KABANATA 5 – Future Granddaughter-in-Law

            “Sinabi ko nang wala akong pakialam sa kaniya.” Tugon ni Hector. Nakahinga ng maluwag si Stepen sa sagot ng kaibigan. Hindi nga siya interesado sa dalaga.

            Kanina pa, inip na nag-aantay sa pintuan ang matanda. Ang kaniyang mga mata ay kuminang noong makita ang dalaga.

            “Farrah, Hija. Nakarating ka na rin sa aking mansiyon. How was it?” salubong ng matanda. Inikot ng paningin ng dalaga ang kabuuan ng mansiyon. These house shouts how rich the old man was. The mansion itself was made of expensive and luxurious materials. Crystals, chandeliers, leather sofas and even the tiles look expensive.

            “It’s really good.” Komento ng dalaga.” Naglakad sila hanggang sa makarating sa malawak na living room. Doon siya pinaupo ng matanda.

            “Mukhang nagustuhan mo ito, titira ka na ba rito? Nang sa gayon ay maging manugang na kita. At bigyan mo ako ng cute at matatabang mga apo, hindi ako papayag na isa lang. Pito kaya?” biro ng matanda.

            Sa narinig ay tumawa ng malakas si Stephen.  “Lolo, gusto niyo po ba makipaghabulan sa napakaraming apo sa tuhod?” Mabuti’t nasa mood ang matanda at hindi pinatulan ang binata sa biro nito.

            Hinawakan ng matanda ang kamay ni Farrah at ng apong si Hector at pinagtagpo, ngunit parang mga napapasaong nagbitaw ang dalawa.

            “Lo, gaya ng pangako ko ay sinundo ko siya at dinala rito. Ngunit, wala naman akong pagtingin sa kaniya.” Bumaling ang binata kay Farrah. “So, you no need to worry about this matter.” Mababakas sa mukha ng lalaki ang matinding pagtutol.

            “Anong ibig mong sabihin sa walang nararamdaman?” Galit ang tanong ng matanda. “Ibig sabihin, ay totoo ang mga usupan tungkol sa sekswalidad mo.” Nangunot ang noo ng matanda.

            Napabuga si Stephen mula sa iniinom nitong tubig.

            “Hindi totoo yan, Lo! Walang kuwenta ang mga tsismis na yan!” Ramdam na ramdam ang pagpupuyos ng binata sa kaniyang pagsagot.

            “Hmm, hindi na ako maniniwala sa mga pinagsasabi mo, Hector. Ikaw.” Bumaling naman ang matanda kay Stephen. “Layuan mo ang aking apo, mula ngayon.”

            Hindi nakasagot at nangunot ang mukha ni Stephen sa sinabi ng matanda.

            “May mali ba sa sinabi ko?” Tanong ng matanda.

            Sumulyap si Hector kay para bago seryosong nagsalita. “Lolo, lagi mong sinasabing brusko ako. Totoo naman. Kayang kaya kong dalhin ang sarili ko, kahit hindi tignan kung saang angkan ako nabibilang. I believe that I have my own abilities, and I can do it with my skills and talents alone, I was able to accelerate grades when I was younger. And was recommended to higher education in the best institutions in Mega City just because I was smart.” Mayabang na salaysay ng binata.

            “After becoming the company’s Chief Executive, I have the management that led my company. I gave honor to our family with that, at napakarami ko pang nagawa matapos iyon.” Patuloy ng binata.

            “So, what are you trying to say?” asik ng matanda.

            Sa malamig na tinig ay sumagot ang binata. “She is not worthy of me. Gusto ko sa babae ay yong may sinasabi at maipagmamalaki ko.”  Natulala si Farrah sa narinig.

            “Anong sinabi mo, she is not worthy of you? Hindi mo pa siya kilala! Kung alam mo lang na—”

            Bago pa man matapos ng matanda ang sasabihin ay pasimpleng tinapakan ng dalaga ang paa nito upang hindi nito masabi ang tunay niyang katauhan.

