Summer, Torres Family Mansion Walang tigil sa pagnguya ng chewing gum ang isang dalaga habang prenteng nakahiga sa mamahaling sofa ng kanilang mansiyon. Makinis at malaporselana ang balat ng dalaga na parang kumikinang sa sinag ng araw. Makurba at makapal ang kaniyang mga kilay, maamo ang kaniyang mukha at mala-dyosa ang hubog ng kaniyang katawan na animo isang karakter na nagmula sa isang sining sa museyo. Pinalobo niya ang chewing gum sa kaniyang mapupulang labi, hanggang sa maging halos kasing laki ito ng kaniyang mukha. “That worthless, Farrah doesn’t deserve me. Wala na akong balak ituloy ang kasal namin!” Turan ng isang lalaking nakatayo sa pinto, samantalang ang dalaga sa sofa ay taas ang kilay na nakatingin sa binata. Hindi mapakali si Francia Torres—ina ni Farrah Torres noong marinig niya iyon sa lalaking dumating. “Mr. Javier, hindi kita masisisi. Kasalanan ito ni Farrah. Pasaway siya, hindi nakapag-aral at puro kalokahan lang ang alam. Ngunit ang kasalang ito ay ka
Isang mapait na pangyayari ang naganap sa pamilya Torres may dalampung taon na ang nakararaan. They were accidentally switched places by the nurse on duty when they were born. Labinlimang taon ang inabot bago nakabalik si Farrah sa mga Torres—ang kaniyang totoong pamilya. Limang taon na ang nakakalipas mula noong umalis siya sa probinsiya kung saan siya nanirahan mula pagsilang at magdalaga siya. Kahit nakabalik na si Farrah, ay masyado nang napamahal si Francia sa anak na si Quina, na pinalaki niya ng ilang taon. Hindi niya kayang patirahin ito sa probinsiya at maghirap. Kaya pinanatili niya rin ito bilang anak. She kept both Quina and Farrah as her daughters. Palibhasa ay sa probinsya lumaki ang tunay na anak ni Francia na si Farrah, malayo ang personalidad nito sa anak na napalaki niya. Kung kaya’t hindi niya ito masyadong pinapaboran. Mas matimbang para sa kaniya si Quina. “How can you say those rude words to her, Farrah? Anak ko pa rin si Quina kahit hindi siya nanggaling sa a
Two days later. Nagpalakpakan ang lahat ng tao sa Special Laboratory ng Research Institute. Maraming matatandang professors, at mga batikang iskolar ang pumupuri sa success ng research experiment ni Farrah. “Kung hindi dahil sa iyo, Scholar Torres, hindi natin magagawa itong carbon nanomaterials ng ganito kabilis. We just worked and finished it for less than a year.” Mahabang komento ng isa. “Yes! Thanks to Scholar Torres! Kung sakaling magamit na ito ng lahat, paniguradong malaki at magiging mabilis ang pag-unlad ng ating bansa.” Papuri pa ng isa. “Bukod pa roon, paniguradong maraming magugulat sa ating imbensiyon.” Parang mga batang tuwang tuwa sa nagawang laruan ang naging reaksiyon ng mga bihasang professors dahil sa success ng research na pinamunuan ni Farrah. Ang lahat ay nagsasaya at nagdiriwang sa saya at galak. Samantala, si Farrah ay tahimik lang sa sulok habang umiinom ng isang lata ng in canned pineapple juice at nakatulala. “Scholar Farrah, I just received a
