Matapos ang unang klase na wala namang ginawa ay inayos ko na ang bag ko, ngunit gulat ko na nilingon ang babae sa sinabi niya, “Ayos ba? Mukhang maangas? Mysterious?” “A-Ano?” hindi makapaniwala kong tanong.Ngunit tumawa siya nang malakas, “Sinusubukan ko kasi mag-arteng mysterious kaso ang hirap!”“Pero bakit mo inagaw yung upuan ko?” seryoso niyang sabi na para bang ganoon kabilis niyang nababago ang emosyon.‘Baliw ba ‘to!?’“Miss, kindly stop trying to have a conversation with me, b-baliw ka na.” Iniiwas ko na ang tingin sa kanya at inis na umalis sa classroom.Hindi ko inaasahan ang pagsunod niya, “Kung ako baliw, ikaw lutang. Kumuha lang ako ng gamit sa gilid mo pero naupo ka sa upuan ko! Worse naupuan mo ang cellphone ko, basag.” Itinapat niya sa mukha ko ang cellphone niya at basag nga ‘yon, ngunit mabilis akong napatingin sa crowded hallway nang mapansin ang nagmamasid.‘Hindi ko alam na ganoon kadali makapasok ang mga kalaban sa mismong eskwelahan na ito’“Dapat yata hin
“Pero Kent totoo ba ang chismis?”Nalingon ko siya sa sinabi, “Alin?”“Mag-aabogado ka?” tanong niya at panigurado hindi rin siya makapaniwala, “I mean posible naman na maging abogado ka as long as kumuha ka ng 4-year course bago pumasok sa law school, but what are your reasons behind it?” ‘Daldal.’“More knowledge, the hotter you get,” I smirked.“Wow,” hindi makapaniwalang sabi niya, “Talkshit ka rin ‘no?” Ngumiwi na lang ako, hindi ko na siya pinansin na walang kapaguran magsalita. Naririndi na ako.Hanggang sa biglang may tumayo sa harapan namin, “New chic?” I glanced to Saji who was also confused by Jared.He was my friend until it got ruined by his girlfriend who liked me. “Kaibigan ka ni Kent?” Maganda ang ngiti ni Saji, ngunit tumawa ng mahina si Jared at inayos ang necktie niya.“Oo, sa sobrang close namin inakit niya ang girlfriend ko. Ayos ba? Kung ako sa’yo umiwas iwas ka na, unless gusto mo ring masira,” Jared sarcastically said.Ngunit natigilan ako nang mahinang hamp
“Uhm Kent,” tawag ni Saji, habang umiinom ay nilingon ko siya bilang hudyat na sabihin niya na ang gusto sabihin.“N-Nakita kasi kita sa labas, b-bakit biglang lumuhod yung lalake sa’yo?” mahinang tanong niya, pasimple kong nakagat ang ibabang labi.“What do you think?” I asked and then glanced to watch her reaction.“Because of the cigarette?” she wondered, tumikhim ako at mahinang ngumisi.“Maybe,” sambit ko at uminom na lang, napansin ko naman na tahimik niyang pinaglaro ang mga daliri.Is she bothered by it?After three weeks, tumawag sa akin ang ate ko at mukhang galit na galit. Kadarating ko lang sa campus at pitong tawag na kaagad.“Kent Axel, ano ‘yung nalaman ko? Jusko naman. Alam ko kung gaano kaikse ang pasensya mo pero estudyante ‘yon!” panimula niya.“Ang alin? Ano ‘yon ate?” “Yung lumuhod na student sa’yo sa labas ng pavilion hall, nakaka-stress. Hindi pa ba sapat na stress na ako dito sa Palawan?”“Ate, about that—“Ayusin mo, naka-post sa mismong bulletin board at sa
Kinahapunan ay wala man lang akong nagawa para makausap si Saji, iniiwasan niya ako at alam kong galit siya dahil bukod sa napagbintangan ko ay sinigawan ko pa.Habang nag-aayos siya ng gamit ay mabilis kong ipinatong sa armchair niya ang pirasong papel na nakatupi.Natigilan siya at hinawi niya ‘yon gamit ang siko dahilan para malaglag.‘Ang attitude!’Kinabukasan ay sinubukan ko na naman siyang kausapin, “Saji—”“Ano ba? Ikaw yung nagsabi na layuan kita at huwag kausapin.” Iritable siya at ramdam ko ‘yon.“Sorry.”Natigilan siya at matagal akong tinitigan, “Ano?”“Sorry,” mas mahina kong sabi.“Tsk,” singhal niya at iniiwas ang tingin sa akin.“Yung best friend mo naman pala may gawa, sa akin mo isinisi. Ayos.“ She even gave me a thumbs-up after being sarcastic with me.“Let me treat you in return,” kalmadong sabi ko.“Ayoko— tumanggi,” sa sinabi niya ay ngumiwi ako, akala ko ayaa tanggapin ngunit sino ba naman tatanggi sa libre ng kaibigan?Habang kumakain ay bigla siyang nagsalita
