SHOW ME HOW - JAN QUARO ZODIAC

SHOW ME HOW - JAN QUARO ZODIAC

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-12-30
โดย:  TALACHUCHIจบแล้ว
ภาษา: Filipino
goodnovel16goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
46บท
1.7Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

คำโปรย

RISE ABOVE THE ZODIACS SERIES | Uno - AQUARIUS Title: Show Me How (Jan Quaro Zodiac's Story) Genre: Romantic comedy | Light Erotica | R-18 Synopsis: Jan Quaro Zodiac is the owner of the "Panaderia De Quaro". Tagamasa. Tagasalang. Tagabalot. Tagabantay. Tagatinda. Tagasilbi. He is a one-man army; kaya niyang gawin ang lahat ng mga gawain sa shop nang mag-isa. He has never employed a single soul since he opened his business as he was just too proud and confident working alone. He has been running his bread-slash-coffee shop for years now, at ang madalas niyang mga customers ay pawang mga babaeng estudyante sa katabing kolehiyo na walang ibang ginawa kung hindi magpa-cute sa kaniya. Everybody wants to get the shop owner's attention, but if you ain't buying his bread and cookies, Quaro won't entertain. Pero iba ang diskarte ng isang dalagita na matagal nang pabalik-balik sa shop ni Quaro; dinaan ba naman sa mala-Oscars na drama ang binata upang mapansin nito? Kahit ang matalino at wais na si Quaro ay nalinlang! Paanong drama at anong diskarte ba 'ka mo? You will have to read and find out yourself.

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

001 - Panaderia De Quaro

            "Oh Lord, he's coming! There, there... just a little bit more. Oh!"

            Impit na tili ang pinakawalan ng nakapilang mga estudyante sa gilid ng bakery-slash-coffee house nang unti-unting rumolyo paitaas ang steel sheet door tanda na magbubukas na iyon.

            It was only seven in the morning and the sun set the sky brightly. Ang mga huni ng ibon sa paligid ay nagbabadya ng magandag umaga; tinatakpan ng mga iyon ang ingay na nililikha ng mga sasakyang dumaraan sa highway hindi kalayuan mula roon.

            It was that same time of the day again, and almost all the ladies from the nearby college were lining up to buy—uhm, no—to have a glimpse of the Adonis who owned the shop. Iyon ang araw-araw na kaganapan doon sa tahimik na parteng iyon ng bayan ng Montana, at hindi na bago iyon sa mga katabing gusali ng Panaderia De Quaro.

            Umaga pa lang, at kahit hindi pa oras ng pasok, ay naroon na sa shop ang mga kadalagahan upang mag-almusal, magpalipas ng oras, at magpa-cute sa lalaking ang tawag ng lahat ay Quaro.

            Some girls found his name so manly, others thought it was unique. But the town people, especially the locals who had known the guy for almost a decade now, called him Jaque.

            And that guy—Jaque, or Quaro to the ladies—was the main reason why women would pile up at the bakery. Kombinsido ang lahat na ang binata talaga ang habol ng mga babae roon, at hindi ang paninda nitong tinapay at kape. But who could blame the ladies, anyway? The guy was hot and delectable, just like the hot chocolate and caffe latte he sold to them girls.

            Ang nakae-engganyo pa ay game na game si Quaro na sakyan ang trip ng mga customers nito—he was accommodating and friendly to them, and when he'd find someone he liked, he would flirt back.

            Well... at least that's what the girls would fantasize... Quaro flirting back.

            But nobody really knew him—nobody could read his mind.

            He was mysterious.

            But, really. Yummy.

            Kung naibebenta lang ang mga pandesal nito sa tiyan, ang mala-monay nitong dibdib, ang mala-pan de leche nitong mga braso, at mala-apple pie sa umbok nitong pang-upo, baka nagkabutasan na ng bulsa ang mga babae.

            And some people had started to think na baka ginagamit ni Quaro ang pisikal na katangian para dumami ang mga customers, at nakikipag-landian din para balik-balikan ang mga paninda nito.

            Oh well, hindi rin nila ito masisi; that's how business works, anyway...

            "Oh my gosh, hayan na..." nanggigigil na wari ng isa pang estudyante sabay yugyog sa kasama. Ang mga nasa likuran ay nagbubulungan na rin at impit na nagtititili.

            At nang tuluyan nang bumukas ang rolling steel door at iniluwa ang binatang kanina pa inaantabayanan ng lahat ay sabay na bumati ang mga ito ng;

            "Good morning, Quaro!"

            Si Quaro, na sumilip sa pinto at nakita ang mahabang pila ng mga kadalagahan ay ngumisi, bago tuluyang lumabas at hinarap ang mga ito.

