CHAPTER 6

After lunch ay  sinundo na nga ng mga make-up artists si Lenie. Nagulat din siya dahil sa sobrang ganda ng damit na isusuot niya. Hindi tuloy niya maiwasan na  mahiya sa iba niyang katrabaho. 

Rinig na rinig niya ang mga bulungan ng mga katrabaho. Kahit nga yata magtakip siya ng tenga ay maririnig pa rin ni Lenie ang usap nila. 

“Saan na naman kaya siya dadalhin ni Sir? Ang alam ko, pina-clear ni boss ang schedule niya para maayusan lang,” sabi ni Celeste. 

“Ewan ko ba dyan, buhay prinsesa talaga siya. Hindi ko nga alam kung bakit nagtatrabaho pa iyan dito eh,” bulong naman ng isa pa. 

Dahil narinig ni Zyra ang pag-uusap ng dalawa ay kinausap niya ito. Wala na siyang pakialam kung may iba pang katrabaho ang makarinig sa kanya. Ang importante ay maipagtanggol niya ang kaibigan na si Lenie. 

“Hoy, mga inggitera! Kung ako sa inyo ay bumalik na kayo sa cubicle niyo. Kahit kailan, hindi kayo magiging katulad ni Lenie dahil sa mga ugali ninyo. Sige na, balik na!” inis na sabi ni Zyra roon sa dalawa. 

Dahil sa inis ay nag-make face pa ang dalawa bago tuluyang bumalik sa kanilang cubicle. Pagkatapos noon ay bumalik naman si Zyra kay Lenie para i-check kung okay na ba ang kanyang kaibigan. 

“Ano? Ayos ka na ba? Nakuha mo na ang lahat ng gamit mo?” tanong ni Zyra. 

“Ahh, oo. Kaya lang, nahihiya akong umalis kasama ‘tong mga make-up artists. Kitang-kita na naman kasi ako ng mga katrabaho natin,” pabulong na sagot ni Lenie. 

“Naku, kung ako sa iyo ay hindi ko papansinin ang mga iyan. Kanina nga lang, napagsabihan ko si Celeste at si Vivian. Pinag-uusapan na naman kasi nila itong pag-alis mo sa office,” sumbong ni Zyra, nagulat naman si Lenie dahil sa nalaman. 

“Ha? Ikaw talaga, dapat hindi mo na lang pinatulan ang mga iyon. Baka mamaya ay mawalan ka pa ng trabaho kapag sinumbong ka nila kay Lance. Ayaw ko naman noon,” may pag-aalala na sagot ni Lenie. 

“Naku, huwag kang mag-alala sa akin. Kaibigan ko si Sir Lance, alam niya ang ugali ko. Baka mamaya pa nga niyan ay sila ang matanggal dahil sa ginagawa nila sa iyo,” sagot naman ni Zyra, sinisigurado niya sa kaibigan na okay lang ang lahat. 

“Eh, basta. Pilitin mong tumahimik kapag may naririnig ka tungkol sa akin. Kung may dapat mang magalit sa kanila, ako iyon. Ako na ang bahalang kumausap doon sa dalawa pagbalik ko, okay?” sagot naman ni Lenie pagkatapos ay ngumiti kay Zyra. 

Hindi na nagawang magpaalam ni Lenie kay Alexis dahil pinagmamadali na siya ng mga make-up artists. Wala rin naman siyang magpaalam dito dahil inis pa rin siya kay Alexis sa pag-clear nito sa schedule niya. 

Sa condominum ni Alexis sila pumunta. Agad silang sinalubong ng katiwala ni Alexis doon. Dahil first time niyang makakapunta sa condo ni Alexis ay manghang-mangha siya. Kitang-kita na sobrang yaman ni Alexi Alexis kaya para bang nanliit si Lenie sa kanyang sarili. 

“Ma’am, dito po. Pasok po kayo,” sabi ni Aling Edith kina Lenie. 

