Pumunta si Lenie sa condominium ng kanyang boyfriend na si Dexter dahil first anniversary nila. Gusto niya itong i-surprise kahit pa sinabihan na siya ng nobyo na huwag na.
Dahil alam naman niya ang password ng pinto ng condominium ni Dexter ay pumasok na agad siya. “Hi baby! Surprise-“ hindi na natapos ang sasabihin ni Lenie dahil nakita niyang naghahalikan sina Dexter at Via. Agad namang napansin ni Dexter si Lenie kaya tumakbo siya papalapit dito. “Baby, let me explain. It’s not what you think it is. Hinihipan ko lang ang mata ni Via, napuwing kasi siya. Iyon lang iyon,” paliwanag ni Dexter. “At sa tingin mo ay maniniwala ako sa ‘yo? Napuwing siya? Ano iyon? Napuwing habang hubad?” pinipilit ni Lenie na hindi umiyak. Lumapit naman si Via kina Dexter at Lenie. Para bang proud na proud pa ito na nahuli sila. Noong mga oras na iyon ay gusto na talagang sabunutan ni Lenie si Via pero dahil ayaw niya ng eskandalo ay pilit niyang pinigilan ang sarili. “Ano, Lenie? Masakit ba? Akala mo, lahat na ng bagay sa mundo ay makukuha mo? I’m sorry, pero nasa akin na ang pinakamamahal mo,” sabi ni Via. “Via, bakit mo nagawa sa akin ito? Dahil ba ito roon sa promotion na ako ang nakakuha at hindi ikaw? Inakit mo na lang ang boyfriend ko para makaganti ka sa akin?” tanong ni Lenie, naluluha na siya. “Hindi lang dahil doon! Marami pang bagay, Lenie. Kung pwede nga lang, mas masakit pa rito ang gawin ko sa iyo ay gagawin ko, eh. Hayaan mo, sa susunod ay mas masakit na rito ang ipaparamdam ko sa ‘yo,” sabi ni Via. Dahil sa sinabi ni Via ay hindi na napigilan ni Lenie ang kanyang sarili. Wala na siyang paki kung may mga taong makarinig sa kanila. Sinampal niya si Via pagkatapos ay sinampal din siya nito. Sa galit ni Lenie ay hinila niya ang buhok ni Via palabas ng condominium ni Dexter. Awat-awat naman sila ni Dexter pero dahil galit na galit si Lenie ay hindi niya mapigilan ito. “Aray ko, Lenie! Tama na! Tigilan mo na ‘to! Hindi na ako manggugulo pa sa inyo ni Dexter!” sigaw ni Via. “Hindi! Gusto mo ‘to, ‘di ba? Ibibigay ko lang sa ‘yo ang gusto mo. Hindi naman kasi ako kasing sama mo. Saka, madali naman akong kausap, eh.” “Lenie, tigilan mo na ito. Kung gusto mo, tayo na lang ulit. Basta, huwag mo lang sasaktan si Via, please?” pagmamakaawa naman ni Dexter sa kanya. Hawak-hawak pa rin ni Lenie ang buhok ni Via kahit nasa elevator na sila. Pagbukas ng pintuan ng elevator ay maraming tao ang nakakita sa kanila. Ang iba ay gustong tulungan si Via at ang iba naman ay nakiki-chismis lang. “Hello, everyone! Gusto ko lang sabihin na mag-ingat kayo sa babaeng ito! Isa siyang ahas! Inagaw niya ang boyfriend ko! Sige, picture-ran niyo na ang babaeng ito at baka kabit din siya ng mga boyfriend o asawa niyo!” Iyon naman ang ginawa ng mga tao. Ang iba ay nag-live pa nga sa kanilang social media account. Dahil doon ay hiyang-hiya sina Dexter at Via. Sinubukan pa siyang habulin ni Dexter para humingi ng tawad sa kanya pero lakas-loob siyang umalis na ng building na iyon. Makalipas ang isang linggo ay nakipagkita