Third Person’s Point Of View
Sa isang may kadiliman ngunit malawak na pasilyo ay agarang iniluhod ng lahat ang isang tuhod nila at yumuko nang dumaan si Kent Axel na kinikilalang pinakamabangis at bihasa sa pamilyang Sandoval. Ang matangkad nitong anino ay animoy umaabot sa kaduluduluan ng pasilyo, hindi pa man niya nararating ang dulo ay nagbibigay galang na ang lahat. Ang tunog ng itim niyang sapatos ay sadyang umaalingawngaw sa kulob at patagong lugar ng organization na kinabibilangan ng kanyang pamilya. “Sir,” naputol ang kanyang malalim na pag-iisip nang humarang ang lalake sa harapan niya at nagbigay galang. Tumigil siya sa paglalakad at bahagya pang iginilid ang ulo habang tinitignan ang lalake na humarang. “May nakapasok po at sumugod sa underground, mas mabuti po kung sa ibang ruta na po muna kayo dumaan,” kabado at natatakot na sabi ng lalake habang bahagyang nakayuko ang ulo niya. Kent Axel scoffed as he plastered a smirk on the corner of his reddish and thin lips, “Are you telling me to run away and leave?” he questioned, the man instantly bowed his head lower. “No sir, my deepest apologies if I insulted you.” Kent Axel smiles, “No problem, you’re good.” Kent took out his gun at the back of his pants and assembled it as he walked deeper into the path. His presence suddenly brought a dark aura. That’s how he is, his character changes as soon as he’s holding a gun. At the entrance, he observed his enemies, and within a second he studied how his enemy's way of fighting, or what weapons do they have. That’s one of his abilities. When he learned the method of his opponent and who he would be facing, he confidently entered the scene smoothly and shot everyone who tried to hurt his companions, the enemies screamed in agony as the bullet pierced their flesh, their bodies contorting in pain as they writhed on the ground. When someone attempted to attack him with a knife, he didn't flinch and quickly kicked the man's hand, causing the knife to fly into the air and pierce the collar of the man near his neck, making him kneel and paralyzed with pain. As soon as he arrived in front of the leader who attacked them, he gave him a blank stare, nanatiling nakatutok ang baril nito sa lalake at ganoon rin ang kalaban niya. "You're still as arrogant as ever, Kent, just like your arrogant father!" it angrily shouted, but Kent Axel just grinned. "Wouldn't it be better if I took after my dad? 'Cause you'd rather face my dad than my mom. Because if you were facing my mom, you'd be speechless before you even spoke," Kent Axel said with a smirk, slipping one hand into his pants pocket while holding a gun in the other hand. Ipinutok ni Kent Axel ang baril sa kanang hita ng lalake, ngunit walang nagawa ang lalake kundi humiyaw sa sakit dahil alam niya sa sarili niya na pag napahamak si Kent Axel ay wala ng bukas para sa kanya. “You should go while I still have some mercy left for you, go!” malakas na sabi ni Kent at pinanood ang lalake na umiindang hinila ang sariling hita papaalis. Huminga ng malalim si Kent Axel at itatago na sana ang baril ngunit natigilan siya sa sigaw ng isang babae, “Dapa!” Pagkalingon niya ay halos tumilapon siya dahil sa patalon na pagyakap ng babae dahilan para gumulong gulong sila sa sahig at