Novels by Ms. Majeure

Chapter 75Nang makita ang pangalan ni Frankie, pakiramdam ni Kristal ay tila binuhusan siya ng isang balde ng malamig na tubig, at agad siyang natauhan.Ano bang ginagawa niya? Talaga bang gusto niyang sabihin kay Lorenzo ang tungkol sa bata? May fiancee na ito, ano bang iniisip niya?!Nang mapansin ni Lorenzo na hindi tama ang ekspresyon ng babae ay ni-decline nito ang tawag ni Frankie. "Ano bang gusto mong sabihin kanina?""Wala boss...babalik na po ako ng dorm.""Sige." Nakasimangot si Lorenzo habang pinapanood si Kristal na bumaba ng sasakyan at lumakad palayo, pakiramdam niya ay may kung anong kulang sa kaniyang puso. Bumalik sa isipan niya ang ekspresyon ni Kristal kanina, at may pakiramdam siyang tila may gusto itong sabihin sa kaniya…Naputol ang kaniyang pag-iisip nang biglang tumunog muli ang kaniyang telepono. Sinagot naman niya ito."Mr. Yu, gabi na, hindi ka pa rin babalik?" Tanong ni Frankie sa kabilang linya."Ano'ng kailangan mo?" Tanaw ni Lorenzo ang labas ng bintan

Chapter 74Papalabas palang ng banyo si Kristal ay napansin niyang naghihintay pala sa kaniya sa labas ng pintuan si Paul. Inabutan din siya nito ng panyo nang makita na siya nito."Punasan mo."Hindi tinanggap ni Kristal ang panyo at sa halip ay kinompronta ito."Paul, paano mo nagawang magsinungaling sa mama mo nang ganito?""Kris, ginawa ko ito para sa'yo. Alam na ngayon ng lahat na buntis ka. Ano, titiisin mo nalang na mapahiya ka sa iba?" Nakakunot ang noong tanong ng lalaki."Ano bang pakialam mo kung mapahiya man ako o hindi?""Siyempre may pakialam ako!" Sambit nito at humakbang ng dalawa para makapunta sa harapan ni Kristal."Alam kong kasalanan ko ang lahat. Kung hindi lang ako nagkamali at nalinlang ni Erika, hindi ka sana nasaktan nang ganito, at hindi sana nagkaroon ng pagkakataon si Lorenzo!" Habang sinasabi niya ito ay nagngitngit ang kaniyang ngipin at napakuyom ang kaniyang mga palad sa gilid ng baywang."Nangyari na ang lahat, kahit anong sabihin ko, hindi na nito ma

Chapter 73Parang binuhusan naman ng malamig na tubig si Kristal nang magtagpo ang mga mata nila ni Lorenzo. Kailan pa ito nandito? natigilan. Nakita rin ito nina Jade at ng iba pa kaya sumigaw sila ng "Mr. Yu" bago nagpulasan.Habang si Lorenzo naman ay walang kahit na anong sinabi at sa halip ay tumalikod lang ito para pumasok sa kaniyang opisina. Isinara rin nito ang pinto.Nakaramdaman si Kristal nang kakaiba nang makita iyon. Iniisip ng babae na baka narinig ng boss niya ang mga pinagsasabi kanina nila Jade. Pero hindi ba 'yon ang gusto niya? Mayroon nang Frankie si Lorenzo, at wala siyang karapatang sirain ang relasyon ng dalawa. Wala rin naman siyang balak na sabihin sa lalaki na siya ang ama ng dinadala niya. At kung iniisip ngayon ni Lorenzo na si Paul ang ama ng bata ay hindi ba dapat masiyahan siya? Dahil ibig sabihin lang nito na hindi na lalapit pa ang boss niya sa kaniya. Pero sa kabila ng lahat, bakit parang nalulungkot pa rin siya?Katulad ni Kristal ay hindi rin maay

Chapter 72Nang nasa cafeteria na sila ng kompanya ay nagtungo si Richard upang kumuha ng pagkain habang si Lorenzo naman ay nag-abot ng panyo kay Alyssa."Sabihin mo nga sa akin, bakit mo nasabing nakakaawa si Kristal?""Sinabi kasi ni Kristal sa'kin kanina na may mga lugar sa mundong ito na hindi naaabot ng liwanag. Kung wala kang malakas na tagasuporta, kahit lumaban ka, ikaw pa rin ang madedehado. Kuya, pakiramdam ko talaga ang kawawa niya!" Sumbong naman ng isa habang pinapahiran ang mga luha sa mukha."Ano pang sinabi niya?" Kunot ang noong dagdag na tanong ni Lorenzo, na ngayo'y biglang nakaramdam ng lungkot para kay Kristal."Sinabi niya...sinabi niyang wala siyang mga magulang, tanging kapatid lang niya ang meron siya, at palagi siyang inaapi noong bata pa siya." Naluluha pa ring sabi ng babae."Sinabi niya ito nang parang wala lang pero sobrang naantig ako. Isipin mo, ako nga may mga magulang na nagmamahal sa akin at spoiled pa ako sa kuya ko, na kahit ang buwan sa kalangita

Chapter 71Naligo nang malamig na tubig si Lorenzo para pahupain ang nag-iinit nitong katawan. Ngunit nang humiga na siya sa kama ay tila naaamoy pa rin niya ang banayad na halimuyak ng bulaklak, at biglang lumitaw sa kaniyang isipan ang mukha ni Kristal.Maganda ang babae—may makinis na mukha at pisnging kasya lang sa isang palad. May taas lamang itong 175 cm, ngunit sobrang payat, na parang banf kaya niyang baliin ito gamit ang isang kamay...Kinabukasan ay biglang iminulat ni Lorenzo ang kanyang mga mata, bumangon, at inangat ang kumot. Tulad ng inaasahan ay may malaking basang parte na naman sa kutson!Nakakunot ang noong tinitigan ni Lorenzo ang basang bahagi ng kama. Hindi pa siya kailanman nagkaroon ng ganitong kasabikan noon. At ang pagnanasang ito, na hindi naibigay sa kanya ni Frankie, ay nagmula pa sa isang inosenteng empleyado niya.Napakatotoo ng pakiramdam niya sa kanyang panaginip—na parang nangyari talaga ito sa totoong buhay...-----------Umagang-umaga palang ay nags

Chapter 70Naguluhan man saglit sa asal ni Paul ay natauhan naman agad sa isang iglap si Kristal. Pinakawalan niya ang kanyang sarili mula sa hawak ng lalaki."Bakit?" Tanong niya kay Paul."Dahil sisirain ka ng batang ito!" Mariing sagot naman ng lalaki, nagngangalit ang mga ngipin nito."Kapag nalaman ito ni Lorenzo, hinding-hindi ka niya papayagang manatili!""Hindi ko papayagang malaman niya ang tungkol dito!" Pasigaw na sagot ni Kristal dito."Ang batang ito ay nasa sinapupunan ko. Akin siya, at walang sinuman ang may karapatang magdesisyon kung dapat siyang manatili o hindi, maliban sa akin!""Nasisiraan ka na ba ng bait?" Napatingin si Paul sa kanya na puno ng pagtataka."May nararamdaman ka ba para kay Lorenzo?"Napakislot si Kristal, at mahigpit na hinawakan ang basong nasa kamay niya.Sa mga oras na iyon ay nagkaroon siya ng ilusyon na mabait, mahinahon, at madaling lapitan si Lorenzo. Mabuti rin ito sa kanya, ngunit alam din ni Kristal kung saan siya dapat lumugar. May fian