"NABALITAAN mo na ba?"
"Kung bad news lang ang ibabalita mo sa akin ay huwag mo nang ituloy!" mataray na sagot ni Lovina sa baklang kaibigan. "Tungkol lang naman sa anak ng lalaking gusto mong mapangasawa." Maarteng umupo si Jacob sa harapan ng kaibigang ambisyosa. Tumuwid ng upo si Lovina at biglang naging interesado. Nagsasama sila madalas ni Laurenzo pero hindi ito nagkukuwento tungkol sa kalagayan ng anak nito ngayon. Alam niyang nasa hospital si Alexander pero wala siyang alam kung kumusta na ito. Isa pa ay hindi rin siya pinapayagan ng nobyo na dumalaw sa anak nito dahil nga ayaw sa kaniya ng aroganteng binata. Inilahad ng bakla ang palad sa harapan ni Rose habang nakatikwas ang kaliwang kilay. Padabog na binuksan ni Rose ang hand bag at dumukot ng lilibohing pera bilang kapalit sa chismiss na dala ng bakla. Malapad ang ngiting nakapaskil sa labi ni Jacob habang binibilang ang limang libong pera. "Well," nambibitin nitong turan habang inilalagay sa sariling bag ang pera. "Nabalitaan ko lang naman na inalis na sa puwesto si Tibor kaya tiyak na marami lalo ang magtatangka sa buhay ng anak-anakan mo." "Really? Hindi siya makapaniwala dahil alam niyang hinding-hindi papayag si Alexander. Lalo tuloy siya naging interesado kung ano ang nangyari at pumayag ang binata na umalis si Tibor. "Well, balita ko rin na may pumalit kay Tibor at mas bata." Pagpatuloy ni Jacob. "Aalis na ako! " Biglang tumayo si Lovina at iniwan na ang kaibigan. "Hey, hindi pa bayad itong kinakain natin!" Natatarantang tawag ni Jacob sa kaibigan. "Nasa iyo na ang bayad kaya ikaw na ang bahala." Nakangiting nilingon ni Lovina si Jacob bago nagmamadaling umalis na. Naipadyak ni Jacob ang isang paa dahil sa inis. Naisahan na naman siya ng bruhang kaibigan. Ang dami pa naman niyang order kaya halos wala rin matira sa perang bigay nito. Nagmamadaling pumunta ng hospital si Lovina kung nasaan si Alexander. Malakas ang loob niya ngayon kasi wala na si Tibor na siyang humarang sa kaniya palagi na makalapit sa binata. Nagpaalam naman siya kay Laurenzo at pinayagan siya pero hindi sure kung papasukin siya ng silid. Agad na humarang sina Dante at Troy sa harap ng pintuan pagkakita kay Lovina. "Gusto ko lang dumalaw kay Alexander kaya padaanin ninyo ako!" "I'm sorry, ma'am, pero kailangan muna namin ipaalam sa Young Master bago kayo papasukin." Magalang na sagot ni Troy at hindi natinag sa katarayan ng babae. "How dare you! Hindi mo ba ako kilala?" Napipikon na si Lovina at ang akala niya ay hindi na ganoon kahigpit ang bantay. "Anong ingay iyan?" tanong ni Dylan nang mabuksan ang pintuan. "And who are you?" mataray na balik-tanong ni Lovina sa lalaking may matipunong pangangatawan. Mataman na pinagmasdan ni Dylan ang mukha ng babae. Kahit ngayon lang nakaharap ang babae ay may idea na agad siya kung sino ito. "Ano ang kailangan mo at narito ka?" "Aba't, sino ang antipatikong lalaking ito at hindi ako kilala?" hindi makapaniwalang tanong ni Rose kina Dante sa halip na sagutin ang tanong ng lalaki. Nagising si Alexander dahil sa ingay na nagmumula sa labas ng pintuan. Kahit hindi nakikita ang babaeng maingay ay nakilala niya ito. "Siya po ang pumalit sa puwesto ni Mr. Tibor." Magalang na sagot ni Dante. Pailalim na tinitigan ni Lovina ang lalaki. Hindi niya akalaing pumayag si Laurenzo na isang tulad nito ang maging assistant ni Alexander. Naging palaisipan sa kaniya ngayon ang mga nangyayari. "Papasukin niyo siya." Lalong namangha si Lovina nang marinig ang boses ng aroganteng anak ng kaniyang nobyo. Himala at