EP.10 ความก้าวหน้า

แสงอ่อนๆจากดวงอาทิตย์ในยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างห้องพัก เสียงนกร้องคลอเคล้าสายลมเย็นๆที่พัดผ่านม่าน เวสเปอร์ลืมตาขึ้นพร้อมความรู้สึกที่เต็มไปด้วยพลังใหม่ ร่างกายของเธอยังคงรู้สึกตึงเล็กน้อยจากการฝึกหนักและการต่อสู้ในดันเจี้ยนเมื่อวันก่อน แต่ในใจของเธอกลับเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น

เอซที่เปลี่ยนไปเป็นร่างแมวนั่งขดตัวอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียง ดวงตาสีทองของมันจ้องมองเธอพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ

“ตื่นแล้วสินะ” เอซพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ “ฉันคิดว่าเธอคงจะนอนยาวไปทั้งวัน”

เวสเปอร์หัวเราะเบาๆ “นายก็รู้ว่าฉันนอนไม่ได้นานขนาดนั้น ยังมีอะไรอีกเยอะที่ต้องทำ”

“งั้นก่อนจะเริ่มวันใหม่ ลองเปิดระบบดูสิ” เอซพูดขึ้น “ฉันอยากเห็นว่าพลังของเธอเปลี่ยนไปมากแค่ไหน”

เวสเปอร์พยักหน้าและยกมือขึ้นเรียกหน้าต่างระบบ ข้อมูลที่ปรากฏบนหน้าจอทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความก้าวหน้าที่เห็นได้ชัด

[ข้อมูลผู้อเวค]

ชื่อ: เวสเปอร์ มอนต์ทีร่า

แรงค์: F

พลังหลัก: การควบคุมเวลา (Chronokinesis)

ค่าประสบการณ์ (EXP) : 0/500

พลังชีวิต (HP) : 160/160 (+20 จาก Crystal of Timeflow)

พลังเวท (MP) : 400/400 (+40 จาก Crystal of Timeflow)

พลังโจมตี (ATK) : 22 (+4 จาก Crystal of Timeflow)

พลังป้องกัน (DEF) : 18 (+4 จาก Crystal of Timeflow)

ความเร็ว (SPD) : 18 (+3 จาก Crystal of Timeflow)

ผลของไอเทม: Crystal of Timeflow

เวสเปอร์หันไปมองเอซด้วยความสงสัย “ค่าพลังเพิ่มขึ้นเยอะขนาดนี้…เป็นเพราะคริสตัลที่ได้จากบอสเมื่อวานใช่ไหม”

เอซพยักหน้า “ใช่ คริสตัลนี้ไม่ได้แค่เพิ่มพลังพื้นฐานของเธอ แต่ยังช่วยเสริมพลังในการควบคุมเวลาอีกด้วย”

“มันทำงานยังไง”

“Crystal of Timeflow ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการใช้สกิลเกี่ยวกับเวลา และลดค่า MP ที่ใช้ในการร่ายสกิลลง 10%” เอซอธิบาย “มันเป็นของล้ำค่าที่หาได้ยาก เธอโชคดีมากที่ได้รับมันตั้งแต่การต่อสู้ครั้งแรก”

เวสเปอร์ยิ้มเล็กๆ “งั้นก็ถือว่าเป็นรางวัลที่คุ้มค่า แล้วนอกจากไอเทม คิดว่าการฝึกเมื่อวานช่วยอะไรฉันบ้างไหม”

“แน่นอน” เอซตอบ “ไม่ใช่แค่ค่าพลังในระบบที่เพิ่มขึ้น แต่เธอเริ่มใช้สกิลได้ดีขึ้น เธอเริ่มเข้าใจจังหวะของการใช้ Time Fracture ได้ดีกว่าเดิม”

เวสเปอร์พยักหน้า เธอรู้สึกถึงความมั่นใจที่เพิ่มขึ้นในตัวเอง

เวสเปอร์เลื่อนดูสกิลที่มีในหน้าต่างสถานะ

[สกิลที่มี]

