Capitulo Nueve

Hindi siya umalis sa trabaho. Hinintay niya munang pumatak ang alas singko para magtungo sa kabilang hospital kung saan naroon ang asawa niya. Nadatnan niya si Ellen na nakatayo sa labas. Kinawayan niya ito, nanlaki ang mata ni Ellen at sumenyas ito. Tinuro ang leeg nito at gumawa ng imaginary line.

Napangiwi siya nang mapagtanto kung ano iyon. Nasa loob ang biyenan niya kaya patay talaga siya. Mabilis siyang naglakad papalapit kay Ellen–ka edad niya ito at ito ang pinaka malapit sa kanya. Isa rin itong kasambahay na namamasukan sa pamilyang Leviste–siya itong sinuwerte–o mas tamang sabihing minalas at nasali sa pamilyang ‘to. Kaya heto siya, nagdurusa.

Humawak siya sa braso ni Ellen, “Sino ba ang nandyan?”

“Nasa loob ang biyenan mo. Kahit iyong kabit andon. Lumabas na nga ako ‘di ko kaya sa loob. Para akong nasa impyerno! Nagsama-sama lahat ng mga demonyo,” halos pabulong na wika ni Ellen.

Napalunok siya sa kaba. Kapag pumasok siya sa loob parang ipinagkanulo niya ang sarili bilan