            "Good morning, sweethearts," he said in his husky, soul-penetrating voice. Tinig pa lang nito ay nainitan na ang sikmura ng mga dilag. "Are y'all ready for a cup of hot chocolate and a piece of warm bread?"

            Hindi kaagad naka-sagot ang mga dalaga; pawang mga nagsi-buntong hininga ang mga ito habang sinusuyod ng tingin ang lalaking nakatayo sa harapan na tila nililok pa mula sa langit.

            The guy had a firmly-built body like a knight in a fairy tale— the only difference was that Quaro wasn't wearing armor, but a signature tattered jeans and a white T-shirt with sleeves rolled up to his broad shoulders. His face was lethal; those sensuous and radiant eyes were like black diamonds—rare and mysterious—capturing every nerve of their being. His long, narrow nose made him look more like a foreign man rather than a local, and his thin, sensual lips were making them fantasize about sex.

            He was a man in every girl's wet dreams, and Quaro knew it. He knew it damn, too well. And he was using it to his advantage.

            "We have been waiting, Quaro...." said the cute college girl who had long, silky hair. She was batting her eyelashes like a toddler asking for candy.

            Lumapad ang ngiti ni Quaro na halos ikawala ng ulirat ng iba. He flipped up the sign on the door that says OPEN, before returning his attention back to the ladies.

           

             "Thank you for patiently waiting, sweethearts. Get in—the shop is now open."

*

*

*

            Alas-tres na ng hapon at halos paubos na ang laman ng dalawang mahabang estante na naka-hilera sa gitna ng shop. Kahit ang mga baskets na may lamang sari-saring pastries na naka-latag sa dalawang wooden shelves sa magkabilang gilid ay papaubos na rin, subalit ang mga customers mula sa kalapit na kolehiyo at ilang mga napapadaang turista at lokal ay panay pa rin ang pasok sa Panaderia De Quaro.

            Some of them would stay for a hot drink or two, some would just order and chitchat a little before heading out.

            Ang anim na pabilog na mesa sa loob ng shop ay pawang mga okupado; and Quaro recognized all the faces sitting at each table. Paano ba naman, halos araw-araw ay naroon ang mga ito, kaya memoryado na ng binata ang hitsura ng bawat isa.

            Muli nitong sinulyapan ang mga natirang produkto sa mga estante at wooden shelves bago nilingon ang wall clock sa likuran ng counter.

            Normally, he would close at 4:00 PM—whether or not there were still customers coming in. Inisasara na niya ang shop upang ihinto ang pagtanggap ng mga customers, at kung sino man ang nasa loob ay malayang manatili roon hanggang sa maubos ng mga ito ang mga in-order.

            By that time, he would also stop receiving orders, and he would hang around with the remaining customers and chat with them until they'd finish and leave.

            Pagdating ng alas-sinco ay dumarating ang delivery ng mga ingredients na gagamitin niya kinabukasan, so he would sit at the rooftop of his three-storey shop-slash-house to wait for the delivery truck with a coffee and a cigar in his hands.

            Pagdating ng alas seis ay bababa siya sa personal kitchen niya at magluluto ng hapunan. After which, he would go back to the rooftop and there he would eat his meal under the moon and the stars.

            Mula roon ay natatanaw niya ang karagatan sa hindi kalayuan, at madalas ay mananatili siya roon upang magmuni-muni, o tawagan at kausapin ang ina. Aabutin siya roon ng hanggang alas dies ng gabi, at kapag nakaramdam na siya ng pagod at antok ay saka pa lang siya babalik sa baba upang maglinis ng kusina. Pagkatapos niyon ay aakyat siya sa third floor kung saan naroon ang silid at banyo niya; he would take a bath to freshen up and sleep in his King-sized bed in birthsuit.

            That basically how his life went every day—same routine. And he had no problem with that.

            He liked to be on his own. Siya ang panganay sa labing-dalawang magkakapatid, and he was supposed to stay with his mother to help her guide his younger siblings. But... he chose to leave after he finished college because he felt like he'd be happier being alone.

            It was a selfish act and he had already apologized to his family. He expected his younger siblings to be resentful towards him, but surprisingly, they accepted and supported his decision.

            All along, his siblings knew what he wanted. They knew that he never wanted to lead a pack, but to fly solo.

            And yes, he led a solitary life—but it was the best kind of life for him. And he didn't need people to tell him what he was supposed to do.

            Kung gaano siya katagal na mananatiling mag-isa sa buhay ay hindi niya alam. All he knew was he enjoyed his life as it was, and he didn't need anything... or anyone else... to complete him. 

            Or so he thought.

TO BE CONTINUED...

