Nang matapos ang paglalaro ng mga bata sa ilog, nagkayayaan na ang lahat na umahon para magsama-sama sa tabi ng ihawan. Ang amoy ng iniihaw nilang tilapia ay kumalat sa hangin, na nagpapagana sa kanilang mga sikmura. Nakalatag na rin naman ng banig si Kariel kanina. Nakahanda na rin doon ang iba pa nilang dalang pagkain.Habang abala sa paghahanda, hindi maiwasang mapansin ni Kariel ang mga maliliit na kilos ni Mark tuwing napapalapit ito kay Kiarah. Panay ang pagpapansin ni Mark sa dalaga hindi ito nagpatinag sa malamig na pagtanggap ni Kiarah. Nagsisimula na ring mapansin ng mga bata ang tila pang-aasar ni Mark sa kanya, kaya't nagkatinginan sila at nakangiting lumapit kay Kiarah."Ate Kiarah, bakit po kayo nilalapitan lagi ni Kuya Mark? Crush ka ba niya?" pilyong ani sa isa sa mga bata.“Ayieeeee, oyyy ate Kiarah. Crush ni kuya Mark,” panunukso pa ng mga ito.Nakita niyang pinamulahan ng pisngi si Kiarah. "Ay! Hindi ah!" mabilis na depensa ni Kiarah, sabay iwas ng tingin.“Weeee,
Pagkatapos ng masayang hapon sa tabi ng ilog, napagdesisyunan ng lahat na magligpit at maghanda na para umuwi. Halata sa mukha ng mga bata ang kasiyahan, pero kahit na pauwi na sila, ay hindi pa rin nila tinigilan ang pang-aasar kay Kiarah."Ate Kiarah, si Kuya Mark kaya kaya mong pakasalan?" tanong ng isang bata, habang naglalakad sila pabalik sa bahay ni Mang Emilio."Crush na crush ka ni Kuya Mark, Ate Kiarah! Kayo na ba?" sabat naman ng isa, na kinagulat ni Kiarah."Ano ba ‘yan! Tama na! Ayoko na makipag-usap sa inyo!" sagot ni Kiarah, sabay takbo para makauna sa kanila. Halata ang pamumula ng kanyang pisngi sa sobrang inis.Ngunit kahit anong pilit niyang iwas, patuloy pa rin ang mga bata. Nakangisi lang si Mark, tila walang kapaguran sa pang-aasar. "Teka, Kiarah! Huwag ka namang masyadong seryoso. Nandito lang naman ako. Alam kong secretly kinikilig ka din," sabi ni Mark, kasabay ng pilyong tawa.“Hay naku, Mark! Kung gusto mong tumigil ang pang-aasar na 'to, pwede ba, ikaw na a
Mahimbing nang natutulog si Kariel sa loob ng kubo. Pagkatapos kasi nilang ihatid si Kiarah, ay hindi na sila naghapunan, dahil busog pa naman sila. Hindi na rin siya nagpahatid pa kay Darrius sa tinutuluyan niya. Dahil sa pagod ay agad rin siyang nakatulog ng mahiga na siya higaan niya. Ngunit naalimpungatan siya nang makaramdam siya ng kaluskos mula sa labas ng kubo. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at tumikhim, pinakikiramdaman niya muna ang ingay sa labas. “Yamz,” mahinang tawag sa kanya. At doon niya napag-alamang si Darrius ang nasa labas. Agad siyang bumangon at bumaba sa kanyang higaan para pagbuksan ito.“Darrius?” pabulong na ani Kariel nang buksan niya ang pinto. At saka iniunat-unat ang sarili.“Sorry, nagising ba kita?” tanong ni Darrius, nang makapasok ito. Agad naman niyang isinara ang pinto. “Hindi naman. Anong ginagawa mo dito?” tanong ni Kariel, saka humakbang pabalik sa higaan.Huminga nang malalim si Darrius bago sumagot. “Naalala ko lang kasi…