“Manang, hindi niyo na po ako kailangang tawaging Ma’am. Lenie na lang po, okay na iyon,” sagot ni Lenie, nahihiya pa roon sa matanda. 

“Ah, hindi po pwede. Ang sabi po sa akin ni Sir Alexis ay magiging asawa niya raw po kayo kaya dapat lang na ibigay ko ang tamang paggalang sa inyo,” sagot noong matanda. 

Dahil sa sinabi ni Manang Edith ay nagulat si Lenie. Hindi pa nga niya sinasagot si Alexis ay ganoon na ang pakilala nito sa kanya. Noong mga oras na iyon ay gustong-gusto na ni Lenie na tawagan si Alexis para kumprontahin ito pero dahil busy ay hindi niya iyon magawa. 

Makalipas ang isang oras ay natapos din ang pagme-make up kay Lenie. Hindi niya makakaila na magandang mag-make up ang mga kinuha ni Alexis para sa kanya. Nang makita siya ni Manang Edith ay tuwang-tuwa ang matanda. 

“Aba, ang ganda niyo po, Ma’am. Bagay na bagay po sa inyo ang make-up ninyo. Tiyak na matutuwa po sa inyo si Ma’am Beverly niyan kapag pinakilala na po kayo ni Sir Alexis sa kanya,” sabi ni Aling Edith na pinagtaka naman ni Lenie. 

“Manang, sino po si Ma’am Beverly?” tanong ni Lenie, agad naman siyang kinabahan dahil doon. 

“Ah, hindi po ba sinabi ni Sir kung bakit niya kayo pinapunta dito para ayusan?” tanong ni Manang Edith, halata sa mukha niyang nagulat din itong hindi alam ni Lenie kung ano ba talaga ang nangayari. 

“Hindi po, Manang Edith. Ang sabi niya lang po sa akin ay gusto niya akong maka-date. Nagtataka na nga rin po ako dahil dati naman ay nagde-date kami pero hindi umaabot sa puntong kailangan po akong make-upan,” kwento ni Lenie. 

“A-Ah, umuwi na po kasi si Ma’am Beverly, ang nanay po ni Sir Alexis. Ang alam ko po, balak niya po kayong ipakilala sa kanya mamaya,” nauutal na sagot ni Aling Edith kay Lenie. 

Napaawang naman ang labi ni Lenie nang malaman na kaya pala siya inayusan ay dahil ipapakilala na siya ni Alexis sa parents nito. Dahil tapos naman na ang make-up sa kanya ay agad niyang kinuha ang cellphone para tawagan si Alexis. 

“Alexis! Kahit kailan talaga ay pinapasakit mo ang ulo ko! Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin na makikipagkita pala tayo sa parents mo? Siguro, gusto mo talagang mapahiya ako sa kanila, ano?!” galit na sabi ni Lenie. 

“Lenie, ano bang sinasabi mo? Kahit kailan ay hindi kita kinahiya kahit kanino! Saka, kung sabihin ko ba sa iyo ang totoo ay sasama ka sa akin? Hindi naman, ‘di ba?” sagot naman ni Alexis, halata sa boses nito ang pagkairita. 

“Pero dapat sinabi mo pa rin! Kung hindi pa sinabi sa akin ni Manang Edith ay hindi ko pa malalaman! Magmumukha pa akong tanga mamaya sa harapan ng mga magulang mo!” sigaw ni Lenie, wala na siyang pakialam kung kaharap niya si Manang Edith o ang mga make-up artists na nag-ayos sa kanya. 

“Teka nga, pupuntahan kita sa condo at dyan tayo mag-usap. Hintayin mo ako, huwag na huwag kang aalis dyan!” pagkatapos sabihin ni Alexis iyon ay binaba na niya ang tawag. 

Halos itapon naman ni Lenie ang kanyang cellphone sa sofa sa sobrang inis. Bumalik siya sa make-up chair at kinalma ang sarili. Halong inis at kaba ang nararamdaman niya ng mga oras na iyon.