“Yes.” Tumango si Farrah at tumingin sa lalaki. The guy was wearing a floral shirt with a collar. Nakasuot rin ito ng makapal na kwintas na agaw pansin. Ito ba ang pinagmamalaking apo ni Lolo? “Ow, hindi ko inalang maganda ka.” Kumento ng lalaki, napasulyap si Farrah sa isa pang tao sa loob ng backseat. “Maswerte ka, Hector, magaling pumili ang iyong lolo.” Sa narinig napagtanto ni Farrah na nagkamali siya ng akala. Nasa likod pala ang apo ni Lolo. Papasok na sana ng sasakyan si Farrah, noong marinig niya ang isang malalim at baritong tinig na nagsalita mula sa likod. “I have no business with her.” Kalmado lang si Farrah at tumuloy sa pagsakay sa backseat ng sasakyan. Doon niya tuluyang nakita ang itsura ng apo ni Lolo. Kita ang pagkamangha sa kaniyang magagandang mga mata. Sa edad na bente, marami na siyanng papuntahang mga bansa at nakitang mga lalaki, marami na siyang nakitang mga matitipuno at magagandang lalaki, ngunit iilan lang ang umaagaw ng atensiyon niya. Mabi
“Sinabi ko nang wala akong pakialam sa kaniya.” Tugon ni Hector. Nakahinga ng maluwag si Stepen sa sagot ng kaibigan. Hindi nga siya interesado sa dalaga. Kanina pa, inip na nag-aantay sa pintuan ang matanda. Ang kaniyang mga mata ay kuminang noong makita ang dalaga. “Farrah, Hija. Nakarating ka na rin sa aking mansiyon. How was it?” salubong ng matanda. Inikot ng paningin ng dalaga ang kabuuan ng mansiyon. These house shouts how rich the old man was. The mansion itself was made of expensive and luxurious materials. Crystals, chandeliers, leather sofas and even the tiles look expensive. “It’s really good.” Komento ng dalaga.” Naglakad sila hanggang sa makarating sa malawak na living room. Doon siya pinaupo ng matanda. “Mukhang nagustuhan mo ito, titira ka na ba rito? Nang sa gayon ay maging manugang na kita. At bigyan mo ako ng cute at matatabang mga apo, hindi ako papayag na isa lang. Pito kaya?” biro ng matanda. Sa narinig ay tumawa ng malakas si Stephen. “Lolo, gusto niyo
“One month. After one-month maghihiwalay kami at wala nang pakialaman.” Malamig ang tinig na suhestiyon ni Farrah. “Isang buwan? Masyado naman yata iyong maiksi? Hector, talk to her now.” Balisang utos ng matandang Hontiveros sa apo. “Okay, just one month.” Sang ayon ni Hector. “It’s a deal.” Itinaas ng dalaga ang kamay para makipag-pinky promise. Tinanggap iyon ng binate. “I will never break my promise.” Sa puntong iyon ay agkasundo ang dalawa. But the old man was anxious about the deal. “Hey—” Huminga siya ng malalim bago nakapagsalitang muli. “Kung iyan ang gusto niyo. Antayin niyo na makapili ako ng araw ng engagement ninyo.” “Okay.” Tipid na sang-ayon ni Farrah. “It’s getting late, I think I should go.” “Dito ka na maghapunan bago ka umalis.” Habol pa ng matanda upang manatili pa ang dalaga sa mansiyon nito. “Ilang araw na akong hindi nakakauwi, baka hinahanap na ako sa amin, baka mahirapan na ako magdahilan sa pamilya ko.” Ani Farrah. Nakatulala si Stephen h
“Anong pangalan niya? Oh, Farrah Torres of Torres family. “Okay, saglit lang ho, Sir. Check ko lang po sa files.” Sagot ng police officer na kausap ng ama ni Farrah. Maya-maya ay rinig na rinig ang nanginginig na tinig ng tao sa kabilang linya. “Mukhang nagkamali kayo, Torres—” Tumikhim ito sa kabilang linya. “Wala hong kahit anong nagawang krimen at o anumang tala na tumakas sa kulangan si Ms. Torres, Farrah! Kung tatawag kayo ulit para sa walang kabuluhang bagay gaya nito, ay maaari kayong kasuhan for slandering!” Tapos biglang naputol ang linya. Natigilan si Juanito, gayun rin si Francia na katabi ng asawa at narinig ang naging usapan ng malinaw. “Kung tapos na po kayo, Magpapahinga na po ako sa taas.” Ani Farrah na lumakad na papunta sa hagdan. Nakokonsensiyang pinanood ni Francia ang anak na si Farrah, na paakyat. She felt guilty. Kung tutuusin si Farrah ay kaniyang dugo’t laman at siyang totoong anak.
