Happy reading.. Note: this will updated every day, 3 times a day--Vote, rate, and comment.
Tinignan niya ang kabuohan ng mansyon. Wala na naman siyang kawala–iniisip niya talaga kung paano makakalayo sa pamilyang Leviste. Kapag namalagi siya sa lungsod ay gagamitan lang siya ng pera para mapasunod siya pero wala namang silbi ang pera nila nang makulong siya. “Ma’am, pumasok na ‘ho tayo. Naghihintay na po si Sir,” ani ni Lance.“Alam ba ng Mommy ni Hendrix?” kabadong tanong niya pa.“Hindi ko po alam, Ma’am. Bumaba na po kayo,” pag-uulit nito. “Kuya naman!” ungot niya pa.Ayaw niya talagang sumama. Mas gusto niya tuloy na magtrabaho na lang. Kahit pa akuin niya ang shift ng mga katrabaho niya! Ayaw niya na talagang umuwi kay Hendrix. Gulat nga siya’t discharge na pala ang asawa niya. Isang araw palang ang lumipas nang layasan niya ito noong huli silang mag-usap. Napakamot sa leeg si Lance, “Ma’am pasensya na napag-utusan lang ni Sir.”Gusto niyang magpapadyak sa inis. Hindi pa ba malinaw sa utak ni Hendrix na ayaw na niya–she wants to be out of the damn hopeless marriage.
Nagising si Arabella dahil sa uhaw. Hindi niya namalayang nakatulog pala siya katabi ang asawa niya. Himbing na himbing pa rin si Hendrix–napangiwi siya. Naisahan na naman siya ng asawa niya. Natulala siya at napatitig sa kisame. Hindi niya alam kung paano lulusutan ang pamilyang Leviste. Hanggat dala-dala niya ang apelyido ng mga ito ay hindi siya tatantanan ng mga ito. Dahan-dahan siyang umalis sa kama. Ang balak niya ngayon ay lumipat ng silid. Kapag nakahanap na siya ng paraan ay tatakas siya mula sa mga Leviste. Masyadong malaki ang kailangan para makapag-file siya ng annulment. Ang perang mayroon siya ay hindi umaabot sa tatlong daang libong piso. The estimated amount for annulment is around seven hundred thousand pesos. Aabutin pa siya ng ilang taon para malikom ang gano’n kalaking halaga. Sumulyap siya kay Hendrix—napaka amo ng mukha. Hindi aakalaing may lahing satanas ito. Tumunog ang cellphone ng asawa niya. She knows it’s Abegail again. Lumabas na siya sa silid nilang ma
“Ayos ka lang, Hija?” tanong ni Nanay Martha sa kanya. Ngitian niya lang ang ito. “Ayos lang naman, Nanay. Chill-chill lang muna ako.”“Chill-chill? ‘Di ka ba lalamigin niyan?” biro pa ng matanda.Napaghagikgik pa siya. “Nanay naman.”“Biro lang. Akala ko hindi ka na babalik pa dito,” malungkot nitong aniya.Iyon naman talaga ang plano. Kaso hawak siya sa leeg ng mga Leviste. No matter where she goes as long as she is still a Leviste–wala siyang matatakbuhan. Kayang-kaya siyang ibagsak ng mga ito. Wala kasing nakasaad sa kasunduan nila kung kailan matatapos. Ang tanging naksaad lamang doon ay gampanan niya ang pagiging Mrs. Leviste niya.“Wala akong choice Nanay. Alam mo naman,” wika niya pa.Malungkot na ngumiti ang matanda sa kanya at hinawakan ang kamay niya, “Darating ang panahon na magiging masaya ka rin anak. Magiging malaya ka at malayo sa lungkot dahil nararapat lang sa ‘yo ang maging masaya.”“‘Di ‘ho yata ako trip ng kasiyahan, Nay. Kahit anong pilit kong abutin iyon, lumala
“Ni hindi niyo nga ako dinalaw sa kulungan sa loob man lang ng isang taon. Pinakiusapan ko kayo na sana alagaan niyo si Mamay habang wala ako. Ang iniwan kong pera tinakbo niyo. Ako pa ngayon ang bastos at makasarili?” hindi makapaniwala na usal niya. “Hoy, babae! Hindi namin kasalanan kung nakulong ka. Inalagaan naman si Mama kahit papaano, ah? Ang sabihin mo madamot ka at gahaman ka sa pera!” sigaw ng tiyahin niya.“Hindi ako gahamang kagaya niyo. Na walang ibang iniisip kundi pera lang!” sigaw niya pa, wala na siyang pakialam kung marinig pa ng mga kasambahay. Alam naman nila kung gaano ka gulo ang buhay na mayroon siya.“Madamot kang putang ina ka!” akmang sasapalin siya ng tiyuhin nang biglang humarang si Lance. Mapakurap siya sa gulat, hindi niya aakalain na ihaharang ni Lance ang sarili. Ito ang tinamaang ng sampal ng tiyuhin niya. Hindi niya alam at napansin ang presensya ni Lance, masyado siyang nadadala sa emosyon niya.“Mawalang galang na ‘ho. Pero hindi po kami mangingi