1. Time Fracture: ชะลอเวลารอบตัวเป็นเวลา 5 วินาที ลดความเร็วศัตรูลง 30% (MP 45 หลังลดค่า MP)

2. Chrono Step: เคลื่อนที่ย้อนกลับไปในตำแหน่งเดิม 2 วินาทีก่อนหน้า (MP 72 หลังลดค่า MP)

3. Temporal Pause: หยุดการเคลื่อนไหวของเป้าหมายเป็นเวลา 1 วินาที (MP 90 หลังลดค่า MP)

“การลด MP แบบนี้ช่วยได้เยอะเลย” เวสเปอร์พูด “ฉันสามารถใช้สกิลได้ต่อเนื่องมากขึ้น”

“ใช่ แต่เธอต้องเรียนรู้ที่จะใช้สกิลเหล่านี้ในสถานการณ์ที่แตกต่างกัน” เอซเตือน “อย่าลืมว่าศัตรูบางตัวสามารถต้านทานพลังของเธอได้”

“งั้นวันนี้นายจะให้ฉันทำอะไรต่อ” เวสเปอร์ถามพลางยืดแขนออกเล็กน้อย

“เดี๋ยวเธอจะได้รู้ แต่ฉันรับรองว่ามันจะไม่ง่าย”

“ฉันควรจะเดาได้ตั้งแต่แรก” เวสเปอร์ตอบพร้อมหัวเราะเบาๆ

หลังจากตรวจสอบสถานะและปรึกษาเรื่องการพัฒนาไปแล้ว เวสเปอร์ก็พร้อมสำหรับการฝึกในวันนี้ เอซยืนอยู่กลางลานฝึกซ้อมพร้อมมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ก่อนอื่น เราต้องเริ่มจากการวอร์มร่างกาย” เอซกล่าวขณะเดินวนรอบตัวเวสเปอร์ “ถ้าร่างกายเธอไม่พร้อม พลังของเธอจะไม่สามารถใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ”

เวสเปอร์พยักหน้า แม้จะยังรู้สึกเมื่อยล้าจากวันก่อน แต่เธอเข้าใจดีว่าการวอร์มร่างกายเป็นสิ่งสำคัญ เธอเริ่มต้นด้วยการวิ่งเหยาะๆรอบลานฝึก ขณะที่ลมหายใจของเธอเริ่มเข้าจังหวะ

“เพิ่มความเร็วอีกหน่อย” เอซพูดพร้อมสะบัดหาง “อย่าปล่อยให้หัวใจของเธอทำงานแค่ครึ่งเดียว มันต้องเต้นแรงกว่านี้”

หลังจากวิ่งได้ราวห้านาที เวสเปอร์เปลี่ยนมาทำท่ายืดกล้ามเนื้อ เอซคอยสังเกตและให้คำแนะนำเป็นระยะ

“ระวังไหล่ของเธอ” เอซกล่าวขณะเธอก้มตัวแตะปลายเท้า “อย่าทำแบบขอไปที เธอต้องยืดให้สุดเพื่อให้กล้ามเนื้อพร้อมใช้งาน”

เมื่อการวอร์มเสร็จสิ้น เอซเดินเข้ามาใกล้และนั่งลงบนหินใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล มันจ้องมองเธอด้วยสายตาที่จริงจัง

“วันนี้เราจะฝึกการใช้ Chrono Step” เอซกล่าว “นี่คือหนึ่งในสกิลที่มีศักยภาพสูงที่สุดของเธอ แต่ถ้าเธอไม่สามารถควบคุมมันได้ มันจะกลายเป็นภาระมากกว่าประโยชน์”

เวสเปอร์ยืนตรงและสูดลมหายใจลึก “แล้วฉันต้องทำยังไง”