pinatuloy siya? Pagpasok sa loob ay nakasunod pa rin sa kaniya ang nangangalang Dylan at hindi niya nagustohan ang pagbabantay nito sa kaniyang bawat kilos. "Alex, nabalitaan kong may nagtangkang gawan ka ng masama ng isang nurse, ayos ka lang ba?" "Don't touch me," ani Alexander nang tangkang hawakan siya sa braso ni Lovina." Ngayong nakita mo na akong buhay pa, maari ka nang umalis." Dahan-dahang binawi ni Lovina ang kamay at malungkot na ngumiti. "Alex, alam mong parang anak na rin kita. Nabalitaan kong wala na rin si Tibor kaya hayaan mo sanang alagaan kita." "Ask my dad." Bahagyang nanlaki ang mga mata ni Lovina sa naging sagot ng binata. Hindi siya sanay sa pagiging mahinahon nitong makipag-usap sa kaniya ngayon. Nakangiti pa ito pero hindi niya gusto ang ganoong ngiti ni Alexander. "Kung kaya mong utusan si Daddy na paalisin ang lalaking iyan, maari mo na akong alagaan." Marahas na nilingon ni Lovina ang lalaking tinutukoy ni Alexander. Naka poker face lang itong nakatingin sa kanila. Mukhang sanay na sa kagaspangan ng ugali ni Alex at halatang walang kinatatakutan o kinikilalang amo. "Kakausapin ko ang daddy mo kung ayaw mo sa lalaking ito. Sa totoo lang, hindi ko rin siya gusto." Napailing na lamang si Dylan sa sarili nang ngumiti si Alexander. May pagka isip bata pa rin talaga ito kung minsan. Tumingin siya sa orasan bago lumapit sa babae. "Tapos na ang oras mo sa pagdalaw, please leave." Lalong napangisi si Alexander nang mapamulagat ng mga mata si Lovina. "What? Sampung minuto pa lang mula nang pumasok ako rito!" Hindi makapaniwalang pinakatitigan ni Lovina ang lalaking kaharap. "Kusa kang lalabas o kaladkarin kita palabas?" hindi nagbibirong tanong ni Dylan. Nagpapasaklolong tumingin si Lovina kay Alex, ngunit ngumiti lang ito at nagkibit balikat. Naunawaan na niya kung bakit binigyan siya ng chance na makausap ito at nakipagkasundo pa. Hindi niya akalain na mas malala pa kay Tibor ang pumalit dito. Padabog siyang lumabas ng silid at tinawagan ang nobyo. "Puwede kang humingi ng kahit anong pabor maliban diyan sa gusto mong mangyari." Sagot ni Laurenzo mula sa kabilang linya. "Pero, babe, hindi gusto ni Alexander ang lalaking iyon. At hindi ka ba natuwa dahil kinausap na ako ng iyong anak? Pagkakataon ko na ito upang mapalapit sa kaniya kung pagbigyan mo ang aking hiling." Naiirita man ay nagpakinahon si lovina. "Exactly, hindi niya gusto ang lalaking iyon kaya hindi ko puwedeng pagbigyan ang iyong hiling." Mariin na sagot ng ginoo. Inis na pinatayan ni Lovina ng tawag ang nobyo. Minsan naisip niyang hindi talaga mag-ama ang dalawa. Dahil ginagawa ng bawat isa sa mga ito ang hindi gusto ng isa't isa.Mula sa isang sulok ay napangisi ang isang tao na kanina pa nakasunod kay Lovina. Agad na tinawagan ang kaniyang boss."Sigurado ka na ba riyan sa balita mo?" "Yes, boss, confirm na wala na si Tibor. Pero base sa aking narinig ay mukhang mas malakas itong pumalit." Sagot ng lalaki habang naglalakad palayo kay Lovina."Kilalanin ninyo at gusto kong mawala siya sa ating landas sa lalong madaling panahon.""Sa ngayon, boss, hindi pa kami makalapit kay Alexander dahil lalong humigpit ang bantay."Kumusta na pala ang nurse?" "Nadispatsa na po namin, boss. Bukas ay baka makita na ang kaniyang bangkay na palutang-lutang sa ilog."Napangisi ang lalaking nasa kabilang linya. "Very good! Ayaw kong maulit ang nangyaring kapalpakan tulad sa babaeng iyon!""Areglado po, boss!" Nang maibaba na ng lalaki ang tawagan ay agad na umalis at bumalik sa pagmatyag sa paligid ng hospital.Sa opisina, napabuntonghininga si Laurenzo habang nakatanaw sa labas ng bintana. Mula sa 10th floor ay tanaw niya ang