Ala sais ng umaga noong magising si Farrah. Maaga siyang lumabas ng bahay suot ang training outfit niya. Matagal tagal na rin mula noong huli siyang nakapag-exercise. Ngayon niya na isipang pumunta sa parke para magpractice ng Tai Chi. Natanaw agad ni Farrah ang isang matandang lalaki na nakasuot din ng training outfit at nagpapractice ng Tai chi, at maraming matatandang lalaki ang nanonood dito. Marami ang pumuri matandang narinig niyang tinawag na Master Zubiri. Umasim ang mukha ni Farrah sa nasaksihan. “Parang hindi naman nagawa ng maayos ang ilang mga moves.” Bata pa lang kasi siya ay nag-aral na siya ng Tai Chi sa probinsya kasama ang kaniyang mahusay na Master. Kaya alam na alam niya ang nagawang pagkakamali ng matanda. Sa sinabi niya ay naagawa niya ang atensiyon ng matandang tinatawag na Master Zubiri. Sumama ang tingin ng matanda noong makita siya. “Ineng, masiyado ka pang bata, para malaman ang lahat tungkol sa Tai Chi. Mukhang wala kang alam rito, pero nagmamarunon
02042025 Farrah Torres 750 points! Perfect Score! Top scorer in the 2025 college entrance examination in the City! Kinagulat ng lahat ng naroroon ang nakita sa malaking screen. Halos hindi makagalaw ang naroroon sa matinding pagkagulat. Sa mga oras na iyon, kahit ang maliit na papel sa na mahulog sa sahig ay maririnig. "Hala, hindi- hindi siguro ito totoo. Baka nagkamali ako ng nabuksan, sa ibang tao siguro ang resulta nito." Nanginginig ang boses nito, habang nakatitig sa pangalan sa malaking screen. Farrah Torres Iyon talaga ang nakasulat roon. Baka may kapareho ng pangalan? Kinalimutan na ni Faith ang maling spelling na naiiisip niya dahil imposibleng magkamali ang ibinigay ni Quina sa kaniya na admission ticket. Siguradong ang walang kwentang si Farrah talaga ang nasa results. Nagbabaga ang mga mata ni Quina habang ang kamay nito ay hinihila na ang damit ni Faith. Hindi ito maaari... anong basehan? Paanong si Farrah ay napakahusay sa exam? Wala naman talaga siy
"Oo nga, noong nakita ko ito sa tingin ko ay totoo ito. Pero sabi ni Quina hindi raw iyon totoo. Doon ko napagtanto na paano magiging totoo iyon. Paano magkakaroon ng kopya noon si Farrah kung hindi sila magkakilala ni Mez Sanchez? So naisip kong baka nga may punto si Quina!" Komento ng isa. "Sa tingin ko rin. Kasalanan talaga iyo ni Quina. Kung hindi niya di niya sinabi iyon, malamang ay hindi ito pinunit ni Gng. Torres. Milyon ang halaga ng painting na iyon! Pero nasira lang ng ganoon." Sabad rin ng isa pa. "Hindi ito usapin ng halagang perang katumbas ng painting na iyon. Pero walang katumbas na halaga ang gawa ni Mr. Sanchez at mahirap makakuha ng mga gawa niya. Maraming mayayaman o kilalang angkan ang nag-aasam magkaroon nito, pero hindi sila basta bastang nakakakuha. Hindi rin basta basta o madali makarequest ng painting sa kaniya. Pero nasira lang ng ganoon." "Shh, huwag kang maingay. Magagalit si Mr. Sanchez kung marinig niya ito. Anong mangyayaris sa mga Torres?" Si Z