“Chrono Step ช่วยให้เธอเคลื่อนที่ย้อนกลับไปยังตำแหน่งเดิมเมื่อ 2 วินาทีก่อนหน้า” เอซอธิบาย “แต่ปัญหาคือถ้าเธอใช้มันโดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ เธออาจย้อนกลับไปยังจุดที่เป็นอันตรายได้”

“งั้นการฝึกนี้คือการควบคุมทิศทางและจังหวะ?” เวสเปอร์ถาม

“ใช่” เอซพยักหน้า “และไม่ใช่แค่ควบคุม แต่เธอต้องเรียนรู้ที่จะตัดสินใจในเสี้ยววินาทีด้วย”

การฝึกในครั้งแรก เอซเดินไปยังพื้นที่ฝึกที่เต็มไปด้วยสิ่งกีดขวาง ทั้งกำแพงไม้ บล็อกที่หมุนได้ และเสาหินที่ตั้งอยู่ในระยะไม่เท่ากัน

“เป้าหมายของเธอคือการเคลื่อนที่ผ่านสิ่งกีดขวางเหล่านี้โดยใช้ Chrono Step” เอซกล่าว “และฉันจะเพิ่มแรงกดดันด้วยพลังของฉัน”

เวสเปอร์สูดลมหายใจและตั้งท่าเตรียมพร้อม “โอเค”

เมื่อเอซให้สัญญาณ เวสเปอร์เริ่มเคลื่อนที่ผ่านสิ่งกีดขวาง เธอพยายามหลบหลีกและกระโดดข้ามกำแพงไม้ แต่ในขณะที่เธอกำลังจะถึงเสาหิน เสียงของเอซก็ดังขึ้น

“ใช้ Chrono Step เดี๋ยวนี้!”

เธอเรียกพลังในตัวและเอ่ยคำร่าย “Chrono Step!”

ทันใดนั้นร่างของเธอถูกดึงกลับไปยังตำแหน่งเดิมเมื่อ 2 วินาทีก่อนหน้า แต่เธอกลับพุ่งชนกับเสาหินเพราะไม่สามารถคาดการณ์ได้ว่าจังหวะนั้นจะพาเธอไปที่ใด

“เจ็บไหม?” เอซถามพลางหัวเราะเบาๆราวกับกำลังชอบใจ

“นิดหน่อย” เวสเปอร์ตอบขณะลุกขึ้นยืน “ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้วว่าฉันพลาดอะไร”

“ใช่ เธอใช้ Chrono Step แบบไม่วางแผน” เอซอธิบาย “เธอต้องจำไว้ว่าสกิลนี้ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องมือสำหรับหลบหนี มันเป็นเครื่องมือสำหรับการวางแผนด้วย”

เวสเปอร์พยักหน้า “งั้นฉันควรต้องทำยังไงดี”

“ลองนึกถึงพื้นที่รอบตัวเธอเหมือนหมากรุก” เอซกล่าว “เธอต้องจำตำแหน่งของทุกสิ่งทุกอย่างในสนาม และคิดไว้ล่วงหน้าว่าการย้อนกลับจะช่วยให้เธอได้เปรียบหรือไม่”

เวสเปอร์ลองอีกครั้ง คราวนี้เธอใช้เวลาเตรียมตัวนานขึ้น เธอสังเกตสิ่งกีดขวางทุกชิ้น และพยายามจดจำตำแหน่งของมัน

เมื่อเธอเคลื่อนที่ไปจนถึงจุดที่ต้องใช้ Chrono Step เธอสูดลมหายใจลึกและเอ่ยคำร่าย

“Chrono Step!”