kasunod no’n ay ang maraming putok ng baril at malalakas na yabagan ng mga paa ng tauhan nila. Nagulat siya at napatitig sa mukha ng babaeng may tapis sa kalahati nitong mukha at bahagyang lantad ang kasuotan habang nakapatong sa ibabaw niya. Pinaulanan rin ng putok ng baril ng babae ang nagtangka bumaril kay Kent Axel, halos wala na silang marinig dalawa nang matapos ang putukan. Galit na tinignan ng babae si Kent Axel, “Hindi ka nag-iingat!” galit na sigaw ng babae. Ngunit awtomatikong namula ang tenga ni Kent dahil sa pagkakapatong ng babae sa kanya at yuko nito ay nakita niya ang malulusog na dibdib ng babae. Nanlaki ang mata ng babae, “B-Bastos!” sabi niya pa, awtomatikong nasapo ni Kent Axel ang pisngi nang malakas na dumapo ang palad nito doon, ngunit nagulat rin ang dalaga at mabilis na tumayo. Hindi makapaniwala si Kent Axel na sinampal siya ng babae, “A-Ano—” hindi makapaniwalang sabi ng babae at napatitig. “Do you know what will happen to someone who laid their hands on me—” Magbabanta pa sana siya ngunit nanlaki ang mga mata niya nang mabilis na pinutol ng babaeng kaharap ang sasabihin niya sa pamamagitan ng mapusok na halik. Bahagyang umangat ang tapis nito sa mukha na nagtatago ng pagkatao niya kaya’t hindi nakita ni Kent Axel ang mukha ng dalaga. Ilang segundo rin ang itinagal no’n at pagkalayo ng babae ay tulala si Kent Axel na napatitig dito, ang amoy ng babae ay naiwan sa kanyang katawan. “A kiss in exchange for a slap, I guess that makes us even?” The young lady fiercely said and left Kent with a lot of questions on his mind. Wala sa sariling nahawakan ni Kent Axel ang labi dahil nanakaw lang naman ang first kiss niya ng hindi kilalang babae, “Sir!” mabilis na bumalik sa ulirat si Kent Axel at naibaba ang kamay. Hindi pa man humupa ang bilis ng tibok ng puso ni Kent Axel ay hindi niya rin maalis sa isip niya ang kakaibang bango ng babae at ang paraan ng paghalik nito.Kent Axel’s Point Of View.Wala sa sarili akong pumasok sa opisina sa mismong underground, “Sino ang babae na ‘yon?” “Y-Yung humalik sa’yo sir?” Tinanguan ko ang lalake na nauutal pa sa kaba, napaghawak niya ang kamay at tumingin sa sahig.“B-Bawal po kasi sabihin at ang nalalaman lang po namin ay hindi siya kasama sa Sanez Organization,” sobrang hinang sabi ng lalake na kaharap ko, hindi mapirmi ang mga daliri niya sa paglalaro.“Saang grupo kung ganoon?” “S-Sa Luna po,” magalang niyang sagot, nanatiling nakayuko.I sighed, “Alamin mo,” nagsalubong ang kilay ko at tumitig sa kung saan.“S-Sir b-baka po kasi—”“Just do what I’ve told you,” mariing sabi ko at tumayo na ngunit inis akong napapikit ng tila maramdaman pa rin ang labi niya sa labi ko.Hinablot ko ang jacket at nagmamadaling lumabas para makauwi na ako sa bahay.Kalaunan ay nalaman ko na si Polaris ang babaeng iyon, kabilang siya sa Luna at hindi ko sigurado kung kilala sila ng asawa ng panganay kong kapatid.Dahil ang Lu
