Ni hindi man lang tinaman si Farrah ng lalaki ngunit siya ang umaatake at pinilipit ang braso ng lalaki. Gamit ang mga kamay ay tumalon siya at bumagsak bigla si Berto. Natigilan ito, natulala at gulat sa nasaksihan. Sa mga oras na iyon ay nakabibbingi ang katahimikan ng buong parke at walang ni isang may balak na magsalita. “Mahusay! Isa talaga siyang batang master ng Tai Chi! Perfect!” Sigaw ni Master Salcdo, sobrang saya niya sa pinakita ng dalaga. Halos lumuwa ang mata ni Master Zubiri sa nasaksihan, bagsak din ang panga at balikat niya sa tindi ng gulat. Maging ang ilang matatandang naroon ay hindi makapaniwala sa nakita nila. Kahit ilang beses nilang inaral iyon ay hindi iyon kasing husay ng gawa ng dalaga. Iba talaga ang husay ng dalaga. “Imposible ito, sinuwerte lang ang isang ‘yan!” Hindi pa rin tanggap ni Yukari ang pagkatalo sa pustahan. Halos magkaedad lang sila ng babae, pero kakaib ang husay nito. Kayang kaya nit
8:15 am na noong makarating si Farrah sa klase. Masama ang tingin sa kaniya ng kaniyang Math teacher. “You’re late in my class again! Wala ka bang pagpapahalaga sa klase ko?” galit na bulyaw nito. “Baka naman po hindi talaga siya pumasok sa first class niya at nalate rin po siya sa inyo. O baka nga ngayon lang ulit siya nagkaroon ng balak na pumasok.” Sabad ng isang kaklase ni Farrah. Inalis ng guro niya ang bara sa lalamunan bago muling nagsalita. “Farrah, hindi ka bata, pero lagi ka pa ring late sa klase. Parang ginagawa mo lang itong laro.” “Kung ganyan ka nang ganyan hindi ka na gagraduate sa high school o makapasa pa man sa college. Kung ako ikaw—” Hindi natapos ang sinasabi ng guro noong nagsalita si Farrah. “Ma’am, can I come in? Kanina pa po ako nakatayo rito.” May himig sarkasmo ang tinig niya. Tumunghay siya sa kaniyang upuan. Nagpupuyos sag alit ang kaniyang guro. Pero kahit gaano pa siya kagalit
Sa isang kisapmata lang ay natapos n ani Farrah ang pagsagot ng mahihirap na equation sa pisara. Sa nasaksihan ay sobrang namangha ang mga kaklase ni Farrah. “Wow! Si Farrah na mahina sa klase kaya ‘yong gawin lahat!” Manghang sabi ng isa. “Hindi ko nga kaya ang mga iyan! Ni hindi siya nag-isip ng matagal, sinagot niya agad.” Dagdag pa ng isa. “Hindi kaya mukha lang mahina sa klase itong si Farrah, pero ang totoo ay isa pala talaga siyang top student?” Hinuha ng isa. Rinig na rinig ng ginang ang mga komento ng mga mag-aaral patungkol sa kanilang nasaksihan. Nag-init ang kaniyang mukha sa mga narinig. Ang totoo ay hindi niya ibinigay ang mga iyon para ipahiya si Farrah, ang nais niya ay maturuan ito ng leksyon para magsikap na sa pag-aaral at huwag nang lumiban sa mga klase. Pero ganito ang nasaksihan ng lahat. Kung hindi niya ipinahiya si Farrah ngayon, ay hindi niya pa malalaman ang katotohanang mahusay ito.