si Lenie sa kaibigan niyang si Alice. Dahil heartbroken nga si Lenie sa kanyang ex-boyfriend na si Dexter ay nagpatulong siya sa kaibigan na maghanap ng bagong trabaho para maka-move on. Kailangan niya ng bagong environment para sa kanyang sarili. “Ano? Nakita mo silang naghahalikan? Aba, bwisit na lalaki ‘yon! Puro pangako pa siya na hindi ka niya lolokohin tapos ganoon ang gagawin niya? Hay, naku! Tiwala pa naman ako sa kanya!” inis na sabi ni Alice. “Kaya nga nakipagkita ako sa iyo. Baka pwede mo naman akong tulungan na mabigyan ng bagong trabaho. Hindi ko na sila kayang makita. Nandidiri na ako tuwing nakakasalubong ko sila sa trabaho!” sagot naman ni Lenie, kita pa rin ang lungkot sa mga mata niya. “Ah, oo naman. Tutulungan kita. Sakto, may job hiring sa office. Saka, pogi rin ang boss namin. Babaero nga lang. Gusto mo ipasa ko sa kanila ang resume mo?” sagot ni Alice, napangiti naman si Lenie dahil sa sinabi ng kaibigan. “Ikaw talaga, trabaho ang gusto ko hindi bagong sakit ng ulo. Buti at dala ko ang resume ko. Teka, kukunin ko lang sa bag ko,” sagot ni Lenie pagkatapos ay kinuha na sa bag ang kanyang resume. Nang mabigay na niya ang resume ay nagkwentuhan pa silang magkaibigan. Ang hindi alam ni Lenie ay may anak na noon si Alice at balak nito na iwan ang bata sa kanya. “Saang kompanya ka nga pala nagtatrabaho?” tanong ni Lenie. “Ah, sa Ramirez Group of Companies. Okay naman, malaki ang sahod. Kaya lang, panay dalaga lang ang hina-hire nila. Wala pa naman kayong anak ni Dexter, ‘di ba?” pagkaklaro ni Alice. “Aba, oo naman. Wala talaga akong anak sa lalaking iyon. Bwisit siya!” ramdam ang inis sa boses ni Lenie nang sabihin niya iyon. “Ah, mabuti. Kung ganoon ay makakapasok ka talaga sa RCG. Sige, sasabihan na lang kita kapag naipasa ko na ang resume mo sa kanila, ha? Una na ako, may gagawin pa ako, eh,” sagot naman ni Alice. Bago umalis si Alice ay nagpasalamat si Lenie sa kanya. Sobrang saya niya na sa wakas ay may sagot na siya sa kanyang problema. Kahit paano ay gumaan ang sakit na kanyang nadarama.Pauwi na siya sana noon nang bigla namang umulan. Kalahating oras din siyang nagpatila muna roon sa coffee shop.Naglalakad na siya noon pauwi nang biglang may kotse na nagmamadali at tumigil sa tabi niya. Naputikan tuloy ang damit niya dahil doon. Sa sobrang inis niya ay sinigawan niya ang driver.“Hoy! Kung sino ka mang nagda-drive, ayusin mo naman! Hari ka ba ng daan, ha?” inis na sabi ni Lenie, pagkatapos ay sinubukan niyang alisiin ang putik sa kulay puti niyang damit.Binaba ng driver ang bintana ng kanyang kotse pagkatapos ay sumagot kay Lenie, inis din ito at parang nagmamadali.“Miss, hindi ko naman kasalanan iyan. Isa pa, bakit ka kasi naglalakad? Alam mo namang umulan, eh. Expected na maputik ang daan! Puti pa ‘yang sinuot mong damit. Hay, naku! Nakakaubos ng oras!” sabi noong lalaki pagkatapos ay agad na tinaas ang bintana ng kanyang kotse.Napailing na lang siya dahil sa inasta noong lalaki. Buti na lang at nakita niya ang plate number ng kotse. Agad niya iyong tinandaan p