Mag-uumaga na nang magising si Kariel sa marahang pagyugyog ni Darrius sa kanya. "Yamz, kailangan ko nang bumalik sa kubo. Bumalik ka na lang sa pagtulog, gisingin na lang kita mamaya kung kakain na," malumanay na bulong ni Darrius habang hinahaplos ang kanyang buhok. Dumilat si Kariel at ramdam niya ang pagod at kasiyahan mula sa kanilang ginawang pagtatanod ng gabi."Hmm…sandali lang," bulong ni Kariel pabalik habang inilapat ang kanyang mukha sa dibdib ng lalaki. Gusto pa niyang magtagal sa mga bisig nito, ngunit alam niyang kailangan na nilang bumalik sa reyalidad.Inisa-isang pulutin ni Darrius, ang mga damit niyang nagkalat sa sahig kagabi. Kung saan-saan na kasi nila pinaghahagis ang kasuotan nila bagay na ikinangisi ni Kariel.“Baka, may makakita sa akin kapag may araw na akong lumabas rito,” ani Darrius."Oo nga," mahinang sagot ni Kariel habang pinagmamasdang sinusuot ni Darrius ang damit nito. Tanging boxer short lang kasi ang natirang saplot nito kagabi. "Tama ka. Hindi p
Sa umagang din iyon ay, napagpasyahan ni Kariel at Kiarah na magtungo sa taniman ng mga rosas, para manguha at i-display niya sa kanyang kubo. Habang naglalakad, naramdaman ni Kariel na mas malaya na ang kanyang pakiramdam. Nasabi na nga niya noon, mas mabuting kilalanin mo ang isang tao bago mo sila husgahan. Sa loob-loob niya, naging mas komportable siya kay Kiarah. Mayroon din pa lang malambot na puso ang babaeng sa una’y inaakala niyang ka-kompetensya niya sa lalaking mahal niya.Pagkarating nila sa taniman ay bumungad sa kanila ang nagagandahang mga bulaklak. Agad na inihanda ni Kariel ang dala niyang gunting at basket para sa pangunguha ng mga bulaklak.“Oyy, parang hindi nauubusan ng mga namumukadkad ang tanim niyo rito ano?” ani Kariel bagay na ikinangiti ni Kiarah.“Oo, hindi talaga sila nagsasawang mamulaklak. Maganda din kasi ang pag-aalaga ng mga taga-nayon sa kanila. Tulad ng binilin noon ni sir Darrius na huwag pababayaan ang bagay na nagbibigay importansya sayo. Cheris
Habang abala silang tatlo sa pag-uusap at pagtatawanan, may paparating na isang lalaki mula sa di kalayuan. Halata ang pagka-busy nito sa pagbibisikleta papunta sa kanila. Nang mapansin ni Darrius ang parating na tao, agad niya itong nakilala."Si Mark," bulong ni Darrius kay Kariel.“Aba'y saan na naman niya dinekwat ang bisikletang iyan?” natatawang bulong ni Kariel sa kanya. Napakibit-balikat na lamang siya bilang tugon.Nang makarating si Mark malapit sa kanila, agad itong bumaba mula sa bisikleta at inilapit ang sarili sa grupo. “Good morning, boss!” sigaw ni Mark na tila may halong biro habang inaalis ang sumbrero nito at naglalakad papalapit sa kanila.“Saan mo ba kinuha iyang bisikleta? Pagising ko kanina wala ka, saan ka ba pumunta?” tanong ni Darrius sa kanyang assistant. “Ahh…nagpahangin lang po ako boss,” sagot naman nito. Ngumiti na lamang si Darrius saka tumango."Hi, Kiarah! Ikaw na naman ang kasama nila?" nakangiting bati ni Mark kay Kiarah, na noong una’y mukhang ma
Mabilis na lumipas ang mga araw sa nayon para kina Kariel, Darrius, at Mark. Ang dalawang linggong pananatili nila ay napuno ng masasayang alaala—mula sa mga kwentuhan sa tabing-ilog, hanggang sa simpleng pamumuhay kasama ang mga bagong kakilala tulad ni Kiarah para kay Kariel. Si Kariel, na hindi sanay sa mga simpleng bagay, ay tila natuto na ring mahalin ang katahimikan ng bukirin. Samantalang si Kiarah, na noong una'y tila malamig sa pakikitungo, ay naging isang matalik na kaibigan ni Kariel. Habang nag-aayos na ng mga gamit si Kariel sa kanyang silid, ay pumasok si Darrius para tingnan at tulungan siya. “Tapos ka na ba?” bungad at tanong ni Darrius nang makapasok ito sa kubo. Nilingon niya ito at nginitian. “Ah, oo patapos na rin ako,” sagot ni Kariel. "Dalawang linggo na pala ang lumipas. Parang ang bilis," ani Kariel habang sinisiksik ang huling piraso ng damit sa kanyang bag. Lumapit si Darrius para tulungan siyang mag-impake ng kanyang maleta. "Oo nga, pero masaya