Parang mga tinamaan ng kidlat ang mga taong naroroon. Nakatulala silang lahat habang palapit ang gwapong binata sa harap ni Farrah at pinayungan. “Let’s go!” Malalim ang tinig na utos ni Hector. “Yeah.” Tuamtangong sagot ni Farrah. Anong nangyayari? Hindi lahat makapaniwala sa nakita nila. Itong sobrang gwapong lalaki na artistahin at mala-adonis ay si Farrah pala ng susunduin! At mas nanlaki ang mga mata nila at na lagalga ang panga nila noong mapansin ang sinakyan nila. The limited-edition Maybach na nakapark sa sidewalk. “Mukang limited edition ang Mayback na iyon. Siguradong milyon-milyon ang halaga. At hindi iyon basta-basta rin mabibili ng basta pera lang.” komento ng isang lalaking kaklase nila na maraming alam sa sasakyan. Sa narinig ay, ang lahat maging si Sheena ay napatingin sa sportscar ni Xean. Kahit maganda at elegante ang sportscar pero iba pa rin ang Maybach.*** “Thank you.” Magalang na
“Oh, her you go!” Mabilis na sagot ni Xyrus at iniabot kay Farrah ang hawak na robot. Nais niyang makita kung gaano kahusay ang babae, base sa mga paliwanag niya kanina. “Kailangan ko ng mga tools, para masilip ito.” Ani Farrah habang sinisipat ang hawak na robot. “Nasa kwarto ko, kukunin ko para sa’yo, Ate.” Excited na sagot ni Xyrus. “Good!” Maya maya ay hawak na ni Farrah ang mga kagamitan para maayos niya ang robot ni Xyrus. Binuksan niya iyon at makalipas lang ang ilang minuto ay binalik niya ulit iyon sa dati. “Alam niya nga.” Nasa tinig ni Stephen ang paghanga sa nagawa ni Farrah. Samantala, ang mga mat ani Hector ay hindi maalis sa ginagawa ni Farrah. Bigla siyang nagkaroon ng ibang perspektibo sa babae, hindi lang pala ito basta-basta. She can do different and unsual things. Imagine, his brother is considered a genius, knows his robots very well. Pero si Farrah sa isang tingin niya lang sa isan
Hindi raw siya nararapat para kay Farrah may ibig sabihin ang sinabing iyon ng dalaga at hindi lang ito basta-basta at nagyayabang lang o gumagawa ng kuwento. Ang katotohanang may kakayahan ito na ayusin ang robot ay hindi sapat upang makapantay ito sa kaniya, lalo nang hindi siya karapat dapat para sa talaga. Napatingin si Farrah sa batang lalaking nasa harapan niya, bigla niya tuloy naalala si Yukari na gusto ring maging disipulo niya sa Tai Chi kanina lang umaga. Ano bang mayroon sa araw na ito at mraming gustong maturuan niya? Bakit ang daming gustong matrain niya sa kung ano-anong bagay? “Sige na po, Ate idol! Promise hindi ka magsisisi na turuan ako.” Patuloy na pangungulit ni Xyrus kay Farrah. Natutop ni Farrah ang kaniyang noo. “Hindi namansa ayaw kong tanggapin o turuan ka, pero ayoko kasing magkaroon ng itetrain sa ngayon. Busy ako halos araw araw. Dahil doon ay hindi ko na kayang maghandle ng trainee na tuturuan ko.