Pumasok na siya sa loob ng opisina. Todo ngiti pa siya sa lahat ng taong nakakasalubong niya. Wala na siyang pakialam kung hindi siya kilala ng mga ito. Ang importante sa kanya ay masaya siya sa kanyang first day of work.Nahihiya man ay kailangan niyang magtanong sa mga tao kung saan ang cubicle niya. May isang lalaki siyang pinagtanungan at mabait naman siyang sinagot nito.“Ah, Sir. Pwede ko po ba malaman kung saan ang cubicle ko? Salamat po,” sabi ni Lenie.Ngumiti naman sa kanya ang lalaki at itinuro ang babaeng nakaupo sa di kalayuan. Agad na lumapit si Lenie roon sa babae para magtanong. Nahihiya pa nga siya noon dahil halatang busy na busy ‘yong babae.“Ah, hello. Sabi sa akin noong lalaki roon, sa ‘yo ko raw itanong kung saan ang cubcle ko,” sabi ni Lenie.“Ah, dito. Ikaw pala ‘yong sinasabi ni Sir Alexis sa akin na newly hired. Naku, ihanda mo na ang sarili mo dahil sure ako na kahit first day mo pa lang dito ay tiyak na marami ka agad trabaho,” sabi naman noong babae kaya l
Ganoon na nga ang nangyari kay Lenie. Araw-araw siyang inuutusan ni Alexis kahit na hindi naman sakop ng trabaho niya iyon. Wala namang magawa si Lenie dahil bukod sa boss niya ito ay kaka-hire lang din sa kanya kaya dapat ay maging good ang record niya sa RCG. “Ano? Kaya mo pa ba? Alam mo, sa dami ng babae na empleyado ni Sir, sa iyo lang siya ganyan. Never naming naranasan iyan. Hindi ko alam kung ano ang ginawa mo sa kanya at paborito ka niyang utusan,” sabi ni Zyra. “Ewan ko ba sa boss natin, hindi ko alam kung paborito ba ako o may galit sa akin. Pero, kaya ko ito. Walang-wala ito kumpara sa naranasan kong pait sa buhay,” sagot naman ni Lenie pagkatapos ay ngumiti kay Zyra. Sa tatlong linggo kasi na nandoon siya sa RCG ay parang sanay na siya sa araw-araw na nangyayari sa buhay niya. Hindi na lang niya pinapansin ang kanyang boss para tuloy-tuloy lang ang trabaho. “Lenie, tawag ka ni Sir. May iuutos daw sa iyo. Bilisan mo,” sabi ni Celeste. Nagtaka naman si Lenie kung ano na
AFTER FIVE YEARS... Sa sobrang tagal nang paghihintay ni Lenie kay Alice ay nainis na siya rito. Akala kasi niya noong una ay ilang buwan o aabot lang ng isang taon bago bumalik ang kanyang kaibigan pero nakailang taon na ay wala pa rin itong paramdam sa kanya. Tinanggap na lang niya na baka nga tuluyan nang pinabayaan ni Alice ang anak. Wala namang problema kay Lenie iyon dahil lumaki namang mabuting bata si Javi. “Baby, halika na. Bilisan mo nang kumain ha? Male-late ka niyan for school. Pati, maaga si Mama sa work niya. Kumilos na tayo, ha. I’ll wait for you here,” sabi ni Lenie kay Javi pagkatapos ay inayos na niya ang kakainin noong bata. “Anak, may gusto pala akong itanong sa ‘yo. Hindi mo na ba nakakausap ang nanay ni Javi? ‘Di ba, sabi niya ay babalik siya? Kawawa naman kasi si Javi, hindi na niya nakilala ang tunay niyang nanay,” sabi ni Hasmin sa anak habang kumakain ng agahan. Kita ang inis sa mukha ni Lenie nang marinig iyon mula sa kanyang ina. Tumingin pa siya sa