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

ถึงผู้อ่าน

Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang  manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
46
001 - Panaderia De Quaro
"Oh Lord, he's coming! There, there... just a little bit more. Oh!" Impit na tili ang pinakawalan ng nakapilang mga estudyante sa gilid ng bakery-slash-coffee house nang unti-unting rumolyo paitaas ang steel sheet door tanda na magbubukas na iyon. It was only seven in the morning and the sun set the sky brightly. Ang mga huni ng ibon sa paligid ay nagbabadya ng magandag umaga; tinatakpan ng mga iyon ang ingay na nililikha ng mga sasakyang dumaraan sa highway hindi kalayuan mula roon. It was that same time of the day again, and almost all the ladies from the nearby college were lining up to buy—uhm, no—to have a glimpse of the Adonis who owned the shop. Iyon ang araw-araw na kaganapan doon sa tahimik na parteng iyon ng bayan ng Montana, at hindi na bago iyon sa mga katabing gusali ng Panaderia De Quaro. Umaga pa lang, at kahit hindi pa oras ng pasok, ay naroon na sa shop ang mga kadalagahan upang mag-almusal, magpalipas ng ora
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-08-31
อ่านเพิ่มเติม
002 - That Strange Lady At The Window
"Thank you for your order, please come again," nakangiting wari ni Quaro nang i-abot nito ang dalawang paperbags na may lamang mga tinapay kay Mrs. Aurora na nasa unahan ng pila. She was the town councilor's wife, dropping by to get her daily order; two dozens of cheese bread.Ayon sa ginang ay para ang mga iyon sa mga katiwala nito, kaya naman madalas ay pinaso-sobrahan niya ang bilang ng mga tinapay na ibinibigay niya rito. He liked people who are kind and empathetic toward others—so he liked Mrs. Aurora. If only...she wasn't too flirty with him."Thank you, Quaro. I'll drop by again tomorrow, 'kay?" Mrs. Aurora said in her high-pitched-flirty tone. Her lips were glistening with her Ultra-red, glossy lipstick."I look forward to that."Mrs. Aurora chortled before batting her thick eyelashes, deliberately showing them to him.He realized they were thicker and longer than usual—and he wondered if they just grew naturally or if she did some magic with the help of her friend
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-08-31
อ่านเพิ่มเติม
003 - The Day His Life Turned 360
"Are you even aware that you're holding the book upside down? O baka talagang talent mong magbasa ng libro na nakabaliktad?" The lady just bit her lower lip in embarrassment. He shook his head in disbelief before crossing his arms across his chest. "Ano ba talaga ang ginagawa mo lagi rito sa shop ko sa ganitong oras?" "Sinabi ko na sa'yo ang dahilan—" "Hindi mo sinabi ang totoong dahilan." "Sinasabi mong nagsisinungaling ako?" Pilit nitong sinalubong ang mapanuri niyang mga mata. "Bakit naman ako magsisinungaling sa'yo?" "I don't know, you tell me." The lady opened her mouth to say something, but later on, she closed it again and looked away. "Fine—kung hindi mo sasabihin sa akin ang totoong dahilan kaya ka pumaparito sa shop ko ay aasahan kong ito na ang huling beses na makikita kita rito." Marahas na ibinalik ng babae ang tingin sa kaniya, at ang mga matang namumula kanina sa
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-08-31
อ่านเพิ่มเติม
004 - Ruined Routine
"Anong oras ka bumabangon para pumasok?' Mula sa pag-aayos ng mga gamit ay nag-angat ng tingin ang dalaga. Naka-salampak ito sa carpet ng theater room sa second floor kung saan naroon ang malaking La-Z-Boy couch na maaari nitong tulugan sa gabing iyon. Nasa sahig din sa harapan nito ang ilang mga libro, ilang mga damit, maliit na transparent pouch kung saan nakasilid ang mga toiletries nito, wallet, at lumang model ng cellphone. That explains her heavy-looking, huge bag... "Gumigising ako ng alas sinco para maunang maligo sa publc toilet ng shelter at para antabayan ang delivery truck na dadaan sa bayan para ideliver ang mga stock ng bigas dito sa Montana." Tumango siya at inilapag ang bagong pares ng putting T-shirt at sleeping pants sa ibabaw ng couch. "I never used those pants, but the T-shirt isn't new anymore. Sa iyo na iyan, change your clothes before you sleep." Akma na sana siyang t
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-08-31
อ่านเพิ่มเติม
005 | Poor, Little Thing
