Chapter 6 – It’s a Deal

            “One month. After one-month maghihiwalay kami at wala nang pakialaman.” Malamig ang tinig na suhestiyon ni Farrah.

            “Isang buwan? Masyado naman yata iyong maiksi? Hector, talk to her now.” Balisang utos ng matandang Hontiveros sa apo.

            “Okay, just one month.” Sang ayon ni Hector.

            “It’s a deal.” Itinaas ng dalaga ang kamay para makipag-pinky promise. Tinanggap iyon ng binate.

            “I will never break my promise.” Sa puntong iyon ay agkasundo ang dalawa.

 But the old man was anxious about the deal.

            “Hey—” Huminga siya ng malalim bago nakapagsalitang muli.

            “Kung iyan ang gusto niyo. Antayin niyo na makapili ako ng araw ng engagement ninyo.”

            “Okay.” Tipid na sang-ayon ni Farrah. “It’s getting late, I think I should go.”

            “Dito ka na maghapunan bago ka umalis.”  Habol pa ng matanda upang manatili pa ang dalaga sa mansiyon nito.

            “Ilang araw na akong hindi nakakauwi, baka hinahanap na ako sa amin, baka mahirapan na ako magdahilan sa pamilya ko.” Ani Farrah.

            Nakatulala si Stephen habang pinapanood ang papalayong babae. “Ilang araw siyang hindi umuwi? Nag-aaral siya ‘di ba? Hindi naman siya mukhang may sakit na lumiban sa mga klase niya. Bakit hindi siya pumapasok?”

            “Sinabi pa niyang mahihirapan siyang magpaliwanag sa mga magulang niya. Baka nagka-cutting classes si Farrah?” Bumaling si Stephen sa matanda. “Lo, siya po ba talaga ang napili mong maging manugang para sa nag-iisa niyong apo na si Hector, baka naman mapahamak ang apo niya sa padalos dalos na desisyon ninyo?’

            “Wala kang alam!” Galit sa sagot ng matanda. Dahil sa glit ng matanda sa mga sinasabi niya ay hindi na lang siya kumibo, kahit matindi ang tutol niya kay Farrah para kaibigan niya. Umalis na ang matanda at iniwan sila.

            “Oo nga pala, bago ko malimutan.” Ani Stephen na bumaling sa kaibigang si Hector. “Nakausap ko na ang Chess Grandmaster na si Shane Tan.”

“Really?” Biglang nangliwanag ang mukha ni Hector sa sinabi ng kaibigan, kitang kita ang saya sa madalas na seryosong mukha nito. Maging ang malalim tumingin na mga mata ng binata ay kumikinang sa saya.

Napatutop sa bibig si Stephen “Sigurado akong masaya ka kapag naglalaro ka ng chess. Tignan mo ‘yang saya sa mukha mo ngayon. Twenties ka pa lang pero nagmumukha kang matanda dahil sa pagiging seryoso mo. Ngayon sa excitement mo, you look like your age that is full of vitality.”

“Kung ano-anong pinagsasabi mo!” Natatawang sabi ng binata. “Kailan mo pa na-contact si Shane Tan? Pumayag ba siya na makalaro ako ng Chess?” Excited at sunod-sunod na tanong ng binata.

“Hindi ko pa talagang nakakausap si Shane Tan, pero may nakausap akong close friend niya. Busy daw si Shane at walang panahon para tumanggap ng tawag, kaya sasabihan niya na lang daw ito kapag nagkita sila.”

“Okay, I’ll wait.” Hector stretched his arms and flexed his fingers in excitement.

***

Torres Family Mansion

Humahangos na tumakbo papasok ang isa sa mga katulong ng mga Torres.

“Ma’am! Naririto na po si Ma’am Farrah!” anunsiyo nito.

“Ano? Bakit siya bumalik?” Nagkatinginan ang mag-asawang Francia at Juanito Torres.

Bago pa man sila makaisip ng kasagutan sa tanong ni Francia ay nasa harap na nila si Farrah. Hinubad ang kaniyang sapatos at nagpalit ng sapatos na panloob. At nagpatuloy sa pagpasok ng mansiyon.

Huminto si Francia sa pagkain at nagmamadaling lumapit sa bagong dating na anak.

“Hindi ba’t hinuli ka ng mga pulis? Bakit bigla kabg bumalik? Bak naman tumakas ka sa bilangguan?!” hysterical at sunod sunod na tanong ni Francia. Sa naiisip pa lang ay kinikilabutan na si Francia. May takot rin si Juanito na tinitigan ang anak na si Farrah.

“Hindi ka ba talagang tumakas sa kulungan? Kahit ako ang iyong ama, hindi kita kayang protektahan sa ginawa mo. Sumuko ka na lang, anak. Kung hindi, huwag mo akong sisishin kung kami mismo ang tumawag sa pulis para isuplong ka. We are doing this for your sake.”

Nangunot ang no oni Farrah sa narinig sa sariling ama. “Sobra naman po kayong mag-isip. I didn’t commit any crime, o tumakas sa presinto.”

Lumambot ang expression ng mukha ni Juanito sa sinabi ng anak. “Sigurado kang hindi ka susuko?” Tanong pa nito.

Wala na sa mood si Farrah para magpaliwanag pa. Kaya hindi na siya kumibo.

Sa nakitang katigasan ng ulo ng anak ay dinampot ni Juanito ang kaniyang cellphone at nagdial ng tatlong numero. 911.

“Hello? Hi. I want to report a crime. Itonga nak ko kasi ay hinuli ng mga pulis two days ago, pero tumakas siya at umuwi rito sa bahay. Sinasabihan ko na siyang sumuko pero ayaw niya. As a responsible parent, I am turning her in. I want to report her to the authority.