Matapos ang unang klase na wala namang ginawa ay inayos ko na ang bag ko, ngunit gulat ko na nilingon ang babae sa sinabi niya, “Ayos ba? Mukhang maangas? Mysterious?” “A-Ano?” hindi makapaniwala kong tanong.Ngunit tumawa siya nang malakas, “Sinusubukan ko kasi mag-arteng mysterious kaso ang hirap!”“Pero bakit mo inagaw yung upuan ko?” seryoso niyang sabi na para bang ganoon kabilis niyang nababago ang emosyon.‘Baliw ba ‘to!?’“Miss, kindly stop trying to have a conversation with me, b-baliw ka na.” Iniiwas ko na ang tingin sa kanya at inis na umalis sa classroom.Hindi ko inaasahan ang pagsunod niya, “Kung ako baliw, ikaw lutang. Kumuha lang ako ng gamit sa gilid mo pero naupo ka sa upuan ko! Worse naupuan mo ang cellphone ko, basag.” Itinapat niya sa mukha ko ang cellphone niya at basag nga ‘yon, ngunit mabilis akong napatingin sa crowded hallway nang mapansin ang nagmamasid.‘Hindi ko alam na ganoon kadali makapasok ang mga kalaban sa mismong eskwelahan na ito’“Dapat yata hin
“Pero Kent totoo ba ang chismis?”Nalingon ko siya sa sinabi, “Alin?”“Mag-aabogado ka?” tanong niya at panigurado hindi rin siya makapaniwala, “I mean posible naman na maging abogado ka as long as kumuha ka ng 4-year course bago pumasok sa law school, but what are your reasons behind it?” ‘Daldal.’“More knowledge, the hotter you get,” I smirked.“Wow,” hindi makapaniwalang sabi niya, “Talkshit ka rin ‘no?” Ngumiwi na lang ako, hindi ko na siya pinansin na walang kapaguran magsalita. Naririndi na ako.Hanggang sa biglang may tumayo sa harapan namin, “New chic?” I glanced to Saji who was also confused by Jared.He was my friend until it got ruined by his girlfriend who liked me. “Kaibigan ka ni Kent?” Maganda ang ngiti ni Saji, ngunit tumawa ng mahina si Jared at inayos ang necktie niya.“Oo, sa sobrang close namin inakit niya ang girlfriend ko. Ayos ba? Kung ako sa’yo umiwas iwas ka na, unless gusto mo ring masira,” Jared sarcastically said.Ngunit natigilan ako nang mahinang hamp
“Uhm Kent,” tawag ni Saji, habang umiinom ay nilingon ko siya bilang hudyat na sabihin niya na ang gusto sabihin.“N-Nakita kasi kita sa labas, b-bakit biglang lumuhod yung lalake sa’yo?” mahinang tanong niya, pasimple kong nakagat ang ibabang labi.“What do you think?” I asked and then glanced to watch her reaction.“Because of the cigarette?” she wondered, tumikhim ako at mahinang ngumisi.“Maybe,” sambit ko at uminom na lang, napansin ko naman na tahimik niyang pinaglaro ang mga daliri.Is she bothered by it?After three weeks, tumawag sa akin ang ate ko at mukhang galit na galit. Kadarating ko lang sa campus at pitong tawag na kaagad.“Kent Axel, ano ‘yung nalaman ko? Jusko naman. Alam ko kung gaano kaikse ang pasensya mo pero estudyante ‘yon!” panimula niya.“Ang alin? Ano ‘yon ate?” “Yung lumuhod na student sa’yo sa labas ng pavilion hall, nakaka-stress. Hindi pa ba sapat na stress na ako dito sa Palawan?”“Ate, about that—“Ayusin mo, naka-post sa mismong bulletin board at sa
Kinahapunan ay wala man lang akong nagawa para makausap si Saji, iniiwasan niya ako at alam kong galit siya dahil bukod sa napagbintangan ko ay sinigawan ko pa.Habang nag-aayos siya ng gamit ay mabilis kong ipinatong sa armchair niya ang pirasong papel na nakatupi.Natigilan siya at hinawi niya ‘yon gamit ang siko dahilan para malaglag.‘Ang attitude!’Kinabukasan ay sinubukan ko na naman siyang kausapin, “Saji—”“Ano ba? Ikaw yung nagsabi na layuan kita at huwag kausapin.” Iritable siya at ramdam ko ‘yon.“Sorry.”Natigilan siya at matagal akong tinitigan, “Ano?”“Sorry,” mas mahina kong sabi.“Tsk,” singhal niya at iniiwas ang tingin sa akin.“Yung best friend mo naman pala may gawa, sa akin mo isinisi. Ayos.“ She even gave me a thumbs-up after being sarcastic with me.“Let me treat you in return,” kalmadong sabi ko.“Ayoko— tumanggi,” sa sinabi niya ay ngumiwi ako, akala ko ayaa tanggapin ngunit sino ba naman tatanggi sa libre ng kaibigan?Habang kumakain ay bigla siyang nagsalita