ร่างของเธอถูกดึงกลับไปยังตำแหน่งเดิมเมื่อ 2 วินาทีก่อนหน้า คราวนี้เธอกลับไปยืนในจุดที่ปลอดภัย และสามารถหลบหลีกสิ่งกีดขวางได้อย่างสมบูรณ์

“ดีขึ้นมาก” เอซกล่าวขณะเดินเข้ามาใกล้ “แต่จำไว้ว่านี่เป็นเพียงขั้นพื้นฐาน ในสถานการณ์จริง เธออาจต้องใช้ Chrono Step หลายครั้งติดต่อกัน หรือแม้แต่ผสมผสานกับสกิลอื่นๆ”

“เข้าใจแล้ว” เวสเปอร์ตอบ 

เอซยิ้มเล็กๆ “ดี ถ้าเธอเข้าใจแบบนั้น เราจะไปได้ไกลแน่นอน”

หลังจากฝึกสกิล Chrono Step ไปหลายรอบ เวสเปอร์ก็หยุดหอบหายใจหนัก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ร่างกายของเธอเริ่มรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าจากการใช้พลังงานไปอย่างต่อเนื่อง

“ฉันว่า…ฉันเริ่มเข้าใจวิธีใช้ Chrono Step แล้วนะ” เวสเปอร์พูดขึ้นขณะลูบหน้าผากเพื่อเช็ดเหงื่อ

เอซที่นั่งอยู่บนก้อนหินมองเธอด้วยสายตาเฉยชา “เธอคิดแบบนั้นเหรอ?”

“ใช่” เวสเปอร์ตอบด้วยความมั่นใจ “ฉันสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวและตำแหน่งได้แล้ว”

“ดี แต่ยังไม่พอ” เอซตอบด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย

เวสเปอร์หรี่ตาอย่างสงสัย “นายหมายความว่ายังไง”

“Chrono Step ของเธอยังไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอในการต่อสู้จริง” เอซกล่าวพลางกระโดดลงจากก้อนหิน “การฝึกที่ผ่านมามันง่ายเกินไป ฉันจะเพิ่มความยากให้กับเธอ”

เอซใช้พลังของเขาสร้างแรงโน้มถ่วงที่ไม่สม่ำเสมอในพื้นที่ฝึก ลมเริ่มพัดแรง และสิ่งกีดขวางที่เคยอยู่นิ่งกลับเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว

“นี่นายจะบอกว่าการฝึกเมื่อกี้มันยังง่ายอยู่เหรอ!?” เวสเปอร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เริ่มไม่พอใจ

“ใช่” เอซตอบกลับทันที “การฝึกที่แท้จริงคือการทำให้เธอพร้อมในทุกสถานการณ์”

ก่อนที่เวสเปอร์จะทันพูดอะไรต่อ เอซสะบัดหางพร้อมกับโยนก้อนหินเล็กๆหลายก้อนขึ้นไปในอากาศ

“ใช้ Chrono Step เพื่อหลบสิ่งนี้” เอซสั่ง น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นจนทำให้เวสเปอร์รู้สึกถึงความกดดันที่มากขึ้น

เวสเปอร์สูดลมหายใจลึกก่อนจะเรียกพลังในตัว “Chrono Step!”

ทันใดนั้น ร่างของเธอหายวับไปและปรากฏในตำแหน่งเดิมเมื่อ 2 วินาทีก่อนหน้า แต่เพียงเสี้ยววินาที เธอกลับพบว่าก้อนหินบางก้อนยังคงพุ่งมาทางเธอ

“นี่มันบ้าชัดๆ!” เธอร้องออกมาในขณะที่ต้องกระโดดหลบด้วยตัวเอง

“ในสนามรบ เธอจะไม่ได้รับคำเตือน” เอซกล่าวพร้อมโยนก้อนหินเพิ่มอีกหลายก้อน “Chrono Step ของเธอต้องแม่นยำกว่านี้ และเธอต้องเรียนรู้ที่จะใช้มันผสมกับการเคลื่อนไหวปกติ”

หลังจากหลบก้อนหินหลายครั้ง เวสเปอร์เริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันในร่างกายที่เพิ่มขึ้น MP ของเธอลดลงอย่างรวดเร็ว แต่เอซยังไม่หยุดการฝึก