Maagang nagsara ng shop si Quaro nang araw na iyon. It had been raining for three days now and the students were all busy for the exam week. Maliban sa mga suki na talaga ng shop ay walang gaanong estudyante ang nagpunta roon, at alas tres pa lang ng hapon ay nabakante nang lahat ang mga mesa.Matapos niyang magsara ay dumiretso siya sa kaniyang silid sa third floor upang maligo. Paglabas niya'y bababa na sana siya sa theater room nang mapansin niya mula sa nakabukas na bintana na tumila na ang ulan.Humakbang siya patungo roon saka sumilip. May kaunting ambon pa rin, at ang langit ay nanatiling madilim. Wala pang alas sinco ng hapon subalit may kadiliman na ang paligid.Imbes na magtungo sa theater room ay naglakad siya patungo sa maliit na veranda na karugtong ng kaniyang silid; doon ay may hagdan patungo sa roof top. Pagkarating roon ay sinalubong siya ng malamig na simoy ng hangin at kaunting ambon.It didn't bother him, though. Nagtuluy-tuloy siya sa rooftop.Pagdating doon ay na
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-08-31
อ่านเพิ่มเติม
006 | Housemates For 100 Days
"Papaano akong... napadpad dito?" iyon ang unang lumabas sa mga labi ng dalaga nang harapin niya ito. Ang tinig nito'y paos, at ang isang kamay ay nakahawak sa hamba ng pinto na tila roon kumukuha ng lakas upang mapanatili ang sariling nakatayo."Nakita kita sa laundry shop, you were sleeping when I approached you. You fell off your seat and that's when I learned you were burning up with fever. Ilang araw ka nang may lagnat?""Noong araw lang yata na iyon..." Napayuko ito. "Gaano ako ka-tagal na natulog?""More than a day."Bagaman nakayuko ay hindi nakaligtas sa kaniya ang pag-ngiwing ginawa nito. "H—Hinubaran at binihisan mo ba ako?"He didn't know what made him smirk. "Why would I bother? Kasama ko ang dalagitang nagbabantay ng laundry shop noong dinala kita rito, at siya ang nagpalit ng damit mo."Hindi na niya idinagdag na binayaran niya ang halos isang oras na operation ng laundry shop habang naroon ang nagbabantay sa bahay niya upang palitan ng damit at punasan ang buong katawa
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-25
อ่านเพิ่มเติม
007 | No Commitments, No Dramas
The 4th day of 100..."Bakit mo parating sinusundan ng tingin ang mga customers mo hanggang sa pinto?"Napalingon si Quaro sa entry ng working station nang marinig ang tinig ni Kirsten. Nakita niya ito roong nakasandal sa hamba ng pinto, nakahalukipkip, naka-sukbit ang backpack sa balikat, saka nakasunod ang tingin sa huling customer na lumabas ng shop at siyang umubos ng dalawang tray ng cheese bread.Humalukipkip din siya, sumandal sa counter, at kunot-noong hinarap ito."Ano'ng problema kung gusto kong sundan ng tingin ang mga customers ko hanggang sa makalabas sila?"Nagkibit ito ng mga balikat at
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-26
อ่านเพิ่มเติม
008 | Curse The Alcoholic Cake!
 7th day of 100..."Spit it out—what do you need?"Mula sa pagsilip sa entry ng working station ay tuluyang lumabas si Kirsten at nahihiyang lumapit kay Quaro na abala sa pag-aayos ng mga tinapay sa estanteng nasa gitna ng shop."May... hihingin sana akong pabor—""I'm busy."Nanlaki ang mga mata ng dalaga. "Matapos mong sabihing 'spit it out', bigla kang kakabig ng 'I'm busy'?""Kung may itatanong ka ay sasagutin kita, pero kung pabor 'yan na kakain ng oras ko, definitely no."
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-27
อ่านเพิ่มเติม
009 | Struggling is Pointless... If You Know That You Want It, Too
Matapos niya iyong marinig ay mahigpit niyang hinawakan ang bewang ni Kirsten saka ito sapilitang ibinaba. But she just dropped herself on the carpet, laid down there as her tipsy eyes continued to gape at him. "Ano bang pinagsasasabi mo?" aniya rito, pikon na pikon na. "Hindi mo naintindihan? Then, let me translate that—I said, you are hot, Quaro..." "And you are crazy! Kung lasing ka'y matulog ka ro'n sa higaan mo!" "Sige, matutulog na ako..." Pilit itong bumangon at nang makatayo'y pa-gewang-gewang na tinungo ang kama niya. She dropped herself in his bed, face down. Nakasimangot na lumapit siya at hinawakan ito sa bewang
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-28
อ่านเพิ่มเติม
010 | Letting Her In - PART 1
            She tastes like orange and chocolate combined.            She tastes sweet and tangy, with a little bit of something. Could it be the rum?            I don't like rum—I am more of a beer-person. But if what I'm tasting from her mouth is the rum she used in her cake, then I like it.            I like it so much I couldn't stop tasting it from her. And this is hard for me to admit but...            I am getting...  addicted.
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2022-09-30
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status