After lunch ay sinundo na nga ng mga make-up artists si Lenie. Nagulat din siya dahil sa sobrang ganda ng damit na isusuot niya. Hindi tuloy niya maiwasan na mahiya sa iba niyang katrabaho.Rinig na rinig niya ang mga bulungan ng mga katrabaho. Kahit nga yata magtakip siya ng tenga ay maririnig pa rin ni Lenie ang usap nila.“Saan na naman kaya siya dadalhin ni Sir? Ang alam ko, pina-clear ni boss ang schedule niya para maayusan lang,” sabi ni Celeste.“Ewan ko ba dyan, buhay prinsesa talaga siya. Hindi ko nga alam kung bakit nagtatrabaho pa iyan dito eh,” bulong naman ng isa pa.Dahil narinig ni Zyra ang pag-uusap ng dalawa ay kinausap niya ito. Wala na siyang pakialam kung may iba pang katrabaho ang makarinig sa kanya. Ang importante ay maipagtanggol niya ang kaibigan na si Lenie.“Hoy, mga inggitera! Kung
Sampungminuto pa lang ang nakakalipas noon ay nandoon na agad si Alexis sa condo niya. Agad silang nagkita ni Manang Edith kaya pinagsabihan niya ito.“Manang Edith, bakit niyo naman po sinabi sa kanya ‘yon?” may inis sa boses ni Alexis nang sabihin niya iyon.“Sir, pasensya na po. Hindi ko naman alam na wala pala siyang alam tungkol doon. Hindi na po mauulit,” halos nakayuko na si Manang Edith at hindi makatingin kay Alexis dahil sa sobrang hiya.Nang makalabas si Lenie mula sa comfort room ay nagtama agad ang mga mata nila ni Alexis.Kitang-kita ang inis sa mga mata ni Lenie kaya takot na takot si Alexis noon na baka hindi na matuloy ang pagpapakilala niya kay Lenie sa kanyang mga magulang.“Ano? Titingnan mo na lang ba ako at hindi ka man lang magpapaliwanag sa akin?!” matapang na sabi ni Lenie, wala
Todongiti si Lenie dahil ayaw niyang mapansin ng nanay ni Alexis na kabado siya. Agad niyang hinawakan ang kamay ni Alexis nang umupo sila.“Thank you, Alexis,” sabi ni Lenie.“Welcome,” sagot naman ni Alexis pagkatapos ay umupo na.Nakita ni Lenie na tiningnan siya ng nanay ni Alexis mula ulo hanggang paa pagkatapos ay ngumiti siya rito. Dahil doon ay naging uncomfortable si Lenie pero hindi niya hinayaan na mapansin iyon ni Alexis.Pagkatapos noon ay bigla namang dumating ang tatay ni Alexis na lalong nagbigay ng kaba para kay Lenie. Ngumiti siya rito at ngumiti rin naman ito pabalik sa kanya.“Nandito na pala kayo. Pasensya na, may urgent call lang akong sinagot kaya wala ako kanina. Sige, um-order na ba kayo?” sabi ng tatay ni Alexis.“Hindi pa, Dad. Kadarating lang
Nagtakanaman si Alexis dahil sa pagmamadali ni Lenie. Agad niya itong sinundan kahit na ayaw iyon ng kanyang ina. Nakita na lang niya si Lenie na naghihintay ng taxi sa labas ng restaurant.“Lenie, sumabay ka na sa akin. Saan ka ba pupunta? Pwede naman kitang ihatid kung emergency man iyan. Hindi mo na kailangang maghintay ng taxi dyan. Tara na,” sabi ni Alexis.Dahil alam ni Lenie na hindi pwedeng magkita sina Javi at Alexis ay humindi si Lenie sa offer nito pero matigas ang ulo ni Alexis, Talagang pinipilit niya si Lenie na sumakay sa kanyang kotse.“Lenie, ano ba? Huwag ka nang mahiya. Para namang hindi mo ako manliligaw niyan. Sige na, sumakay ka na para makaalis na tayo,” sabi ni Alexis.Dahil gusto na talaga ni Lenie na makita kung ano ang kalagayan ni Javi ay napilitan na siyang sumakay sa kotse ni Alexis. Saka na lang niya iisipin ang alib