Pagkababa ng sasakyan ay agad silang sinalubong ng kanilang mga magulang na may malalapad na ngiti sa mga mukha nito. Halos mangiyak-ngiyak naman na bumaba si Kariel sa sasakyan at agad na niyakap ang mga magulang. Sumunod namang lumabas si Darrius. At yumakap rin sa ama. “Welcome back! Mga anak,” masayang bati ng kanilang ina, ngunit hindi maipagkailang naluluha na rin ito. “Mom! Dad! I really miss you,” naiiyak na ani Kariel habang yakap ang mga magulang. “We’ve miss you too, mga anak.” Tugon ng ina ni Kariel. Ganun din si Darrius, niyakap din niya ang mga magulang. “Grabe its been a week pero, parang ang tagal na pong hindi ko kayo nakita,” sabi ni Kariel at agad na pinahiran ang mga luha. “I miss you, Dad.” Usal niya sabay yakap din sa ama. “I miss you too, Anak.” Tugon naman nito. Agad naman kumalas si Kariel sa ama. Tsaka nginitian ang mga ito. “O siya pasok na tayo. May inihanda kaming pagkain, alam naming darating kayo ngayon kaya masasarap at halos paborito m
Matapos makalapag ang eroplano, tahimik na bumiyahe mula sa airport patungo sa mansyon sina Kariel at Darrius. Pareho silang may sariling iniisip, ngunit dama ang tensyon at excitement sa hangin. Bagamat kinakabahan, hindi maiwasan ni Kariel ang mapangiti sa ideya na makikita muli ang kanyang pamilya. Lalo na ang anak na ilang linggong hindi na kasama. Tahimik din si Darrius ngunit bakas sa mukha ang hindi matatawarang excitement dahil sa wakas, makikita na ang anak na matagal nang nawalay sa kaniya. “Magiging okay din ang lahat,” saad ni Kariel saka ipinilig ang ulo sa balikat ng lalaki. Ngumiti naman ito at saka mahigpit na niyakap ang palad ng mga palad din nito. “Yeah, magiging okay din ang lahat.” Muli na lang napangiti si Kariel nang maramdaman ang marahang pag-amoy at paghalik ng lalaki sa ulo niya.PAGDATING nila sa malaking gate ng mansyon, bumaba si Kariel mula sa sasakyan. Agad namang sumunod si Darrius na puno ng galak sa kaniyang puso. Ilang taon na rin magmula nang u
SA KABILANG DAKU Sa isang maliit ngunit marangyang villa sa tagong bahagi ng lungsod, nakaupo sa isang leather armchair ang isang babaeng may matapang na aura. Nakasuot siya ng itim na blazer na bumagay sa kanyang makinis at mahabang buhok, habang hawak ang isang baso ng alak. Siya si Cassandra, ngunit mas kilala sa ilalim n'yang pangalang Diablo.Sa kabila ng kanyang eleganteng anyo, ang kanyang mga mata ay puno ng galit at determinasyon. Alam niyang oras na para muling simulan ang plano laban kay Darrius. Alam n'yang sa mga oras na ito ay alam na nito ang pagtakas niya at pag-uwi sa Pilipinas. Medyo mainit at patuloy kasi sa pagtutugis sa kaniya ang kapulisan at assets na nakuha ni Darrius bagay na kailangan niyang kumalma at magpalamig na muna. Ngunit hindi siya titigil para sa paghihiganteng alam niyang sagot para mawala ang sakit sa nakaraan.Sa harap niya ay nakaayos ang mga dokumento, larawan, at mapa. Kabilang dito ang larawan ni Kariel na kuha sa isang public event, na ngay