ILANG araw pa ang lumipas at lalabas na si Alexander ng hospital. Ayaw niyang umuwi sa kanilang bahay na ikinagalit lalo ng ama. "Mula sa araw na ito ay kailangan mong magtrabaho sa kompanya upang magkapera. Maging ang iyong condominium ay binabawi ko na. Ngayon, kung ayaw mong umuwi sa bahay ay hindi ko na problema kung saan ka matutulog!" Pagmamatigas ni Laurenzo sa anak."Damn you!" nangangalit ang ngipin na bulyaw ni Alexander sa ama.Napailing si Dylan sa nakikitang ugali ni Alexander sa ama nito. Deserve nito ang pagdamutan ng ama dahil sa hindi magandang ugali nito. "Thank you!" nakangiti pang sagot ni Laurenzo sa anak. "Now, its up to you kung saan ka uuwi. Hindi naman ako ganoon kasamang ama kaya nag-iwan ako ng fifty thousand sa iyong creidt card. At ang kotse ay tanging si Dylan lang ang maaring magmaneho. Kapag nalaman kong umalis ka at hindi kasama si Dylan, asahan mo kung ano ang sunod kong gagawin."Ilang beses pa nagmura ng malulutong si Alexander dahil sa galit sa a
Naging alerto si Alexander at agad na umurong sa kinahigaan. Ngunit dahil maliit lang ang kama, hindi siya ganoon makalayo kay Dylan. Hindi pa niya gustong makita itong nakangiti. Natutunaw kasi ang pader na inihaharang niya sa kaniyang puso kapag ganito ang mood ng lalaki."Huwag kang mag-alala, Young Master, hindi rin ang tipo mo ang gusto kong ka-romance. Isa pa ay hindi ako pumapatol sa kabaro ko."Nainsulto si Alexander sa sinabi ni Dylan, pero hindi niya ipinakita iyon sa lalaki. Sa halip ay ngumiti siya at bumangon. Siya naman ang napangisi nang bahagyang inilayo ni Dylan ang mukha mula sa kaniya. Sinundan niya iyon at palanghap na sinamyo ang scent ng binata, habang hindi hinihiwalay ang mga mata sa malamig nitong mga titig. "Really?" nanghahamon niyang tanong kay Dylan.Mabilis na itinuwid ni Dylan ang katawan at inilayo ang sarili kay Alexander nang ilapit pa nito ang mukha sa kaniya. "Magpahinga ka na at kailangan mong bumawi ng lakas." Tumalikod si Dylan pagakasabi niyon
HINDI agad nagmulat ng mga mata si Dylan nang magising. Pinakiramdaman niya ang sarili lalo na at parang may kakaiba. Ang alam niya ay wala siyang extra unan na maaring yakapin. Isa pa ay hindi ganoon kalambot ang pinagdadantayan ng kaniyang mga paa. Agad siyang nagmulat ng mga mata nang gumalaw ang bagay na niyayakap."Damn, bakit ako narito?" naibulalas niya nang makita sa kaniyang tabi si Alexander. Agad na nagising ang katabi at halatang hindi maganda ang gising nito pagkakita sa kaniya."Ako ang dapat magtanong niyan sa iyo, bakit ka narito at nakayakap pa sa akin?" nakaangil na tanong ni Alexander kay Dylan.Mabilis na inalis ni Dylan ang kamay na nakapulupot sa baywang ni Alexander at ang paa na nakadantay pa sa hita nito ay maliksing naibaba."Ouch! Daing ni Alexander habang sapo ang tagilirang may sugat. Kahit naghilom na iyon ay masakit pa rin kapag nadadangil."Napasabunot si Dylan sa sariling buhok bago dali-daling dinaluhan si Alexander. Inangat niya ang damit nito upang