Nakarinig ng pagbukas ng pinto si Lenie noon kaya agad siyang gumalaw. Tatlong araw na siyang naka-blindfold at hirap na hirap sa kanyang buhay dahil sa pag-kidnap sa kanya. Sa totoo lang ay gusto na niyang sumuko pero umaasa pa rin siya na may magliligtas sa kanya.Pagkatapos noon ay naramdaman niya na may papalapit na tao sa kanya. Hindi niya alam kung isa o dalawa iyon. "Ano na naman ba ang gusto niyo? Ano pa ang kailangan niyo sa akin? Pakawalan niyo na ako rito!" sigaw ni Lenie."O, akala ko ba ay okay ka na rito? 'Di ba, sabi mo ay ikaw na lang ang itira dito basta maligtas na ang anak ko? Bakit ngayon ay hinihiling mo na makaalis dito?"Agad na uminit ang ulo ni Lenie nang marinig ang boses ni Alice. Hindi niya alam kung maaawa ba siya o magagalit sa dating kaibigan dahil sa ginawa nito sa kanya. Hindi niya talaga lubos akalain na magagawa ito ng taong dati niyang pinagkakatiwalaan."Ganyan ka na ba talaga katigas, Alice? Anong nangyari at nagkaganyan ka? Wala naman akong pina
Ilang araw nang nawawala si Lenie noon pero hindi pa rin siya nahahanap ni Lance. Naiinis na nga rin si Daphne dahil hindi niya masolo si Lance dahil sobrang busy niya sa paghahanap kay Lenie. "Hindi ba pwedeng ibigay mo na lang ang kasong iyan sa mga pulis? I mean, hindi ba dapat ay sila ang mag-asikaso niyan?" sabi ni Daphne. "I know that they are doing their job but Lenie's case is different. I really want to help her," sagot naman ni Lance na busy sa kanyang phone. "Different? Why is it different? I mean, yes. You are friends with her pero sobrang seryoso ka sa paghahanap sa kanya. Hindi na kita nakakasama," pagmamaktol ni Daphne, halatang miss na niya si Lance. "I know, and I'm sorry. Promise, kapag nahanap na siya, all my time will be yours. Okay? Pagbigyan mo muna ako dahil nawawala ang kaibigan ko," sagot ni Lance pagkatapos ay naging busy na ulit sa kanyang phone. Hindi naman na siya pinansin pa ni Daphne dahil baka mag-away lang sila kapag pinatulan niya iyon. Um
Nang dumating na si Lenie roon ay narinig agad niya ang iyak ni Javi. Naka-blindfold man ay alam niya agad na ang iyak na iyon ay galing sa batang pinakamamahal niya. "Javi, anak? Nandito na si Mama!" sigaw niya, wala siyang pakialam doon sa mga lalaking dumukot sa kanya."Mama! I'm hurt!" sigaw ni Javi kaya lalong nag-alala si Lenie para sa kanya. “Sorry, anak. Kailangan mo pang pagdaanan ito dahil sa amin. Mama will make things , okay? Aalis ka rito. I promise you that!” sagot ni Lenie, hindi man kita pero tumutulo na ang luha sa kanyang mga mata.Dahil naiinis na ang mga lalaking kumuha sa kanila ay pinagalitan nila si Lenie. Lalo pa silang nainis dahil umiiyak at humihingi na ng tulong si Javi kaya sobrang ingay nito.“Ikaw, dumating ka lang ay biglang umiyak na ‘yong bata! Tumahimik ka na nga, baka mamaya dahil sa ingay mo ay biglang barilin na lang kita dyan!” sigaw noong isang lalaki.“Sige! Basta, huwag mo lang idadamay ‘yong bata. Kahit ako na lang ang igapos niyo o di kaya