Habang nasa malalim na pag-iisip ay natauhan ako sa sunod-sunod na putok ng baril sa ibaba, kinakabahan akong tumakbo pababa ngunit natigilan ako sa nakita. Pinakabog no’n ang dibdib ko, lalo na’t panay dugo ang nasa sahig at may nakabulagtang katawan. May namasok ba sa amin? O isa sa pamilya ko ang nakabulagtang iyon? “Stop looking,” mahinang bulong ko sa isang ate ko. Hindi siya sanay sa mga ganitong klase kumpara sa amin ng nakakatanda kong kapatid. Panigurado rin akong hindi na naman siya makakatulog. ‘What the fuck happened?’ Bumaba ako sa first floor at nakita ko si mommy na ibinaba ang baril sa center table at nilapitan ang bangkay. Tiningnan niya ang pulsuhan nito, “He’s still alive, call our underground’s ambulance and take him there. We have a lot to ask him,” salubong ang kilay niyang sabi kaya sumunod ako kaagad. “Who is he mom?” I asked after calling the ambulance. “One of our enemy,” mahina niyang sabi. Bigla ay nawala ang soft side niya, hangga
Dahil sa nalaman ay umuwi ako kaagad, pinuntahan ko si dad sa study niya tulad nang usapan. “North Luna daw, dad. ‘Yon raw ang nag-utos sa kanya, pero malabo ‘yon dad. Nasa panig natin ang Luna,” panimula ko at naguguluhan na naupo sa harapan niya. “Imposible nga,” ani niya at malalim na napaisip, “ngunit hindi malabo, anak.” “Sige na’t bumalik ka na sa inaaral mo, ako na ang bahala.” Utos niya, hindi na ako nag-atubili balikan si Saji sa kwarto na abala sa project namin. “Antagal mo naman nawala?” bungad niya. “May inutos si dad, mag-iwan ka na lang ng gagawin ko. Ako na muna sa powerpoint,” wika ko at naupo sa swivel chair sa harapan ng study table ko. Kalaunan ay natapos ko na ang powerpoint, ngunit noong nilingon ko si Saji ay nakayuko na ito sa kama ko habang hawak ang ballpen. Tumayo ako at nilapitan siya, wala akong pagpipilian at binuhat ko na lang siya upang i-ayos dahil hindi rin siya madala ng pag-gising. Tinakpan ko na lang siya ng kumot bago ako lumabas n
Dahil doon ay tinakbo kaagad si dad sa ospital, kahit si mommy ay naiiyak na sumama habang suot ang pantulog, hindi pa tama ang pares ng suot niyang tsinelas. “W-Wife, I’m okay. M-Malayo ‘to sa bituka,” pagpapagaan ni dad sa nararamdaman ni mommy habang nasa emergency room kami. “A-Anong malayo sa bituka! Sa bituka ka na nga tinamaan!” umiiyak na bulyaw ni mommy habang hawak si daddy sa kamay. Bumuntong hininga ako, “I’ll call, Ate Mia.” Paalam ko at sinimulang tawagan si Ate Mia. Alam kong late na dahil ilang oras na lang ay aangat na ang araw, “Ate Mia, si dad sinugod sa City Hospital. May namasok—” “Ha!?” Halata sa tinig niya na napabangon sa pagkakatulog. “Nabaril si dad, may namasok sa bahay kanina lang ate.” Bigla ay para akong bata na nagsusumbong lalo na nang makita si daddy na umubo ng dugo dahilan para mas lumakas ang iyak ni mommy. “T-There’s no available doctor at the moment—” “P-Punta na ako! Oh my gosh, oh my god!” nanginig ang boses ni Ate Mia sa kabilan