chapter 42

Sa umagang din iyon ay, napagpasyahan ni Kariel at Kiarah na magtungo sa taniman ng mga rosas, para manguha at i-display niya sa kanyang kubo. Habang naglalakad, naramdaman ni Kariel na mas malaya na ang kanyang pakiramdam. Nasabi na nga niya noon, mas mabuting kilalanin mo ang isang tao bago mo sila husgahan. Sa loob-loob niya, naging mas komportable siya kay Kiarah. Mayroon din pa lang malambot na puso ang babaeng sa una’y inaakala niyang ka-kompetensya niya sa lalaking mahal niya.

Pagkarating nila sa taniman ay bumungad sa kanila ang nagagandahang mga bulaklak. Agad na inihanda ni Kariel ang dala niyang gunting at basket para sa pangunguha ng mga bulaklak.

“Oyy, parang hindi nauubusan ng mga namumukadkad ang tanim niyo rito ano?” ani Kariel bagay na ikinangiti ni Kiarah.

“Oo, hindi talaga sila nagsasawang mamulaklak. Maganda din kasi ang pag-aalaga ng mga taga-nayon sa kanila. Tulad ng binilin noon ni sir Darrius na huwag pababayaan ang bagay na nagbibigay importansya sayo. Cheris