Hindi na narinig pa ang sagot nito dahil mabilis na lumapit si Farrah sa matanda. At masayang sumigaw. "Master! Natutunan ko na ang ilang moves na itinuro niyo sa akin noon. Ipapakita ko kapag may oras tayo." "Oo." Sagot ni Mr. Sanchez habang tumatango-tango. Ang lahat ng naroroon ay nagulat! Hindi kaya ang tinutukoy nito ay si Farrah? Hindi ito makatotohanan! Nakatulala si Caius kay Farrah at hindi makapaniwala. Samo't sari ang emosyon nila. Lumapit rin ang matanda kay Farrah at magalang na tumungo. "Master Farrah, it's been a while." "Pasenya na po kayo kung naabala ko kayo noong nakaraan." Magalang na sabi ni Farrah at tumango. "Pinakiusapan ako ng aking apo na si Yukari na tulungan kita para sa regalo mo sa iyong mga lolo at lola. Isang painting lang naman. Kahit sampung painting pa. It's okay with me!" Gulantang ang lahat sa narinig! Si Farrah pala talaga ang tinutukoy kanina pa ni Sonny Sanchez! Matigilan ang lahat! Napatingin ang lahat sa basurahn kon
Isang malakas na galabig ang narinig. Hinampas ni Zandro ang ang lamesa at galit na sumigaw kay Farrah. "Ang lakas pa ng loob mo, e peke naman ang binigay mo sa akin. Ang tigas talaga ng ulo mo!" "Okay, okay, huwag na po kagong magalit Lolo. Hindi makakabuti iyan sa kalusugan ninyo. Para sa akin, hinfi maganda ang epekto ng matinding galit sa inyo." Nagmamadaling lumapinto si Quina sa mantanda at tinatapik ito sa likuran upang kumalma. Galit rin si Lina sa pangyayari. Lumapit ito at sa nagtstagis na bagang ay pinunit ang painting at itinapon sa basurahan. Tuwang tuwa ang kalooban ni Quina dahil sa nangyayari kay Farrah. Wala ring sayasay ang pagpapasikat nito para sa mga bisita at sa kanilang mga Lolo at Lola. Kaunting drama lang e nawalan ng saysay ang pagbibida no Farrah. Hindi siya makapapayag na masapawan lang ng isang probinsiyang gaya ni Farrah! Nagpanggap siyang nag-aaalala at sinubukang mag-recommend ng solusyon. "Lolo at Lola, malaking usapin ito. Kailangan
Mukhang inosente ang mukha ni Faith, at kunwari ay concern para hindi maisip na nanghahamak siya kay Farrah. Pero ang totoo gusto niya lang namang pagmukhahing masama si Farrah. Nakisawsaw na rin ang iba na akala mo'y nakikipagbiruan. "Oo nga! Kahit anogn klase pa iyan, regalo pa rin iyan ng inyong apo. Kaya tignan niyo pa rin ho, kasi magiging malungkot si Farrah." Kumindat pa si Francia kay Farrah, para iparating na huwag ipahiya ang sarili at itago ang dalang painting. Hindi napansin ni Farrah ang sensyas ng ina. At kalmadong nagsalita "Lo, paano kaya kung tulungan kitang bukasan ito?" Hindi malaman ng mag-asawang Juanito at Francia ang mga ginagawa ng anak. Para silang namimilipit na hindi mawari dahil sa pagkakapahiya. Kung alam lang nila na ganito ang gagawin ng anak, sana pala aya tinulungan na lamang nila itong bumili ng regalo nito para sa mag-asawa. Nakakahiya man pero paniguradong iba na ang tingin ng mga tao sa panganay na anak ng pamilya. Hindi siguro dapa
Tiramisu ang flavor ng cake na binigay ni Hector kay Farrah. At mula ito sa paborito niyang bakeshop. Sikat ang bakeshop na ito. Kaya madalas ubusan ang stocks nila at limited per day. Sikat ang mga endorsers nito, kaya hindi rin basta at kailangan pa ng reservation para makabili rito. Kahit nga magpa-assist ka roon ng maaga e panoguradong matangal pa rin ang paghihintay. "Paano mo nalaman ang favorite kong flavor?" "Hinulaan ko." Nakataas ang sulok ng labi na ngumiti si Hector. Pero hindi naniniwala si Farrah roon. "Bagong gawa iyan. Kaya kainin mo na agad." Medyo irita pa si Farrah dahil sa ginawa ni Hector kanina, pero sayang naman kung hindi siya kakainin itong tiramisu na pinaghirapan niya sigurong mabili. Binuksan niya ang box ng cake, sumandok ng kaunti gamit ang tinidor at tinikman iyon. Mas nag-enjoy siya g kainin ito kaysa sa binigay sa kaniyang yogurt drink kanina. "Kamusta ang exams mo?" Tanong ni Hector. Mabilis at kalmadong sumagot si Farrah. "Kung wa