Agad na tumawag si Lenie kay Zyra para ibalita sa kaibigan ang pagkawala ni Javi. Noong una ay hindi pa agad iyon nasagot ni Zyra kaya nakailang tawag pa si Lenie sa kanya. "O, bakit napatawag ka? May inasikaso lang ako kanina kaya hindi ko nasagot agad," sabi ni Zyra sa kabilang linya. "Ah, si Javi kasi," sagot ni Lenie, hindi alam kung paano ikekwento sa kaibigan ang nangyari. "Anong nangyari? Nasa ospital ba? May sakit?" sunud-sunod na tanong ni Zyra. "Nawawala, Zyra. Nawawala siya. K-Kinidnap ni Lester," nauutal na sagot ni Lenie. Halata namang nabigla si Zyra dahil hindi agad siya nakapagsalita. Makaraan ang isang minuto ay may lumabas na sa kanyang bibig. "Si Lester? Paanong si Lester? I mean, oo galit siya kay Alice pero para idamay niya ang bata? Parang nakakabigla naman." "Kaya nga eh, pero Zyra, tinawagan niya kasi ako. Sinabihan na niya ako na gagawin niya iyon. Sinabi ko kay Alice pero hindi naman siya naniwala sa akin. Ang sabi pa nga niya, baka kasabwat ako ni Les
Biglang naalala ni Alice na tumawag si Lenie sa kanya noong nakaraang araw. Doon niya nakumpirma na totoo ang sinabi ng babaeng kaaway niya.“Ah, alam ko na. Magkasabwat kayo, ano? Ano ba ang mapapala niyo ni Lenie kapag kinidnap niyo ang anak ko?!” sigaw ni Alice, pinagtitinginan na siya ng mga tao roon.“Kasabwat? Anong pinagsasabi mo?” nagtatakang tanong ni Lester.“Noong isang araw, tumawag sa akin si Lenie. Sinabi niya na kikidnapin mo si Javi!” naiiyak na sabi ni Alice.Tanging tawa lang ang narinig niya mula sa kabilang linya. ‘Yong tawa na iyon ay parang naiinis na hindi mo maintindihan.“Ano? Totoo naman ‘di ba? Kasabwat mo siya!”“Ako lang ang nagplano noon, Alice. Pero tama ka, sinabi ko sa kanya na kikidnapin ko ang anak mo. Sana pala ay naniwala ka na lang sa kanya, ‘no?” sabi ni Lester pagkatapos ay tumawa ulit.“Sige, sabihin mo sa akin kung anong gusto mo at ‘yon ang ibibigay ko sa iyo! Para matapos na ‘to!” “Paano kung sabihin ko na sarili mo ang gusto ko? Mapagbibig
Nag-mall sina Alice, Alexis at Javi dahil gusto raw ng bonding ng bata. Para makasigurado ay sumama si Alice sa kanyang mag-ama dahil natatakot siya na baka magkita na naman sina Lenie at Alexis. “What else do you want? Sige, ituro mo lang,” sabi ni Alexis sa kanyang anak. “Hmm, baka ma-spoil mo ‘yan ha? May usapan na tayo, ‘di ba? Bawal na sa kanya ang masyadong maraming toys, hindi na nga niya malaro ang iba niyang laruan sa bahay, ‘di ba?” sagot naman ni Alice, pansin ang inis sa kanyang boses. “Alice, minsan lang naman siyang maging bata. Hayaan mo na. Saka, kung hindi na niya nalalaro ‘yong iba e di ipamigay mo na sa ibang bata. Ang dami namang bata ang may gusto sa laruan eh,” sagot ni Alexis na lalong kinainis ni Alice pero hindi na siya nagsalita pa. Makaraan ang ilang minuto ay nagwala si Javi sa di malaman na dahilan kaya pinalayo muna ni Alice ang bata kasama si Yaya Sol para siya ay malibang. Naisip ni Alice na magandang opportunity iyon para magkaroon sila ng bon