Parehong napatingin si Hector at Stephen sa nagsalitang si Farrah. “Paano mo naman nalaman?” kunot noong tanong ni Hector kay Farrah. “I just know.” Mabilis na sagot ni Farrah. Kaninang umaga kasi ay minessage si Farrah ng isang matandang iskolar sa Research Institute. Sinabi nito na approved na ang date ng press conference niya. It would be on the 28th of the month. Tinanong siya nito kung ayos oras siya available. Kung hindi siya ayos ay ililipat na lang nito sa ibang oras. “Oh? Paano mo naman nalaman?” Naniningkit ang mga matang tanong ni Hector kay Farrah. Napakagat labi si Farrah. “Exact date lang ang maari kong sabihin sa inyo, hindi puwede ang ibang mga detalye.” Lumapit si Stephen sa tainga ni Hector at bumulong. “Hindi ko talaga siya kayang kasama. Kung hindi lang siya maganda, baka sinusuka ko na siya sa sama ng asta at yabang niya! Marami na akong nakikitang mayayabang pero iba a
Few days later… “Wow! Hindi ito kapani-paniwala. This is such a huge deal!” Nagmamadaling balita ni Stephen habang papalapit sa lames ani Hector sa opisina. Hininto ni Hector ang ginagawa at tumingin sa paper na hawak ng matalik na kaibigang si Stephen. “Tungkol ba ito sa mangyayaring press con? Tanong ni Hector sa kaibigan. “Alam mo na rin?” balik tanong ni Stephen kay Hector. Huminga isya ng malalim, lumunok ng laway, nanlalaki pa ang mga mata bago nagsalita. “Sobrang nagulat ako. Sa 28 nga gaganapin ito!” Kanina habang nag-uumagahan ay narinig ni Stephen mula sa kaniyang mga magulang ang tungkol sa press conference para sa launch ng new nanomaterials. Walang ibang araw kung hind isa 28th ng buwang iyon. “Tama si Farrah!” Pinagsalikop ni Hector ang mga daliri sa dalawang kamay at ipinatong iyon sa lamesa. Inaalala niya ang mga sinabi ni Farrah noong nakaraang naroroon ito sa kanila. Doon
Chess lang naman ang lalaruin namin, wala naman sigurong kakaibang mangyayari? Hindi naman siya kakainin ni Hector. Kumatok si Farrah sa pinto ng kwarto ni Hector. Malamig at malalim na tinig ni Hector ang narinig, "Pasok ka na." Matapos buksan ni Farrah ang pintuan, ay lumakad na siya papasok. Sinalubong siya ng mabangong amoy ng cologne ng binata. Nagustuhan niya ang amoy na iyon. May pagkametikuloso si Hector. Umupo sa kahoy na upuan si Hector sa harap ng chessboard na nakaayos na. May tsaa na ring nakahanda sa kaniyang tabi. He took a sip in his cup. Umuusok iyon sa paghinga niya. Dahil room ay mas nabigyan ng emphasize ang kakisigan niya. "Inom ka nitong tsaa, bagong gawa lang ito ng taga brew sa bahay. Subukan mo." "Okay." Hindi na nagpanggap pa si Farrah. Kinuha ang tea cup at sumimsim. "Masarap ang pagkakagawa nito, gusto ito." Tumaas ang kilay ni Hector at sa palarong tono ay nagtanong. "Do you know this tea's flavor
Umirap si Farrah at hindi alam kung ano ang sasabihin. "Kung gusto ko man siya o hindi, sa tingin ko ay wala ka nang pake room, hindi ba?" Sa gulat niya ay hawak na ni Hector ang kanang pulsuhan niya. "Ah, crush mo nga siya!" Nagulantang si Farrah sa titig na binibigay sa ka niya ni Hector. Arogante at kagalang laginsi Hector, laging kalmado at malamig ito kung tumingin. Ngunit sa mga oras na iyon... Galit ang mababanaag sa mga mata nito! Mukhang mali ang intindi ng binata sa sinabi niya. "Mr. Hontiveros, bakit ka naman bigla biglang nagagalit? Baka nakalimutan mo ang kasunduan natin." Kita sa mga mata nito ang pagkalito. Pero maya-maya ay nakabawi rin ito. Malamig ang mga matang sumulyap si Hector kay Farrah. "Pero sinabi ko ring sa loob ng isang buwan, akin ka lang. You are my, fiancée! Sana ay hindi mo nalilimutan ang mga tungkulin mo bilang fiancée ko!" "Okay, promise! I wont cheat on you this whole one month duration."
