I was in the hospital, here in Palawan when Amora started calling me three times in a row. Nag-aalala kong tinawagan muli ang bunsong anak ko na nasa pangangalaga nila Mama Miyu sa city dahil gusto nilang mag-aral sa city. "Mommy.." Nangunot ang noo ko ng umiiyak na naman siya sa kabilang linya, wala bang oras na tatawag siya ng hindi umiiyak? "What's wrong baby? Nag-away na naman kayo ng kuya mo?" Wala pa man siyang sagot ay napatayo na ako ng bumukas ang office ko sa ospital at bumulaga si Kent Axel. "Mommy si kuya po kasi, nakipag-away po.." Umawang ang labi ko sa narinig kaya naman tinanguhan ko si Kent Axel. "Si Arkeb, nasa ospital sa city. Tumawag sa akin sila mom at dad." Nasapo ko ang noo dahil alam kong hindi si Arkeb ang nasa kama, baka yung nakaaway niya jusmiyo naman. "Ang lola niyo nandiyan ba?" Kwestyon ko. "Police station po mommy, p-pinapatawag po kayo ng parents po ng mga pinatulan po ni kuya mommy, sorry po. It's my fault po talaga—" "Okay, okay, we'll
Third Person’s Point Of ViewSa isang may kadiliman ngunit malawak na pasilyo ay agarang iniluhod ng lahat ang isang tuhod nila at yumuko nang dumaan si Kent Axel na kinikilalang pinakamabangis at bihasa sa pamilyang Sandoval.Ang matangkad nitong anino ay animoy umaabot sa kaduluduluan ng pasilyo, hindi pa man niya nararating ang dulo ay nagbibigay galang na ang lahat.Ang tunog ng itim niyang sapatos ay sadyang umaalingawngaw sa kulob at patagong lugar ng organization na kinabibilangan ng kanyang pamilya.“Sir,” naputol ang kanyang malalim na pag-iisip nang humarang ang lalake sa harapan niya at nagbigay galang.Tumigil siya sa paglalakad at bahagya pang iginilid ang ulo habang tinitignan ang lalake na humarang. “May nakapasok po at sumugod sa underground, mas mabuti po kung sa ibang ruta na po muna kayo dumaan,” kabado at natatakot na sabi ng lalake habang bahagyang nakayuko ang ulo niya.Kent Axel scoffed as he plastered a smirk on the corner of his reddish and thin lips, “Are yo
Kent Axel’s Point Of View.Wala sa sarili akong pumasok sa opisina sa mismong underground, “Sino ang babae na ‘yon?” “Y-Yung humalik sa’yo sir?” Tinanguan ko ang lalake na nauutal pa sa kaba, napaghawak niya ang kamay at tumingin sa sahig.“B-Bawal po kasi sabihin at ang nalalaman lang po namin ay hindi siya kasama sa Sanez Organization,” sobrang hinang sabi ng lalake na kaharap ko, hindi mapirmi ang mga daliri niya sa paglalaro.“Saang grupo kung ganoon?” “S-Sa Luna po,” magalang niyang sagot, nanatiling nakayuko.I sighed, “Alamin mo,” nagsalubong ang kilay ko at tumitig sa kung saan.“S-Sir b-baka po kasi—”“Just do what I’ve told you,” mariing sabi ko at tumayo na ngunit inis akong napapikit ng tila maramdaman pa rin ang labi niya sa labi ko.Hinablot ko ang jacket at nagmamadaling lumabas para makauwi na ako sa bahay.Kalaunan ay nalaman ko na si Polaris ang babaeng iyon, kabilang siya sa Luna at hindi ko sigurado kung kilala sila ng asawa ng panganay kong kapatid.Dahil ang Lu
Matapos ang unang klase na wala namang ginawa ay inayos ko na ang bag ko, ngunit gulat ko na nilingon ang babae sa sinabi niya, “Ayos ba? Mukhang maangas? Mysterious?” “A-Ano?” hindi makapaniwala kong tanong.Ngunit tumawa siya nang malakas, “Sinusubukan ko kasi mag-arteng mysterious kaso ang hirap!”“Pero bakit mo inagaw yung upuan ko?” seryoso niyang sabi na para bang ganoon kabilis niyang nababago ang emosyon.‘Baliw ba ‘to!?’“Miss, kindly stop trying to have a conversation with me, b-baliw ka na.” Iniiwas ko na ang tingin sa kanya at inis na umalis sa classroom.Hindi ko inaasahan ang pagsunod niya, “Kung ako baliw, ikaw lutang. Kumuha lang ako ng gamit sa gilid mo pero naupo ka sa upuan ko! Worse naupuan mo ang cellphone ko, basag.” Itinapat niya sa mukha ko ang cellphone niya at basag nga ‘yon, ngunit mabilis akong napatingin sa crowded hallway nang mapansin ang nagmamasid.‘Hindi ko alam na ganoon kadali makapasok ang mga kalaban sa mismong eskwelahan na ito’“Dapat yata hin