"Mangako ka munang tutulungan mo akong mahanap ang mga taong pumatay sa aking ina."Hindi agad nakasagot si Dylan sa binata. Mukhang alam ng lalaki kung ano ang kaniyang kahinaan. Lihim na napangiti si Alexander habang nang-aarok ang tingin kay Dylan. Kung matalino ang binata, mautak naman siya. Alam niyang may isang salita si Dylan kapag pangako na ang pag-uusapan."Kung hindi mo kaya at mapagbigyan ang kundisyon ko, kalimutan mo na lang iyang suggestions mo.""Pumapayag na ako!" Agad niyang bawi bago pa makatalikod si Alexander.""Great!" Pasakal ang akbay ni Alexander kay Dylan dahil sa tuwa."Argh, hindi mo na ako kailangang yakapin!" Patulak niyang inilayo si Alexander sa kaniyang katawan. Hindi sa nandidiri siya na mapadaiti ang balat sa katawan ng binata. Kundi dahil nakaramdam siya ng alinsangan sa tuwing mapadikit siya sa balat nito.Hindi pinansin ni Alexander ang pagsusungit ng binata, muli niya itong nilapitan at inakbayan. "Kailangan nating mag-celebrate bago sumabak sa
"HEY, ayaw ko pang umuwi!" Pagpupumiglas ni Alexander mula sa mahigpit na hawak ni Dylan sa kaniyang braso.Hindi pinakinggan ni Dylan ang reklamo ng binata. Napapatingin na sa kanila ang mga taong nadadaanan nila dahil sa ingay ng bibig ni Alexander. Nagmumukha tuloy siyang tatay ngayon at may hilang bata na ayaw pang umuwi."Ang cute nila!"Rinig ni Dylan na wika ng isang babaeng nakasalubong nila."Oo nga, bagay sila. Sino kaya ang top sa kanilamg dalawa?"Naudlot ang muling paghila ni Dylan sa braso ni Alexander nang marining ang sagot ng isang babae sa unang nagsalita. "Sa tingin ko ay ang hinihila ang top." Sagot muli ng isang babae sa kasama.Salubong ang mga kilay na tinitigan ni Dylan ang mukha ni Alexander. Nagtataka siya kung bakit nasabi ng babae na ang binata ang top?"Hey, he's mine and—" hindi na naituloy ni Alexander ang iba pang nais sabihin sa mga babae nang bigla siyang buhatin ni Dylan.Parehong awang ang bibig ng dalawang babaeng nakasunod ang tingin kina Dylan.
"Argh, Alexander, stop it!" pagpapatuloy na saway ni Dylan sa binata dahil unti-unti nang nabubuhay ang libido sa kaniyang katawan. At ang kaniyang shaft ay nag-react na rin nang sumagi doon ang tuhod nito."Say please—""Please!" wala sa sariling pagsunod niya sa utos ni Alexander. Nakangising yumuko ng ulo si Alexander kasabay ng paggapang ng isang palad pababa sa tiyan nito. Please, what?" pabulong niyang tanong habang sinasamyo ang amoy sa leeg nito.Kusang pumaling ang kaniyang ulo nang maramdaman ang mainit na hininga ni Alexander na dumampi sa kaniyang balat. Maging siya ay hindi alam kung para saan at nakikiusap siya sa binata. Napahawak ang isa niyang kamay sa braso ng binata nang mahawakan na nito ang kaniyang suot na pantalon. Nag-angat ng mukha si Alexander at sinalubong ang nangungusap na mga mata ng binata. Ang akala niya ay pipigilan nito ang naglilikot niyang kamay. Muli siyang ngumiti nang halos bumaon na ang daliri nito sa kaniyang braso. Alam niyang pilit nitong n
"MR. CARNIVAL, dumating na po si Mr. Racar."Nilingon ni Conrad ang kaniyang assistant bago muling isinubo ang tabaco na hawak. "Nakita mo na ba ang asawa ko?""Pabalik na po siya rito, sir, galing sa opisina ng kaniyang kapatid," sagot ni Lendon sa ginoo."Huwag mo muna siyang patuluyin dito hangga't hindi pa kami tapos mag-usap ni Mr. Racar.""Masusunod po, Sir." Yumukod ng ulo si Lendon bago tumalikod at lumabas na ng opisina.Isinandal ni Conrad ang likod sa sandalan ng kinaupuan at hinintay ang pagpasok ng matalik niyang kaibigan. Isa rin ito sa kasapi ng organization nila at pumapangalawang malakas at may malaking investment sa kanilang negosyo. Noong si Laurenzo pa ang namumuno ay laging nagkakabanggaan ang dalawa at hindi nagkakasundo. Natahimik lamang ang dalawa nang bumitaw ang kaniyang bayaw na si Leonardo."Long time no see," ani Conrad nang makapasok na ang kaibigan. Tumayo siya at sinalubong ito."Hindi ka nagpasabing babalik ka na." Bati ni Racar kay Conrad habang nakip