Nakatitig si Farrah kay Luis na naghahanda sa pakikipaglaban. "Kung ako ang lalaban sa kaniya, paniguradong wala akong tiyansang manalo sa kaniya." Kinagulat ni Hector ang narinig mula kay Farrah. "You may start!" Malakas na sigaw ng mayordomo na nagsisilbing referee. Mabilis na nakalapit si Fred kay Luis. Masidhi ang naging labanan ng dalawang. Mainit iyon at walang nais magpatalo. Ngayon ay naniniwala na si Hector sa sinabi ni Farrah. "Totoong mahusay pala siya." Habang nanonood si Farrah sy tahimik niyang naiisip na kung hindi nagpapanggap at nagpipigil itong si Luis ay paniguradong kanina pa bumagsak na itong si Fred. Makalipas ang limang minuto, parehong huminto na sa paglalaban ang dalawa. Umatras silang pareho ng dalawang hakbang palayo sa isa't isa "Good job! Mahusay ka nga! Saludo ako sa 'yo!" Humalakhak ng malakas si Fred at tinapik tapik ang balika ni Luis, bilang papuri. Pasimpleng sumulyap si Luis sa kamay ng lalaking nakapatong sa may balikat niya. Kung
Nagulat si Farrah at tumitig sa mayordomo. Itinaas nito ang baba at parang nagmamalaki gamit ang edad nito. "Miss Farrah, hindi basta basta si Master Logro. Bigatin iyon." "Napakahusay niya sa martial arts at matapang na personalidad. Paano mo namang naikumpara rito sa bodyguard na ito? Mag-ingat ka sa binibitawan mong salita, kung ayaw mong may makarinig sa'yo at pagsisihan mo!" "Yeah, mahusay talaga si Master Logro." Nakangiting sang-ayon ni Farrah." Butil butil ang pawis ni Luis na nagpapanggap na Sonny. Pinigilan niya ang sarili na patulan ang mayordomo dahil sa panghahamak kay Farrah kaya nanatili na lang siya roon at hindi kumikibo. Hindi pa tapos na magsalita ang mayordomo. "Mayroong boss na hindi basta basta si Master Luis Logro, ito ay walang iba kun 'di si Scholar T, na kilala dahil sa nagawa niyang nanomaterials. Kung may masabi kang hindi maganda laban kay Master Logro, para mo na ring sinabi iyon kay Scholar T." "Kung may masabi kang
Nahuli ni Farrah ng tingin ang lalaking kanina pa nakatingin sa kaniya at nagsalubong ang kanilang mga tingin. Nagulat ang lalaki at mabilis na umiwas ng tingin, nagkunwari siyang walang nangyari. Ibinaling sa iba ang tingin at nagkunwaring abala sa pag-aantay. "Nag-umpisa na ang pagsubok. Pumila kayo ng dalawang linya at kakalabanim ang isa't isa." Anunsiyo ng mayordomo ng bahay ng Hontiveros. Nag-umpisa na ang laban ng bawat isa ayon sa utos. Pagkatapos noon ay kalahati ang natanggal sa unang round. Isang round pa ulit ang nangyari at hanggang sa dalawampu't apat ang natirang tauhan. "Ayos na siguro ito." Tumango tango pa ang mayordomo. "Magsipahinga muna kayo. Pagkatapos ng dalampung minuto, pipiliin ko sa into ang magiging kapitan." Makalipas ang dalampung minuto. Iniutos ng mayordomo na maglaban laban ang lahat. Sa lahat ng naroroon ang dalawang matatangkad na lalaki ang natira. Tatlong suntok at dalawang sipa ay napabagsak ng isa ang k