            “Ano iyon?” nagdududang tanong ni Hector.

            Tahimik ding nakikinig sa usapan si Stephen.

            Muntik na sanang masabi ng matanda ang totoong katauhan ng dalaga kung hindi lang siya napigilan ng huli. Masama ang tingin ng dalaga sa matanda dahil sa muntik na nitong pagsabi ng katotohanan.

            “Ahem.”  Pasimpleng inalis ng matanda ang bara sa lalamutan. “Kung alam mo lang na siya ang aking magiging future granddaughter-in-law, ang siyang napili ko para sa iyo. Tapos sasabihin mong hindi siya nararapat sa’yo?” Ani ng matanda noong makabawi.

            “You are already 27 years old, hustong gulang para lumagay sa tahimik. Pasalamat ka at mabait itong si Farrah at hindi niya minasama ang pagmamaliit mo sa kaniya. Humingi ka sa kaniya ng tawad.” Itinuktok ng matanda sa sahig ang baston nito.

            Hector pursed his thin lips, stood up and looked at Farrah.

             “I’m sorry, about what I said earlier, pero totoo naman ang mga sinabi ko.”

            Uminom ang dalaga mula sa orange juice na nasa baso ang dalaga, hindi nakatingin sa binatang sinabi niya, “You don’t have to apologize, you are just being prank and true. Mas pranka ka pa sa akin, tutal ganoon na rin naman. Sa palagay ko’y hindi ka rin nababagay sa akin.” Tumaas ang sulok ng labi ng dalaga matapos niya itong sabihin. Isang nanunuyang ngiti.

            Natahimik ang buong kabahayan. Nagsukatan ng tingin ang dalaga at binata. Hindi makapaniwala ang nakikinig na si Stephen na makakayang sabihin ito ng walang pag-aalinlangan ng dalaga sa kaibigang si Hector. Palaban at wala ring pinipili ito.

            “Enough, what’s wrong with you two? Hindi niyo na ako ginalang.” Galit at balisa na ang matanda.

            “Farrah, Hija. Huwag mong kalimutan na mayroon kang utang na loob sa akin. I saved your family. Nangako ka rin na susundin ang ano mang kondisyon ko. This is what I want, kaya wala kang magagawa. Ang pangako ay pangako.”

            Napaawang ang bibig ng dalaga sa winika ng matanda, hindi na lang siya kumibo.

            “And you.” Dinuro ng matanda ang apo gamit ang tungkod nito. “I protected you since you were young, I kept all your secrets from your parents. Ako ang tanging kakampi mo, sa mga naisin mo, sa mga gusto mong gawin na ayaw ng mga magulang mo. Kahit ang hilig mo sa chess ay ako lang ang sumuporta sayo. Have you forgotten those?” Pangongonsensiya ng matanda sa apo.

            “Nalimutan mo na rin ba ang pangako mo na dahil sa suporta ko s aiyo sa lahat ng naisin mo ay nangako kang susundin ang mga nais ko sa hinaharap?”

            Muling natahimik ang kabahayan. Ni hindi makuha ni Hector na magsalita.

            “Alam kong maasim ang prutas ng hinog sa pilit na mangga. Kaya hindi ko na lang kayo pipilitin na magsama ng matagal. Let’s compromise. Get engaged first and try if you two will get along fine. If it really doesn’t work out. We could discuss it later.”

            “Okay, I’ll give it a shot. Wala namang impossible let’s try! For the sake of this old man. Magtakda tayo kung hanggang kailan.” Ani Farrah.

            “Sampung taon. After that it’s for you two to decide, pag hindi kayo magwork sa panahong ‘yon, edi tapos na.” Suhestiyon ng matanda.

            “Hindi niyo pa ho, ginawang fifty years?” sarakstikong sabad ni Hector. Pasimpleng hinampas ng matanda ang apo sa hita.

             “Edi, limampung taon!” Sang-ayon ng matanda. Nanlalaki ang mga matang nagkatinginan ang dalawa. Talagang pinagplanuhan ito ng matanda.