya sinabi iyon, malamang ay hindi ito pinunit ni Gng. Torres. Milyon ang halaga ng painting na iyon! Pero nasira lang ng ganoon." Sabad rin ng isa pa. "Hindi ito usapin ng halagang perang katumbas ng painting na iyon. Pero walang katumbas na halaga ang gawa ni Mr. Sanchez at mahirap makakuha ng mga gawa niya. Maraming mayayaman o kilalang angkan ang nag-aasam magkaroon nito, pero hindi sila basta bastang nakakakuha. Hindi rin basta basta o madali makarequest ng painting sa kaniya. Pero nasira lang ng ganoon." "Shh, huwag kang maingay. Magagalit si Mr. Sanchez kung marinig niya ito. Anong mangyayaris sa mga Torres?" Si Z
Hindi na narinig pa ang sagot nito dahil mabilis na lumapit si Farrah sa matanda. At masayang sumigaw. "Master! Natutunan ko na ang ilang moves na itinuro niyo sa akin noon. Ipapakita ko kapag may oras tayo." "Oo." Sagot ni Mr. Sanchez habang tumatango-tango. Ang lahat ng naroroon ay nagulat! Hindi kaya ang tinutukoy nito ay si Farrah? Hindi ito makatotohanan! Nakatulala si Caius kay Farrah at hindi makapaniwala. Samo't sari ang emosyon nila. Lumapit rin ang matanda kay Farrah at magalang na tumungo. "Master Farrah, it's been a while." "Pasenya na po kayo kung naabala ko kayo noong nakaraan." Magalang na sabi ni Farrah at tumango. "Pinakiusapan ako ng aking apo na si Yukari na tulungan kita para sa regalo mo sa iyong mga lolo at lola. Isang painting lang naman. Kahit sampung painting pa. It's okay with me!" Gulantang ang lahat sa narinig! Si Farrah pala talaga ang tinutukoy kanina pa ni Sonny Sanchez! Matigilan ang lahat! Napatingin ang lahat sa basurahn kon
Isang malakas na galabig ang narinig. Hinampas ni Zandro ang ang lamesa at galit na sumigaw kay Farrah. "Ang lakas pa ng loob mo, e peke naman ang binigay mo sa akin. Ang tigas talaga ng ulo mo!" "Okay, okay, huwag na po kagong magalit Lolo. Hindi makakabuti iyan sa kalusugan ninyo. Para sa akin, hinfi maganda ang epekto ng matinding galit sa inyo." Nagmamadaling lumapinto si Quina sa mantanda at tinatapik ito sa likuran upang kumalma. Galit rin si Lina sa pangyayari. Lumapit ito at sa nagtstagis na bagang ay pinunit ang painting at itinapon sa basurahan. Tuwang tuwa ang kalooban ni Quina dahil sa nangyayari kay Farrah. Wala ring sayasay ang pagpapasikat nito para sa mga bisita at sa kanilang mga Lolo at Lola. Kaunting drama lang e nawalan ng saysay ang pagbibida no Farrah. Hindi siya makapapayag na masapawan lang ng isang probinsiyang gaya ni Farrah! Nagpanggap siyang nag-aaalala at sinubukang mag-recommend ng solusyon. "Lolo at Lola, malaking usapin ito. Kailangan
Mukhang inosente ang mukha ni Faith, at kunwari ay concern para hindi maisip na nanghahamak siya kay Farrah. Pero ang totoo gusto niya lang namang pagmukhahing masama si Farrah. Nakisawsaw na rin ang iba na akala mo'y nakikipagbiruan. "Oo nga! Kahit anogn klase pa iyan, regalo pa rin iyan ng inyong apo. Kaya tignan niyo pa rin ho, kasi magiging malungkot si Farrah." Kumindat pa si Francia kay Farrah, para iparating na huwag ipahiya ang sarili at itago ang dalang painting. Hindi napansin ni Farrah ang sensyas ng ina. At kalmadong nagsalita "Lo, paano kaya kung tulungan kitang bukasan ito?" Hindi malaman ng mag-asawang Juanito at Francia ang mga ginagawa ng anak. Para silang namimilipit na hindi mawari dahil sa pagkakapahiya. Kung alam lang nila na ganito ang gagawin ng anak, sana pala aya tinulungan na lamang nila itong bumili ng regalo nito para sa mag-asawa. Nakakahiya man pero paniguradong iba na ang tingin ng mga tao sa panganay na anak ng pamilya. Hindi siguro dapa