Pagkalipas ng ilang araw ay tinagawan ni Lester si Lenie. Noong una ay ayaw nitong sumagot pero dahil sa nakalutin na siya ay sinagot na niya ang tawag ng lalaki.“O, anong kasinungalingan naman ngayon ang sasabihin mo sa akin, ha? Lester, wala ka nang maloloko pa rito. Kung gusto mo na kunin ulit si Alice, sige. Kunin mo. Wala naman na akong pakialam sa inyo,” matapang pa na sabi ni Lenie.“Ah, ganoon ba? Wala ka na talagang paki sa akin? Okay sige, naiintindihan ko naman kung bakit. Pero, paano kung sabihin ko sa iyo na kikidnapin ko si Javi? Wala ka pa rin bang paki?”Nanlaki ang mga mata ni Lenie dahil sa kanyang narinig. Hindi niya lubos maisip na magagawa iyon ni Lester dahil ang pagpapakilala nito sa kanya ay isang mabait at mapalakaibigan na tao.“Niloloko mo ba ako? Bakit naman pati si Javi ay idadamay mo sa gulo? Isa pa, walang kasalanan sa iyo ang bata. Kay Alice ka galit ‘di ba? Sa kanya ka lang maghiganti. Hindi ba pwede iyon?” matapang pero sa loob-loob niya ay kinakabah
Pagkaalis ni Lester ay nag-alisan na rin ang lahat ng bisita roon sa party. Masama nilang tiningnan si Alice kaya inis at takot ang kanyang naramdaman sa bawat titig nila.“Why are they leaving? Mommy, hindi pa naman tapos ang party, ‘di ba? Hindi pa sila pwedeng umalis! Nagsisimula pa lang ang party!” sigaw ni Alice, naiiyak na siya sa frustration.“Everything will be okay, anak. I will handle this. Kung kinakailangan na ulitin natin ang part na ito ay gagawin ko. I’m very sorry for what happened, anak,” sabi ni Beverly, awang-awa pa siya kay Alice.Dahil doon ay lalong nag-init ang ulo ni Alexis. May pakiramdam kasi siya na niloloko lang sila ni Alice. Given the background of this girl, malaki ang posibilidad na totoo ang sinasabi ng lalaki kanina.Dahil sa sobrang inis niya ay hindi niya napigilan ang kanyang sarili. Hinawakan niya sa braso si Alice at pinilit na ilayo sa kanyang ina. Hindi na iyon napansin ni Beverly dahil busy siyang kausapin ang mga nagsisi-alisan na guests.“An
Nag-celebrate na nga ng kanyang birthday si Javi. Doon na rin sasabihin nina Alexis at Alice na ikakasal na sila dahil nandoon din naman ang iba nilang kaibigan kasama ang mga anak nila.“Anak, are you ready for today? Naku, I’m so excited for you. Ikakasal ka na, huwag mo akong kakalimutan ha?” sabi ni Beverly, maluha-luha pa ito sa harapan ni Alexis.“Of course, Mommy. I’m ready, pero huwag ka nang umiyak. Mahihirapan akong magpakasal niyan,” sagot naman ni Alexis sa kanyang ina.“Hindi ‘no, ano k aba? Masaya lang talaga ako kasi sa wakas ay ikakasal ka na. Mabubuo na ang pamilya mo. Hindi na mahirap para sa inyo ang maging isang pamilya. Sigurado ako, masaya si Alice dahil sa iyo siya ikakasal,” sagot naman ni Beverly, pilit na pinupunasan ang kanyang luha.Dahil sa sinabi ng kanyan ina ay natahimik na lang si Alexis. Oo, alam niyang masaya talaga si Alice dahil ikakasal sila pero ang tanong, masaya ba siya o napipilitan lang para sa kanyang anak??“Hmm, basta Mommy. Huwag na po ka