Habang nasa malalim na pag-iisip ay natauhan ako sa sunod-sunod na putok ng baril sa ibaba, kinakabahan akong tumakbo pababa ngunit natigilan ako sa nakita. Pinakabog no’n ang dibdib ko, lalo na’t panay dugo ang nasa sahig at may nakabulagtang katawan. May namasok ba sa amin? O isa sa pamilya ko ang nakabulagtang iyon? “Stop looking,” mahinang bulong ko sa isang ate ko. Hindi siya sanay sa mga ganitong klase kumpara sa amin ng nakakatanda kong kapatid. Panigurado rin akong hindi na naman siya makakatulog. ‘What the fuck happened?’ Bumaba ako sa first floor at nakita ko si mommy na ibinaba ang baril sa center table at nilapitan ang bangkay. Tiningnan niya ang pulsuhan nito, “He’s still alive, call our underground’s ambulance and take him there. We have a lot to ask him,” salubong ang kilay niyang sabi kaya sumunod ako kaagad. “Who is he mom?” I asked after calling the ambulance. “One of our enemy,” mahina niyang sabi. Bigla ay nawala ang soft side niya, hangga
Dahil sa nalaman ay umuwi ako kaagad, pinuntahan ko si dad sa study niya tulad nang usapan. “North Luna daw, dad. ‘Yon raw ang nag-utos sa kanya, pero malabo ‘yon dad. Nasa panig natin ang Luna,” panimula ko at naguguluhan na naupo sa harapan niya. “Imposible nga,” ani niya at malalim na napaisip, “ngunit hindi malabo, anak.” “Sige na’t bumalik ka na sa inaaral mo, ako na ang bahala.” Utos niya, hindi na ako nag-atubili balikan si Saji sa kwarto na abala sa project namin. “Antagal mo naman nawala?” bungad niya. “May inutos si dad, mag-iwan ka na lang ng gagawin ko. Ako na muna sa powerpoint,” wika ko at naupo sa swivel chair sa harapan ng study table ko. Kalaunan ay natapos ko na ang powerpoint, ngunit noong nilingon ko si Saji ay nakayuko na ito sa kama ko habang hawak ang ballpen. Tumayo ako at nilapitan siya, wala akong pagpipilian at binuhat ko na lang siya upang i-ayos dahil hindi rin siya madala ng pag-gising. Tinakpan ko na lang siya ng kumot bago ako lumabas n
Dahil doon ay tinakbo kaagad si dad sa ospital, kahit si mommy ay naiiyak na sumama habang suot ang pantulog, hindi pa tama ang pares ng suot niyang tsinelas. “W-Wife, I’m okay. M-Malayo ‘to sa bituka,” pagpapagaan ni dad sa nararamdaman ni mommy habang nasa emergency room kami. “A-Anong malayo sa bituka! Sa bituka ka na nga tinamaan!” umiiyak na bulyaw ni mommy habang hawak si daddy sa kamay. Bumuntong hininga ako, “I’ll call, Ate Mia.” Paalam ko at sinimulang tawagan si Ate Mia. Alam kong late na dahil ilang oras na lang ay aangat na ang araw, “Ate Mia, si dad sinugod sa City Hospital. May namasok—” “Ha!?” Halata sa tinig niya na napabangon sa pagkakatulog. “Nabaril si dad, may namasok sa bahay kanina lang ate.” Bigla ay para akong bata na nagsusumbong lalo na nang makita si daddy na umubo ng dugo dahilan para mas lumakas ang iyak ni mommy. “T-There’s no available doctor at the moment—” “P-Punta na ako! Oh my gosh, oh my god!” nanginig ang boses ni Ate Mia sa kabilan
Mabilis ko na itinakbo sa ospital si Saji, agaran rin siyang binigyan ng paunang lunas. Sinubukan ko kumalma dahil hindi dapat ako mataranta sa mga oras na ganito. “She’s safe, she just had a light concussion on her skull. It will heal with time,” dahil doon ay nakahinga ako ng maluwag. “Salamat doc,” mahinahon na sabi ko. Dahil doon ay binendahan ang ulo niya bago siya ilipat sa private room, dalian naman akong nakatanggap ng tawag kay mommy. “Is it true? Saji got in danger?” “Yes mom, I don’t know who’s the attacker yet. Nasa hospital kami, I find out that Saji live alone and has no family,” malumanay na sabi ko. “Oh my gosh, poor thing. You should stay with her, anak. Is she alright?” nanlulumo na sabi ni mommy. “Yes mom, gladly she’s alright. If she woke up—” “Kent Axel.” Nalingon ko kaagad si Saji nang magising siya. “Wait mom, she’s awake.” Ibinaba ko kaagad ang tawag at nilapitan siya. “Ano? May masakit ba sa’yo?” bungad ko ngunit humaba ang nguso niya at i