Tiramisu ang flavor ng cake na binigay ni Hector kay Farrah. At mula ito sa paborito niyang bakeshop. Sikat ang bakeshop na ito. Kaya madalas ubusan ang stocks nila at limited per day. Sikat ang mga endorsers nito, kaya hindi rin basta at kailangan pa ng reservation para makabili rito. Kahit nga magpa-assist ka roon ng maaga e panoguradong matangal pa rin ang paghihintay. "Paano mo nalaman ang favorite kong flavor?" "Hinulaan ko." Nakataas ang sulok ng labi na ngumiti si Hector. Pero hindi naniniwala si Farrah roon. "Bagong gawa iyan. Kaya kainin mo na agad." Medyo irita pa si Farrah dahil sa ginawa ni Hector kanina, pero sayang naman kung hindi siya kakainin itong tiramisu na pinaghirapan niya sigurong mabili. Binuksan niya ang box ng cake, sumandok ng kaunti gamit ang tinidor at tinikman iyon. Mas nag-enjoy siya g kainin ito kaysa sa binigay sa kaniyang yogurt drink kanina. "Kamusta ang exams mo?" Tanong ni Hector. Mabilis at kalmadong sumagot si Farrah. "Kung wa
"Kalimutan niyo na po ang offer na iyan. Masyado po iyang complicated for me." Medyo nadisappoint ang principal sa sinagot ni Farrah. "Okay tapos na ang usapan natin." Natigilan si Farrah sa narinig sa matanda. "Pero may ididiscuss po akong importanteng bagay sa inyo." "Nagbago ba ang isip mo, hija?" "Hindi po." "Okay end the call, then." Hindi muli nakakibo si Farrah. Kahit hindi interesado ang matanda sasabihin ni Farrah ay hindi naman ito nagbababa ng tawag. "Ano ba iyon?" "May suggestion lang po sana ako. Huwag po sana ninyo bigyan ng chance ang mga bumagsak na anak ng mga mayayaman sa mga susunod na pagkakataon. Dahil nakakasira iyon ng reputasyon ng school na ito." Naalala niya kasi ang nasabi noon ni Stephen na dahil professor roon ang lolo niya ay kaya nitong gawan ng paraan na makapasok ang kahit sino. Ganoon rin ang sinabi ni Hector sa kaniya
Habang pinag-uusapan si Farrah ay nauna ang dalawang itong makarating sa maindoor ng mga Hontiveros. Nasa may hindi kalayuan nila si Farrah. Sa loob ng mansiyon ay hindi mapakali si Aries Go, habang nag-aantay. "Wala pa ba iyong kainigan mong gumagawa ng tsaa?" Saktong napabaling si Hectoe sa pinto at napansin ang papalapit na si Farrah. Parang nanginang ang mga mata niya nang makita ang babae. "She's already here." Tumayo si Aries at tumingin sa pintuan, na-excite na siyang mameet ang babae. "Ikaw?!" Pagkapasok pa lang ni Lori sa living room ay nakita niya na ang excitement ni Mr. Go. Napaisip siya kung may ideya ito na, mas magaling na siya ngayon kaysa last year. Na-excite kaya ito na nakita siya? Isang matamis na ngiti ang binigay niya at mag-uumpisa na sanang magpakilala noong papalapit ito sa kaniya. Pero nilagpasan siya nito at si Farrah ang nilapitan. "Ikaw ba talaga iyan! Master Farrah! Actually
Bago pa man matapos ni Francia sa sinasabi ay napahinto na ito dahil sa matalas na mga totog ni Farrah. Nakaramdam talag siuys ng takot. Sobrang irita na si Farrah, pero bigla siya naging malamig at tahimik. "Diyan po kayo magaling, sa pagsasalita. Ewan ko ba. Pakiramdam ko ay hindi ko kayo ina, mukhang kaaway kita." Medyo napahiya si Francia sa sinabi ng anak. Kahit naman hindi nila gusto ang ugali ni Farrah, siya pa rin naman ay sariling laman at dugo nila. Nakakahiya man iyong ipagmalaki. Hindi talaga balak ni Francia ang humingi ng tawad, pero napipilitang sinabi niya. "Huwag ka nang mainis, Farrah. Nag-aaalala lang ako bilang ina mo. Aminin mo sa akin ang totoo, saan ba nanggaling ang perang ito?" "Kinita ko iyan." Wala na sa mood si Farrah paranpa makipag-usap, kaya tumayo na siya para umalis. "Aalis na ako. Kailangan ko pa maghanda para sa college entrance exam ko bukas." Wala nang nagawa si Francia kung hindi ang bumuntong