Medyo gulat at hindi pa sigurado si Hector sa nakikita, kaya mas lumapit pa siya sa bintana upang matanaw pa sana ang lalaki. Ngunit nakapasok na rin ang lalaki sa sasakyan at mabilis na itong umalis. "Paanong nangyaring magkakilala sila ni Luis Logro?" Napapailing na kausap ni Hector sa sarili niya. Si Luis Logro ang personal bodyguard ni Scholar T. Paanong naging kasama siya ngayon ni Farrah? Nasilaw lang siguro siya. ~~~ ~Rolls-Royce~ Kamusta? Nabubully ka ba sa bahay ng mga Hontiveros?" Nag-aalalang tanong ni Luis kay Farrah. Nakakatawa ang tanong na iyon para kay Farrah. "Sa tingin mo, may kayang mambully sa akin sa mundong ito?" Hindi pa panatag si Luis sa kalmadong sagot ni Farrah. "May ginawa ba sa'yo si Hector? Baka siya ang nambully sa 'yo?" "Hindi ah, kaswal lang kami sa isa't isa. Parang acquaintance lang." "Mabuti naman." Pero, isipin mo lang, tinulungan nga niya ako, kanina lang." "Tinulungan? Bakit? Ano
Hindi mapakali si Xiara at tumingin kay Lori na halata rin ang pagkabalisa at parang hindi na mapakali. "Kuya Hector, kalimutan na lang natin ang tungkol sa CCTV. Malapit rin si Farrah kay Lolo Naldo. Paniguradong si Lolo ang haharapin namin kung hindi man si Farrah." Umiiwas na sagot ni Lori. "At yong bracelet ko pala, ayod na iyon. Wala na rin naman tayong magagawa kahit itabi ko iyon e hindi naman na mabubuhay pa ang lola ko." Palusot pa niya. "Hindi na ako makikipagtalo kay Farrah sa bagay na ito, para kay Lolo Naldo." Pagmamalinis pa nito. Pagkasabi noon ay hinila niya sa braso si Xiara palabas at sinabing, "Xiara, tara na." Sa mga oras na iyon ay umalingawngaw ang boses ni Hector para pigilan sila. "Sinong nagsabing aalis na kayo?" Parehong natigilan si Lori at Xiara st nagkatinginan. Hindi nila alam kung bakit ayaw sila pakawalan ni Hector? Paano naman kayang ang isang napakatalinong lalaki ay magkakagusto sa probinsiyanang ito! I
Noong marinig ni Lori ang drama ni Xiara, alam na agad niya ang dapat gawin. Sumakay siya sa drama ng kaibigan at kunwari ay nagdrama rin. Nagkunwari siyang malungkot at nagpanggap na umiiyak. "My bracelet, 'yon na lang ang alaala ko sa lola ko. Sobrang mahal ako ng lola ko nung nabubuhay pa siya. Alam ng Diyos ang kalungkutan at sakit na naramdaman ko noong nawala siya. Buti nga at nariyan ang bracelet na 'yan para maalala ko si Lola. Farrah, paano mo naman ito nagawa sa akin? Sinabi ko lang naman na maging maayos ka sana kay Kuya Hector, tapos nagagalit ka. Pwede naman sanang sinigawan mo ako o kaya ay sinaktan na lang ako, pero sinira mo ang bracelet ko." Mabilis na lumapit si Xiara kay Hector. Tiim bagang siya na lumapit dito para isumbong si Farrah sa mga ginawa nito. "Kuya, maniwala ka kay Lori! Hindi lang ang bracelet ang sinira niya. Pati ang braso ko ay nabali niya rin. Tignan mo ito. Ang sakit talaga!" Bumaling si Hector kaya Farrah para kum
"Limang daang libo? Para namang sinabi mo bang mumurahin lang si Hector sa presyong iyan?" Pinasadahan lang ni Farrah ng tingin ang hawak nitong cheke. Mas malaki pa nga ang monthly salary niya roon mula sa institute. "Masyado ka namang nagmamataas. Sobra sobra ka naman, magdemand, e sa probinsya ka nga lang lumaki. Kahit naman nabawi ka ng totoo mong pamilya, narinig kong hindi ka naman masyadong kinikilala sa pamilya niyo at wala kang budget to spend. Hindi basta basta lang ang five hundred thousand. Kung hindi ko ito ibibigay sa'yo at sa pamilya mo ito ibibigay, panoguradong matutuwa sila." Pinagsalikop ni Lori ang mga braso sa tapat ng dibdib, itinaas ang kaniyang ulo at halata ang disgusto. "Talaga ba? Siguri itong five hundred thousand ay malaki na para sa sakto lang ang yamang pamilya, gaya mo. Pero sa akin, hindi ako masisilaw diyan. Damit ko pa lang halos ganyan na ang halaga." Hindi naman basta bastang branded lang ang mga damit ni Farrah. Nang iins