1

Chapter 1

“Hmm…” 

Paimpit na umungol si Kristal nang may bigla na lamang siyang naramdaman na mainit na bagay na nakalapat sa kaniyang katawan. Naglalakbay pataas at pababa na tila ba’y may sinusundan itong ritmo ng sayaw. At sa hindi maipaliwanag na kakaibang sensasyong nararamdaman niya ay tila may sariling utak ang kaniyang katawan at sumabay na lamang sa kung saan agos man siya dalhin nito.

Hindi na nabilang ni Kristal kung ilang beses o ilang ulit pa ito nangyari basta ang alam niya lamang na bago ipikit ang mga mata ay may isang brasong humapit sa kaniya para yapusin siya. Isang yakap na puno ng seguridad, isang yakap na nagpapakalma ng buong pagkatao niya. Sa isip-isip niya ay walang sinabi ‘yung mga panahon na natutulog siyang mag-isa kung kaya ay napahiling siya na sana hindi muna dumating ang umaga dahil ayaw niyang matapos ito. Na sana huminto ang oras…

Nagising si Kristal dahil sa sinag ng araw, dahilan para ilagay niya ang kaniyang kaliwang braso sa mukha para gawing pantakip pero hindi ito sapat para hayaan pa siyang matulog. Kung kaya’t tumalikod na lamang siya sa bintana at nilagay ang kaniyang braso sa tabi…

Naguguluhan si Kristal kung bakit matigas ang kaniyang unan ngayon. Ayaw niya ng matigas na unan kasi hindi siya makakatulog nang maayos.

SInubukan niyang kapain ang matigas na bagay nang bigla na lamang may humawak sa kaniyang kamay. Trying to stop her arm from moving. Kristal slowly opens her eyes to see if she’s just imagining na may humawak nga sa kaniya. 

Isang mata…dalawa. Her eyes are still adjusting pero naaaninag na niya ang mukha ng tao. Nang tuluyan na itong bumukas ay napasigaw siya nang kaonti. May lalaki siyang kasama sa kama. 

“Anong ginagawa mo ri–” Napatigil si Kristal nang makita niya nang maayos ang taong nasa harap niya. She can feel her body freezing because kilalang-kilala niya kung sino iyon. Napalunok siya ng laway nang mapagtantong nasa kama silang dalawa at parehong hubad.

“Boss!” Biglaan na lamang tumayo si Kristal sa hiya, hindi inantala kung ano ang ipapantakip niya sa hubad niyang katawan. Nang makita ang kumot ay dagli-dagli niya itong hinila at ginawang tube dress niya. Napaigik siya dahil sa biglaan pagtayo. Masakit pa rin ang gitnang parte ng kaniyang katawan. Ano bang ginawa na–. 

‘Oh my god! OH MY GOD! Hindi naman siguro no? Right? No, no, no. Hindi p’wede ‘to? Boss ko siya.’ Sabi ni Kristal sa kaniyang isip.

Napatingin si Kristal sa lalaking prenteng nakahiga sa kama. Umiwas siya ng tingin nang bigla na lamang nagtama ang mga mata nilang dalawa. Nakakahiya kasi her boss and she had SEX. 

Bumaha bigla ‘yung mga nangyari kagabi. Nagsisipasukan ‘yung mga memoryang dapat ng kalimutan. They were wild last night. At wala sila sa sarili niyang tent kung hindi ay nasa parang mas malaking tent pa sila, ang tent ng boss niya na si Lorenzo. Hindi rin alam ni Kristal kung anong ginagawa niya rito.

Pilit na inaalala ang rason at nang mahanap na ay napasapo si Kristal sa kaniyang noo. May team building pala sila at hiking ‘yung napili ng company para rito. Kaya may mga tent at parang mountain-ish vibe ang paligid. May bonfire rin kagabi at uminom silang lahat.

‘Tila may magnet na nagsasabing tignan ulit ni Kristal ang kaniyang ang boss kung kaya’t ginawa niya ulit. Nakapikit na ito at nakataas ang isang braso para takpan ang mga mata. Kitang-kitang ni Kristal kung gaano ka kakinis at kaputi ang katawan ng kaniyang boss na si Mr. Lorenzo Yu. Naglakbay pa ang mga titig ni Kristal paibaba na naging dahilan kung bakit bigla na lamang uminit ang kaniyang mga pisngi nang maalala ulit ang nangyari. Buti na lamang na may nakatakip na kumot dito. 

Bumalik sa bandang bewang ang mga mata ni Kristal at bahagyang napasinghap nang makita ang maliliit na gasgas at kalmot sa bandang bewang ni Lorenzo. Gumalaw ang lalaki at dumapa kaya kitang-kita ni Kristal ang malalaking kalmot nito sa likod. Napailing nalang si Kristal sa nakita dahil namumula pa ang mga ito at mukhang masakit.

Hindi pa rin makapaniwala si Kristal sa nangyayari dahil siya ay isang hamak lamang na Intern sa isa sa mga pinakamalaking kompanya 2 weeks ago. Dala na rin sa iritasyon ay bahagyang sinasabunutan ni Kristal ang kanyang sarili na naging dahilan kung bakit unti-onting buksan ni Lorenzo ang kaniyang mga mata. 

Siguro dahil na rin sa kaba at kahihiyan ay dagli-dagling isinuot ni Kristal ang kaniyang mga damit at lumabas na sa tent. Madilim pa rin sa labas at may naiwan pa ring bakas ang ginawang bonfire kagabi. Malamig pero hindi niya na ‘yon inantala pa at dumiretso na sa kung saan dapat siya natulog kagabi, sa tent na may kulay rosas at puti.