“Pero Kent totoo ba ang chismis?”Nalingon ko siya sa sinabi, “Alin?”“Mag-aabogado ka?” tanong niya at panigurado hindi rin siya makapaniwala, “I mean posible naman na maging abogado ka as long as kumuha ka ng 4-year course bago pumasok sa law school, but what are your reasons behind it?” ‘Daldal.’“More knowledge, the hotter you get,” I smirked.“Wow,” hindi makapaniwalang sabi niya, “Talkshit ka rin ‘no?” Ngumiwi na lang ako, hindi ko na siya pinansin na walang kapaguran magsalita. Naririndi na ako.Hanggang sa biglang may tumayo sa harapan namin, “New chic?” I glanced to Saji who was also confused by Jared.He was my friend until it got ruined by his girlfriend who liked me. “Kaibigan ka ni Kent?” Maganda ang ngiti ni Saji, ngunit tumawa ng mahina si Jared at inayos ang necktie niya.“Oo, sa sobrang close namin inakit niya ang girlfriend ko. Ayos ba? Kung ako sa’yo umiwas iwas ka na, unless gusto mo ring masira,” Jared sarcastically said.Ngunit natigilan ako nang mahinang hamp
“Uhm Kent,” tawag ni Saji, habang umiinom ay nilingon ko siya bilang hudyat na sabihin niya na ang gusto sabihin.“N-Nakita kasi kita sa labas, b-bakit biglang lumuhod yung lalake sa’yo?” mahinang tanong niya, pasimple kong nakagat ang ibabang labi.“What do you think?” I asked and then glanced to watch her reaction.“Because of the cigarette?” she wondered, tumikhim ako at mahinang ngumisi.“Maybe,” sambit ko at uminom na lang, napansin ko naman na tahimik niyang pinaglaro ang mga daliri.Is she bothered by it?After three weeks, tumawag sa akin ang ate ko at mukhang galit na galit. Kadarating ko lang sa campus at pitong tawag na kaagad.“Kent Axel, ano ‘yung nalaman ko? Jusko naman. Alam ko kung gaano kaikse ang pasensya mo pero estudyante ‘yon!” panimula niya.“Ang alin? Ano ‘yon ate?” “Yung lumuhod na student sa’yo sa labas ng pavilion hall, nakaka-stress. Hindi pa ba sapat na stress na ako dito sa Palawan?”“Ate, about that—“Ayusin mo, naka-post sa mismong bulletin board at sa
Kinahapunan ay wala man lang akong nagawa para makausap si Saji, iniiwasan niya ako at alam kong galit siya dahil bukod sa napagbintangan ko ay sinigawan ko pa.Habang nag-aayos siya ng gamit ay mabilis kong ipinatong sa armchair niya ang pirasong papel na nakatupi.Natigilan siya at hinawi niya ‘yon gamit ang siko dahilan para malaglag.‘Ang attitude!’Kinabukasan ay sinubukan ko na naman siyang kausapin, “Saji—”“Ano ba? Ikaw yung nagsabi na layuan kita at huwag kausapin.” Iritable siya at ramdam ko ‘yon.“Sorry.”Natigilan siya at matagal akong tinitigan, “Ano?”“Sorry,” mas mahina kong sabi.“Tsk,” singhal niya at iniiwas ang tingin sa akin.“Yung best friend mo naman pala may gawa, sa akin mo isinisi. Ayos.“ She even gave me a thumbs-up after being sarcastic with me.“Let me treat you in return,” kalmadong sabi ko.“Ayoko— tumanggi,” sa sinabi niya ay ngumiwi ako, akala ko ayaa tanggapin ngunit sino ba naman tatanggi sa libre ng kaibigan?Habang kumakain ay bigla siyang nagsalita
Habang nasa malalim na pag-iisip ay natauhan ako sa sunod-sunod na putok ng baril sa ibaba, kinakabahan akong tumakbo pababa ngunit natigilan ako sa nakita. Pinakabog no’n ang dibdib ko, lalo na’t panay dugo ang nasa sahig at may nakabulagtang katawan. May namasok ba sa amin? O isa sa pamilya ko ang nakabulagtang iyon? “Stop looking,” mahinang bulong ko sa isang ate ko. Hindi siya sanay sa mga ganitong klase kumpara sa amin ng nakakatanda kong kapatid. Panigurado rin akong hindi na naman siya makakatulog. ‘What the fuck happened?’ Bumaba ako sa first floor at nakita ko si mommy na ibinaba ang baril sa center table at nilapitan ang bangkay. Tiningnan niya ang pulsuhan nito, “He’s still alive, call our underground’s ambulance and take him there. We have a lot to ask him,” salubong ang kilay niyang sabi kaya sumunod ako kaagad. “Who is he mom?” I asked after calling the ambulance. “One of our enemy,” mahina niyang sabi. Bigla ay nawala ang soft side niya, hangga