Nang sumunod na araw, maagang naggayak sina Darrius at Kariel upang maghanda sa kanilang pagbabalik sa Pilipinas. At ang kanilang mga bagahe ay maayos nang nakalatag sa tabi ng pinto, at ramdam sa buong silid ang katahimikan. Sa kabila ng kanilang excitement na makabalik, hindi maiwasan ni Kariel na mag-alala sa mga darating na araw, lalo’t alam niyang hindi magiging madali ang kanilang haharapin.Habang iniinspeksyon ni Darrius ang kanilang mga dokumento, lumapit si Kiarah na nakangiti. “Mukhang ready na talaga kayo ah, good luck na lang sa inyo. Parang kailan lang, at ngayon sabay na kayong babalik sa bansa.”“Oo nga, medyo kinakabahan din ako. Hindi para sa pagbabalik namin sa bahay kundi sa hamon na kailangan naming harapin para sa ikakatahimik ng lahat,” nakangiti ngunit bakas sa mukha ni Kariel ang labis na alinlangan sa darating na mga araw. Bahagya namang napangiti si Kiarah dahil ramdam niya ang alinlangan sa puso ni Kariel bagay na nilapitan na lamang niya ito at niyakap.“
Matapos ibaba ang tawag, agad namang napatingin si Darrius sa kawalan dahil sa nabalitaan ngunit bumajas rin sa kaniyang mukha ang galit ang pagkamuhi. Napansin naman iyon ni Kariel na ngayon ay nakasandal sa kama at tahimik lang din na nakatingin sa lalaki. Pagod man sa kanilang pag-iisa subalit ramdam naman ni Kariel ang labis na pagkabahala sa nakita.“Dar,” tawag niya, “ano bang nangyari?”Napalingon naman si ni Darrius, ngunit imbis na sumagot, tumayo ito at naglakad papunta sa bintana. At napatitig sa mga naglalakihang gusali sa lugar.“Darr, kausapin mo naman ako,” dagdag ni Kariel nang hindi siya nito sinagot. “Ano bang problima?”Huminga nang malalim si Darrius bago pa bumalik sa tabi ni Kariel. Naupo siya sa gilid ng kama at mahigpit na hinawakan ang kamay ng babae. “Kariel,” panimula niya, “may isang bagay na kailangang asikasuhin. At hindi ko puwedeng ipagsawalang-bahala ito.”“Anong ibig mong sabihin? May nangyari ba?” tanong ni Kariel, na ramdam ang hindi magandang bali
Sa bawat pagbaon ng pagkalalaki ni Darrius, ay s’ya namang pagliyad at pa-ungol ni Kariel. Hindi niya alam pero parang muli s’yang dinala sa langit kung saan ilang taon na n’yang hindi napupuntahan. At sa bawat ulos ni Darrius pakiramdam n’ya muli na naman silang pinag-isa. Hindi niya alam kong ano ang magiging reaksyon niya sa bawat pagpasok nito sa kaniyang kuweba. Basta ang tanging nagawa niya lang ay sambiti ang pangalan ng kaulayaw sa mahina ngunit tila angel na umaawit sa pandinig ni Darrius. "Yamz-" Saglit pa itong tumigil at pinagmamasdan siya bagay na magtama ang kanilang mga mata. “I've waited this for so many years, at ngayon nakasama na kita ulit.” “Me too,” tugon naman ni Kariel. Ngumiti naman si Darrius sa sinabi ni Kariel saka nag-smirk. “Just moaned my name, at ako na ang bahalang magdala sa’yo sa langit.” “Loko,” nakangising aniya. “Kung ako lang ang nasusunod, hindi ko na hahayaang matapos pa ang gabing ‘to para naman makasama pa kita nang matagal.” Ngumiti p
Matapos ang tawag sa anak, nanatiling tahimik si Kariel habang nakatitig sa screen ng kaniyang cellphone. Unti-unti niya rin itong inilapag sa lamesa at nagpakawala ng malalim na buntonghininga. Sa likod ng katahimikan, ramdam niya ang tila kumakabog na tibok ng kaniyang puso. “Kariel...”Agad namann'yang linigon si Darrius, nakatitig na sa kaniya, puno ng damdaming tila hindi maipaliwanag ng mga simpleng salita lamang. Naroon ang kasabikan, pangungulila, at... pagmamahal. Ilang taon na rin ang lumipas simula nang maghiwalay sila, ngunit sa bawat sulyap nito, dama pa rin niya ang koneksyon nilang dalawa.“Salamat,” basag ni Darrius sa katahimikan.“Sa alin?” mahinang sagot ni Kariel, pilit na pinipigilan ang pamumuo ng luha sa kaniyang mga mata.“Sa pagkakataong muli akong maging parte ng buhay niyo ni Darielle,” tugon nito, at bahagya pang yumuko, na tila dinadala ng bigat ang sariling emosyon. “Hindi mo alam kung gaano ko ‘to pinangarap, Kariel.”Hindi naman nagawang sumagot ni Ka