Kakahiga palang ni Kristal nang bigla na lamang gumalaw si Frankie, ang kasama niya sa tent. Hindi siya makahinga sa biglaang takot na kaniyang naramdaman. Natatakot siya na baka magtaka si Frankie kung bakit gising pa ito.

“Saan ka galing?” Simpleng tanong ni Frankie kay Kristal.

“Uhm, banyo lang.” Sagot naman ni Kristal. 

Parang nabunutan ng tinik si Kritsal nang hindi na muling nagtanong pa si Frankie sa kaniya. Hindi siya makatulog sa kakaisip sa nangyari kagabi. Humahapdi na nga ang kaniyang mga mata at nagmamakaawang matulog na ito subalit dumating na lamang ang umaga na hindi niya pa rin sila pinagpapahinga. 

Naririnig na ni Kristal ang mga kaluskos sa paligid, hudyat lamang na gising na ang kaniyang mga kasama sa team building na isinagawa. Ngunit kahit ganoon ay wala siyang gana tumayo. Nararamdaman na niyang magkakasakit siya. Itinaas ni Kristal ang kumot hanggang sa ulo niya lamang ang hindi pa natatakpan.

Naabutan pa siya ni Frankie sa ganoong lagay. Pumasok ito sa loob at sinabi na, “Kristal, bumangon ka na riyan kasi mag-h-hiking na ulit tayo after nating mag-breakfast.”

Napabuntong-hininga na lamang si Kristal habang inaalala na naman ang mga nangyari kagabi. Kasi nga baguhan pa lamang siya sa kompanya ay napasabak na ito sa inuman para makisama. Hindi niya naman intensiyon na malasing pero nakalimutan niyang medyo low tolerance pala siya kaya ayon, kung saan-saan na siya napunta. Napahilot si Kristal ng kaniyang sentido sa sobrang stress. Dahil hindi niya alam kung paano na niya haharapin ‘yung si Lorenzo pagkatapos ng nangyari.

“Kristal, are you okay? Anong nangyayari sa’yo?” Saad ni Frankie, na hindi namalayan ni Kristal na nasa tabi na niya pala ito.

“Okay lang ako, Frankie. P’wede pakisabi sa kanila na hindi muna ako sasama sa hiking? Medyo masama lang pakiramdam ko.” Mahinang sambit ni Kristal habang mas niyayakap pa ang kumot.

“Sige, inom ka muna ng gamot bago ka matulog,” saad ni Frankie sabay abot ng gamot at tubig kay Kristal. Tinanggap naman niya ‘yon at ininom.

Nakahiga na ulit si Kristal at umalis na silang lahat. ‘Tila hudyat ‘yon sa kaniya  na time na para ilabas ang disappointment sa sarili. 

‘Bakit ko hinayaang mangyari ‘to? Ngayon pa talaga na baguhan palang ako sa kompanya?’ Naiinis na pangaral ni Kristal sa sarili. Subalit sa gitna ng frustrations niya ay bigla na lamang sisingit ang mukha ng kaniyang boss. Hindi rin makakaila na gwapo nga si Lorenzo at mabango rin. 

—-

Nang makarating na ang ibang empleyado sa meetup point nila para sa hiking ay hindi makakailang kinagigiliwan ng mga ito si Lorenzo Yu, ang kanilang boss. Dahil pagkalabas palang nito sa kaniyang kotse ay nagbubulungan na ang mga kababaihan at hindi ito nakaligtas kay Frankie.

“Ang hot naman ni Sir. Lorenzo! Hindi ko inaakalang mas bagay sa kaniya ‘yung pang-casual na damit!” 

“Ate ko, ‘yung laway mo, p’wede mo nang panligo. Mahiya ka naman!” 

“Hays, busog na busog na naman mga mata ko nito!” 

Napaismid na lamang si Frankie nang marinig ang mga bulungan dahil sanay na rin siya ganiyan.

“Did everyone sleep well last night?” Tanong ni Lorenzo pagkarating niya sa gitna na tinanguan naman ng lahat. 

“That’s good because you need a lot of strength for today’s activities.” Dagdag pa ni Lorenzo. 

Napunta ang tingin ni Lorenzo kay Richard, ang kaniyang assitant, para umapit ito sa kaniya. Tumango naman si Richard at nagsimula nang humakbang palapit kay Lorenzo.

“May pumasok ba dito sa tent ni Mr. Yu kagabi?” Tanong ni Richard.

Nakita ni Lorenzo ang reaksiyon ng kaniyang mga empleyado. Nadismaya siya rito kung kaya’t makikita ito sa bahagyang nakukunot niyang noo.

“Kanino ‘to?” Segundang tanong ni Lorenzo nang wala marinig na sagot. Hawak niya ang isang white jade beads bracelet. Nakita niya ito sa kaniyang tent at sigurado siyang sa babaeng kasama niya kagabi ito.

“If someone knows the owner of this white jade bracelet, just let me know.  And those who will finish the hike first will receive a bonus from me, and it will be doubled.” Sabi nalang ni Lorenzo nang wala pa ring umaako kung sino ang may-ari.

The crowd went wild after hearing it. Malaki-laking pera rin iyon para sa mga taong nangangailangan at kapos sa mga bilihin at bayarin.

“Double?!”

“P100,000 ang bonus ko last year so if times 2, then P200,000 rin ‘yon!” Masayang sabi ng isang empleyado.