“นาย…คิดจะทำให้ฉันหมดแรงใช่ไหม!” เวสเปอร์พูดขณะหอบหายใจ

“ไม่ ฉันคิดจะทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้น” เอซตอบอย่างเฉียบขาด “พลังของเธอมีขีดจำกัด แต่จิตใจของเธอไม่ควรมีขีดจำกัด”

เวสเปอร์กัดฟันแน่น ก่อนจะเรียก Chrono Step อีกครั้ง ครั้งนี้เธอใช้พลังที่เหลือทั้งหมดในตัวเพื่อเคลื่อนที่ย้อนกลับไปยังจุดที่ปลอดภัยที่สุด

ในจังหวะที่เธอคิดว่าทุกอย่างปลอดภัย ก้อนหินลูกหนึ่งกลับพุ่งมาทางเธอในมุมที่คาดไม่ถึง เวสเปอร์ไม่สามารถหลบได้ทัน และร่างของเธอก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง

เอซเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาสีทองของเขาจับจ้องเธอ “นี่แหละคือสิ่งที่ฉันอยากให้เธอเข้าใจ”

“ฉันล้มเหลวอีกแล้ว…” เวสเปอร์พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“การล้มเหลวคือส่วนหนึ่งของการเรียนรู้” เอซตอบ “แต่ถ้าเธอล้มแล้วไม่ลุกขึ้นมาใหม่ นั่นต่างหากที่เรียกว่าความล้มเหลวที่แท้จริง”

เวสเปอร์สูดลมหายใจลึก เธอพยายามลุกขึ้นยืนแม้ร่างกายจะสั่นเทา “โอเค…ฉันพร้อมจะลองใหม่”

เอซยิ้มเล็กๆ “นั่นแหละที่ฉันอยากเห็น”

หลังจากการฝึกที่ยาวนาน เวสเปอร์ล้มตัวลงนั่งกับพื้น ใบหน้าของเธอเปื้อนไปด้วยเหงื่อ แต่รอยยิ้มเล็กๆปรากฏบนใบหน้าของเธอ

“ฉันคิดว่าฉันเข้าใจแล้ว” เวสเปอร์พูด

“ดี ดีมาก” เอซตอบพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์

เมื่อการฝึกที่เข้มข้นสิ้นสุดลง เวสเปอร์นั่งหอบอยู่บนพื้นลานฝึก ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อและความเหนื่อยล้า หัวใจยังคงเต้นแรงจากการใช้พลังและความพยายามที่ต่อเนื่อง

เอซนั่งอยู่ไม่ไกล ดวงตาสีทองของเขามองเธอด้วยความพึงพอใจเล็กๆ

“เธอทำได้ดีมากสำหรับวันนี้” เอซพูดพร้อมกระดิกหางเบาๆ

เวสเปอร์พูดพลางหอบหายใจ “ฉันรู้สึกเหมือนร่างกายจะพังอยู่แล้ว”

“การฝึกไม่ได้มีไว้เพื่อให้เธอสบาย” เอซตอบพร้อมรอยยิ้มกวน “มันมีไว้เพื่อให้เธอแข็งแกร่งขึ้น”

เวสเปอร์หัวเราะเบาๆก่อนจะล้มตัวนอนลงบนพื้นหญ้า สายลมเย็นพัดผ่านช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้า เธอหลับตาและพยายามดึงลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติ

ท่ามกลางความสงบ เธอรู้สึกถึงบางสิ่งที่แปลกไป ความรู้สึกเย็นวาบเหมือนถูกจับตามอง ทำให้เธอลืมตาขึ้นและลุกนั่งทันที

“มีอะไรหรือเปล่า” เอซถามขณะมองเธอ

“นายไม่รู้สึกเหรอ” เวสเปอร์พูดพลางกวาดตามองไปรอบๆลานฝึก

“รู้สึกอะไร” เอซถามพร้อมกับหรี่ตา

“เหมือน…มีใครบางคนกำลังมองเราอยู่”

