บทที่2.ก็แค่กลับมาโสดอีกครั้ง 4

“เปล่า! พอดีนึกได้ว่านัดยัยชลไว้” หญิงสาวรีบแก้ตัว เบือนหน้าหลบสายตาเรียบนิ่ง แสร้งทำเป็นชะเง้อคอมองหาบิดา

          “คุณอาไม่อยู่หรอก” ภูมิเปรย

          หวานตาพยักหน้ารับรู้ “แล้วนี่ พี่น้อยยังไม่เอาน้ำมาให้แขกอีกเหรอ?”

          ภูมิสะอึก เขาเริ่มรู้สึกว่าหวานตากำลังกันเขาออกห่างเธอ ความเป็นเพื่อนตลอด20ปี ทำให้ภูมิกับหวานตาไม่เคยต้องแสดงมารยาทดีๆ ต่อกัน อย่างเช่น การที่เขาแวะมาหา สาวใช้ของเธอก็ไม่จำเป็นต้องเอาน้ำมาเสิร์ฟ ภูมิคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้ดี หากเขาหิวน้ำ เขาจะหากินเอง

          “แย่จัง รอนี่นะ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้เอง”

          หวานตาเปรยเสียงห้วน เธอทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่...

          “ไม่ต้องหรอก ผมกำลังจะกลับแล้ว”

          ภูมิกล่าวเสียงแข็ง อารมณ์น้อยใจทำให้เขาโพล่งออกมาแบบนั้น

          “เหรอ!!” หวานตาครางรับ หัวไหล่ไหวน้อยๆ ทั้งที่ใจหล่นวูบ

          ภูมิถอนใจ เขาทรงตัวลุกขึ้นยืน หลุบเปลือกตาลง...เขาไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ แต่บางครั้ง อารมณ์ก็อยู่เหนือเหตุผล

          ก่อนที่เรื่องจะไปกันใหญ่ น้อยก็โผล่หน้าเข้ามาขัดจังหวะ “คุณภูมิอย่างเพิ่งกลับนะคะ วันนี้น้อยทำสาคูไส้หมูเป็นของว่าง อยู่ทานเป็นเพื่อนคุณหวานก่อนได้ไหมคะ?”

          น้อยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเจ้านายกับเพื่อนชายคนสนิท เธอแอบฟังมาพักใหญ่ สีหน้าเจ้านายสาวไม่เปลี่ยนก็จริง แต่น้อยแอบเห็นแววตาตัดพ้อของหวานตา เวลาที่เจ้านายของเธอเผลอตัว

          “ภูมิเขามีธุระน่ะพี่น้อย งานเขาเยอะ ไหนจะร้านอีก”

          หวานตาติงเสียงเรียบ เธอหลุบเปลือกตาลงต่ำ พยายามไม่เหลือบมองคนด้านข้าง

          “นานๆ มาที ผมอยู่รอชิมฝีมือพี่น้อยก็ได้ครับ” หลังพูดจบ ภูมิแอบผ่อนลมหายใจ เขาเป็นคนสอนหวานตาแท้ๆ จะทำอะไรให้คิดให้ดี บางครั้งความหุนหันก็จะทำให้เรื่องราวทุกอย่างแย่ลง

          “รอแป๊บเดี๋ยวค่ะ คุณภูมิเอาน้ำอะไรดีคะ เดี๋ยวน้อยยกมาให้”

          หวานตาไม่กินน้ำอัดลม ดังนั้นน้อยจึงมีสารพัดน้ำสมุนไพรเตรียมไว้ให้เจ้านายของบ้าน  ดีทั้งสุขภาพ แถมได้ประโยชน์

          ภูมิยิ้ม เขาชำเลืองมองหวานตาตอนที่ตอบ “ขอน้ำมะตูมครับพี่น้อย”

          เครื่องดื่มของโปรดของหวานตา ผู้หญิงหลายคนอาจจะไม่เคยรู้จัก ภูมิชินเสียแล้วกับบรรดาน้ำแปลกๆ ที่หวานตาคิดค้น น้ำมะตูมที่อื่นอาจจะเป็นแค่เครื่องดื่มดับร้อน แต่สำหรับหวานตา ที่นี่แทบจะเป็นเครื่องดื่มประจำบ้าน เนื่องมาจากปัญหาสุขภาพของบิดาเธอ หวานตาได้คำแนะนำจากแพทย์ประจำตัวทวีทรัพย์ เธอจึงพยายามเฟ้นหาสิ่งที่เป็นประโยชน์ ลงตัวที่การดื่มน้ำสมุนไพรนี่เอง

          “เอาแบบเย็นหรือแบบร้อนดีคะ”

          น้อยเกือบลืม ถ้าสำหรับคุณผู้ชาย ท่านจะดื่มเครื่องดื่มร้อนๆ แต่สำหรับภูมิที่หายหน้าไปคราวละนานๆ น้อยเริ่มไม่แน่ใจ

          “แบบเดียวกับหวานนะครับพี่น้อย”

          ภูมิตอบเสียงเรียบ หวานตาแอบเบ้ปาก “พี่น้อย หวานขอกระเทียมเจียวเยอะๆ นะคะ”

          หวานตารีบบอกก่อนที่น้อยจะหายตัวไป นี่เป็นอีกข้อที่ภูมิอมยิ้ม หวานตาไม่กลัวมีกลิ่นเหม็นๆ ของกระเทียมติดตัว อะไรที่หวานตาชอบเธอไม่รีรอที่จะเรียกร้องเพิ่ม...ในขณะที่สาวๆ หลายคนพยายามเลี่ยง หากอยู่ต่อหน้าผู้ชาย

          “นั่งคนเดียวไปก่อนนะ หวานขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

          ภูมิยิ้มออก หวานตาคงสบายใจขึ้น สรรพนามที่เธอใช้เรียกเขาเลยเปลี่ยนไป

          ทุกเวลาที่หวานตาอารมณ์ไม่ดี หรือหงุดหงิด...เธอจะแทนตัวเองว่าฉัน และพยายามกันคนที่เธอไม่พอใจออกห่าง เหมือนดังเช่นปฏิกิริยาแรกที่หวานตาหันมาสบตาเขา หวานตาไม่เคยเก็บความรู้สึก เธอโกรธ เธอก็แสดงออกเต็มที่ ดังนั้นภูมิจึงไม่เคยพลาดที่จะทำให้หวานตารู้สึกดีขึ้น เขาไม่อยากผิดใจกับเธอ เมื่อความสุขของหวานตาคือความสุขของเขา ดั้งนั้น หากเธอไม่สบายใจ เขาก็พลอยรู้สึกแย่ไปด้วย

          ภูมิไม่ได้ตอบ เขาลุกขึ้นไปหยิบรีโมทมาเปิดทีวีจอใหญ่กลางบ้านแทน หวานตาแอบแลบลิ้นให้ ท่าทีเหินห่างจางหายไปจนหมด เธอดินอมยิ้มขึ้นไปยังห้องนอนตัวเอง ความหงุดหงิด ความขุ่นข้อง...แทบจะจางหายไป แม้จะมีบางเรื่องค้างคาอยู่ในใจ