Hendrix Levian Leviste–her first love. Her ex-fiance. Simula pagkabata ay magkakilala na sila dahil malapit na magkaibigan ang mga ama nila. At nang mag doce anyos siya ay tinatak ng mga magulang niya na silang dalawa ni Hendrix ang nakatadhana. Mas lalo siyang nahulog sa binata dahil sa kabaitan nito–he treated her with kindness and affection. Kaya para sa kanya wala ng iba pang nababagay para kay Hendrix kundi siya lang. Ngunit dumating ang hindi inaasahang pangyayari. Bumangga ang sinasakyan nilang kotse, Hendrix got comatosed and she suffered paralyzation. At doon nagbago ang takbo ng lahat. Arabella came into the picture and married Hendrix. At doon nagsimula ang impyerno ng buhay ni Abegail. “Hi,” bati niya kay Hendrix. “Why are you here?” tanong nito sa kanya. Lumabi siya, “I missed you, Hendrix. I haven’t seen you for a while now. Wala naman sigurong masama kung dalawin kita dito ‘di ba? As far as I know, Tita Mommy and Tito Daddy isn’t here.”He sighed, “Hindi iyon ang
“Nanay Martha,” tawag ni Hendrix sa katiwala. “Bakit, ‘nak?” Anak ang turing nito sa kanya at matagal na rin itong naninilbihan sa pamilya nila. Kaya anak ang tawag nito sa kanya. Lumaki siya sa pangangalaga nito dahil ang mga magulang niya ay abala sa negosyo ng pamilya nila. “Nasaan ang asawa ko?” tanong niya rito. Ininat niya pa ang paa niya. He’s doing well, mukhang malapit ng gumaling ang mga binti niya dahil na i-aapak na niya at naigagalaw. Nabuburyo na siya sa bahay. Hindi siya sanay na walang trabaho at ginagawa. Madalas naman na dumalaw ang kababata niyang si Abegail kaya may pinagkakaabalahan siya. Nais niya sanang igugol ang oras niya sa asawa ngunit hindi niya matanggihan ang kaibigan niya. Abegail is a precious friend for him. Mahina rin ang puso nito kaya ayaw niyang nalulungkot ito. Nagkibit-balikat si Nanay Martha, “Aba malay ko. Asawa mo ‘yon. Hindi ba kayo tabing matulog?”Umiling siya, “Hindi kami tabi matulog. She insisted on sleeping in the guest room.”Wala
“Good Morning, baby!” malambing niyang bati sa alagang si Khalid. First day niya ngayon sa mga De Ayala. Ang numerong ibinigay sa kanya ay tinawagan niya. Mabilis siyang sinundo ng mga tauhan ni Mr. Yohan De Ayala. Hindi na niya naabutan si Mr. Yohan dahil maaga raw itong yumakag. Ngunit ipinaghabilin naman siya sa butler nito.Mainit ang pagtanggap ng mga tauhan sa kanya kaya wala siyang naramdaman na pagkailang. Iginiya siya sa silid ni Khalid. Nadatnan niya ang paslit na tulog na tulog pa. Medyo maayos na rin ang kulay nito, hindi na gaanong maputlan. Kinusot-kusot nito ang mata saka unti-unting dumilat. Tulala ito… saglit pa bago rumhestro sa utak nito. Namilog ang singkit nitong mga mata at mabilis siyang niyakap. “Mommy!” tuwang-tuwang anas nito at niyakap siya nang mahigpit. “I miss you!”“I miss you too, beh!” nakangiting wika niya pa. Humiwalay ang paslit sa pagkakayakap sa kanya. Hindi maalis sa labi nito ang ngiti, ang mga mata nito ay kumikislap sa tuwa. Sa mga nagdaan
“Good morning, Sir!” bati ni Mark sa among si Hendrix.Tinanguan niya ito, “Mark, I have a task for you.”Lumunok si Mark dahil sa kaba, “A-ano po ‘yon, Sir?”Kinakabahan siya sa ekspresyon na mayroon ang boss niya. Mas magulo pa sa babae ang utak na mayroon si Hendrix Levian Leviste. Mahirap intindihin at kahit papaano ay tumagal siya rito ng ilang taon. Kung hindi lang dahil sa laki ng pasahod nito ay walang magtatagal na sekretarya rito. Pabago-bago ang timpla nito at madalas galit sa mundo. “I want you to investigate my wife’s new employer,” mariin nitong utos. Napaawang ang labi ni Marks sa gulat, “May I know the name, Sir?”Pinatunog nito ang mga daliri at prenteng sumandal sa backrest ng swivel chair nito, “I don’t know. That’s why I am telling you to investigate. Now, leave. You have a day to find out or else I will fire you.”“Y-yes, Sir.”Ngumiti siya at mabilis na lumabas sa opisina nito. Nang maisara ang pinto ay napahilamos na lamang si Mark sa mukha dahil sa utos ng am