เอซหยุดชั่วครู่ก่อนจะสูดลมหายใจลึก เขาหลับตาและนิ่งฟังเสียงรอบตัว

“อืม…เธอไม่ได้คิดไปเอง” เอซพูดเบาๆ

คำพูดของเอซทำให้เวสเปอร์ยิ่งระแวง เธอกวาดตามองรอบๆพื้นที่ฝึกซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้ ซากปรักหักพังของอาคารและเงามืดของก้อนหิน

“ทำไมพวกเขาไม่ออกมา” เธอถามพลางลุกขึ้นยืน

“เพราะพวกเขาไม่ต้องการให้เราเห็น” เอซตอบพร้อมกับมองไปยังมุมหนึ่งของลานฝึก “แต่มันไม่ใช่เรื่องแปลก…คนที่ชอบสอดแนมมักจะทำตัวลับๆล่อๆแบบนี้”

เวสเปอร์หยิบก้อนหินเล็กๆขึ้นมาและโยนไปยังพุ่มไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุด “ออกมาเดี๋ยวนี้! ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นั่น”

ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงใบไม้ที่ปลิวตามลม

“บางทีพวกเขาอาจจะไปแล้ว” เวสเปอร์พูด

เอซหัวเราะเบาๆ “อย่าคิดว่าเธอขู่พวกเขาได้ง่ายๆ ถ้าพวกเขาอยู่ภายใต้คำสั่งของคนที่ฉันคิด เธอคงต้องใช้พลังทั้งหมดของเธอถึงจะดึงพวกเขาออกมา”

เวสเปอร์ขมวดคิ้ว “คำสั่งของคนที่นายคิด? นายหมายถึงใคร”

“แคลร์ คาเซลิน” เอซตอบทันที

เวสเปอร์รู้สึกเย็นวาบที่หลัง “แคลร์? เธอจะส่งคนมาตามเราทำไม”

“ฉันไม่รู้” เอซตอบพร้อมกับกระโดดขึ้นไปนั่งบนก้อนหิน “แต่เธอไม่ใช่คนที่จะทำอะไรโดยไม่มีเหตุผล”

เวสเปอร์รู้สึกไม่สบายใจ เธอพยายามคิดว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้แคลร์ต้องจับตามองเธอ

“ฉันก็แค่ผู้อเวคแรงค์ F ทำไมสมาพันธ์ถึงมาจับตามองเรากัน”

“อาจจะเป็นเพราะพลังของเธอ” เอซตอบ “พลังที่เกี่ยวกับเวลานั้นมันไม่ใช่พลังที่พบได้ทั่วไป”

เวสเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย แม้เธอจะรู้สึกภูมิใจเล็กๆ แต่ความรู้สึกหวาดระแวงยังคงไม่หายไป

เวลาผ่านไปอีกสักพัก ความรู้สึกของสายตาที่จับจ้องเริ่มจางหาย เวสเปอร์ถอนหายใจเบาๆ

“ฉันหวังว่านี่จะเป็นแค่จินตนาการ” เธอพูด

“ถ้าเธอคิดแบบนั้นก็ถือว่าโชคดี” เอซตอบพร้อมรอยยิ้มบางๆ “แต่ในโลกนี้ ความโชคดีไม่ค่อยมีบ่อยนัก”

คำพูดนั้นทำให้เวสเปอร์นิ่งเงียบ เธอรู้ว่าสิ่งที่เอซพูดมีความจริง

“เรากลับกันเถอะ” เอซพูดในที่สุด “พวกเขาคงไม่ทำอะไรมากไปกว่านี้ในตอนนี้”

เวสเปอร์พยักหน้าและเดินตามเอซออกจากลานฝึก แม้ความสงสัยจะยังคงอยู่ในใจ แต่เธอก็รู้ว่าเวลาจะให้คำตอบเอง