Agad namang inayos ni Kariel ang sarili nang makita ang pangalan ng kanilang anak sa screen nang muling tumunog ang kaniyang cellphone. “Si Darielle,” mahinang bulong niya kay Darrius habang pinapakita ang mukha ng anak mula sa screen. Napakunot ng kaniyang noo si Darrius ngunit agad ding nagliwanag ang mukha nang marinig ang pangalan ng kanilang anak.“Huwag mo na patagalin. Sagutin mo na,” ani Darrius na bakas sa boses ang pagkasabik.Agad namang pinindot ni Kariel ang green button at sumambulat sa screen ang masayang mukha ng kaniyang anak.“Mommy! Bakit ang tagal mong sumagot? Miss na kita!” bungad ng anak habang hawak ang isang stuffed toy.Napangiti naman I Kariel nang makita ang ang pagbusangot bigla ng anak.“Sorry, anak. Busy lang si Mommy kanina. Kaya hindi ko agad narinig ang tawag mo.”“Ganon ba mommy? Wag po kayo masyadong magpakagod riyan,” wika pa ng anak.“Wait, sino ba kasama mo riyan?” tanong ni Kariel nang mapansin na tahimik ang paligid ng silid ni Darielle.“Ako
PAGKARATING nila sa Hotel ay agad namang nagtungo sin Mark At Kiarah sa kani-kanilang silid. Samantalang sina Kariel at Darrius naman ay tahimik na nagpapahangin sa Rooftop ng hotel. Tahimikt at wala silang imikan na. Hindi tulad ng nasa event a sila at habang nasa sasakyan sila. Ang nagagawa lang ni Darrius ay ang panay na sulyap at pinipilit naman niyang ibuka ang bibig ngunit tila nasamid yata ang dila niya. Tumikhim at umayos na lang ng kaniyang sarili si Kariel, bago pa nagsalita. “Hi.” Panimula ni Kariel, para basahin ang katahimikan bumabalot sa kanilang paligid. Agad namang Napalingon si Darrius at saka ngumiti sa babae. “Hmm… Kariel, I don't know when to start. Hindi ko alam pero pakiramdam ko–” Ngunit hindi na nagawang ipagpatuloy pa ni Darrius ang sasabihin ng bigla na s’yang halikan sa labi ni Kariel. “Hanggang ngayon pa rin ba kailangang ako pa ang maunang gumawa nang paraan para sa ating dalawa? I’ve waited you so long. I’ve waited this day, tapos patorpe-torpe ka
MATAGUMPAY namang natapos ang event, at kasalukuyan na sila ngayong bumabiyahe pabalik ng hotel. Masaya at puno ng tawanan ang loob ng sasakyan, dahil sa muling pagkakabuo nilang apat. Naroon din kasi si Mark, at hindi maiwasan ni Kiarah na makaramdam ng kilig sa tuwing napapansin niyang sumusulyap ang nobyo sa kanya. Ngunit higit sa lahat, mas lalong sumabog ang kilig niya sa eksenang nasaksihan kanina sa dance floor.“Grabe, akala ko eksena lang sa pelikula ang gano'n! Grabe, kinilig talaga ako sa inyo. Akala ko nga magwa-wantotre pa kayo eh!” masayang bulong ni Kiarah kay Mark, ngunit sapat na sapat para marinig ng lahat sa loob ng sasakyan.Napangiti naman ng pilya si Kariel sa sinabi ng kaibigan. Bagay na hindi niya matiis na magkomento. “Naku, Kiarah, kung masyado kang kinikilig, edi sana hinila mo rin kanina sa gitna si Mark, ” pabirong sambit niya, na ikinatawa nilang lahat.“Naku! Ayaw kong sirain ang spotlight niyo, noh! Kaya next time na lang ako,” sagot ni Kiarah, kasabay