"Kalimutan niyo na po ang offer na iyan. Masyado po iyang complicated for me." Medyo nadisappoint ang principal sa sinagot ni Farrah. "Okay tapos na ang usapan natin." Natigilan si Farrah sa narinig sa matanda. "Pero may ididiscuss po akong importanteng bagay sa inyo." "Nagbago ba ang isip mo, hija?" "Hindi po." "Okay end the call, then." Hindi muli nakakibo si Farrah. Kahit hindi interesado ang matanda sasabihin ni Farrah ay hindi naman ito nagbababa ng tawag. "Ano ba iyon?" "May suggestion lang po sana ako. Huwag po sana ninyo bigyan ng chance ang mga bumagsak na anak ng mga mayayaman sa mga susunod na pagkakataon. Dahil nakakasira iyon ng reputasyon ng school na ito." Naalala niya kasi ang nasabi noon ni Stephen na dahil professor roon ang lolo niya ay kaya nitong gawan ng paraan na makapasok ang kahit sino. Ganoon rin ang sinabi ni Hector sa kaniya
Habang pinag-uusapan si Farrah ay nauna ang dalawang itong makarating sa maindoor ng mga Hontiveros. Nasa may hindi kalayuan nila si Farrah. Sa loob ng mansiyon ay hindi mapakali si Aries Go, habang nag-aantay. "Wala pa ba iyong kainigan mong gumagawa ng tsaa?" Saktong napabaling si Hectoe sa pinto at napansin ang papalapit na si Farrah. Parang nanginang ang mga mata niya nang makita ang babae. "She's already here." Tumayo si Aries at tumingin sa pintuan, na-excite na siyang mameet ang babae. "Ikaw?!" Pagkapasok pa lang ni Lori sa living room ay nakita niya na ang excitement ni Mr. Go. Napaisip siya kung may ideya ito na, mas magaling na siya ngayon kaysa last year. Na-excite kaya ito na nakita siya? Isang matamis na ngiti ang binigay niya at mag-uumpisa na sanang magpakilala noong papalapit ito sa kaniya. Pero nilagpasan siya nito at si Farrah ang nilapitan. "Ikaw ba talaga iyan! Master Farrah! Actually
Bago pa man matapos ni Francia sa sinasabi ay napahinto na ito dahil sa matalas na mga totog ni Farrah. Nakaramdam talag siuys ng takot. Sobrang irita na si Farrah, pero bigla siya naging malamig at tahimik. "Diyan po kayo magaling, sa pagsasalita. Ewan ko ba. Pakiramdam ko ay hindi ko kayo ina, mukhang kaaway kita." Medyo napahiya si Francia sa sinabi ng anak. Kahit naman hindi nila gusto ang ugali ni Farrah, siya pa rin naman ay sariling laman at dugo nila. Nakakahiya man iyong ipagmalaki. Hindi talaga balak ni Francia ang humingi ng tawad, pero napipilitang sinabi niya. "Huwag ka nang mainis, Farrah. Nag-aaalala lang ako bilang ina mo. Aminin mo sa akin ang totoo, saan ba nanggaling ang perang ito?" "Kinita ko iyan." Wala na sa mood si Farrah paranpa makipag-usap, kaya tumayo na siya para umalis. "Aalis na ako. Kailangan ko pa maghanda para sa college entrance exam ko bukas." Wala nang nagawa si Francia kung hindi ang bumuntong